คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : บทที่ 3-5
“ขอประทานอนุญาตเพคะ”
หญิงสาวบอกตอนที่วางมือเล็กลงบนต้นขาแข็งแกร่ง ทันทีที่หญิงสาวทำแบบนั้นความร้อนจากเรือนกายสูงใหญ่ก็แล่นปราดผ่านฝ่ามือเล็กแล้วไล่ไปจนทั่วเรือนร่าง
“นีน่า คุณเป็นอะไรหรือเปล่า”
เห็นร่างเล็กชะงักไปชีคฟารีสจึงถาม นัยน์ตาสีน้ำตาลทองมองดวงหน้าหวานซึ้งอย่างพิจารณา นีน่าเงยหน้าขึ้นเพื่อสบสายตากับเจ้าของนัยน์ตาคมกริบ ก่อนจะรีบหลุบสายตาลงต่ำในชั่วเสี้ยววินาทีต่อมา
“เปล่าเพคะ”
นีน่าบอกก่อนจะค่อยๆ วางมือเล็กลงบนต้นขาแข็งแกร่งอีกครั้ง พลางออกแรงบีบนวดด้วยน้ำหนักมือพอประมาณ และอดไม่ได้ทที่จะต่อว่าต่อขานตนเองในใจ
‘เราไม่น่าอาสานวดให้ท่านชีคเลยจริงๆ’
ถึงแม้จะคิดแบบนั้นแต่หญิงสาวก็ยังคงทำหน้าที่ของตัวเองต่อไป แม้ว่าร่างบอบบางจะรู้สึกราวกับมีกระแสไฟฟ้าไหลผ่านร่างกายของตนเป็นระยะๆ เมื่อได้แตะต้องเรือนกายสูงใหญ่แบบนี้
อันที่จริงแล้วร่างสูงสง่าไม่ได้รู้ชาที่ขาจนขยับไม่ได้แต่ก็รู้สึกปวดเมื่อยอยู่บ้าง เขาเพียงต้องการทราบว่าหญิงสาวจะรับผิดชอบต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างไร และก็เป็นอย่างที่ชีคหนุ่มคิด หญิงสาวกระตือรือร้นที่เป็นต้นเหตุให้เขารู้สึกไม่สบายตัว การบีบนวดของนีน่าทำให้ชีคฟารีสรู้สึกผ่อนคลายมากอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน อีกไม่กี่นาทีต่อมาเปลือกตาหนาก็ค่อยๆ ปิดลง เสียงลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอทำให้นีน่าชะงักมือที่กำลังบีบนวด ดวงตาคู่สวยลอบมองใบหน้าคมคาย ดูเหมือนว่าเขาจะเข้าสู่ห้วงนิทราเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มือเล็กจึงละออกจากต้นขาแข็งแกร่ง สายตาของหญิงสาวยังคงจับจ้องอยู่ที่ใบหน้าคมคาย เมื่อเห็นชีคหนุ่มหลับสนิท นีน่าจึงเอื้อมมือไปกดปุ่มลดกระจกรถลง
“คุณฮาบิบคะ ท่านชีคหลับไปแล้วค่ะ เอายังไงดีค่ะ”
ฮาบิบรีบสาวเท้ามาใกล้รถ องครักษ์หนุ่มมองเข้าไปด้านในเห็นว่าชีคฟารีสกำลังหลับสนิทอย่างที่นีน่าบอก ฮาบิบก้าวถอยหลังมาเล็กน้อย ก่อนจะบอกกับนีน่า
“ผมไม่กล้าปลุกท่านชีคหรอกครับ”
“อ้าว”
นีน่าหน้าเหวอไปเล็กน้อย หญิงสาวคิดว่าองครักษ์อย่างฮาบิบจะจัดการเรื่องนี้ได้ แต่เขากลับปฏิเสธแล้วทีนี้จะทำอย่างไรดีล่ะ เธอไม่ต้องนั่งในรถแบบนี้จนกระทั่งชีคฟารีสตื่นขึ้นมาเองอย่างนั้นหรือ
“ผมจองที่พักเอาไว้แล้ว ถ้ายังไงรบกวนคุณนีน่าช่วยปลุกท่านชีคให้ขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องได้ไหมครับ”
“ฉันเหรอคะ”
“ใช่ครับ”
“เอ่อ แล้วท่านชีคจะไม่โกรธหรอกเหรอคะ”
“ถ้าเป็นคุณนีน่าท่านชีคไม่มีทางโกรธหรอกครับ”
“จะดีเหรอคะ” ท่าทีลังเลของหญิงสาวทำให้ฮาบิบบอกย้ำเสียงจริงจัง
“ดีแน่นอนครับ ผมเอาตำแหน่งราชองครักษ์ของผมเป็นประกัน หากเป็นคุณนีน่า ท่านชีคไม่โกรธแน่นอนผมรับรองได้ แต่ถ้าเป็นผมหรือคนอื่นๆ รับรองว่าท่านชีคต้องไม่ละเว้นแน่”
“แต่ว่า…”
“เชื่อผมนะครับ”
รอยยิ้มกว้างบนใบหน้าขององครักษ์หนุ่มบวกกับแววตาที่มองมาอย่างกึ่งร้องขอทำให้นีน่าไม่อาจปฏิเสธคำขอร้องของฮาบิบได้
“ฉันจะลองดูก็ได้ค่ะ”
นีน่าหันไปมองร่างสูงสง่าที่กำลังหลับสนิท แม้จะรู้สึกหวาดๆ ต่อบุรุษตรงหน้า หญิงสาวพยายามระงับอาการเหล่านั้นเอาไว้อย่างสุดกำลังก่อนที่จะเรียกเขา
“ฝ่าบาทเพคะ ฝ่าบาท”
ดูเหมือนว่าชีคฟารีสจะหลับลึกกว่าที่หญิงสาวคิดเอาไว้ ดวงหน้ารูปไข่หันมามองฮาบิบที่ยืนอยู่นอกรถ องครักษ์หนุ่มส่งยิ้มคล้ายให้กำลังใจ นีน่าจึงดึงสายตากลับมาที่ร่างสูงสง่าอีกครั้ง มือบางวางลงที่ต้นขาแข็งแกร่งข้างหนึ่งออกแรงเขย่าเบาๆ แล้วเรียกชีคหนุ่มอีกครั้ง
“ฝ่าบาทเพคะ”
คราวนี้เปลือกตาหนาที่เคยปิดสนิทค่อยๆ เปิดขึ้น ดวงตาคมกริบหันมองทางต้นเสียง เห็นว่าเป็นนีน่าจึงขยับตัวเล็กน้อยก่อนที่จะพูดกับหญิงสาว
“นีน่า”
“ขอประทานอภัยเพคะที่หม่อมฉันรบกวน หม่อมฉันเกรงว่าฝ่าบาทจะไม่ได้รับความสะดวกสบายนักหากต้องบรรทมหลับบนรถแบบนี้ ฝ่าบาทขึ้นไปพักผ่อนที่ห้องก่อนดีไหมเพคะ”
“อืม”
ชีคฟารีสครางรับ ฮาบิบที่เฝ้ามองเหตุการณ์รีบขยับเท้าไปเปิดประตูให้ ร่างสูงสง่าก้าวลงมาจากรถ พร้อมๆ ที่นีน่าก้าวลงมาจากรถเช่นกัน องครักษ์ส่วหนึ่งที่ติดตามเป็นผู้ทำหน้าที่นำกระเป๋าสัมภาระของชีคฟารีสกับนีน่าออกมาจากรถ จากนั้นทั้งหมดก็ก้าวเข้าไปในตึกใหญ่สีน้ำตาลหม่นซึ่งเป็นโรงแรมที่จองเอาไว้สำหรับพักผ่อนในคืนนี้
ฮาบิบที่เดินนำไปก่อนชะลอฝีเท้าเพื่อจะได้พูดกับนีน่าที่เดินตามหลังร่างสูงสง่าของชีคฟารีส
“ผมบอกแล้วว่าหากเป็นคุณนีน่า ท่านชีคต้องไม่โกรธ”
นีน่าทำเพียงยิ้มรับถึงแม้จะไม่เข้าใจเรื่องราวทั้งหมดนัก แต่ก็เอาเถอะ อย่างน้อยชีคฟารีสก็ไม่ได้กล่าวโทษเธอ แต่รอยยิ้มที่เคยมีอยู่บนดวงหน้ารูปไข่ต้องเลือนหายไปเมื่อจู่ๆ เสียงทุ้มติดจะกระด้างดังขึ้น
“ฮาบิบ กระซิบกระซาบอะไรกัน”
“คือกระหม่อม...”
อาการอ้ำอึ้งขององครักษ์หนุ่มทำให้ชีคหนุ่มต้องหยุดเท้าแล้วหันมาถามด้วยเสียงที่เข้มขึ้นมากกว่าเดิม และการที่ร่างสูงสง่าหยุดอย่างกะทันหันเป็นเหตุให้นีน่ายั้งเท้าเอาไว้ไม่ทัน ร่างบอบบางจึงกระแทกเข้ากับแผ่นหลังกว้างเข้าอย่างเต็มรัก
“ขอประทานอภัยเพคะ”
หญิงสาวบอกด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความตื่นตระหนกแล้วรีบขยับเท้าออกมา ดวงตาคู่สวยสบเข้ากับนัยน์ตาสีน้ำตาลทองอร่ามก่อนจะรีบหลุบลงต่ำเพราะเกรงความผิด ถึงแม้ว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจะมีเรื่องที่เธอตั้งใจก็ตาม
“ไม่เป็นไรนีน่า” ชีคฟารีสบอกกับหญิงสาวด้วยเสียงที่อ่อนลง ก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงเข้มเมื่อหันไปเอาคำตอบจากองครักษ์คนสนิทอย่างฮาบิบอีกครั้ง “ว่าไงฮาบิบ กระซิบกระซาบอะไร”
“กระหม่อมบอกคุณนีน่าว่าหากเป็นคุณนีน่าปลุกฝ่าบาทจากการบรรทมหลับ ฝ่าบาทจะไม่กริ้ว แต่หากเป็นพวกกระหม่อมแล้วละก็ ฝ่าบาทคงไม่ละเว้น”
“...”
“กระหม่อมเข้าใจถูกไหมพ่ะย่ะค่ะ”
“รู้ไว้แบบนั้นก็ดี”
ชีคฟารีสบอกเพียงเท่านั้นแล้วขยับเท้าต่อ นีน่าเองก็ยังตื่นตะลึงกับคำตอบที่ออกมาจากริมฝีปากได้รูป ชีคหนุ่มควรจะปฏิเสธไม่ใช่หรอกหรือแล้วเหตุใดจึงยอมรับอย่างง่ายดายเช่นนั้น
“ไม่ผิดจากที่ผมบอกเลยใช่ไหมครับ”
ฮาบิบอมยิ้มก่อนจะสาวเท้าตามชีคฟารีสไป ส่วนนีน่ายังคงอยู่กับความงุนงง ก่อนจะรีบขยับเท้าตามไปเมื่อคนสูงกว่าหยุดเท้าแล้วหันมามองด้วยสายตานิ่งๆ ทั้งๆ ที่เขาไม่ได้ออกปากเรียกเธอด้วยซ้ำ แต่ดวงตาคมกริบที่มองมาทำให้เธอทราบว่าต้องรีบเร่งฝีเท้าตามไป
ความคิดเห็น