คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Episode 3 ผู้ทรยศ
“ เสียงอะไร ? ” ไมกะหันกลับไปหลังจากได้ยินเสียงเเปลกประหลาดบางอย่าง พบดารินล้มฟุบอยู่ตรงหน้า
พร้อมมือของคล็อคที่กำเเน่นอยู่ยืนอยู่ด้านหลังร่างของดาริน “ ครูทำอะไรนะ ?! ” เเย่เเล้วซิ ชายหนุ่มผมขาว
รู้ตัวในทันทีว่าคนตรงหน้าของเขานั้นมิใช่มิตร อย่างเเน่นอน “ ไมกะ วิ่ง ! ” ยากะวิ่งไปทิศทางตรงข้ามของคล็อคได้ราวๆ
2 - 3 เมตรเท่านั้น ก่อนจะมีอะไรบางอย่างขว้างเขาเอาไว มันเหมือนกับบาเรียใสๆที่เขาไม่สามรถพังอะไรมันได้
“ คิดจะหนีฉันมันเร็วไปพันปี ไอ้พวกเด็กน้อยทั้งหลาย ” คล็อคยิ้มเยาะก่อนจะพุ่งเข้ามาเตะไมกะปลิวไปที่ใกล้ดาริน
ไมกะ ร้องโอดโอยก่อนจะไม่ได้ยินเสียงเขาอีก เเรงเตะนั้นมันอะไรกันทำให้คนสลบได้เลยรึ ?
“ ศาสตราวุธ ของฉันนะ เมื่อเเตะต้องคนที่อยู่ภายใน หอนาฬิกา เขาคนนั้นจะสลบไปทันที " คล็อคอธิบายให้เป็นบุญปาก
“ ที่เเท้คนที่อยู่เบื้องหลังเหตุบุกโรงเรียนวันนี้ก็คือครูซินะ " คล็อคไม่พูดอะไรเเตะยิ้ม สื่อกลายๆว่าถูกต้องก่อนเขาจะค่อย
เดินเข้ามาหา เด็กหนุ่ม เขาพยามคิดวิเคราะห์ อะไรที่จะทำให้เขาผ่านสถาณการณ์นี้ไปได้
“ ฉันจะไม่ทำร้ายอะไรนายทั้งนั้นถ้านายส่งกระดิ่งมาให้ฉัน ” กระดิ่ง ? ศาสตราวุธของเด็กหนุ่มอะไรดลใจให้เขาอยากได้
มันไปกัน “ เเน่ใจนะว่าอยากได้จริงๆนะ ” เขาถามด้วยความสงสัย “ เเน่นอน ” ยากะชั่งใจถ้าหากทำให้เขามีชีวิตรอด
จากตรงนี้ไปได้ก็คุ้มเเละ “ . . . โอเค ตกลง” ก่อนจะโยนกระดิ่งไปให้คล็อค “ ทีนี้ปล่อยพวกเราไปได้รึยัง ”
คล็อคยิ้มจ้าคลำกระดิ่งของเขา “ เเกนี้มันโง่จริงๆ ไม่มีคนเคยสอนหรือไงว่าอย่าเชื่อใจคนอื่นเยอะ ”
ปัดโธ่ว เอาจริงๆเขาก็คิดอยู่เเล้วเเละว่าต้องเป็นเเบบนี้ “ เหอะสอนบ่อยเลยเเละเเต่ครูไม่รู้หรือไงว่าผมไม่ค่อยเชื่อฟัง ”
คล็อคเดินเข้ามาหวังจะเก็บเขา “ ทำได้ก็ลองดู !” ยากะ วิ่งสวนเขาไปอย่างรวดเร็วเเล้วหยุดลง “ อ้าว จำนนเเล้วเรอะ
เมื่อกี้พูดไว้เยอะเลยหนิหรือว่าเเค่นี้ก็เหนื่อยเเล้ว “ หึๆ “ เหนื่อยบ้านนายซิก่อนจะหลบไปทางขวา ”
หมัดอสูร พุ่งเข้ามากระเเทกหน้าคล็อคสลบลงพื้น ฝีมือของ ดาริน นั้นเอง “ ได้ยังไงกันเเกสลบอยู่หนิ ! ”
“ นายต่อยฉันลงตอนที่ยังไม่ได้กางอาณาเขตอะไรนั้น ฉันนะเเค่สลบไปเเปบเดียวเองเกร็งหน้าท้องเอาไว้นะ ”
ดาริน สังเกตความผิดปกติได้เป็นคนเเรกตอนโดนต่อยเธอทำใจเอาไว้เเล้ว เพราะเธอไม่อาจสวนเเรงค์ A คนนี้ได้
เเต่มันเเรงกว่าที่คิดไว้เลยสลบไปเลยเเต่ก็ถือเป็น จุดได้เปรียบเพราะเธอนั้นไม่จะไม่สลบจากความสามารถหอนาฬิกา
“ งั้นก็นอนตรงนี้ซักพักเเละกัน ” ก่อนที่ดารินจะซัดหน้าคล็อคเข้าไปจังๆอีกรอบ “ ไปลากหมอนั้นมาที ”
ยากะหยิบกระดิ่งจากตัวคล็อคก่อนจะเดินมาลากไมกะไปจากที่นี้ . . . . ตัดไปที่หน้าบังเกอร์
“ ถึงซักทีนานชะมัด ” ยากะ ถอนหายใจ ดารินนั้นเดินตัวลอยไป ส่วนเขารับหน้าที่เเบกไมกะมา น่าหงุดหงิดชะมัด
“ อะ เธอ ? " หญิงผมขาวนั้นจ๋อยอยู่หน้าบังเกอร์ ยากะจำได้ทันที เธอคือคนที่เจอกันที่ สำนักงานคัดกรองวันนั้น (Episode 0)
“ อะ ดารินเธอก็ไม่ทันอย่างงั้นหรอ ? “ หญิงสาวผมสีขาวกล่าวทักทายดาริน “ รู้จักกันหรอ ” ผมถามขึ้น
“ ประมาณนั้นเคยคุยกันนิดหน่อยอยู่ ” ดารินตอบกลับ “ สวัสดีคะ ฉัน โทคิ เซเลสเชียล ยินดีที่ได้รู้จัก ”
อาา . . . “ ผม ยากะ ฮิมิโกะ ครับ ” โทคิคิดอยู่ซักพัก “ อ๋อที่เจอกันวันนั้น ” ผมพยักหน้า
“ อืมเเล้วเอาไงต่อดีบอกให้คนข้างในเปิดบังเกอร์หรอ ? ” โทคิส่ายหน้า “ ฉันลองดูเเล้วเเละไม่มีเสียงตอบรับเลย ”
“ ถ้างั้นคงต้องรออยู่ข้างหน้าซักเเปบละนะ ยังไงตัวการก็สลบไปเเล้วหนิ ? ” โทคิปั้นหน้าสงสัย ดารินพยายามปัดทุกคำถาม
เเต่สุดท้ายก็ต้องบอกความจริงไป . . . “ ครูคล็อค งั้นหรอเขาเป็น หมอผีหนิ ? " ดารินเออ ออ ไปตามนั้น
“ อะไรกันนี่ . . . ” ไมกะตื่นขึ้นด้วยเสียงไม่เต็มร้อยนักคลำท้องที่โดนหมอผีเเรงค์ A เตะสอยลอยไปไกล 3 เมตร
“ เราจัดการพวกมันไปเเล้วละ ” ดารินพูดพลางภูมิใจกับสิ่งที่ตัวเองทำลงไป “ เเล้วนี่บังเกอร์ยังไม่เปิด”
เราพยักหน้า พวกเรานั่งว่างๆอีกซักพัก ไมกะที่นั่งคิดอะไรมาราวๆ 3-4 นาทีเเล้วก็พูดสิ่งที่คิดมาตลอด
“ อะไรคือต้นเหตุของเเรงสั่นสะเทือนกันละ ? “ ---- “ ก็ตาคล็อคนั้นไม่ใช่หรอ ”
“ ม่ายๆ มนุษย์เเบบเราๆถ้าจะทำให้สั่นขนาดนั้นก็มีเเค่เเรงค์ S สายกายภาพเท่านั้นเเละ " ไมกะอธิบาย
“ นั้นมันก็จริง คล็อคเป็นสายกายภาพก็จริงเเต่ระยะที่หมอนั้นเก่งก็เเค่ในวงหอนาฬิกา ระยะเส้นผ่าศูนย์กลาาง 6 เมตร”
ทันใดนั้นทั้งหมดก็คิดได้ว่าที่เขากำจัดไปนั้นก็เเค่ต้นเหตุตอนนี้ เหตุ นั้นยังคงเดินว่อนอยู่ในโรงเรียน เเละทันใดนั้น
เสียงสั่นสะเทือนเเบบเดียวกับที่เคยได้ยิน ก็เกิดขึ้นอีกครั้ง “ คิดปุ๊บมาปั๊บโชคพวกเราทำด้วยอะไรเนี่ย ”
สัตว์ประหลาดตัวการก็มาถึง รูปร่างคล้ายมนุษย์เเต่ . . . . . ใหญ่กว่า 5 เท่า
To be continue . . . .
มาต่อตอนต่อไปปีหน้าครับ (Aprill Fools Day)
ความคิดเห็น