ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความรู้สึกของฉัน 1
ความรู้สึกของฉัน
********** 1 **********
เช้าวันเสาร์ของฮอกวอตส์ เช้านี้บรรยากาศดีมาก นักเรียนทุกคนต่างมีความสุขกับเช้าวันเสาร์นี้เหลือเกิน
และคนๆนี้ " มัลฟอย " เขาเองยังรู้สึกว่าบรรยากาศเช้านี้ดีมากเหลือเกิน เขาจึงอยากไปเดินเล่นในที่ๆเงียบสงบ
เขาจึงตัดสินใจเดินไปที่ทะเลสาบโดยที่ไม่มีลูกสมุนของเขา " แครบและกอยล์ " ตามไปด้วยนั่นเอง
เขาเดินไปเรื่อยๆ เมื่อใกล้ถึงทะเลสาบ เขาได้ยินเสียงคนๆนึงพูดอยู่กับตัวเอง เขาอยากรู้เหลือเกินว่าคนนั้นเป็นใครกันแน่
เขาจึงเดินเข้าไปใกล้ๆพยายามให้เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในที่สุดเขาก็เห็นหน้าคนๆนั้นได้อย่างชัดเจน
คนนั้นก็คือ ……เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์……นั่นเอง
เมือมัลฟอยเห็นว่าเป็นเฮอร์ไมโอนี่เขาจึงยิ้มน้อยๆแล้วคิดในใจว่า " ยัยหูฟูนี่ขยันไม่เลิกเลยนะ แค่นี้ยังเก่งไม่พอรึไง "
มัลฟอยพึ่งได้เห็นเฮอร์ไมโอนี่ยิ้มอย่างมีความสุขเป็นครั้งแรก
" ก็ใช่สิ เธอเกลียดฉันอย่างกับอะไร เวลาเดินผ่านฉันเธอไม่เคยยิ้มให้ฉันเลย " เขาคิดอยู่กับตัวเอง
" ฉันอยากรู้จริงๆว่าเธอคิดยังไงกับฉัน " เขาถามตัวเองอย่างน้อยใจ ตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่กำลังนั่งพิงกับต้นไม้และอ่านหนังสืออยู่
เขารู้สึกอยากเดินไปหาเฮอร์ไมโอนี่มากแต่ใจเขาไม่กล้าพอเขาจึงเดินกลับขึ้นหอไป
คืนนั้นเขานอนไม่หลับเขาจึงลุกขึ้นมา เขารู้สึกอยากเขียนไดอารี่ แต่เขาไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดี
เขาจึงถามใจตัวเอง และแล้วเขาก็ได้คำตอบเขาจึงเขียนมันทันที
" วันนี้ฉันได้เห็นรอยยิ้มของเฮอร์ไมโอนี่เป็นครั้งแรก รอยยิ้มเธอดูสดใสและน่ารักแต่ไม่เท่าไหร่ร๊อก…….ไม่สิ น่ารักมากเลย "
" ฉันเขียนอะไรลงไปเนี่ย แต่ช่างเถอะก็เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฉันอยากเขียนมากที่สุด และมันยังเป็นเรื่องที่ฉันเขียนมันไปด้วยใจของฉันเอง "
เมือเขาพูดจบเขาจึงลงมือเขียนมันต่อไป " เฮอร์ไมโอนี่……..เธอจะรู้บ้างมั๊ยว่าฉันรักเธอ รักเธอมาก แต่เธอหละคิดยังไงกับฉัน
ฉันคงหวังได้เพียงแต่แค่เธอหันมามองฉันบ้างก็ยังดี ถึงแม้มันจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย…………………..
ฉันคงไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่า ………รักเธอ ……..อยู่อย่างนี้ตลอดไป "
เมื่อเขาเขียนมันเสร็จเขาจึงเก็บไดอารี่ของเขาไว้ในหีบอย่างดี แล้วเขาก็เข้านอนไป
********** 1 **********
เช้าวันเสาร์ของฮอกวอตส์ เช้านี้บรรยากาศดีมาก นักเรียนทุกคนต่างมีความสุขกับเช้าวันเสาร์นี้เหลือเกิน
และคนๆนี้ " มัลฟอย " เขาเองยังรู้สึกว่าบรรยากาศเช้านี้ดีมากเหลือเกิน เขาจึงอยากไปเดินเล่นในที่ๆเงียบสงบ
เขาจึงตัดสินใจเดินไปที่ทะเลสาบโดยที่ไม่มีลูกสมุนของเขา " แครบและกอยล์ " ตามไปด้วยนั่นเอง
เขาเดินไปเรื่อยๆ เมื่อใกล้ถึงทะเลสาบ เขาได้ยินเสียงคนๆนึงพูดอยู่กับตัวเอง เขาอยากรู้เหลือเกินว่าคนนั้นเป็นใครกันแน่
เขาจึงเดินเข้าไปใกล้ๆพยายามให้เงียบที่สุดเท่าที่จะทำได้ ในที่สุดเขาก็เห็นหน้าคนๆนั้นได้อย่างชัดเจน
คนนั้นก็คือ ……เฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์……นั่นเอง
เมือมัลฟอยเห็นว่าเป็นเฮอร์ไมโอนี่เขาจึงยิ้มน้อยๆแล้วคิดในใจว่า " ยัยหูฟูนี่ขยันไม่เลิกเลยนะ แค่นี้ยังเก่งไม่พอรึไง "
มัลฟอยพึ่งได้เห็นเฮอร์ไมโอนี่ยิ้มอย่างมีความสุขเป็นครั้งแรก
" ก็ใช่สิ เธอเกลียดฉันอย่างกับอะไร เวลาเดินผ่านฉันเธอไม่เคยยิ้มให้ฉันเลย " เขาคิดอยู่กับตัวเอง
" ฉันอยากรู้จริงๆว่าเธอคิดยังไงกับฉัน " เขาถามตัวเองอย่างน้อยใจ ตอนนี้เฮอร์ไมโอนี่กำลังนั่งพิงกับต้นไม้และอ่านหนังสืออยู่
เขารู้สึกอยากเดินไปหาเฮอร์ไมโอนี่มากแต่ใจเขาไม่กล้าพอเขาจึงเดินกลับขึ้นหอไป
คืนนั้นเขานอนไม่หลับเขาจึงลุกขึ้นมา เขารู้สึกอยากเขียนไดอารี่ แต่เขาไม่รู้จะเขียนเรื่องอะไรดี
เขาจึงถามใจตัวเอง และแล้วเขาก็ได้คำตอบเขาจึงเขียนมันทันที
" วันนี้ฉันได้เห็นรอยยิ้มของเฮอร์ไมโอนี่เป็นครั้งแรก รอยยิ้มเธอดูสดใสและน่ารักแต่ไม่เท่าไหร่ร๊อก…….ไม่สิ น่ารักมากเลย "
" ฉันเขียนอะไรลงไปเนี่ย แต่ช่างเถอะก็เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ฉันอยากเขียนมากที่สุด และมันยังเป็นเรื่องที่ฉันเขียนมันไปด้วยใจของฉันเอง "
เมือเขาพูดจบเขาจึงลงมือเขียนมันต่อไป " เฮอร์ไมโอนี่……..เธอจะรู้บ้างมั๊ยว่าฉันรักเธอ รักเธอมาก แต่เธอหละคิดยังไงกับฉัน
ฉันคงหวังได้เพียงแต่แค่เธอหันมามองฉันบ้างก็ยังดี ถึงแม้มันจะไม่มีทางเป็นไปได้เลย…………………..
ฉันคงไม่สามารถทำอะไรได้มากไปกว่า ………รักเธอ ……..อยู่อย่างนี้ตลอดไป "
เมื่อเขาเขียนมันเสร็จเขาจึงเก็บไดอารี่ของเขาไว้ในหีบอย่างดี แล้วเขาก็เข้านอนไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น