คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4. หวั่นไหว
บทที่4 หวั่นไหว
เมื่อยามเ้ามาถึ ุเรสัวใหม่เอี่ยมที่พลอยใสเพิ่ะื้อมาเมื่อวาน็ถูหยิบึ้นมาสวมใส่ เสื้อ้านในเป็นเสื้อเปิไหล่แนุ๊าสีาวฟูฟ่อูน่ารั
ส่วนเรส้านนอ็เป็นเรสเอี๊ยมสีแสใส ายระโปรบานพลิ้ว รอเท้าพลอยใสเลือใส่เป็นผ้าใบเสริมส้นรอเท้าสีาวเ้าับเสื้อ เรือนผมที่มัรวบอยู่ลอถูปล่อยสยายว้าเ็มแผ่นหลั และัลอนอ่อนๆ ราวับุ๊า แว่นสายารอบหนาเอะที่ใส่เป็นประำถูเปลี่ยนเป็นอนแทเลนส์ที่มี่าสายา
ทำให้ภาพรวมอพลอยใสูน่ารัและเป็นธรรมาิอย่ามา เธอูเหมือนเ็มอปลายเลยเสีย้วย้ำ วันนี้พลอยใสื่นแ่เ้า อาบน้ำแ่ัวว่าะเสร็็ินเวลาไปมาโ ่อนะรีบลมาทานอาหารเ้าที่ผู้เป็นมาราไ้เรียมเอาไว้ให้
“วันนี้ลูแม่แ่ัวะสวยเลยนะ ะไปไหนล่ะ”
“ไปเที่ยวับเพื่อน่ะแม่” พลอยใสอบลับไป้วยรอยยิ้ม
“เพื่อนนไหนันนะ ที่ทำให้ลูแม่้อแปลโมนานี้ เพื่อนผู้ายนนั้นรึเปล่า” แม่พลอยใสแวลูสาว เธอไม่ไ้หวลูสาวมานั อแ่พลอยใสสามารถูแลัวเอไ้และไม่ทำอะไรเินเลยอบเไปมา็เพียพอแล้ว
“อย่าแวสิะแม่ ั้นหนูไป่อนนะะ เ้าโมว่าแล้วเี๋ยวสาย รัแม่นะะ” พลอยใสเอ่ยพร้อมับสวมอผู้เป็นมารา
“้ะ แม่็รัลู อย่าลับึมาล่ะ หรือถ้าะ้า้านอ็โทรมาบอแม่หน่อย”
“ไ้่ะแม่”
เมื่อสอแม่ลูพูุยันเสร็สรรพ ทั้สอน็แยย้ายแม่อพลอยใสเอ็้อออไปทำาน ส่วนเธอ็มุ่รออาบ้านเพื่อไปยัป้ายรถเมล์
ใ้เวลาเพียไม่นานนั พลอยใส็ฝ่าารรารที่แสนิั และนั่รถประำทามานถึสวนสนุไ้ในที่สุ้วยวามที่วันนี้เป็นวันเสาร์ ผู้นึ่อน้าเยอะเป็นพิเศษ ้ำยัมีแู่่รัหรือไม่็รอบรัวพ่อแม่ลูพาันมาเที่ยวสุสัปาห์
พลอยใสวาสายามอหาร่าสูที่เธอุ้นเย แ่หาเท่าไหร่็หาไม่เอ เลยล้วหยิบเอาโทรศัพท์มือถือึ้นมาเพื่อะโทรหาธาม อันที่ริธามเสนอั้แ่แรแล้ว ว่าะมารับเธอที่บ้านในวันนี้ แ่พลอยใสไม่อยาให้อีฝ่ายมาเห็นบ้านอัวเอเท่าไหร่นั เพราะบ้านอเธอไม่ไ้มีานะี เธอลัวว่าวามสัมพันธ์อเธอและเาะเปลี่ยนไป หรือไม่มัน็อาทำให้ธามมอเธอ้วยวามสสาร
พลอยใสอยาเป็นเพื่อน เป็นแฟน เป็นนรัที่ไม่้อสนใเรื่อานะทาบ้านัน เธอไม่อยาถูมอว่าั้ใะเ้ามาเาะธามิน ็เลยพยายามหลีเลี่ยารให้อีฝ่ายรู้ที่อยู่มาโยลอ
“พลอยใส!’ ’ เสียทุ้มเ้มะโนเรียเธอาทา้านหลั
“มาถึั้แ่เมื่อไหร่เนี่ย” พลอยใสหันไปหา้นเสีย เมื่อพบว่าธามที่ำลัเินเ้ามาหาเธอึเอ่ยถาม
“ั้แ่รึ่ั่วโม่อน ันเอารถมาเอ็เลยไว”
“โห…รอเรานานเลย อโทษนะธาม” เธอยิ้มาๆ ้วยวามรู้สึผิที่ให้ธามรอ
“ป่ะ เ้าไป้าในันเถอะ” ธามเห็นสีหน้าพลอยใส็รีบเอ่ยวนเพื่อเปลี่ยนบรรยาาศเารู้ว่าพลอยใสำลัรู้สึยัไ
“อืม…เอาสิ”
ทั้สอนยิ้มให้ัน ่อนที่ธามะนึอะไรบาอย่าออเาหยุเินและยื่นมือไปหาพลอยใส ึ่เธอ็ไ้แ่ทำหน้าุน
“อะไรเหรอ”
“ับมือไรับ นมาเัน็้อับมือันสิ” รอยยิ้มอธามปราบนใบหน้า ทำเอาพลอยใสเินนหน้าแระเรื่อ
เธอลืมไปสนิทเลยว่าวันนี้นเอและธามมาเัน มัวแ่ื่นเ้นอนที่มาถึ แ่ไม่นานเธอ็ยอมยื่นมือออไปุมับอีฝ่ายไว้ แล้วเินนำั๋วไปให้พี่พนัานหน้าสวนสนุรวในที่สุ
ฝ่ายอธาม เาไ้แ่รุ่นิในใอันที่ริเาเห็นพลอยใสนานแล้ว แ่ลัเลว่าะเ้าไปทัีหรือไม่ เพราะเาเอ็ไม่มั่นใว่าเป็นเธอ นไ้เห็นหิสาวหยิบโทรศัพท์ึ้นมานั่นแหละ เสอันเป็นเอลัษ์อพลอยใสทำให้ธามำไ้ในทันที เพราะเสนี้เาเป็นนื้อให้หิสาวเอับมือเมื่อเือน่อน
ธามมอพลอยใสที่นั่อยู่บนม้าหมุน้วยสายายาะาเา ายหนุ่มไม่เ้าใเลยว่าัวเอำลัทำอะไรอยู่ หลายรั้หลายราแล้วที่เามัะทำเินหน้าที่ ราวับลืมไปว่าัวเอทำเพื่อให้นะพนันับเพื่อนเท่านั้น
หัวใายหนุ่มสับสนวุ่นวาย แม้ว่าหลายอย่าพลอยใสะไม่รสเปอธามเลยสันิ แ่เมื่ออยู่้วยันไปสัพั เธอ็เริ่มเผย้อีออมาเรื่อยๆ และึูธามเ้าหาเธออย่าไม่รู้ัว
อนนี้ธามมีวามสุที่ไ้อยู่ับพลอยใส็ริ เพราะเธอเป็นนริใ ล ไม่เสแสร้เหมือนับพวผู้หินอื่นๆ แ่เา็เือบะลืมเรื่อสำัไปว่า สัวันหนึ่เาะ้อหัอพลอยใส เาะ้อทำให้เธอเสียใ โยารบอเธอว่าเาแ่พนันเล่นๆ ับเพื่อนเท่านั้น
เพียไม่นาน เมื่อหิสาวเล่นม้าหมุนนหมรอบแล้ว เธอ็เินรเ้ามาหาธาม้วยสีหน้ายิ้มแย้ม แ่ายหนุ่มลับเอาแ่นั่เหม่อไม่รู้สึัว นทำให้พลอยใสนึเป็นห่ว มาสนุ้วยันแท้ๆ หรือว่าเาะมีเรื่อเรียอะไรในใันนะ ถึไ้ทำหน้าแบบนั้น
พลอยใสไ้แ่ิ เธอเริ่มรู้สึผิที่เอาแ่สนุสนานอยู่ฝ่ายเียว ไม่ไ้สัเธาม ันั้นเธอึรีบเินเ้าไปหาเา้วยวามเป็นห่วในทันที
“ธาม เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าหรอ ันแ่เพลียๆ น่ะ อโทษนะทำหมสนุเลย” ธามเอ่ยอบเมื่อรู้สึถึเสียเรียอพลอยใส
“ั้นเราลับันเถอะ นี่็เย็นมาแล้ว”
“อืม..ันอไปส่เธอนะ” เายิ้ม่อนะพู่อ “ เอ่อ..ันมีเรื่อสำัอยาะบอ”
“อ่า..ือ.. ็ไ้” พลอยใสลัเลอยู่ั่วอึใ ่อนะยอมอบลไป เอาไว้เธอ่อยเนียนให้เาส่่อนถึ็ไ้ แล้วเิน่อเอาเอ
หลัานั้นทั้สอึึ้นรถไป้วยัน บนห้อโยสารที่เ็มไป้วยวามอึอั พลอยใสเร็ไปหม เพราะรถอธามนั้นหรูหราเสียเหลือเิน เธอลัวว่าหาัวเอยับผิท่าแล้วะไปทำอะไรบรถบนนี้พัเอาเสีย้วย้ำ
“พลอยใส”
“ห๊ะ..หืม ว่าไ” พลอยใสถึับสะุ้ เมื่อู่ๆ ธาม็เอ่ยเรียเธอึ้นมา
ความคิดเห็น