คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : อาโลเร็ต || แผลของ'เขา' {1}
Azusa x loretta
อาซิสะ x โลเล็ต
ปล. กิแอสคิดไม่ออกไง..
ปล.2 ตอนนี้...ไม่มีน้ำตาล-(มั้ง)
ช่วงนี้ระวังหน่อย..
เข้าวัดทำบุญบ่อยๆ
ระวังเขาจะเอาคืน
ช่วงนี้ระวังหน่อย
บุญเธอที่มีใกล้หมดแล้ว ;)
มุคามิ อาซิสะกำลังนั่งนอนๆอยู่ที่ริมน้ำพุเรียวเทย์ รอยยิ้มบางๆถูกส่งมาให้รอยแผลที่ถูกกระทำด้วยฝีมือตนเอง
ครืดดด
คัตเตอร์ที่มีใบมีดคมเหมือนดาบสีเงินสว่างสดใสถูกวางจ่อไปตรงที่แขน
ฉึก..!
และถูกฟันโดยในที่สุด รอบยิ้มถูกฉีกขึ้นเนื่องจากพอใจในสิ่งที่ตนทำ
“เฮ้..!! นายทำอะไรน่ะ!”
เสียงจากคนรุ่นราวคราวเดียวกัน โลเล็ตต้า มิยูกิกอดอกมองชายหนุมมาโซที่กำลังทำร้ายตัวเอง “ฉันถามว่า นาย ทำ อะไร..!!”
เสียงหัวเราะเบาๆดังขึ้นในลำคอของอาซิสะ ชายหนุ่มชูเรียวแขนที่มีรอยแผลจีดข่วนของคัตเตอร์ เลือดสีแดงไหลเยิ้มลงมาจากแขน “ก็เลี้ยงลูก ^^”
“กรี๊ด..!!!!”
ร่างบางของโลเล็ดกรีดร้องเสียงแหลมเมื่อเห็นมัน ร่างบางหลับตาปี๋เมื่อเห็นเลือดนั้นไหลออกมา
แต่อาซิสะกลับชอบมันเสียอย่างนั้น
“นะ.. นาย!!”
“ครับ..?”
“นายต้องทำ ผะ..ผะ..แผล!! >_<”
เขาเลิกคิ้วด้วยความไม่พอใจเมื่อพูดภึงเรื่องการทำแผล แต่ดูท่าร่างบางน่าจะพูดจริงทำจริง
เด็กสาวหยิบผ้าพันแผลออกมา
“ผมไม่ให้ทำ-”
เขาพูด “จะพรากพวกเพื่อนๆของผมไปงั้นหรอ..!! จะทำอย่างนั้นจริงๆหรอ..!”
“ถ้านายพูดอย่างนั้นก็แต่งงานกับแผลนายเลยสิ! =_=*”
“ได้หรอ..? 0-0”
“ฉันประชด..! =^=”
[แฮร่- //ผิด]
เด็กสาวม.ปลายหัวเสีย เธอกระชากแขนของอาซิสะออกมาแต่เขากระชากกลับจนร่างบางเซไปซบอกของเขา โลเล็ตต้าเริ่มรู้สึกหน้าร้อนๆเลยพุ่งออกมาทันที
“จะลวนลามผมหรอคุณมิยูกิ…?”
“นะ..นายกระชากแขนฉันแรงเองนิ! หึ!”
เธอประชดประชัน “ทำแผลได้แล้วน่า..! นายอย่าถ่วงเวลาให้ฉันเขินเลย!”
เธอลากแขนของเข้ามาและราดแอลกอฮอร์ลงบนสำลี ก่อนจะก้มลงไปเช็ดแผล
“อ๊าก!!!”
“ร้องหาแผลนายหรอยะ! อาซิสะ-!”
โลเล็ดก้มลงเช็ดแผลอย่างเบามือ แต่สำหรับอาซิสะแล้วการพรากจากแผลที่สะสม(?)เป็นเวลานานทำให้เขาเจ็บปวดใจมากกว่าอีก
ห่างแค่เพียงเอื้อมมือ..แต่มันอยู่แสนไกล~ ยิ่งเธอเป็นแผลที่สนิท ยิ่งไม่มีสิทธ์จะกลับมา~
“อะ!.. เสร็จแล้ว! เฮ้..! อย่าทำหน้าน้ำตาซึมแบบนั้นสิ! 0_0”
“หายไปแล้วเพื่อนรัก ริเวีย โอลิเวีย คาลิสซีเนีย คริสโตเฟอร์..โพแทสเซียม(?) ”
อาซิสะคร่ำครวญถึงเพื่อยแผลของเขา บัดนี้ถูกปกปิดไปแล้วในผ้าพันแผลสีขาวสะอาด
รู้สึกผิดจัง…
โลเล็ดคิด “อย่างน้อย.. ฉันช่วยรักษาแผลของนายละกันล่ะ-!”
:: แถม ::
อาซิสะ : “เหอะ! เธอรักษา ฉันก็พามันกลับมาได้แหละ..”
โลเร็ต : “แน่จริงก็ทำเด่ะ..”
อาซิสะ : ตบยุงจนเห็นเลือดยุง-
โลเร็ต : “กรี๊ด----!!”
ความคิดเห็น