คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ชูลินน์ || ลูกฟุตบอลที่พุ่งเข้ามา {1}
Shuu x Winterlynn
ชูลินน์ || เจ้าชายนิทรา {1}
ในขณะหนึ่งวันที่แสนร้อนอบอ้าวในค่ำคืนของการเรียนเสริม
ซาคามากิ ชูพี่คนโตของบ้านซาคามากิผู้ขี้เกียจสันหลังยาวถูกลากมาโดยพี่น้องท้องเดียวกันอย่างเรย์จิ ลูกคนที่สองจอมเนี้ยบ
“อย่างน้อยพี่ก็ทำเพื่อแม่เถอะน่า…”
แม่หรอ..อืม..ถึงมาก็ได้แต่นอนล่ะนะ
ระหว่างที่กำลังคิดอะไรอยู่นั้นเอง
“อ๊ะ..! คุณชู!”
วินเทอร์ลินน์ โนตัน เด็กสาวที่มีใบหน้างดงามราวกับนางฟ้าในฤดูหนาวร้องเรียก “ไม่เข้าเรียนหรอคะ..?”
เด็กสาวมัธยมปลายปีสองถามร่างสูงที่นอนอยู่บนม้านั่งไม้ของโรงเรียน
“ถึงมีก็ไม่เข้า”
ชูสวนกลับก่อนจะหยิบหูฟังมาฟังเพลงสบายๆที่ตนชอบ ลินน์ชะงักไปเล็กน้อยก่อนจะคลี่ยิ้มบางๆออกมา
“อาจารย์ของฉัน.. ท่านยังไม่มาค่ะ ^^”
“ก็เลย…”
“ออกมาเดินเล่นแถวนี้ค่ะ”
เธอปัดปอยผมสีชมพูแซมม่วงของเธอที่ร่วงลงมาบังใบหน้าสวย
ชูพยักหน้าเบาๆให้กับการพูดคุยของลินน์
ไม่สนใจฉันเลยสินะ..
วินเทอร์ลินน์ถอนหายใจเบาๆ ซักพักก่อนจะเห็นอะไรพุ่งเข้ามาใกล้ๆบริเวณของพวกเธออย่างเร็ว
“ระวัง!!!!”
เสียงของเด็กผู้หญิงดังขึ้นมา ลูกฟุตบอลกำลังพุ่งมาทางร่างบาง
ตายแล้ว..ตายแน่ๆ
3
ร่างบางหลับตาปี๋แน่น
2
ฟุบ!!
ร่างของเธอถูกดึงเข้ามาประชิดตัวด้วยฝีมือของชู ร่างบางเบิกตากว้างเมื่อได้รับกลิ่นน้ำหอมจางๆจากแผ่นอกของร่างสูง ใบหน้าแดงซ่านขึ้นเมื่อเขาโอบเธอเข้ามา “ระวัง..”
1
ลูกฟุตบอลลอยไปที่ดงพุ่มไม้ที่มีดอกกุหลาบที่ถูกปลูกไว้โดยอาจารย์เกษตร
ร่างบางตัวสั่นเหมือนลูกนกก่อนจะรู้สึกตัวเมื่อลมหายใจอุ่นๆปะทะเข้าที่เส้นผมของเธอ เสียงบางอย่างเบาๆออกจากริมฝีปากของชู
หลับหรอ..!? หลับทั้งๆยังกอดฉันอยู่?
“ขอโทษที!”
ฟุจิวากิ แฟเรียรุ่นพี่ของวินเทอร์ลินวิ่งเข้ามากล่าวขอโทษเธอ
แฟเรียโค้งขอโทษเธอ วินเทอร์ลินน์ยิ้มแหยๆให้
“ฉันมาขัดจังหวะพวกเธอรึเปล่า~”
เสียงใสของอนาสตาเซีย เกลนดอน เด็กสาวเจ้าของใบหน้างดงามโผล่เข้ามาจ๊ะเอ๋ ดวงตาเรียวรีส่องประกายสีแมรีโกลด์ฉายแววสนุกสนาน “อุ๊ย~”
อนาสตาเซียมองไปยังลูกฟุตบอลที่ตั้งอยู่ใกล้ๆดอกกุหลาบสีสด โชคดีแค่ไหนที่ไม่โดนกุหลาบ ร่างบางในอ้อมกอดของชูคิดก่อนจะขยับตัวหนี
“ถ้าเตะอีกซักนิเจะเป็นอะไรไหม- ชะอุ๊ย-”
คนเจ้าเล่ท์เผลอเตะไป แต่มันแรงขนาดที่ว่าไปโดนกุหลาบสวยๆที่ปลูกไว้โดย…
“หือ…”
ชูผู้หลับไหลลืมตาปรือๆมามองเด็กสาวทั้งสามที่อยู่ใกล้ตัว ผมสีทองอร่ามปลิวไหวไปตามสายลม “น่ารำคาญจริงๆ…”
“คุณชู-”
ลินน์พยายามห้ามปรามชูที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์กับพวกเธอ สายตาของชูไปปะทะกับกุหลาบที่ลูกฟุตบอลที่ถูกบี้จนไม่เหลือเคร้าโครงของกุหลาบสวย
“นั่นของเรย์จินิ..?”
ชูหรี่ตามอง “ช่างมัน..ไม่ใช่เรื่องของฉัน”
“อ๊ะ! คุณชู!”
ร่างบางเอ่ยเมื่อชูล้มตัวลงมาซบที่ไหล่ของเธอ สำผัสบางเบาจากแก้มนุ่มๆชองเขาลงบนเสื้อของเธอ ดวงตาของเขาปิดลงพร้อมที่จะหลับไหล
“ให้ตายสิเนี่ย..คุณชู”
>< ขยั๊น ขยัน
อาจจะแต่งไม่ตรงตามนิสัยนะคะเพราะพึ่งหัดแต่งนี่~
ทำไมถึงดองกิแอส...คำตอบค่ะ
ตัน
ความคิดเห็น