ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : คำขอร้องของจักรพรรดินี
“พี่หญิงอย่าพึ่งไปสิค่ะ” วิเวียนร้อง เพราะไม่อยากสนทนากับเจ้าชายใจดำตรงหน้าที่ยิ่งคิดก็ยิ่งปวดร้าว แต่อีกใจก็ดีใจที่ได้อยู่กับคนที่ห่วงหามาตลอด
โรเวนมองตามแผ่นหลังของรุ่นน้องตัวแสบทั้ง 4 คนไป ในใจก็รู้ดีว่าทั้งสี่ไม่ได้ไปที่ลานตะวันเป็นแน่
ไม่ชอบให้เอาแต่เงียบเลย
จักรพรรดินีน้อยคิดอย่างขัดใจและน้อยใจเหลือประมาณ
โรเวนเห็นวิเวียนเงียบไปก็เลยเอ่ยกับคนที่ไม่คิดจะมอง เพื่อทำลายความเงียบที่มีแต่เพียงเสียงลายลม และเสียงหัวใจที่เต้นระรัวของวิเวียน “เจ้าหญิงเฟลิโอน่าจะต้องเสด็จไปทัศนศึกษาของทาง
โรงเรียน ต้องขอประทานอภัยเป็นอย่างสูง คราวหน้ารับรองว่าเอดินเบิร์กจะแก้ตัวใหม่แน่ หาก
พระองค์จะทรงพระกรุณาแจ้งให้ทางเอดินเบิร์กทราบซะก่อน”
วิเวียนอึ้งกับคำพูดดังกล่าวของคนใจดำ ที่ไม่ไว้หน้ากันถึงแม้มันจะเป็นความจริง
นัยน์ตาสีมรกตของจักรพรรดินีผู้อ่อนแอ มีแววเจ็บปวด น้ำตาพาลจะไหลแต่ต้องเก็บอารมณ์ พลางมองคนคนนั้นที่นั่งอยู่กลางใจมานาน มือกำแน่นเข้าหาลำตัว
เจ้าไม่เคยไว้หน้าหญิง ไม่เคยอ่อนโยนกับหญิงเหมือนเก่า
ยิ่งตำแหน่งเธอสูงขึ้น คนคนนั้นก็ยิ่งห่างไกล ทำเป็นเหมือนไม่เคยรู้จัก
เจ้าพี่ลืมเจ้าหญิงน้อยคนนี้ไปแล้วจริงๆ
แล้วนางมารร้ายในใจก็แย้งขึ้นมา
ไม่เห็นจะเป็นไร ทำไมเวนอลต้องมาสนเจมิไน ลืมก็ลืมไป ไม่เห็นต้องแคร์เจมิไนเล็กๆนั่น
เมื่อจุดประสงค์ของนางมารร้ายในใจสำเร็จ นัยน์ตาสีมรกตก็ซ่อนความอ่อนแอเอาไว้ กลับมาเป็นจักรพรรดินีองค์เดิม ที่เข้มแข็งและทรงอำนาจ อ่อนแอไม่ได้
“ท่านคงจะไล่เรากลับ ถ้าเช่นนั้นเราคงต้องไป ส่วนเรื่องการต้อนรับ เราไม่ติดใจ” น้ำเสียงหวานแต่ทรงอำนาจเอ่ยอย่างลองเชิง
โรเวนเลือกที่จะไม่ตอบ แต่พอสบนัยน์ตาคู่นั้น แววตาสีน้ำเงินก็ต้องเปลี่ยนไป
ไม่ใช่แล้งน้ำใจ ไม่ใช่ไม่คิดถึง แต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่มีทางเป็นไปได้ ยิ่งลืมกันเร็วเท่าไหร่ จะได้ไม่ต้องเจ็บทั้งสองฝ่าย ขอโทษด้วยนะหญิง
เมื่อโรเวนเงียบไปอีกรอบ วิเวียนจึงตัดสินใจเอ่ยขอร้อง “ไหนๆ ฉันก็มาถึงเอดินเบิร์กแล้ว ถ้าต้องการจะไปทัศนศึกษากับพี่หญิงเฟลิโอน่าด้วย ไม่ทราบว่า ท่านจะอนุญาติไหม เจ้าชาย โรเวน ฮาเวิร์ด”
โรเวนเลิกคิ้วเข้มขึ้นสูง อย่างคิดไม่ถึง กับคำขอร้องของคนผู้สูงศักดิ์เบื้องหน้า
เห็นโรเวนแปลกใจจึงเสริมต่อไปว่า “จากเส้นทางการเดินทางไปเอเธนส์ครั้งนี้ ตามที่ท่านว่ามา แต่มันยังมีอีกเส้นทางหนึ่ง คือ ผ่านไปที่เมืองเวนอลด้วย ที่เวนอลมีเหมือนพลอยและสถานที่ท่องเที่ยวอีกมาก ล้วนแต่น่าสนใจทั้งนั้น ดังนั้น ถ้าฉันจะไปให้ความรู้ เรื่องนี้เป็นการตอบแทน ท่านจะว่าอย่างไร เพราะเรารู้ดีว่า ไปทัศนศึกษา ไม่ใช่ไปเที่ยว”
“แต่การเดินทางไปเอเธนส์ไม่ใช่เส้นทางที่ปลอดภัยเท่าใดนัก คงไม่เหมาะสม “ โรเวนแย้ง
วิเวียนถลึงตามองอย่างขัดใจ แล้วอ้างไปโน่น “เมื่อครั้งประชุมกษัตริย์ หากท่านยังจำได้ ไม่เห็นมีเรื่องร้ายใดใดเกิดขึ้นกับฉัน ครั้งนี้คงไม่มีอะไรขัดข้องมั่ง”
โรเวนลังเล แต่ก็บอกไปว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ต้องทูลเชิญเสด็จไปปรึกษากับปราชญ์เลโมธีด้วยพระองค์เอง”
“ดี งั้นนำทางเราไป”
“เชิญ” แล้วสุภาพบุรุษตลอดกาลก็พายมือแล้วเดินนำไป
แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ รอยยิ้มบางเกิดขึ้นบนใบหน้า เจ้าชายโรเวน แล้วพูดขึ้นว่า “ส่วนเฟลิโอน่า คาโล คิล และโรที่แอบฟังอยู่ ขอให้เดินทางไปที่ลานตะวันเสียที”
****************************************************************************************************************************************************************
\"โรเวนรู้ได้ไงว่ะ\" คำพูดไม่สมหญิง ดังขึ้นจากปากเจ้าหญิงแห่งบารามอส
\"คงมีแต่คนโง่เท่านั้น ที่ไม่รู้ทันนิสัยนาย เฟริน\" คาโลตอบ
คิลหัวเราะหึ
\"แล้วจะไปลานตะวันกันได้รึยัง ไปสิ\" โรสรุป แล้วเดินนำไป
****************************************************************************************************************************************************************
เมื่อมาถึงลานตะวัน ป้อมอัศวิน
\"ไง เฟลิโอน่า คาโล คิล มาแล้วหรอ ปล่อยให้รอซะนาน\" ไธนอสว่า \"แล้วโรเวนล่ะ\"
ทั้งสี่มองหน้ากันแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ไธนอสฟัง
****************************************************************************************************************************************************************
\"เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างนี้ล่ะ\" เฟรินสรุปในที่สุด
ไธนอสพยักหน้ารับ แล้วเอ่ยขึ้นว่า \"ขอบใจเฟลิโอน่า เดี๋ยวฉันมา\"
แล้วขุนพลไธนอสก็เดินจากไป
****************************************************************************************************************************************************************
\"เชิญ องค์พระจักรพรรดินี ทรงประทับรอด้านนี้ก่อน แล้วหม่อมฉันจะไปเรียนปราชญ์เลโมธีให้ทราบ\" โรเวนบอกเมื่อมาถึง
\"โรเวน มาหาฉันก่อน ต้องขออภัยพระจักรพรรดินีด้วย\" ไธนอสพูดขึ้นทันทีที่มาถึงแล้วลากโรเวนไป
**********************************************************************************************************
เมื่อมาถึงที่ที่จักรพรรดินีจะไม่ได้ยิน แล้วไธนอสก็เฉ่งโรเวนทันที
\"นายทำแบบนี้ได้ไงโรเวน ่นายก็รู้ ถ้าให้ไปคุยกับเลโมธี ก็ต้องอนุญาติอยู่ดี\"
โรเวนก็ย้อนบ้าง \"แล้วเธอมาด้วย ไม่ดีรึไง มีคนให้ความให้ด้วย\"
\"นายไม่เข้าใจ โรเวน หากผ่านเวนอลด้วย กำหนดก็การก็ต้องถูกเลื่อน นายคิดว่าเวนอลนั่นมันจะผ่านวันเดียวแล้วถึงงั้นหรอ ใหญ่จะตาย แล้วมันก็ไม่ปลอดภัยด้วย\" ไธนอสยังบอกถึงเหตุผล
โรเวนเริ่มโมโห \"ก็แล้วเป็นนายจะทำยังไง ให้ปฏิเสธไปงั้นหรอ\"
ไธนอสก็โมโหบ้าง \"ดี งั้นไปให้เลโมธีตัดสิน ไปเร็ว\"
**********************************************************************************************************
เป็นไงบ้าง ค่ะ แต่งให้ยาวขึ้นแล้วนะคะ
ยังไงก็ช่วยอ่าน+โหวต+เม้น ให้ด้วยนะคะ จะเป็นพระคุณอย่างสูง
โรเวนมองตามแผ่นหลังของรุ่นน้องตัวแสบทั้ง 4 คนไป ในใจก็รู้ดีว่าทั้งสี่ไม่ได้ไปที่ลานตะวันเป็นแน่
ไม่ชอบให้เอาแต่เงียบเลย
จักรพรรดินีน้อยคิดอย่างขัดใจและน้อยใจเหลือประมาณ
โรเวนเห็นวิเวียนเงียบไปก็เลยเอ่ยกับคนที่ไม่คิดจะมอง เพื่อทำลายความเงียบที่มีแต่เพียงเสียงลายลม และเสียงหัวใจที่เต้นระรัวของวิเวียน “เจ้าหญิงเฟลิโอน่าจะต้องเสด็จไปทัศนศึกษาของทาง
โรงเรียน ต้องขอประทานอภัยเป็นอย่างสูง คราวหน้ารับรองว่าเอดินเบิร์กจะแก้ตัวใหม่แน่ หาก
พระองค์จะทรงพระกรุณาแจ้งให้ทางเอดินเบิร์กทราบซะก่อน”
วิเวียนอึ้งกับคำพูดดังกล่าวของคนใจดำ ที่ไม่ไว้หน้ากันถึงแม้มันจะเป็นความจริง
นัยน์ตาสีมรกตของจักรพรรดินีผู้อ่อนแอ มีแววเจ็บปวด น้ำตาพาลจะไหลแต่ต้องเก็บอารมณ์ พลางมองคนคนนั้นที่นั่งอยู่กลางใจมานาน มือกำแน่นเข้าหาลำตัว
เจ้าไม่เคยไว้หน้าหญิง ไม่เคยอ่อนโยนกับหญิงเหมือนเก่า
ยิ่งตำแหน่งเธอสูงขึ้น คนคนนั้นก็ยิ่งห่างไกล ทำเป็นเหมือนไม่เคยรู้จัก
เจ้าพี่ลืมเจ้าหญิงน้อยคนนี้ไปแล้วจริงๆ
แล้วนางมารร้ายในใจก็แย้งขึ้นมา
ไม่เห็นจะเป็นไร ทำไมเวนอลต้องมาสนเจมิไน ลืมก็ลืมไป ไม่เห็นต้องแคร์เจมิไนเล็กๆนั่น
เมื่อจุดประสงค์ของนางมารร้ายในใจสำเร็จ นัยน์ตาสีมรกตก็ซ่อนความอ่อนแอเอาไว้ กลับมาเป็นจักรพรรดินีองค์เดิม ที่เข้มแข็งและทรงอำนาจ อ่อนแอไม่ได้
“ท่านคงจะไล่เรากลับ ถ้าเช่นนั้นเราคงต้องไป ส่วนเรื่องการต้อนรับ เราไม่ติดใจ” น้ำเสียงหวานแต่ทรงอำนาจเอ่ยอย่างลองเชิง
โรเวนเลือกที่จะไม่ตอบ แต่พอสบนัยน์ตาคู่นั้น แววตาสีน้ำเงินก็ต้องเปลี่ยนไป
ไม่ใช่แล้งน้ำใจ ไม่ใช่ไม่คิดถึง แต่เรื่องที่เกิดขึ้นมันไม่มีทางเป็นไปได้ ยิ่งลืมกันเร็วเท่าไหร่ จะได้ไม่ต้องเจ็บทั้งสองฝ่าย ขอโทษด้วยนะหญิง
เมื่อโรเวนเงียบไปอีกรอบ วิเวียนจึงตัดสินใจเอ่ยขอร้อง “ไหนๆ ฉันก็มาถึงเอดินเบิร์กแล้ว ถ้าต้องการจะไปทัศนศึกษากับพี่หญิงเฟลิโอน่าด้วย ไม่ทราบว่า ท่านจะอนุญาติไหม เจ้าชาย โรเวน ฮาเวิร์ด”
โรเวนเลิกคิ้วเข้มขึ้นสูง อย่างคิดไม่ถึง กับคำขอร้องของคนผู้สูงศักดิ์เบื้องหน้า
เห็นโรเวนแปลกใจจึงเสริมต่อไปว่า “จากเส้นทางการเดินทางไปเอเธนส์ครั้งนี้ ตามที่ท่านว่ามา แต่มันยังมีอีกเส้นทางหนึ่ง คือ ผ่านไปที่เมืองเวนอลด้วย ที่เวนอลมีเหมือนพลอยและสถานที่ท่องเที่ยวอีกมาก ล้วนแต่น่าสนใจทั้งนั้น ดังนั้น ถ้าฉันจะไปให้ความรู้ เรื่องนี้เป็นการตอบแทน ท่านจะว่าอย่างไร เพราะเรารู้ดีว่า ไปทัศนศึกษา ไม่ใช่ไปเที่ยว”
“แต่การเดินทางไปเอเธนส์ไม่ใช่เส้นทางที่ปลอดภัยเท่าใดนัก คงไม่เหมาะสม “ โรเวนแย้ง
วิเวียนถลึงตามองอย่างขัดใจ แล้วอ้างไปโน่น “เมื่อครั้งประชุมกษัตริย์ หากท่านยังจำได้ ไม่เห็นมีเรื่องร้ายใดใดเกิดขึ้นกับฉัน ครั้งนี้คงไม่มีอะไรขัดข้องมั่ง”
โรเวนลังเล แต่ก็บอกไปว่า “ถ้าเป็นเช่นนั้น ก็ต้องทูลเชิญเสด็จไปปรึกษากับปราชญ์เลโมธีด้วยพระองค์เอง”
“ดี งั้นนำทางเราไป”
“เชิญ” แล้วสุภาพบุรุษตลอดกาลก็พายมือแล้วเดินนำไป
แต่แล้วก็นึกขึ้นได้ รอยยิ้มบางเกิดขึ้นบนใบหน้า เจ้าชายโรเวน แล้วพูดขึ้นว่า “ส่วนเฟลิโอน่า คาโล คิล และโรที่แอบฟังอยู่ ขอให้เดินทางไปที่ลานตะวันเสียที”
****************************************************************************************************************************************************************
\"โรเวนรู้ได้ไงว่ะ\" คำพูดไม่สมหญิง ดังขึ้นจากปากเจ้าหญิงแห่งบารามอส
\"คงมีแต่คนโง่เท่านั้น ที่ไม่รู้ทันนิสัยนาย เฟริน\" คาโลตอบ
คิลหัวเราะหึ
\"แล้วจะไปลานตะวันกันได้รึยัง ไปสิ\" โรสรุป แล้วเดินนำไป
****************************************************************************************************************************************************************
เมื่อมาถึงลานตะวัน ป้อมอัศวิน
\"ไง เฟลิโอน่า คาโล คิล มาแล้วหรอ ปล่อยให้รอซะนาน\" ไธนอสว่า \"แล้วโรเวนล่ะ\"
ทั้งสี่มองหน้ากันแล้วเล่าเรื่องทั้งหมดให้ไธนอสฟัง
****************************************************************************************************************************************************************
\"เรื่องทั้งหมดก็เป็นอย่างนี้ล่ะ\" เฟรินสรุปในที่สุด
ไธนอสพยักหน้ารับ แล้วเอ่ยขึ้นว่า \"ขอบใจเฟลิโอน่า เดี๋ยวฉันมา\"
แล้วขุนพลไธนอสก็เดินจากไป
****************************************************************************************************************************************************************
\"เชิญ องค์พระจักรพรรดินี ทรงประทับรอด้านนี้ก่อน แล้วหม่อมฉันจะไปเรียนปราชญ์เลโมธีให้ทราบ\" โรเวนบอกเมื่อมาถึง
\"โรเวน มาหาฉันก่อน ต้องขออภัยพระจักรพรรดินีด้วย\" ไธนอสพูดขึ้นทันทีที่มาถึงแล้วลากโรเวนไป
**********************************************************************************************************
เมื่อมาถึงที่ที่จักรพรรดินีจะไม่ได้ยิน แล้วไธนอสก็เฉ่งโรเวนทันที
\"นายทำแบบนี้ได้ไงโรเวน ่นายก็รู้ ถ้าให้ไปคุยกับเลโมธี ก็ต้องอนุญาติอยู่ดี\"
โรเวนก็ย้อนบ้าง \"แล้วเธอมาด้วย ไม่ดีรึไง มีคนให้ความให้ด้วย\"
\"นายไม่เข้าใจ โรเวน หากผ่านเวนอลด้วย กำหนดก็การก็ต้องถูกเลื่อน นายคิดว่าเวนอลนั่นมันจะผ่านวันเดียวแล้วถึงงั้นหรอ ใหญ่จะตาย แล้วมันก็ไม่ปลอดภัยด้วย\" ไธนอสยังบอกถึงเหตุผล
โรเวนเริ่มโมโห \"ก็แล้วเป็นนายจะทำยังไง ให้ปฏิเสธไปงั้นหรอ\"
ไธนอสก็โมโหบ้าง \"ดี งั้นไปให้เลโมธีตัดสิน ไปเร็ว\"
**********************************************************************************************************
เป็นไงบ้าง ค่ะ แต่งให้ยาวขึ้นแล้วนะคะ
ยังไงก็ช่วยอ่าน+โหวต+เม้น ให้ด้วยนะคะ จะเป็นพระคุณอย่างสูง
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น