ทุกคนเรียกฉันว่านักเลง

บทนำ ใครคือคนผิดกันแน่วะ!!

ค่ำคืนทีี่เต็มไปด้วยแสงไฟ ค่ำคืนที่มีแต่คนเมาโหวกเหวก ค่ำคืนทีี่คนอ่อนจะถูกกลืนกิน ยึดมั่น...เอาชนะ...และเป็นกลาง และนี่คือกฏง่ายๆของกลุ่มของเรา...ไลท์เฮ้า...

"ไอพวกปัญญาอ่อนเอ๊ย!" และนี่คือเสียงของฉันที่กำลังสบถใส่ชายหนุ่ม2-3คนที่กำลังคิดจะเข้ากลุ่มของฉันด้วยความคิดที่ว่ามันเท่ห์ คงไม่มีอะไรงี่เง่าเท่านี้อีกแล้วล่ะ ฉันเดินฝ่าฝูงชนที่จับจ้องมาที่พวกฉันอย่างกับเป็นหมาข้างถนน

"ลูกพี่!!!ตำรวจมากันแล้ว หนีเถอะ!" 

"พวกตำรวจนี่น่าเบื่อจริงๆ แค่อัดพวกตามตื๊อถึงกับจะจับกันเลยหรือไงนะ"พูดจบฉันก็รีบวิ่งเข้าตรอกแคบๆที่เป็นทางลัดกลับไปที่ฐานลับ พูดว่าฐานลับคงเหมือนกับเด็กๆแต่-ที่อยู่ในท่อระบายน้ำเก่าๆจะให้เรียกว่าอะไรอีกล่ะ 

"ลูกพีี แย่แล้ว! " ไอัลูกน้องนี่นำพาปัญหามาหรือไงนะ! วันนี้ทั้งวันทีีมันตามฉันมามีแต่เรื่องแย่ๆ

"โว๊ยยยย! วิ่งไปก็พอ ถ้าวิ่งไม่ได้ก็วิ่งไป!!!" ฉันติดสปีดเต็มแรงแต่สุดท้ายก็มาจบตรงที่ปากทาง ที่มีบุรุษรูปงามเสื้อสีน้ำตาลเต็มไปหมด พูดถึงขนาดนี้แล้วมันก็ตำรวจไงล่ะ!!!

ถูกจับอีกจนได้ ไม่น่าเลยนะเราเนี้ย บ่นไปก็ไม่ได้อะไรคงต้องรอคนมาประกันตัวลูกเดียวสินะ แล้วใครจะประกันตัวเราล่ะเนี้ย พวกลูกน้องก็มีแต่พวกบ้านแตก โถ่ ถ้าเลือกเกิดได้ขอมีลูกน้องรวยๆซักคนเถอะ

"ลูกพี่ครับ แทนที่จะเลือกให้คนอื่นรวย ขอให้ตัวเองรวยดีกว่าป่ะครับ?"

"ไอนี่หนิ! อ่านใจฉันได้หรือไงยะ!"

ไม่ทันไรคุณตำรวจแก่ๆก็เข้ามาคุยกับฉัน

"นส. กัญชลี บ่อยจริงๆนะเธอน่ะ" บ่อยอะไรกันนี่ครั้งที่3โว้ย ที่เหลือตูหนีรอด!

"หุบปากเ-่ยวๆของแกไปเลย ลูกพี่ไม่ได้ทำอะไรผิดซักหน่อย!"

"แกนั้นแหล่ะหุบปาก ไอเด็กเปตร!" ฉันทำท่าจะลุกไปถีบปากของไอลูกน้องบ้าๆนี่ก่อนฉันจะโดนคดีเพิ่ม เนื่องจากด่าเจ้าหน้าที่ว่าเ-่ยว อุ๊บส์

"เธอนี่นะ ยังสาวยังแส้ ทำตัวเป็นพวกหมาจรจัดอยู่ได้ แล้วสนุกไหมล่ะไล่ตีชาวบ้านเนี้ย" -ตำรวจนี่ทำเป็นรู้ดีนัก เดี๋ยวเถอะ รวยเมื่อไหร่จะเอาเงินมายัดใต้โตะเยอะๆเลย 

"ชาวบ้านดีๆที่ไหนอยากเท่ห์เข้าแก๊งนักเลงวะคะ!" 

"ไม่ต้องมากุเรืื่อง! ไปนอนในตารางซักคืนสองคืนเถอะนังหนูสกปรก!" 

"หนอย !ไอแก่นี่ว่าลูกพี่แบบนี้อยากตายมากสินะ!!" ฉันสุดจะทนกับบรรยากาศนี่เต็มทนแล้ว เบื่อกับการอธิบายให้พวกสมองกรวงฟังแล้ว คงต้องยอมๆเดินตามดุ่มๆเข้ากรง ไปอย่างว่าง่าย แต่-ลูกน้องนี่สิปัญหาเยอะเหลือเกิน

"ฮ่าฮ่า คิดถึึงจังกรงขัง~" และนี่คือการเรียกกำลังใจเวลาเข้าคุกขอฉันล่ะนะ

"ลูกพี่นีี่เจ๋งจริงๆเลย สถานะการณ์แบบนี้ยังร่าเริง น่านับถือจริงๆ" ทำหน้าภาคภูมิใจซะเหลือเกินนะ-ลูกน้อง

"อย่างนายจะเข้าใจหรือเปล่าไม่รู้หรอกนะ แต่ที่เราเป็นแบบนี้กันเป็นเพราะฉันทำเกินเหตุไปจริงๆนั้นล่ะ รู้ไหมว่าฉันรู้สึกยังไงเวลาโดนจับน่ะ"

"จะไปรู้ลูกพี่หรอ แต่เท่ห์ดีนะผมว่า" บาทาแทบร่ายรำกับคำตอบของมันจริงๆ

"เหอะ! เท่ห์กับผีดิ กฏของกลุ่มเราว่าไง -้ลูกน้อง!!"

" ยึดมั่น ในอุดมคติ เอาชนะอุปสรรคทุกอย่าง เป็นกลางอย่างถึงที่สุด ครับลูกพี่!"

"นายนีี่น่านับถือจริงๆ อุตส่าจำตั้ง3ข้อได้ ถ้าเทียบกับไอพวกที่เหลือแล้ว ข้อเดียวพวกมันยังไม่อยากจำเลย ฮ่าฮ่าฮ่า"

"ก็ผมฟังลูกพี่พูดจนชินแล้วนี่ครับ" -ลูกน้องนี่คงมีดีแต่เรื่องที่สนิทกับฉันมากตั้งแต่ฉันหนีออกมาจากบ้านเฮงซวยนั้นสินะ

"ลูกพี่น่ะ ผมอยากอยู่เคียงข้าง...เอ้ย! เคียงบ่าเคียงไหล่ลูกพี่นะครับ"

"อะไรกัน-ลูกน้องนี่ จะบอกรักก็อย่าบอกในคุกสิ.!"

"เฮ้ย! ผมแค่พูดผิดจริงๆนะครับ!!" และก็หมดกับบทสนทนาอย่างสนุกกันจนได้ เพราะตาแก่เสื้อน้ำตาลดันมาพูดอะไรอย่างมีคนมาประกันตัวซะได้ นี่เพิ่งมานั่งในคุกได้ชั่วโมงเดียวเองนะโว้ย! พอฉันออกไปก็พบกับคนทีี่มาประกันตัวฉันและลูกน้อง ชายหนุ่มใส่สูท.ไม่คิดเลยว่าจะได้เห็นในประเทศนี้ 

"นายจะเป็นใครก็ช่าง แต่ขอบใจมาก!" ชั้นตบไหล่นายใส่สูทนั้นเบาๆและเดินออกมาตัวปลิว 

"เดี๋ยวก่อนสิเฟัย! มาตอบแทนชั้นก่อนเด้!" งานเข้าอีกละใส่สูทแบบนี้คงไม่ใช่มาเฟียหรอกนะ

"เอาไงดีลูกพี่!" 

"จำไว้นะไอ้ลูกน้อง บุญคุณควรทนแทน นายไปแทนฉันซะ!"

"รีบๆหน่อยไอพวกสวะ!" ชายใส่สูทรดูดีขนาดนี้แต่กลับหยาบคายมาเฟียแน่ๆโอ๊ยย ตายแน่ตู หนีดีกว่า! เหอะๆ

"พ่อเธอเรียกกลับไปบ้านน่ะนังโง่!!!" อื้อหือ เอาไงเอากันแต่เดี๋ยว? พ่อ!?

"ว่าใครนังโง่ห๊ะ!!"

"แกว่าลูกพี่นังโง่เรอะ!!"

"ไอัลูกน้องนายกลับไปก่อน อีกซักวันสองวันจะกลับไปที่ฐาน ไปบอกพวกโง่ตัวอื่นๆด้วยล่ะ" ว่าแล้วไอลูกน้องนั้นก็จ้องตาฉันเขม็ง แต่สุดท้ายฉัันแค่ตบไหล่มันและเดินขึ้นรถกับชายใส่สูทรมาเท่านั้น

"พ่อเรียกฉันมาจริงๆน่ะหรอนายสูท"

"มาสเตอร์น่ะทำไมต้องเป็นห่วงเป็นใยลูกสารเลวอย่างเธอด้วยนะ"

"แกว่าใครสารเลว มารับก็ทำตัวดีๆหน่อยดิ" ฉันรูุ้สึกไม่สบอารมณ์กับไอสูทรนี่จริงๆเด็กของพ่อนี่กวนโอ๊ยจริงๆเลย

สุดท้ายฉันก็เงียยไปและได้แต่รอเท่านั้น รอที่จะได้ไปสับหัวพ่อนั้น รอที่จะได้ชีวิตครอบครัวแสนสุข รอที่จะฆ่าพ่อนั้นและมีความสุขซะที