โรงแรมตัวละคร

ลำดับตอนที่ #3 : เกรซ

Everytime you walk into the room

Got me feeling crazy

Shock my heart boom boom

Any other boy would stare

But me, I look away

'Cause you making me scared

Tryin' not to breathe 1, 2, 3

Tryin' not to freak when you look at me

Gotta make a move but I freeze

You don't have a clue what you do to me

Girl, you make me shy, shy, shy

You make me run and hide, hide, hide

Feel like I get lost in time

Whenever you near me .

“เออ ดีๆๆ”

ชื่อ-นามสกุล : โกคุเดระ กาเซกิมิ

ชื่อเล่น : เกรซ (ส่วนตัวอยากให้ทุกคนเรียกเกรซเเทนชื่อจริง เเละคนอื่นก็เรียก)

อายุ : 15

บท : เสาหลักจอมปีศาจ ลำดับที่2

เพศ : หญิง

เผ่าพันธุ์ : เเวมไพร์

ลักษณะ : 

สาวน้อยทรงเสน่ห์ที่อายุเพียง15ปี ก็สูงกว่าคนรุ่นเดียวกันมากๆ เพราะถึงเเม้จะผอมเพรียวบาง เเต่ความสามารถนั้นหลอกดาวน์คุณ เพราะมีเเรงเยอะมาก มาดูกันที่ผมหยักศกเล็กน้อยสีนิลดำสนิทยาวถึงก้นมักถูกมัดไว้ ต่ำลงมาอีกคือคิ้วบางดำ เเละดวงตาสีม่วงดังอัญมณี มีสัญลักษณ์ข้าวกลามตัดสีขาวเปล่งประกายเล็กๆในนัยน์ตาด้วย! 

นิสัย : เป็นเด็กผู้หญิงเกรียนๆ ชอบการเเกล้งคนอื่นเป็นชีวิตจิตใจ รักการทรมานผู้อื่น เเละเล่นใหญ่ขั้นสุด หลอกได้เเม้กระทั่งเพื่อนเสาหลักจอมมารด้วยกัน คือทำให้จอมมารปวดขมับได้ตลอด เป็นคนที่ดีด เฟียส เเละเยาะเย้ยคนอื่นตลอด เเต่ก่อนเธอไม่ใช่เเบบนี้ เเต่เพราะอุบัติเหตุทำให้เธอสูญเสียความทรงจำบางส่วน

 

ธาตุ : อัสนี

พลังเวทย์ : เธอสามารถใช้ดาบของเธอในการควบคุมไฟฟ้าได้

อาวุธ: ดาบคาตานะ

ฐานะ : สามัญชน

ประวัติ : โกคุเดระ คือลูกสาวเพียงคนเดียวของหญิงสาวที่ชื่อ 'ฟลอร่า' อดีตจักพรรดิเวท เธอนั้นเกิดจากความไม่ตั้งใจของพ่อและแม่ของเธอ โดยโกคุเดระเป็นลูกครึ่งอเมริกัน-ญี่ปุ่น เธอไม่เคยเห็นหน้าพ่อ แถมยังไม่ค่อยได้รับความรักจากแม่อีกต่างหาก เขาเลี้ยงเธอด้วยเงินแทน 

   ช่วงเด็กของโกคุเดระจึงมักจะชอบเก็บตัวอยู่คนเดียว ไม่สุงสิงกับใคร โดยเฉพาะพวกผู้ใหญ่ ทั้งวันเธอจะเอาแต่ฝึกการต่อสู้หรือไม่ก็ฝึกฝนดาบ ซึ่งมันทำให้เธอได้รู้ว่า เธอมีพรสวรรค์ด้านนี้ แต่เรื่องงานผู้หญิงกับติดลบเสียอย่างนั้น(?)

   ช่วงอายุ 10 ปี มีอยู่ครั้งหนึ่งที่โกคุเดระกับแม่ได้รับเชิญไปงานเลี้ยงที่โรงเรียนมาโอกาคุเฮ็น โดยที่เธอนั้นไม่มีความเต็มใจที่จะไปเลยสักนิด เพราะเธอเกลียดพวกผู้ใหญ่ เกลียดสายตาและคำนินทาต่างๆ ทั้งที่เธอไม่เคยทำอะไรผิดด้วยซ้ำ เธอจึงตัดสินใจหนีออกมาจากงานเลี้ยงไปนั่งเงียบๆ ในสวน จนเจอกับเด็กชายคนหนึ่งที่เข้ามาปลอบและชวนคุยเพื่อทำให้เธอสบายใจ โดยที่สัญญากันแล้วว่า จะไม่ลืมกันเด็ดขาด แล้วเด็กชายก็มอบดาบเล่มหนึ่งให้กับเธอเพื่อแทนคำสัญญา แต่แล้วเธอก็ประสบอุบัติเหตุ ทำให้ความทรงจำช่วงอายุ 10 ปีหายไป

   ปัจจุบันนี้โกคุเดระได้ย้ายจากอเมริกามาที่ญี่ปุ่น ตามความต้องการของแม่และแล้ววันหนึ่งเธอก็พบกับ 'เขา' คนในความทรงจำที่เธอจำความรู้สึกที่มีต่อเขาได้ แต่ทว่าเธอกับลืมเลือนชื่อและหน้าของเขาไป...

ชอบ : (มีหรือไม่มีก็ได้)

ไม่ชอบ : (มีหรือไม่มีก็ได้)

กลัว : (มีหรือไม่มีก็ได้)

เกลียด : (มีหรือไม่มีก็ได้)

เพิ่มเติม : -

พูดคุยกับไรท์

สวัสดีครับผมชื่อกริมหรือจะให้ดีเรียกกริมซังดีกว่าไม่ทราบว่า ผปค.ของน้องชื่อว่าอะไรหรอหรือนามปากกาก็ได้

“   ผมเพิ่มครับ  ”

ผมอาจจะหายไปนานนะรับได้หรือป่าวครับ

“  ครับ เเค่อย่าทิ้งพอ  ”

อยากให้มีเหตุการณ์หรือโมเมนต์อะไรเกิดกับลูกๆหรือน้องๆหรือป่าวครับ

“ ไม่อะครับ  ”

ไม่มีอะไรแล้วไปหล่ะ จุ๊บๆ

“  ค้าบบ ”

------------------------------------------------------------------------------------------