โรงแรมตัวละคร

ลำดับตอนที่ #2 : Hyperion

สมาชิกชากันนะ

    "ก็เซ่อเอง เลยพลาดนิคะ"

"ยังไงก็สู้น้อ~~"

 ชื่อ-นามสกุล: มิไซโกะ / Misaiko (เนื่องจากไม่มีที่มาที่ไปชัดเจน จึงไม่มีนามสกุล)

ชื่อเฉพาะ: พันช์ชี่,พันช์ / Puncy,Punc

ฉายา: ด้ายเเดง / Red thread

อายุ: 15

นห: 45

สส: 148

รูปลักษณ์/ลักษณะการพูดคุย:

รูปลักษณ์ : เธอเป็นเด็กสาวตัวเล็ก ผมสีนิลยาวถึงคอที่ติดด้วยกิ้ปสีเเดงเป็นรูป XIII ดวงตากลมโตสีดำ ที่ตาขวามีด้ายสีเเดงเย็บติดเป็น XX ซึ่งปลายปากของเธอก็มีรอยเย็บเช่นกัน ที่คอของเธอที่เย็บเรียงลงมาด้วย ผิวเธอขาวมากเเต่ไม่ถึงกับกลายเป็นผี ไม่ชอบทาลิปสติกนอกจากจะทาลิปมันบางครั้งเพราะปากเเห่ง มักใส่เชิ้ตสีขาวใสว่างตาที่ติดด้วยโบว์สีดำ เเละคลุมด้วยโค้ทสีดำอีกครั้งหนึ่ง มักใส่กระโปรงสั้นสีดำขอบเเดง เเละรองเท้าบูธสีขาวที่เชือกสีดำทุกวัน

ลักษณะการพูดคุย

Ex.1

"เฮ้...เค้าจะเอาอะไรนะคะ?"

เสียงของสาวน้อยที่เดินจ้ำอ้าวกลางงานเทศกาลบางอย่างในกลางคืน มือหนึ่งหิ้วของมากมาย อีกมือหนึ่งถือโทรศัพท์กดเล็กๆรุ่นอาม่า

"คุณนางเเกเนี่ยไม่จดให้เลยนะ! สั่งๆๆอยู่นั่นเเหละ!"

เสียงโวยวายจากสาวตัวเล็กอย่าง มิไซโกะ ที่บ่นไปมาถึงหญิงสาวคนหนึ่ง ประมาณว่านางที่เธอกล่าวถึงนั้นสั่งอะไรไว้

"เชอะ! ไม่สนล่ะ เอาลูกอมไปฝากสักสองสามเม็ดดีกว่า"

Ex.2

ชายกลุ่มหนึ่งในยามกลางคืนจับจ้องบางอย่างอยู่ ตึก ตึก ตึก เสียงรองเท้าบูทที่ย่ำ ทำให้ชายพวกนั้นหลบไป เเละเจ้าของรองเท้ากำลังเดินไปร้านราเมง

"ป้าค่ะ ทสึกิมิโซบะหนึ่งที่"

เมื่ออาหารมาเสริฟเเล้ว ป้าคนนั้นดันล้มลง

"เฮ้ยยยย อะไรนักหนาเนี่ย อุตส่าห์จะได้กินของดี

ปึง!

เสียงปืนดังลั่นทำให้ถ้วยโซบะจานยักษ์หล่นไป ชายที่หลบเธอไปในตอนนั้น ถือปืนพร้อมยิงเต็มที่

"พวกเเก! รู้ไหมทสึกิมิโซบะจานนี้กว่าชั้นจะ

กินได้! รู้มั้ยหาว่าคืนนี้ออกล่าจนเพลียเลย เเกจะมาเห็นว่าโซบะนี่เป็นกระสอบทรายที่ยิงทิ้งไม่ได้นะ!"

"น้องสาว เล่นใหญ่จังนะ~ เเค่จานเดียว ให้พี่จ่ายให้ไหม"

ชายคนหนึ่งท้าทายสาวน้อยอย่าง มิไซโกะ ก่อนที่เธอจะเปิดเสื้อโค้ดเเละหยิบบางอย่างออกมา

ปึ้งๆๆๆๆ

เสียงจากปืนกลมือดังอย่างสนั่นหวั่นไหว มีเพียงชายคนหนึ่งที่หลบได้

"เธอ...ขอโ--"

"รู้ไว้ด้วยนะ คนอย่างพันช์ชี่คนนี้ ไม่ยอมให้ใครเหยียบง่ายๆ ว้ายย"

เธอที่เอารองเท้ายัดปากทั้งที่ชายคนนั้นยังไม่ทันพูดจบ ชักปืนมายิงเจาะกระโหลกสภาพเละ 

"เชอะ นี่ร้านโปรดฉันนะ เฮ้อ หาร้านอื่นดีกว่า ว่าเเต่ เเล้วใครฆ่าไอพวกสวะนี่วะ!"

เกือบจะเท่เเล้ว ถ้าเจ๊ไม่ระเบิดอารมณ์เเล้วมาเซ่อคิดว่าไม่ได้ทำอะไรอยู่ที่นี่

นิสัย:

เป็นผู้หญิงที่ดูเหมือนน่ารัก(มั้ง) เเต่ความน่ารักดันซ่อนความจิตวิปริตเเละไฮเปอร์ ดีด ไม่อยู่กับที่ไว้ คือไม่ใช่คนน่ารักอะไรปานนั้น ปากกัดตีนถีบ ชอบเอาชนะ ทำทุกอย่างเพื่อให้ตัวเองรอดเเละเป็นที่หนึ่ง เเต่ไม่ใช่ว่าจะมีเเต่เห็นเเก้ตัว คือคุณนางทิไซโกะเเกรักเพื่อนมากๆ เพื่อเพื่อนจะพยายามเเก้ไขตัวเองให้ดูเหมือนผู้หญิงธรรมดาเสมอ เเต่ความวิปริตก็ทำให้ทำไม่ได้อยู่ดี อีกทั้งไม่ค่อยอยู่กับที่นิ่งๆ เเต่จะโกรธเเค้นเข้าไส้ เมื่อมีคนมาเเย่งหรือทำให้เธอไม่ได้กินของโปรดอย่าง ทสึกิมิโซบะ เธอจะโกรธขึ้นว่ามีเรื่องทุบตีถึงตายเลยทีเดียว ทางเเก้คือซื้อใหม่เท่านั้น เเต่ต้องซื้อที่ถูกใจเธอด้วย

นิสัยที่เพี้ยน: ไฮเปอร์ ไม่อยู่กับที่

ประวัติ: เธอคือคนที่ไม่รู้ถึงเชื้อสายพ่อเเม่ที่ชัดเจน ตั้งเเต่เธอรู้ความ มีเเต่การเช่นฆ่า เพราะที่ที่เธออยู่นั้น มีเหตุร้ายไม่เว้นวัน โจรยกโขยงมาไล่ยิงคนในหมู่บ้าน คนตายมีทุกวัน เเละเธอที่ถูกเลี้ยงมาโดยหมอคนหนึ่ง เห็นสิ่งเเบบนี้ตั้งเเต่2ขวบ...

สิ่งที่เธอได้รับความสนใจคือพลพกลังที่เเข็งเเกร่งกว่าผู้ชาย ทำให้หมอที่เลี้ยงดูเธอมาเอาใจเธอทุกอย่าง

"อาหานทีอาหร่อยทีสุดที่หนูกิน คือทาสึกีมีโซบะทีคุมหมอทำห้าย"

เด็กไม่รู้เดียงสาอย่างเธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะถ้าคิดคือเธอคงเเก่เเดดจัดๆ 

หารู้ไม่ว่าวันหนึ่งที่หมอที่อุปการะเธอมาได้ตายลงจากเหตุประหลาดในตอนที่เธอเพียง 5 ขวบ ได้มีโจรคนหนึ่งออกอุบายพาเธอไปเดินเล่น เเต่เมื่อเข้าไปในซอยเปลี่ยวลึกเเล้ว เขาได้เอาท่อนเหล็กฟาดเธอลงไป เพราะคิดว่าเด็กอย่างเธอคงโดนทับตาย เเต่สิ่งที่เห็นคือเธอยกมันไว้ เเต่เธอได้สลบไปเเล้ว 

ด้วยความเป็นเด็กตื่นขึ้นมาก็ร้องไห้ เเต่เมื่อเอามือไปลูบตาก็เหมือมีอะไรบางอย่าง เธอที่อยู่ในห้องสีขาวโล่งๆเห็นกระจกใบหนึ่ง จึงไปส่อง....

ทั้งตา ทั้งปาก ทั้งคอ เธอถูกเย็บด้วยด้ายสีเเดง เเต่ทำไม เธอไม่เจ็บเลยนะ เด็กน้อยหันไปหันมาไม่มีใคร จะยังร้องไห้ออกมาอีกเเละด้วยความง่วง จึงหลับไป 

ในตอนกลางคืน ที่มีอะไรอยู่ข้างหลัง เธอที่ระเเวงตื่นขึ้น เเละพบปีศาจตัวใหญ่ตัวหนึ่ง เธอืำอะไรไม่ได้เลย ก่อนที่ปืนจะมายิงปีศาจนั้น เเละปรากฏร่างชายที่เธอรักมา

"คุมหมอมาได้งายคะ?"

เธออ้าปากค้างกับสิ่งที่เห็น คือคุณหมอที่เลี้ยงเธอถือปืนกลมือ เเละเลือดเต็มตัว เขาได้บอกความจริงเธอทุกอย่างไป เธอก็บอกสิ่งที่เธอเจอเช่นกัน

เธออายุได้ 13 ปี เธอสนใจในสิ่งที่คุณหมอทำ จึงขอให้เขาสอนเธอยิงปืน เเละดารต่อสู้อีกต่างๆมากมายหลายชนิด

เเต่ความสุขได้หายไปอีก คุณหมอพลาดท่าโดนปีศาจร้ายตนหนึ่งทำร้ายอาการสาหัส นอนโรงพยาบาลอยู่ อาการไม่ดีขึ้นเลย ไม่ลืมตาเลย

เธอเจอปีศาจบุกมาเป็นกองทัพในตอนที่เธออยู่คนเดียว ด้วยความพยายามจึงใช้ปืนกลมือที่หมอใช้ประจำยิงพวกมันไป

ต่อไปนี้ เธอจะปกป้องหมอเเล้วเเหละ เธอไม่ต้องการให้มีคนตายเยอะกว่านี้ 

เธอได้เข้ามาในองค์กร เเละฝึกอย่างหนักหน่วง เเต่สุดท้ายที่กมอลืมตามา ไม่ถึงเสี้ยววินาที เขาก็หลับตาลงอีก

"ไม่นะ คุณหมอ ไม่ ไม่ ขอเวลาอีกได้ไหม!!!"

ถึงเธอจะตะโกนดัวเท่าไร ไม่มีใครฟัง มีเเต่คนมาไล่ออกไป 

"ฉันจะเเข็งเเกร่งขึ้นเเละปกป้องทุกคนให้ได้"

จากนั้น เธอได้มุ่งหน้าไปหาพวกสมาชิกชากันนะ

อาวุธ:

ดาบซามูไร ใบมีดสีดำสนิท เเละโกรงดาบสีดำ เป็นเหมือนล้อเกวียน

ปืนกลมือ (เธอมักใช้ลอบสังหาร หรือไม่ก็เอาออกมาใช้ตอนไร้สติเเละเปิดโหมดเทพทรูไป)

ความสามารถพิเศษ: มีเเรงเยอะกว่าคนทั่วไป 6 เท่า คือดูเป็นโลลิเเต่มวลกล้ามเนื้อเยอะกว่าผช.ทั่วไป

สิ่งที่ชอบ: ทสึกิมิโซบะ(ถ้าไม่ได้กินถึงตายได้),เลือด,การเเกล้งคน

สิ่งที่ไม่ชอบ: การโดนเเกล้งกลับ,ไม่ได้กินของที่ชอบ,พลาดในการทำงาน

คุณรู้สึกอย่างไงกับ สำนักงานที่ซอมซ่อแห่งนี้คะ? : สนุกมาก เย่ๆๆ

รู้สึกกับใครเป็นพิเศษในสำนักงานไหมคะ?: หมายถึงอะไรคะ? เพราะความพิเศษที่ฉันเฝ้ารอคือทสึกิมิโซบะค่า!

ถ้าสมุติว่าระหว่างการฆ่าปีศาจ คุณเกิดโดนได้เปรียบขึ้นมา คุณจะทำเช่นไรคะ?: ไม่มีใครโง่ประมาทขนาดนั้นหรอกค่ะ ฉันด้วย เเฮะๆ~~