ตงซือเสี้ยวผิน [东施效颦]

ตงซือ 

แปลไทย LinCaiXian

รูปโฉมของผู้ใด งดงามดุจเทพธิดาในภาพวาด

ผู้คนล้วนตื่ตะลึงในความงามของนาง

ผู้ใดกลับยินดี หลบซ่อนไม่ให้ผู้ใดพบเห็น

มีเพียงรอยยิ้มเย้ยหยันนับน้อยพันปี

ถือว่าตนพิเศษยิ่ง

หากเป็นเพราะอัปลักษณ์ในสายตาคนทั่วไป

ความในใจอันขมขื่นควรพร่ำบ่นให้ใครฟัง

นางเคยมีความปรารถนาเมื่อครั้งยังเป็นเด็กสาวแรกรุ่น

หวังว่าชั่วชีวิตนี้จะมีคนร่มเป็นร่วมตายด้วยกัน

นางได้พยายามประทินโฉมอย่างสุดความสามารถแล้ว

เรียนรู้วิธีการขมวดค้วมัดใจ...

หากกลับได้รับใบหน้าที่ตกใจของเขามาแทน

หลังม่านโปร่งและม่านไม้ไผ่ ดีดผีผาออกมาอย่างแผ่วเบา

ผู้ฟังดนตรีล้วนชื่นชมในเสียงเพลง

ได้เห็นโฉมหน้าผู้บรรเลง ใจกลับรู้สึกผวายิ่งนัก

ฟังเสียงพิณบรรเลงอีกครั้งพลันรู้สึกหวาดหวั่น

ถือว่าตนพิเศษยิ่ง

หากเป็นเพราะอัปลักษณ์ในสายตาคนทั่วไป

ความในใจอันขมขื่นควรพร่ำบ่นให้ใครฟัง

นางเคยมีความปรารถนาเมื่อครั้งยังเป็นเด็กสาวแรกรุ่น

หวังว่าชั่วชีวิตนี้จะมีคนร่มเป็นร่วมตายด้วยกัน

นางได้พยายามประทินโฉมอย่างสุดความสามารถแล้ว

ชั่วชีวิตมิอาจลืมใบหน้ายามตกใจของเขาได้

นางไม่ต้องการตกเป็นหัวข้อสนทนาของคนทั่วไป

แม้มีชื่อด้านความสามารถ แต่กลับไม่อาจมีชื่อเสียงในด้านรูปโฉมได้

ผมเผ้าหงอกขาวแล้ว ก็ยังปรารถนาให้เขามีชีวิตสุขสงบสมหวัง

ชั่วชรวิตนี้มีหญิงอื่นร่วมเป็นร่วมตายกับเขา