คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : BT story : happy new year
31 ธันวาม 2559
‘เลหมายที่ท่านเรียไม่สามารถิ่อไ้ในะนี้’
“รับสายสัทีสิ”
‘เลหมายที่ท่านเรียไม่สามารถิ่อไ้ในะนี้’
“หายไปไหนอเธอนะ... ิม แทยอน”
.
.
.
.
Baekhyun’s part
@ Suho’s club เวลา 21:30
สวัสีรับผม บยอน แบฮยอน อนนี้ผมำลัเรียมาๆเลยรับ
เพราะอะไรน่ะหรอ ็ิม แทยอน แฟนสาวอผมน่ะสิ เราบันไ้ 3 ปีแล้ว
แ่อนนี้เธอหายไปสอวันแล้วเพราะอนนี้เธออยู่เมือไทยรับ ไปเที่ยวับพ่อแม่และพี่ีอุ
แ่ว่าสอวันมาแล้วที่ผมิ่อเธอไม่ไ้เลย
อุส่าห์บอันไว้ว่าืนนี้ะเฟสไทม์ันเาท์าวน์วันปีใหม่้วยัน
แ่เ้าัวลับิ่อไม่ไ้ โทรไป็ไม่ิ ส่้อวามไป็ไม่อบ
ไลน์ไปนี่ยิ่แล้วให่เลยรับ ไม่อ่านไม่อบเลย!! ผมพยายามหาวิธีที่ะิ่อเธอไ้
แ่็ไร้ารอบรับ ลอโทรหาพ่อับแม่อเธอแล้วรับ โทรไม่ิสัน
ผม็อยาโทรหาพี่ีอุหรอรับ แ่โทรไปแล้วปราว่าพี่ีอุเปลี่ยนเบอร์รับ TT
ผมะทำี แ
เธอเบื่อผมแล้วหรอ? หรือว่าเธอเอหนุ่มไทยแล้วเิเปลี่ยนใไปาผม?
เห้ออ...ิแล้วผมเป็นห่วเธอริๆ ะหายไปไหนไม่บอผมเลย นี่ผมะเป็นบ้าแล้วนะ...
“แบ แบฮยอน ไอ้แบ
ไอ้เี่ยแบฮยอน!!”
“เรียอะไรอมึนัหนาวะไอ้าน
มีไร” ไอ้านยอลที่นั่อยู่้าๆะโนเรียผม
ไม่สิเรียว่าแหปาเลยีว่า เรียสะัเลยเรียเบาๆ็ไ้มั้รับผม
“โห ูเรียมึนานแล้ว
ิอะไรอมึอยู่วะ เหม่อเียว ทำไมวะแทยอนทิ้มึแล้วหรอ” มันถามผมละ็หัวเราะใส่ผมเหมือนมันสะใมาอะ
เี๋ยวนะไอ้าน รอมึมีแฟน่อนนะรับ เี๋ยวพ่อะเล่นให้เละเลย
“ปานะมึอะ ป่าวว่ะ
ูิ่อแทยอนไม่ไ้เลยว่ะสอวันมานี้ ูบินไปเมือไทยเลยีปะวะ”
“พี่รู้หรอ ว่าพี่แทเ้าอยู่ไหนอะ
-..- ” เฮุนที่นั่ฟัพวผมเถียันมาไ้สัพั็ถามผมึ้นมา พร้อมับทำหน้าเรียบๆแล้วยเบียร์ื่ม่อ
“เออว่ะ โอ้ยยไม่รู้ะทำไแล้ว”
เห้ออผมไม่ิมาแล้วแหละ เธออาะมีธุระ็ไ้
ผมปาร์ี้ับเพื่อน็ไ้ว่ะ
ถ้าเธอเล่นโทรศัพท์เห็นเบอร์ผมโทรไป็โทรลับเอนั่นแหละ
เพราะอนนี้ไ้เวลาไปปาร์ี้แล้ววว วู้วๆ
.
.
.
.
.
“ูลับอนโ่อนนะพวมึ” รับ ผมอิมาไม่ไ้หรอ ว่าไปละ็ลาพวเพื่อนลับอนโีว่า เพราะอนนี้ะห้าทุ่มแล้วรับ ลับอนโีว่า เผื่อแทยอนเฟสไทม์มาผมะไ้รับสายเธอไ้สะว หรือไม่แน่เธออาะอยู่ที่อนโผมแล้ว็ไ้
“เอ้า แบลับแล้วหรอวะ
นึว่าะโ้รุ่้วยันส้ะอี” พีู่โฮพูึ้น
เพราะพี่แอุส่าห์เลี้ยเหล้าพวผม นานๆทีพี่แะยอม ไอ้อยาอยู่มัน็อยาล่ะรับ
แ่ทำไไ้ผมัวลเรื่อแทยอน ถึอยู่็ไม่สนุเท่าที่วรหรอรับ
ุยันเสร็ผม็ไปที่รถแล้วับแวะื้ออทีุ่ปเปอร์ แล้วลับอนโทันที
@ อนโ ‘A’ เวลา
23:40
‘ แทอแบ
สามารถิ่อไ้แล้วะนี้ ’
เห็น้อวามเ้าแบบนี้
ผมนี่รีบโทรลับเลยรับ ิถึเหลือเิน ผมึโทรไปหาเธอทันที
“บ...บะ..แบ ... ะ .. ่ว..ย แท..
้.ว.. ย แท..อย..อยู่ห้อ..แบ..รี๊ ู๊ๆ” ผมที่ไ้ยินอย่านั้นผมรีบรไปที่ลิฟ์เลยรับ
ั้นที่ผมอยู่ อย่ารีบเร่ ลิฟ์นี่็เป็นใับผมมารับ
เร็วนผมน่าะวิ่ึ้นไปั้แ่แรแ่ลัวเป็นลมไป่อนเพราะผมอยู่ั้ั้น 18
เมื่อถึหน้าห้อผมรีบเปิประูเ้าห้อไป หวัะเอแทยอน แ่ผมลับพบห้อมืๆ
ว่าเปล่า...ไม่มีแทยอน เธอหายไปไหนอเธอ หรือผมมา้าไป ผมไม่เอร่อรอยอะไรสัอย่า
อทุอย่าอผม็ยัอยู่ปิี
“แทยอนนน! แท!
แทอยู่ไหน!!” ผมะโนออไป เพราะผมเริ่มแปลใ
ทำไมผมถึไม่เอเธอ ทั้ๆที่เธอเป็นนบอว่าเธออยู่ที่นี่
“บ๊อๆ!”
ู่ๆ็มี้อนลมๆสีำๆ มาอยู่รเท้าอผม หมา? อใรอะ
แล้วเ้ามาในห้อผมไ้ยัไ แทยอนไม่ไ้เลี้ยหมานี่
สัพัไอ้้อนลมๆ็วิ่ไปหยุอยู่ที่หน้าห้อนอนผม ละ็เห่าให่เลย
ผมึเปิเ้าไปในห้อ..
.
.
“เอร์ไพร์!!!!!”
“เห้ยยยย!! ไอ้าน
อิน ิ่วหมิน เิน ฮุน พีู่โฮ เ้ามาไ้ไอะ” ผมใรับ
เพราะอนนี้ห้อนอนอผม มีลูโป่ ป้ายแฮปปี้นิวเยียร์ เรื่อื่มมามาย แล้ว็รูปู่ผมับแทยอนเ็มไปหม อ่อแล้ว็ไอ้้อนลมๆที่อนนี้วิ่รอบัวผมไม่หยุเลย
“มึเยให้ีย์าร์ห้อมึไว้ับูอะ
ลืมหรอ?” เออว่ะริ้วย นอาแทยอนที่มีีย์าร์
็มีานยอลนี่แหละรับที่มันมี
“เออออว่ะ อบุนะเว้ย” เอาริๆผม็ผิหวันินึนะ ที่นึว่าเปิมาแล้วะเอแทยอนอะ แ่็ีแล้วแหละอย่าน้อย็ไม่เหา ว่าแ่มันมาันยัไวะ ไวั เมื่อี๊ยัอยู่ที่ลับอยู่เลย อาศัย่วที่ผมแวะุปเปอร์ื้ออล่ะมั้
“เห้ยเี๋ยว ล่ออวัูหรอ
ให่ัอะ” ทันในั้นสายาเหลือบไปเห็นล่ออวัอันให่สีแอยู่้าๆเียผม
อินพยัหน้าให้ผมว่าล่อนั้นืออผม ไม่รอแล้วรับ
้วยวามอยารู้ผมรีบแะเลยีว่า
“๊ะเอ๋!!
แบฮยอนนน ิถึเ้ามั้ยย” ใ่แล้วรับ ราวนี้แทยอนอแท้
ผมในพูไม่ออ ที่เธอหายไปเพราะลับมาเอร์ไพร์ผมหรอ TT
ิถึแทที่สุเลยอะ
“ฮ่าๆๆ
ใอะิพี่ วามริพวผมรู้ว่าพี่แทยอนลับมาั้แ่เมื่อเ้าแล้ว
อพวนี้พี่แทเ้า็ทำเอหมเลยนะ พวผมมีหน้าที่แ่ทำามำสั่พี่แทอะ ีนะที่พี่แวะุปเปอร์่อนอะไม่ั้นพวผม็มาไม่ทันหรอ” เฮุนมันอธิบายผมทุอย่า อ้าวนี่ือรู้เรื่อันหมเลยหรอ ผมโนแล้สินะ
TT เี๋ยวฟ้อแม่เลย
ิ๊ๆ
เสียนาฬิาโทรศัพท์อเินัึ้น เป็นสัาว่าถึเที่ยืนแล้ว
“แฮปปี้นิวเยียร์โว้ยยยยย
ปีใหม่แล้วอมีแฟนับเ้าสัที” เินพูึ้นพร้อมับทำท่าอธิาน
“แฮปปี้นิวเยียร์เว้ยย!!” ทุนพูแล้วอธิานามเิน รวมถึผมับแทยอน้วย
“เอ่ออ..ไป้านอเหอะว่ะ
อยู่่อเี๋ยวเป็น ว่ะ” พีู่โฮพูึ้น
พร้อมับพาทุนออไปสัสรร์้านอแล้วปล่อยให้ผมอยู่ับแทยอนในห้อ
“แทอโทษนะที่ไม่รับโทรศัพท์อะ
แทอยาเอร์ไพร์แบอะ อโทษนะแบอ่า” อย่า
อย่าทำสายาแบบนั้นนะ ผมะไม่ทน
“อนแร็ว่าะโรธหรอ
ใหมเลยอนโทรมานึว่าเป็นอะไร แ่แททำให้นานี้ โรธไม่ลหรอ อบุนะ
รัแทที่สุเลย” ไม่รอแล้วรับ ิถึใะา
ผมว้านัวเล็มา และ้มลมอบูบอันแสนหวาน
.
.
.
.
.
“บ๊อๆๆๆๆๆๆๆๆ”
“ย้าาาาา!! ิเอร์ทำไมไม่ออไปพร้อมพีู่โฮ! แหะๆแทอโทษนะแบ หมาแทเออะเพิ่ื้อมา .,.”
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บแล้ว่าาา อนแรอเรา ย้อนย้อนย้อนหลัไปอนปีใหม่เลย5555555 เป็นยัไบ้าเอ่ยยเม้นบอเรา้วยนะ อาะไม่่อยีเท่าไหร่ เพราะเป็นรั้แรเลย ยาวไปยัไบอเรา้วยนะะ เราหวัว่าทุนะอบน้า ฝาิามอน่อๆไป้วยนะะ อยาไ้แบบไหนบอเราไ้เลยนะะ อบุทุๆนเลย่ะที่ิาม เลิฟ >< แถมรูปแทแทให้
ความคิดเห็น