ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : หม้อปรุงยา
วิเอร์ไม่ปล่อยให้เม่อนอบ ัารลาผมไปที่โ๊ะเาทันที ผมไหนเลยะสู้แรเาไหวไ้แ่เินาม้อยๆ หันหลัไปมอเม่อนอีฝ่ายมอมาอย่าอึ้ๆ ่อนะมีเพื่อนในลุ่มสะิามัวลับไป
ุพระเอ่วนีู้ะทำัวแปลไป ไม่รู้ไปโนยาัวไหนมาถึยอมุยับผม
ศาสราารย์แทเริ่มอธิบายแล้วแ่ผมฟัไม่เ้าหัวสัอย่าเห็นุพระเอหน้ามอรั้ใเรียนสุๆ
ผมระพริบาหลายๆทีเพื่อเรียสินเอ ศาสราารย์เริ่มแวัถุิบแล้วผมะเ้ออไปมอวัถุิบรหน้า ทีแรนึว่าะเป็นพวอแปลๆอย่าน้ำาแมว เส้นผมเ็ทารหรือหนัุ๊แที่เอในหนับ่อยๆ
แ่ริๆแล้ว็มีแ่พวสมุนไพรหลาสีแ่นั้น...แ่็ีเหมือนันผมทำใไม่ไ้ที่้อับหนัุ๊แอะนะ
บรึ๋ย แ่ิ็นลุนพอ
้าๆวัถุิบเป็นหนัสือบอวิธีทำยาเล่มหนาที่ศาสราารย์แให้ ผมยื่นหนัสือให้พระเอ ให้เาอยบอสูรส่วนผมะเป็นนทำเอ
ผมเื่อในนํ้าหนัมืออัวเอเพราะนไทยปรุทุอย่าที่มีบนโล ะนั้นไม่มีทาพลาแน่นอน!
เอาล่ะ มาเป็นเภสัเถื่อนันเถอะ
เ็ๆห้ามทำามนะรับ!
"แมนเร" ผมหยิบ้นแมนเรออมาามสูรที่วิเอร์บอแล้วโยนมันลหม้อ้มยา อนนี้ผมแฮปปี้มาุพระเอยอมุยับผมแล้วมิรภาพนี่มันีริๆอโทษนะเม่อนไม่ไ้ะไ้ใหม่แล้วลืมเ่าหรอนะ นายะเป็น้นาทอำอันับหนึ่อผมลอไป
บาเบลวนหม้อ้วยรอยยิ้มรุมริมแอบำหมัร้อเยสับัวเอในใ ่อนเสียศาสราารย์แทะแทรเ้ามา
"เมื่อใส่วัถุิบหมแล้ว ั้นอนสุท้ายือารใส่ผแฟรี่"
"หม้อยานี้ือยาสมานแผล หาเราใส่ผแฟรี่มาไปายาสมานแผละลายเป็นยาพิษทันที"
"เพราะะนั้น้อระวัปริมานะ"
บาเบลลอบพยัหน้าหึหั รั้นี้เาะพลาไม่ไ้เ็า วิเอร์อุส่าไว้ใให้ผมรับหน้าที่นี้ ผม้ออบู้โลให้ไ้!
บาเบลหยิบวแ้วนาเล็้านในมีผแฟรี่ถูบรรุอยู่ เา่อยๆเปิุฝามันออราวับลัวมันห ั้ใปราีสุๆ
ัหวะที่บาเบลำลัะโรยผแฟรี่ลหม้อ หิสาวโ๊ะ้าน้าที่รอัหวะนี้มานาน็ระทุ้แนใส่บาเบลเ็มแร บาเบลในร้อ'เออะ'ผแฟรี่ในมือหลหม้อน...
หมว!
"..."
หม้อ้มที่อนแรเป็นสีาวอนนี้ลับลายเป็นสีม่วูน่าลัว บาเบลอ้าปา้าราวับไม่อยาเื่อสายา เาพลันรีร้อในใ
อ้า อีแล้ว!
ทำไมมีแ่เรื่อแบบนี้อยู่เรื่อย!
ฮื่ออ
ผมหันวับไปมอหิสาวเห็นเธอแอบลั้นำ ทำหน้าทำาราวับนไม่ไ้ทำอะไรผิ บาเบลัฟันรอลอบเธอไว้ในบันีหนัหมารอวันทืน
พอเยหน้าไปมอุพระเออีฝ่ายหน้าำเป็น้นหม้อ แอบเห็นเาิ้วระุน้อยๆ
เา้อผิหวัแน่ๆเลยย
อีนิเียวแท้ๆ
ไอลีนลอบยิ้ม้วยวามสะใ สมแล้วที่มันโนเธอั้ใะวนวิเอร์มาู่้วยันแท้ๆ แ่ันโนเ้าเ็นั่นัหน้าน้อมาู่ับเ้าเ็แว่นเ๋อๆนี่ ิแล้ว็โมโห
เธอหันวับไปมอบาเบลั้ใะเยาะเย้ยอีฝ่ายแ่ลับไ้รับรัสีันแผ่มาาน้าน้าายหนุ่มแทน
วิเอร์ปลายามอเธอ้วยวามไม่พอใ หิสาวในสะุ้ เธอไม่เยเห็นสายาอายหนุ่มเป็นแบบนี้มา่อนเธอแอบลอบมออีฝ่ายั้นานเห็นเพียแ่สายาว่าเปล่าราวับไม่สนโลอายหนุ่ม
แ่นี่มันอะไรัน!
บาเบลถอนหายใ้วยวามเหนื่อยหน่ายเมื่อมอไปที่เ็ห้อAนอื่นๆในหม้อ้มยาเป็นสีใสันหมแ่อเาลับเป็นสีม่วูน่าลัว
พลันรู้สึผิอย่าห้ามไม่ไ้
วามประทับใแรอผมับุพระเอไม่เหลือแล้ว ำว่ามิรภาพลอยหายไปในพริบา ไม่้อเป็นมิรภาพแสนีอะไรนั่นแล้วแ่เาไม่เลียผม็นับว่าสุยอแล้ว
วิเอร์มอหน้าหอยๆอบาเบล ริมฝีปาแอบยยิ้มน้อยๆวาายแววอ่อนล ่อนใบหน้าอเาะลับมานิ่เรียบัเิมเมื่อบาเบลเยหน้ามาพูับเา
"อโทษนะ เพราะ้าแท้ๆ"
"อืม" วิเอร์นิ่เียบอยู่นานแ่สุท้าย็เอ่ย
"ไม่เป็นไร"
บาเบลเมื่อไ้ยินันั้น็ส่ยิ้มว้าให้ทันที อย่าน้อยุพระเอ็ไม่เลียผม โฮรร มิรภาพยัไม่บสิ้นเาลอบปานํ้าาในใ
"ั้นน เ้าลอิมูไหม!"
"..." วิเอร์
ุพระเอ่วนีู้ะทำัวแปลไป ไม่รู้ไปโนยาัวไหนมาถึยอมุยับผม
ศาสราารย์แทเริ่มอธิบายแล้วแ่ผมฟัไม่เ้าหัวสัอย่าเห็นุพระเอหน้ามอรั้ใเรียนสุๆ
ผมระพริบาหลายๆทีเพื่อเรียสินเอ ศาสราารย์เริ่มแวัถุิบแล้วผมะเ้ออไปมอวัถุิบรหน้า ทีแรนึว่าะเป็นพวอแปลๆอย่าน้ำาแมว เส้นผมเ็ทารหรือหนัุ๊แที่เอในหนับ่อยๆ
แ่ริๆแล้ว็มีแ่พวสมุนไพรหลาสีแ่นั้น...แ่็ีเหมือนันผมทำใไม่ไ้ที่้อับหนัุ๊แอะนะ
บรึ๋ย แ่ิ็นลุนพอ
้าๆวัถุิบเป็นหนัสือบอวิธีทำยาเล่มหนาที่ศาสราารย์แให้ ผมยื่นหนัสือให้พระเอ ให้เาอยบอสูรส่วนผมะเป็นนทำเอ
ผมเื่อในนํ้าหนัมืออัวเอเพราะนไทยปรุทุอย่าที่มีบนโล ะนั้นไม่มีทาพลาแน่นอน!
เอาล่ะ มาเป็นเภสัเถื่อนันเถอะ
เ็ๆห้ามทำามนะรับ!
"แมนเร" ผมหยิบ้นแมนเรออมาามสูรที่วิเอร์บอแล้วโยนมันลหม้อ้มยา อนนี้ผมแฮปปี้มาุพระเอยอมุยับผมแล้วมิรภาพนี่มันีริๆอโทษนะเม่อนไม่ไ้ะไ้ใหม่แล้วลืมเ่าหรอนะ นายะเป็น้นาทอำอันับหนึ่อผมลอไป
บาเบลวนหม้อ้วยรอยยิ้มรุมริมแอบำหมัร้อเยสับัวเอในใ ่อนเสียศาสราารย์แทะแทรเ้ามา
"เมื่อใส่วัถุิบหมแล้ว ั้นอนสุท้ายือารใส่ผแฟรี่"
"หม้อยานี้ือยาสมานแผล หาเราใส่ผแฟรี่มาไปายาสมานแผละลายเป็นยาพิษทันที"
"เพราะะนั้น้อระวัปริมานะ"
บาเบลลอบพยัหน้าหึหั รั้นี้เาะพลาไม่ไ้เ็า วิเอร์อุส่าไว้ใให้ผมรับหน้าที่นี้ ผม้ออบู้โลให้ไ้!
บาเบลหยิบวแ้วนาเล็้านในมีผแฟรี่ถูบรรุอยู่ เา่อยๆเปิุฝามันออราวับลัวมันห ั้ใปราีสุๆ
ัหวะที่บาเบลำลัะโรยผแฟรี่ลหม้อ หิสาวโ๊ะ้าน้าที่รอัหวะนี้มานาน็ระทุ้แนใส่บาเบลเ็มแร บาเบลในร้อ'เออะ'ผแฟรี่ในมือหลหม้อน...
หมว!
"..."
หม้อ้มที่อนแรเป็นสีาวอนนี้ลับลายเป็นสีม่วูน่าลัว บาเบลอ้าปา้าราวับไม่อยาเื่อสายา เาพลันรีร้อในใ
อ้า อีแล้ว!
ทำไมมีแ่เรื่อแบบนี้อยู่เรื่อย!
ฮื่ออ
ผมหันวับไปมอหิสาวเห็นเธอแอบลั้นำ ทำหน้าทำาราวับนไม่ไ้ทำอะไรผิ บาเบลัฟันรอลอบเธอไว้ในบันีหนัหมารอวันทืน
พอเยหน้าไปมอุพระเออีฝ่ายหน้าำเป็น้นหม้อ แอบเห็นเาิ้วระุน้อยๆ
เา้อผิหวัแน่ๆเลยย
อีนิเียวแท้ๆ
ไอลีนลอบยิ้ม้วยวามสะใ สมแล้วที่มันโนเธอั้ใะวนวิเอร์มาู่้วยันแท้ๆ แ่ันโนเ้าเ็นั่นัหน้าน้อมาู่ับเ้าเ็แว่นเ๋อๆนี่ ิแล้ว็โมโห
เธอหันวับไปมอบาเบลั้ใะเยาะเย้ยอีฝ่ายแ่ลับไ้รับรัสีันแผ่มาาน้าน้าายหนุ่มแทน
วิเอร์ปลายามอเธอ้วยวามไม่พอใ หิสาวในสะุ้ เธอไม่เยเห็นสายาอายหนุ่มเป็นแบบนี้มา่อนเธอแอบลอบมออีฝ่ายั้นานเห็นเพียแ่สายาว่าเปล่าราวับไม่สนโลอายหนุ่ม
แ่นี่มันอะไรัน!
บาเบลถอนหายใ้วยวามเหนื่อยหน่ายเมื่อมอไปที่เ็ห้อAนอื่นๆในหม้อ้มยาเป็นสีใสันหมแ่อเาลับเป็นสีม่วูน่าลัว
พลันรู้สึผิอย่าห้ามไม่ไ้
วามประทับใแรอผมับุพระเอไม่เหลือแล้ว ำว่ามิรภาพลอยหายไปในพริบา ไม่้อเป็นมิรภาพแสนีอะไรนั่นแล้วแ่เาไม่เลียผม็นับว่าสุยอแล้ว
วิเอร์มอหน้าหอยๆอบาเบล ริมฝีปาแอบยยิ้มน้อยๆวาายแววอ่อนล ่อนใบหน้าอเาะลับมานิ่เรียบัเิมเมื่อบาเบลเยหน้ามาพูับเา
"อโทษนะ เพราะ้าแท้ๆ"
"อืม" วิเอร์นิ่เียบอยู่นานแ่สุท้าย็เอ่ย
"ไม่เป็นไร"
บาเบลเมื่อไ้ยินันั้น็ส่ยิ้มว้าให้ทันที อย่าน้อยุพระเอ็ไม่เลียผม โฮรร มิรภาพยัไม่บสิ้นเาลอบปานํ้าาในใ
"ั้นน เ้าลอิมูไหม!"
"..." วิเอร์
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น