ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : คาบสอง
ผมมอวามเสียหายรหน้า้วยสายาที่ว่าเปล่า สายาทุู่พลันับ้อมาที่้นเหุอเรื่อ ึ่็ือผมเอ ส่วนมาามฟินอึ้นพูไม่ออ พลันอยายมือึ้นุมมับ
เธอสอนมาสิบว่าปี พึ่เยเอเหุาร์แบบนี้เป็นรั้แร เ้าเ็นี่ปล่อยพลัมหาศาลนานี้ออมาาไม้ายสิทธิ์ไ้อย่าไร แถมยัทำไม้ายสิทธิ์หัเป็นสอท่อนอี!
"นัเรียน มีใรบาเ็บหรือไม่" มาามฟินถาม้วยวามเป็นห่ว ไม่ีถ้ามีใรบาเ็บาารเรียนารสอนอเธอ
เ็ๆพลันส่ายหน้าไปมาเป็นารปิเสธ ีหน่อยที่ไม่มีใรบาเ็บ บาเบลหันหน้ามามอมาามฟิน้วยสีหน้ารู้สึผิอย่าสุี รีบอโทษอโพยเสียยให่
"อโทษอรับ ้าะไม่แะไม้ายสิทธิ์อีแล้ว!"
มาามฟินโบไม้โบมือ
"ไม่เป็นไร ทุนมีรั้แรเสมอ"
แ่รั้แรอผมออะอนาถเินไปไหมมม
เนื่อาผมทำห้อพั เ็ห้อAึ้อย้ายไปเรียนอีห้อแทน ถึมาามฟินะบอว่าไม่เป็นไร แ่ผมที่ทำห้อเสียหาย้อไ้รับบทลโทษ
บทลโทษอผมือเ็บวาเศษาำแพและ้อรับหน้าที่เวรทำวามสะอาห้อเป็นเวลาหนึ่สัปาห์ นับว่าเป็นบทลโทษที่สาสมแล้ว
ผมนั่เ็บเศษาปรัหัพัอยู่นเียว้วยวามรู้สึผิในใ ไม่รู้อนนี้เ็ห้อAเป็นยัไันบ้าแล้ว เรียนวันแร็สร้าเรื่อสะแล้ว ให้ายเถอะ อยาัลิ้นแล้ายเสียรนี้เลย
"หะ..ให้บาี้ ่วยเ้า"พลันมีเสียเล็แหลมแทรเ้ามาในโสประสาท ผมหันไปมอามเสียเห็นเ้าเอลฟ์น้อยยืนเาะบานประูอย่าล้าๆลัว ะเ้ออมอมาทาผม
บาี้? ื่อเอลฟ์น้อยเหรอ
ผมระพริบาปริบๆ พยัหน้าหึๆให้
"เ้ามาสิ"
เอลฟ์น้อยไ้ยินันั้น็ีใรีบวิ่มา่วยเ็บเศษหินที่ระัระายามพื้นให้อย่าระือรือร้น
"บาี้? ื่อเ้าหรือ"
"ใ่แล้ว ื่อนี้มาามฟินั้ให้!" เอลฟ์น้อยูีใเวลาไ้พูเรื่ออมาามฟิน
านั้นเรา็ุยันอีเล็น้อยเอลฟ์น้อยเล่าเรื่อมาามฟินเสียส่วนให่ ผมนั่ฟัแล้ว็สรุปวามไ้ว่าเอลฟ์น้อยถูมาามฟินเ็บมาเลี้ย และทำานให้ไวท์าร์มาหลายปีแล้ว มาามฟินถึแม้ะูุ แ่เนื้อแท้เธอเป็นนใีมา ผมฟัไป็นั่วิเราะห์นิสัยอมาามฟินาม
แ่อยู่ๆบาี้็ทำัวประหลา เี๋ยวหันมามอผมพอผมเห็น็หลบาไปแล้ว็หันมาอีรอบ เป็นี้อยู่หลายนาทีนผมอไม่ไหว้อปาถาม
"อยาพูอะไรหรือ"เอลฟ์น้อยสะุ้เฮือที่ถูับไ้
"ะ..ือ บาี้อยาอโทษเ้า"
"หือ เรื่ออะไรหรือ"
"็ เรื่อนั้นอย่าไรเล่า"
บาเบลนิ่ิอยู่นาน ่อนนึไ้ว่า อาะเป็นเรื่อประูหลันั่นหรือเปล่า
ผมไม่ิใเอาวามอะไร ไม่ไ้เ็บไปิเสีย้วย้ำ แ่เอลฟ์น้อยลับรู้สึผิมา
ผมมอเอลฟ์น้อยที่อนนี้ทำหน้าหอยๆหูแหลมๆนั่นลู่ลนูน่าสสาร
บาเบลยื่นมือไปลูบหัวอเอลฟ์น้อย ส่ยิ้มว้าให้
"ไม่เป็นไร"
เอลฟ์น้อยะัมอรอยยิ้มว้าอบาเบลทีู่สใสราวับมีพระอาทิย์ส่อสว่าอยู่ลาหัว ่อนส่ยิ้มอบลับไป
หลัานั้นเรา็เ็บเศษาอย่ารวเร็ว ีหน่อยที่มีเอลฟ์น้อยอย่วย ึไม่้อเหนื่อยมา
ผมโบมือลาเอลฟ์น้อย ่อนอัวไปโรอาหาร เวลานี้น่าะเที่ยแล้ว ไม่รู้เ็ห้อAเลิหรือยั แ่ผมอัวไปิน้าว่อนเถอะ หิวนไส้ิ่วไส้แวน
ระหว่าที่ผมำลัเินไปโรอาหาร็มีเสียวิ่ึัรวเร็วมาทา้านหลั ผมำลัหันไปมอ็โนแนล้ออเสีย่อน
ัวผมถลาไป้าหน้า เือบลไปนอนอับพื้น หันไปมอเ้าอแน เม่อนส่ยิ้มว้ามาให้ผมอย่าร่าเริ
แรวายริๆ!! เือบะไ้ลไปนอนวัับพื้นแล้วมั้ยละ!!
"มาเบล เมื่อรู่เ้าสุยอริๆ ฮาๆๆ"
"..." ระเบิห้อนานั้นมันสุยอรไหนฟะ?!
"มีแ่เ้านั้นแหละ ที่ิแบบนั้น" ผมอบพร้อมพยายามใ้มือยแนที่หนีบแน่นเป็นปลาหมึอออย่ายาลำบา
"เ้าะไปโรอาหารหรือ ไปับพว้าสิ"เม่อนเอ่ยวน ผมไม่ไ้อบแ่เลือเินไปพร้อมลุ่มอเม่อน
ีเหมือนัน ไม่รู้ไปโรอาหาระเอแ๊เ็สามหน่อนั่นมาหาเรื่อหรือเปล่า มีาทอำอย่าเม่อน่วยอารัษ์า นับว่ารอัวไปไ้อีวัน ฮี่ๆ
พอเินมาถึโรอาหารผม็เอแ๊สามหน่อนั่อยู่ที่โ๊ะ มันมอผมาเียวปั้ราวับะพุ่มาัผมให้ไ้
ุหมอรับ!มีหมาบ้าหลุมารับ!
ผมรีบ้ำอ้าวไปหาพวเม่อน ลัวหมาบ้าทนไม่ไหวที่เอหน้าผมแล้วพุ่มาัอริๆ
มื้อเที่ยผ่านไปอย่ารวเร็ว ารนั่ร่วมโ๊ะับเม่อนทำให้รู้นิสัยออีฝ่ายไ้่ายๆ เม่อนเนื้อแท้เป็นนพูมา ไทป์เหมือนพวหมาน้อยที่อบโใส่เ้าอแล้วสะบัหาไปมา แ่นแล้วนรอ หมอนี่็เรียื่อผมไม่ถูสัที
"..."
าบบ่ายวันนี้ือวิาประวัิศาสร์โลเวทมนร์ ผมเ้ามาในห้อพร้อมพวเม่อน เ็ห้อAอยู่ในห้อเือบหมแล้ว
ารมาเยือนอผมทำให้ไ้รับสายาแปลๆาเพื่อนร่วมห้อ ูเหมือนเพื่อนในห้อบานะไม่อบผมสะแล้ว แ่ถึอย่านั้นผม็ไม่สนใ เลือไปนั่ลที่อัวเอรออาารย์น่อไปมาสอน
ในที่สุอาารย์็มา เาแนะนำัวนิหน่อยและเริ่มสอน เนื่อาเป็นวิาประวัิศาสร์ึ่่อน้าน่าเบื่อ ผมใ้วามพยายามอย่าหนัในารยเปลือาึ้น ไม่ให้ัวเอฟุบหลับลไปเสีย่อน หันไปมอเม่อน อีฝ่ายหลับาโ๊ะไปแล้วเรียบร้อย
หันไปมอ้าน้ายวิเอร์พระเอนิยายำลัใใ่อับารนั่ฟัอาารย์เล่าเรื่อ ไม่มีอาาร่วหาวหาวนอนแบบผมเลยสันิ
สุยอเินไปแล้ว!
วิเอร์รับรู้ถึสายาที่มอมาอบาเบล็หันวับไป้อเม็ใส่อีฝ่าย บาเบลในสะุ้ เลิ่ลั่ไม่รู้้อทำไเลยแล้ฟุบหลับเสียอย่านั้น
อโทษรับ ลัวแล้วรับ!
เธอสอนมาสิบว่าปี พึ่เยเอเหุาร์แบบนี้เป็นรั้แร เ้าเ็นี่ปล่อยพลัมหาศาลนานี้ออมาาไม้ายสิทธิ์ไ้อย่าไร แถมยัทำไม้ายสิทธิ์หัเป็นสอท่อนอี!
"นัเรียน มีใรบาเ็บหรือไม่" มาามฟินถาม้วยวามเป็นห่ว ไม่ีถ้ามีใรบาเ็บาารเรียนารสอนอเธอ
เ็ๆพลันส่ายหน้าไปมาเป็นารปิเสธ ีหน่อยที่ไม่มีใรบาเ็บ บาเบลหันหน้ามามอมาามฟิน้วยสีหน้ารู้สึผิอย่าสุี รีบอโทษอโพยเสียยให่
"อโทษอรับ ้าะไม่แะไม้ายสิทธิ์อีแล้ว!"
มาามฟินโบไม้โบมือ
"ไม่เป็นไร ทุนมีรั้แรเสมอ"
แ่รั้แรอผมออะอนาถเินไปไหมมม
เนื่อาผมทำห้อพั เ็ห้อAึ้อย้ายไปเรียนอีห้อแทน ถึมาามฟินะบอว่าไม่เป็นไร แ่ผมที่ทำห้อเสียหาย้อไ้รับบทลโทษ
บทลโทษอผมือเ็บวาเศษาำแพและ้อรับหน้าที่เวรทำวามสะอาห้อเป็นเวลาหนึ่สัปาห์ นับว่าเป็นบทลโทษที่สาสมแล้ว
ผมนั่เ็บเศษาปรัหัพัอยู่นเียว้วยวามรู้สึผิในใ ไม่รู้อนนี้เ็ห้อAเป็นยัไันบ้าแล้ว เรียนวันแร็สร้าเรื่อสะแล้ว ให้ายเถอะ อยาัลิ้นแล้ายเสียรนี้เลย
"หะ..ให้บาี้ ่วยเ้า"พลันมีเสียเล็แหลมแทรเ้ามาในโสประสาท ผมหันไปมอามเสียเห็นเ้าเอลฟ์น้อยยืนเาะบานประูอย่าล้าๆลัว ะเ้ออมอมาทาผม
บาี้? ื่อเอลฟ์น้อยเหรอ
ผมระพริบาปริบๆ พยัหน้าหึๆให้
"เ้ามาสิ"
เอลฟ์น้อยไ้ยินันั้น็ีใรีบวิ่มา่วยเ็บเศษหินที่ระัระายามพื้นให้อย่าระือรือร้น
"บาี้? ื่อเ้าหรือ"
"ใ่แล้ว ื่อนี้มาามฟินั้ให้!" เอลฟ์น้อยูีใเวลาไ้พูเรื่ออมาามฟิน
านั้นเรา็ุยันอีเล็น้อยเอลฟ์น้อยเล่าเรื่อมาามฟินเสียส่วนให่ ผมนั่ฟัแล้ว็สรุปวามไ้ว่าเอลฟ์น้อยถูมาามฟินเ็บมาเลี้ย และทำานให้ไวท์าร์มาหลายปีแล้ว มาามฟินถึแม้ะูุ แ่เนื้อแท้เธอเป็นนใีมา ผมฟัไป็นั่วิเราะห์นิสัยอมาามฟินาม
แ่อยู่ๆบาี้็ทำัวประหลา เี๋ยวหันมามอผมพอผมเห็น็หลบาไปแล้ว็หันมาอีรอบ เป็นี้อยู่หลายนาทีนผมอไม่ไหว้อปาถาม
"อยาพูอะไรหรือ"เอลฟ์น้อยสะุ้เฮือที่ถูับไ้
"ะ..ือ บาี้อยาอโทษเ้า"
"หือ เรื่ออะไรหรือ"
"็ เรื่อนั้นอย่าไรเล่า"
บาเบลนิ่ิอยู่นาน ่อนนึไ้ว่า อาะเป็นเรื่อประูหลันั่นหรือเปล่า
ผมไม่ิใเอาวามอะไร ไม่ไ้เ็บไปิเสีย้วย้ำ แ่เอลฟ์น้อยลับรู้สึผิมา
ผมมอเอลฟ์น้อยที่อนนี้ทำหน้าหอยๆหูแหลมๆนั่นลู่ลนูน่าสสาร
บาเบลยื่นมือไปลูบหัวอเอลฟ์น้อย ส่ยิ้มว้าให้
"ไม่เป็นไร"
เอลฟ์น้อยะัมอรอยยิ้มว้าอบาเบลทีู่สใสราวับมีพระอาทิย์ส่อสว่าอยู่ลาหัว ่อนส่ยิ้มอบลับไป
หลัานั้นเรา็เ็บเศษาอย่ารวเร็ว ีหน่อยที่มีเอลฟ์น้อยอย่วย ึไม่้อเหนื่อยมา
ผมโบมือลาเอลฟ์น้อย ่อนอัวไปโรอาหาร เวลานี้น่าะเที่ยแล้ว ไม่รู้เ็ห้อAเลิหรือยั แ่ผมอัวไปิน้าว่อนเถอะ หิวนไส้ิ่วไส้แวน
ระหว่าที่ผมำลัเินไปโรอาหาร็มีเสียวิ่ึัรวเร็วมาทา้านหลั ผมำลัหันไปมอ็โนแนล้ออเสีย่อน
ัวผมถลาไป้าหน้า เือบลไปนอนอับพื้น หันไปมอเ้าอแน เม่อนส่ยิ้มว้ามาให้ผมอย่าร่าเริ
แรวายริๆ!! เือบะไ้ลไปนอนวัับพื้นแล้วมั้ยละ!!
"มาเบล เมื่อรู่เ้าสุยอริๆ ฮาๆๆ"
"..." ระเบิห้อนานั้นมันสุยอรไหนฟะ?!
"มีแ่เ้านั้นแหละ ที่ิแบบนั้น" ผมอบพร้อมพยายามใ้มือยแนที่หนีบแน่นเป็นปลาหมึอออย่ายาลำบา
"เ้าะไปโรอาหารหรือ ไปับพว้าสิ"เม่อนเอ่ยวน ผมไม่ไ้อบแ่เลือเินไปพร้อมลุ่มอเม่อน
ีเหมือนัน ไม่รู้ไปโรอาหาระเอแ๊เ็สามหน่อนั่นมาหาเรื่อหรือเปล่า มีาทอำอย่าเม่อน่วยอารัษ์า นับว่ารอัวไปไ้อีวัน ฮี่ๆ
พอเินมาถึโรอาหารผม็เอแ๊สามหน่อนั่อยู่ที่โ๊ะ มันมอผมาเียวปั้ราวับะพุ่มาัผมให้ไ้
ุหมอรับ!มีหมาบ้าหลุมารับ!
ผมรีบ้ำอ้าวไปหาพวเม่อน ลัวหมาบ้าทนไม่ไหวที่เอหน้าผมแล้วพุ่มาัอริๆ
มื้อเที่ยผ่านไปอย่ารวเร็ว ารนั่ร่วมโ๊ะับเม่อนทำให้รู้นิสัยออีฝ่ายไ้่ายๆ เม่อนเนื้อแท้เป็นนพูมา ไทป์เหมือนพวหมาน้อยที่อบโใส่เ้าอแล้วสะบัหาไปมา แ่นแล้วนรอ หมอนี่็เรียื่อผมไม่ถูสัที
"..."
าบบ่ายวันนี้ือวิาประวัิศาสร์โลเวทมนร์ ผมเ้ามาในห้อพร้อมพวเม่อน เ็ห้อAอยู่ในห้อเือบหมแล้ว
ารมาเยือนอผมทำให้ไ้รับสายาแปลๆาเพื่อนร่วมห้อ ูเหมือนเพื่อนในห้อบานะไม่อบผมสะแล้ว แ่ถึอย่านั้นผม็ไม่สนใ เลือไปนั่ลที่อัวเอรออาารย์น่อไปมาสอน
ในที่สุอาารย์็มา เาแนะนำัวนิหน่อยและเริ่มสอน เนื่อาเป็นวิาประวัิศาสร์ึ่่อน้าน่าเบื่อ ผมใ้วามพยายามอย่าหนัในารยเปลือาึ้น ไม่ให้ัวเอฟุบหลับลไปเสีย่อน หันไปมอเม่อน อีฝ่ายหลับาโ๊ะไปแล้วเรียบร้อย
หันไปมอ้าน้ายวิเอร์พระเอนิยายำลัใใ่อับารนั่ฟัอาารย์เล่าเรื่อ ไม่มีอาาร่วหาวหาวนอนแบบผมเลยสันิ
สุยอเินไปแล้ว!
วิเอร์รับรู้ถึสายาที่มอมาอบาเบล็หันวับไป้อเม็ใส่อีฝ่าย บาเบลในสะุ้ เลิ่ลั่ไม่รู้้อทำไเลยแล้ฟุบหลับเสียอย่านั้น
อโทษรับ ลัวแล้วรับ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น