ลูซ เทพครึ่งมนุษย์

ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1 หลังอุกกาบาตตกลง

7 วันผ่านไป

"อ้าก!!!"

"อึก!"

"ฮือ~"

"พวกคุณ...อึก!"

กลุ่มเด็กนักเรียนชายสองหญิงสองที่กำลังถูกหน่วยแพทย์ใช้เตียงที่เข็นได้เข็นพวกเขาไปที่ห้องICUที่ด่วนที่สุด

"พวกเขาโดนอะไรมา"

หลังเปิดประตูห้องไปแล้วตั้งเตียงเป็นและใส่น้ำเกลือแล้วเสียงชายหนุ่มถามพวกเขาขึ้นมา

"พวกเขาเป็นผู้โชคร้ายจากอุกกาบาตเปลี่ยนโลกนั้นครับ! พวกเขาถือมันทับบดขยี้ก่อนจะถูกชุบชีวิตมาแล้วถูกเผาจากลาวาจนเมื่อกี้เราได้นำไททันไฟไปช่วยเหลือพวกเขาที่อยู่ในสภาพชิ้นเนื้อถูกเผาแล้วละครับ"

นายแพทย์กล่าวตอบก่อนจะออกจากห้องไประหว่างนั้นหญิงสาวผมสีทองหนึ่งในผู้โชคร้ายใช้มือสีดำที่ถูกเผาไปจับแขนเสื้อของแพทย์เพียงคนเดียวที่ยืนอยู่ถึงแม้จะใส่ชุดแปลกๆเป็นชุดหนังที่ปิดแค่หลังและอวัยวะเพศเท่านั้นและมีหนังสัตว์ทั้งตัวเป็นหมีใส่ปิดทั้งตัวอยู่

"คะ..คุณ..ได้...โปรด..ช่วย..พวก..เรา..ด้วยเถอะ..ค่ะ..."

เธอพูดได้จบประโยคแล้วสลบไปทันทีเขาจับมือที่ถูกเผาของเธอกุมไว้เบาๆก่อนจะทำแบบนั้นกับร่างของทุกคนในห้อง

"สิ่งนี้จะช่วยพวกเธอได้"

เขาหยิบใบไม้สีแดงและสีเขียวมาก่อนจะปล่อยมันลงพื้นไปแล้วใช้สากทุบมันจนเป็นเศษใบไม้แล้วผสมกับขี้เถ้าแล้วใส่น้ำเปล่าลงไปนำไขมันเสือเขี้ยวดาบที่หายากมากผสมกันไปแล้วดองมัน

1 ชั่วโมงผ่านไป

เขานำขาตะคาบไปผสมกับมันแล้วหยิบขี้เถ้าใส่ลงไปอีกครั้งขนให้เข้ากันแล้วแยกเป็นสีแก้วเขาใช้เข็มเจาะไปที่นิ้วของพวกเขาใส่คนละแก้วจนเต็มทุกแก้วแล้วผสมกลิ่นสตอเบอร์เข้าไป

12 ชั่วโมงผ่านไป

"อึก!"

ร่างของชายหนุ่มผมสีดำตาสองสีกระตุกขึ้นแล้วลุกขึ้นนั่งบนเตียงสีขาว

"ที่นี่ที่ไหน.."

เขาหันไปหาเพื่อนชายผมสีเหลืองที่นอนอยู่ข้างเขาและเขย่าเพื่อปลุกแต่ก็ตกใจเมื่อพบว่านิ้วมือทั้งสิบของเขาเป็นสีดำและเหมือนจะถูกเผา(ตอนแรกเกือบทั้งตัว)

"นะ..นี่มัน"

เขาพูดด้วยเสียงสั่นๆก่อนจะพบกับแก้วที่ใส่ของเหลวสีแดงเหมือนจะเป็นยา

"อืม~ ดาร์คุง~"

ชายหนุ่มผมสีเหลืองตื่นขึ้นมาก่อนจะบิดขี้เกียจแล้วทักคนตรงหน้า

"สวัสดีทั้งสองท่านที่ตื่นมาด้วยนะครับ"

ชายคนเดิมที่ปรุงส่วนผสมให้พวกเขาเพียงแต่ตอนนี้ใส่ชุดแพทย์เรียบร้อยแล้วทักพวกเขา

"นาย/คุณเป็นใคร"

ทั้งสองทักขึ้นมาพร้อมกันพร้อมมองนิ้วของชายคนนั้นที่ชี้แก้วที่มีของเหลวสีแดงนั้น

"นั้นคือยารสสตอเบอร์รี่ของพวกคุณมันจะทำให้อาการเจ็บปวดจากการถูกเผาเป็นเวลานานของพวกคุณครับ"

เขาพูดจบก็ออกไปชายที่ชื่อว่าดาร์หรือดาร์กาลงจากเตียงไปด้วยความเจ็บปวดขาที่ถูกเผาจนกลายเป็นสีดำตอนที่เดินก็เหมือนจะมีเศษขี้เถ้าติดที่พื้นด้วย

ดาร์เดินไปถึงที่โต๊ะก็จัดการคว้าแก้วนั้นแล้วกระดกทันทีแล้วเขาก็ได้ตายลงไป...ไม่ใช่ๆ..เขาไอออกมาแม้กลิ่นมันจะหอมหวานเพียงแค่ไหนแต่รสชาติที่เหมือนกินเลือดของตัวเองตอนเด็กๆและกลิ่นขี้เถ้าที่ติดมาหน่อยๆทำให้เขาสงสัยแต่ก็สงสัยไม่ได้นานก็จัดการหยิบอีกแก้วให้เพื่อนของเขาทันที

เนื่องจากมีชื่อติดอยู่ดาร์เลยดื่มเฉพาะของตัวเองจากอาการของเพื่อนผมสีเหลืองของต้นก็รู้เลยว่ารสชาติมันแย่แค่ไหน

ปัง!

เสียงประตูกระแทกกับกำแพงดังขึ้นทำให้ชายทั้งสองต้องหันไป

"แฮ่กๆ ทั้งสองไม่เป็นอะไรใช่มั้ย"

ร่างของหญิงสาวผมสีดำที่แขนของเธอก็เป็นรอยไหม้สีดำ

"อืม...แล้วเธอละไทร่า"

ดาร์ตอบไปก่อนจะถามเพื่อนสาวของตน

"ก็นิดหน่อยน่ะแต่แผลพวกนายก็หายไปหมดแล้วสินะ"

เขาทำสีหน้าตกใจแล้วก่อนจะมองที่นิ้วมือของต้นที่กลับมาเป็นสีขาวเหมือนก่อนหน้านี้

"จริงสิ..แล้วเธอละ!"

เขานึกถึงหญิงสาวที่เขาแอบส่องอยู่ทุกวันก่อนจะถามมันออกมา

"คุณแม่ไม่เป็นอะไรหรอกค่ะเธอเบากว่าพวกเราอีกค่ะเพราะงั้นเธอออกจากโรงพยาบาลไปแล้วละค่ะ ส่วนพวกเราก็ตอนเย็นค่ะ"

เธอพูดขึ้นแล้วค่อยๆเดินเข้ามาในห้อง

"แล้วโทยะคุงละ เป็นอะไรมากรึปล่าว"

เธอยิ้มให้กับโทยะหรือชายหนุ่มผมสีเหลืองหน้าหวานที่ยืนยิ้มอยู่

"ผมไม่เป็นอะไรหรอกครับ อีกอย่างมันเกินอะไรขึ้นหรอครับ"

เขายิ้มตอบให้กับเธอก่อนจะถามแล้วชี้ไปนอกหน้าต่างที่มีมังกรสีแดงพ่นไฟอยู่เต็มท้องฟ้า

"อ๋อ..คุณหมอบอกว่าหลังอุกกาบาตตกทุกคนก็มีพลังพิเศษแล้วก็ปิ้วๆปังๆ แล้วก็ตูม! น่ะเพราะว่าควบคุมพลังไม่ได้แต่ตอนนี้ก็เรียบร้อยดีแล้วละ เพราะรัฐบาลมีคนแข็งแกร่งๆอยู่มากน่ะ ส่วนพวกเราสี่คนน่ะ! ไม่มีพลังอะไรเรื่องไงละ!!"

เธอพูดขึ้นก่อนจะกระโดดขึ้นทำท่าทางดีใจ

"นั้นสิ ไม่เป็นอันตรายทำให้ไม่ถูกสังเกตมากและโอกาสถูกลอบสังหารน้อยลงด้วย"

ดาร์พูดไปเกาคางไปแล้วยิ้มขึ้นหลังพูดจบ

"นั้นสินะพรุ่งนี้ก็ไปเรียนตามปกตินะ เราหยุดเรียนไปตั้ง 8 วันน่ะรวมวันนี้ด้วยละนะ"

---

จบตอนแรก

ช่วงแรกๆอาจจะมึนๆหน่อยนะ