คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เหตุเกิด ณ โรงอาหาร
าวเร่ฝีเท้าเินรมายัแฮม แล้วะโนเรียั ๆ
“เฮ้ นายแฮม
มายืนอะไรรนี้ นายไม่มีที่นั่หรอ !!” ^^
ทุนในโรอาหาร่าหันมอมาที่าว แฮมเหลือบามอไปยัาว
้วยวามใและอายนในโรอาหาร
“ใ่
แล้วเธอะมายุ่ับันทำไม ะโนเสียัแบบนี้ เธอไม่อายนในโรอาหารบ้าหรอ”
าวยิ้ม แล้วบอแฮมไป้วยน้ำเสียอ่อนหวาน
“นี่ นายแฮมะันนะ
ไม่อายใรหรอ แ่นที่อายมาว่าัน ันิว่านายมาว่านะแฮม
^^ ”
าวพูเสร็็เินไปยัโ๊ะัวเอ แล้วหันหลัมาแลบลิ้นเยาะเย้ยแฮม… แฮม็มอแล้วิในใ
“(สัวันหนึ่
เธอะ้อไ้เห็นีับัน ยัยแ่น)”
าวพูเสร็็เินไปยัโ๊ะ เพื่อนอแฮม่า็มอ้วยสายาเอ็นู… าวมอ 2 นนั้น้วยวาม
“พวนายเป็นอะไรหรือป่าว
มออย่าับว่าะินหัวันนะ”
“อ้อ ไม่มีอะไร
เราว่าเธอ อย่าไปยุ่ สนใอะไรับไอ้แฮมเลย ” แบ์พูแล้ว็หันหน้าไปหาบอย
“ใ่ ๆ
นาเราเรียมันมานั่โ๊ะที่มันเหลือ ที่ว่าแ่โ๊ะ้าเธอมันยัไม่มาเลย เธอ 2
นเป็นอะไรันหรือป่าวเนี่ย
5555”
“ป่าวนิ
ันไม่ไ้เป็นอะไรับนายนั่นหรอ ้าให้็ไม่เป็นหรอ พูถึนายนั่นทีไร
เสียอารม์ทุที” าวพูแล้วถอนหายใ
“หยุเลย!
เห็นพูมาหลายนแล้วแบบนี้
บอไม่ไ้อบ ไม่ไ้เป็นอะไร แ่สุท้ายเป็นไ” บอยพูแล้วยิ้ม
“รัันไละ้า
… 555” เฟรน์เฟรมพูพร้อมัน แล้วหัวเราะ
าวมอเฟรน์ เฟรม้วยสายาพิา แล้วพู
“ไม่้อพร้อมใันนานี้็ไ้
… แล้วันะทำให้พวเธอเห็นว่า ันไม่มีวันรันายแฮม และ
อีอย่าถ้าันทำไม่ไ้ ันะเลี้ยบุฟเฟ่พวเธอทั้ 4 นเลย”
“โอเ !!
เราะรอินบุฟเฟ่แนะ”
ทั้
4 นพูพร้อมันแล้วหัวเราะ
“้า.. แล้วพวเธอไม่ิน้าวันหรอ
อิ่มแล้วหรือไมาแวันเนี่ย”
าวพู
แล้วี้ไปยัแฮมพูับบอยแบ์
“เพื่อนนายยืนรอที่นั่นาแ็แล้วมั้
555 ูิ ยืนหล่ออยู่ไ้ ”
แบ์บอยมอไปยัแฮม แล้วุยัน
“บอยไปเรียแฮมมานั่
มันยืนนานแล้วนะ”
“ไ้ ๆ เี่ยวไปเรียมัน รอแปปนะ” บอยำลัะลุึ้น
าวพูแทรึ้นมาและับไหล่บอย
“นายไม่้อ
เี๋ยวันเอ !!” าวเินไปยัแฮม
“แฮม มานั่ับเพื่อนๆสิ
เพื่อนๆ รออยู่นะ ืนยืนแบบนี้หมเวลาพัเที่ยพอี นายะหิวนะ”
าวับมือแฮมพู้วยน้ำเสียอ่อนหวาน พร้อมทำสายาน่าทะนุถนอม
“เธอมาไม้ไหนเนี่ยห๊ะ
ยัยแ่น ินยาผิวหรือป่าวเนี่ย !! (เธอ็น่ารัีเนอะ
เวลาที่เธอพูเพราะๆับัน (ยิ้มและพูในใ))”
แฮมพูแล้วทำหน้าาสสัยและประหลาใ
“ัน็ปิี
ันพูับนายี ๆ แล้วนะ ==” าวมอหน้าแฮม
“โอเ วันนี้ันะไม่ทะเลาะับเธอ
เี๋ยวันไปนั่นะ ันไปสั่้าว่อน” แฮมพูแล้วยิ้ม
“อื้ม… ันไปิน้าว่อนนะ”
าวเินลับไปที่โ๊ะอัวเอ และิน้าว่อับเพื่อน ๆ
แฮมถืออาหาร แล้วเินไปที่โ๊ะ …. วาอาหารล
แล้วยิ้ม แบ์บอยมอ้วยวามสสัย
“แฮม
แยิ้มไรวะ ? ยืนรอนานนเป็นบ้าไปแล้วหรอ”
“นั่นิ
ยิ้มบานเลยนะ แล้วยัยนั่นพูอะไรับแบ้า”
แบ์บอยพูแล้วหัวเราะ
และมอมาที่แฮมแบบไม่ละสายา ^^
“ป่าวนิ
ันแ่ยิ้มเย ๆ ันยิ้มไม่ไ้หรือไ ส่วนยัยนั่น็แ่เินมาบอันว่า
ให้มานั่ิน้าวับพวนาย เพราะไม่มีโ๊ะว่า แ่นั่นเอ”
“อ้อ โอเๆ
ั้นิน ๆ ะไ้ไป้อมบาส่อ” ทุน่ารีบิน้าว และพูุยอย่าสนุสนาน
เวลาถัมาที่โรยิมอโรเรียน
นัเรียนั้นม.6/1 เรียนวิาสุะพละศึษา
่า็มาเ้าแถวอย่าเป็นระเบียบ เพื่อรอุรูมาสอน
ในระหว่านั้นลุ่มาวำลัเรียมัว พร้อมที่ะเรียน แฮม็ไ้โยนระาษที่มี้อวาม้าในโยนใส่หัวาว
ุ๊บ!
“โอ๊ย!! ใรโยนมา !!
อย่าให้รู้นะว่าเป็นใร
” าวพู้วยเสียแ็ แล้วเปิระาษอ่าน้อวามที่อยู่้าใน
ในระาษเียนไว้ว่า …………… ฮ่าส์ๆ ลุ้นละสิ ^^ แล้วเราะมารู้ันว่าในระาษนั้นเียนว่าอะไร ในอนหน้า้า
โปริาม Ep ่อไปนะะ :P
ความคิดเห็น