คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Ruby Of Fire :: Fourth Genesis : Race II
Genesisภาค Ruby of Fire
href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_filelist.xml" /> href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_themedata.thmx" /> href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_colorschememapping.xml" />
Fourth Genesis : Race II
วูบ..... แสงสีทองรูปกางเขนค่อยๆลดลงและหายไปในที่สุด โดยที่ตัวละครฮันเตอร์ของพีซยังคงยืนอยู่......
‘รอดหวุดหวิดแฮะ’
และแน่นอนเขาไม่มีเวลามาสนใจว่าไอเทมในตัวของเขาเหลือเท่าไหร่เลือดในตัวเหลือเท่าไหร่ พีซใช้สกิลยิงธนู2นัดซ้อนใส่ไนท์สาวที่กำลังติดสเตตัสหยุดนิ่ง เขายิงไม่ยังก่อนที่ไนท์สาวจะกลับเป็นปกติ ไม่นานนักก็ประสบผลสำเร็จ ตัวละครไนท์สาวลงไปกองกับพื้นทำให้พีซรู้ว่า ตนชนะแล้ว
“เฮ้อ.........” เสียงถอนหายใจยาวๆเล็ดลอดออกจากปากของคนที่เคยพูดว่า ‘จะเอาอะไรนักหนา ก็แค่เกม’ ทั้งที่ตัวเองเป็นคนที่จริงจังขนาดนี้แทบทุกครั้ง แต่กลับไม่รู้ตัวเองแม้แต่น้อย
มุมขวาล่างขอจอตัวเลขผู้อยู่เปลี่ยนไปแล้ว จาก 18 เมื่อก่อนหน้าที่พีซจะเริ่มการพนันที่เสี่ยงเป็นเสี่ยงตายเมื่อกี้ ตอนนี้กลายเป็น 14 แปลว่าระหว่างที่ทางเขาประทะกันอยู่ ทางอื่นก็คงมีคนปะทะกันจนโอเวอร์ไป2คนเหมือนกัน.... พีซเอาตัวละครของตัวเองไปไว้หลังตึกที่คาดว่าน่าจะปลอดภัยแล้วกดคำสั่งนั่งทำเพื่อพักให้เลือดตัวละครเพิ่ม
ยาเพิ่มเลือดเหลือแค่ 14 ขวดเท่านั้น......
ก็อกๆๆ!!! เสียงเคาะประตูรัวๆ3ครั้งดังขึ้น ไม่ทันที่เจ้าของห้องจะตอบรับผู้มาเยือนก็เปิดเข้าซะมาก่อน
“พี่พีซ!”
เสียงเจื้อยแจ้วสดใสเช่นเดิมของแพรร้องเรียกผู้เป็นพี่ชายที่กำลังนั่งพักคิดอะไรไปมาในสมองวางแผนจะเก็บคนที่เหลืออีก 13คน ไม่รวมตัวเอง ด้วยยาเพิ่มเลือดอีกเพียง 14 ขวด
“อ้าว แพร เป็นไงบ้างล่ะที่แข่ง” พีซถามน้องสาวผู้มาเยือนด้วยอารมณ์ที่ดูจะร่าเริงผิดปกติ ไม่ใช่ว่าได้ที่หนึ่งหรอกนะถึงได้กระดี้กระด๊าขนาดนี้ “ที่หนึ่งรึเปล่าล่ะ”
“โอ๊ย......พี่พีซแพรถนัดเกมเต้นก็จริงนะ แต่ใช่ว่าจะเก่งสุดในเกมซักหน่อย” แพรประท้วง
“ฮ่าๆ งั้นได้ที่เท่าไหร่”
“ของแพรมีแค่ที่1กับอื่นๆอีก2รางวัล แพรกับนัทติดรางวัลที่เหลือ ได้ไอดีระดับ A Class ด้วยนะจะบอกให้ นัทเล่นเก่งม๊ากมาก นี้ถ้าแพรเล่นเก่งๆแบบนัทคู่แพรมีสิทธิได้ที่1นะเนี่ย” แพรอวดอ้างสรรพคุณแฟนหนุ่มให้พี่ชายฟัง แบบว่าให้พี่ชายเอาเป็นน้องเขยให้ได้
“แล้วซีนล่ะ” พีซถามต่อถึงเพื่อนสนิทของน้องสาวอีกคนที่ไปแข่งเดี่ยว
“ซีนก็ติด1ใน 5 นะไม่ได้ที่1เหมือนแพรนั่นล่ะ” แพรบอก “อีกอย่างคนที่แข่งเดี่ยวได้ที่1น่ะ เก่งมากเลย เก่งเกินคน แพรเคยสู้กับเขาตอนเล่นปกตินะ คะแนนนำเป็นที่หนึ่งตลอดเลยล่ะ รู้สึกจะใช้ชื่อในเกมว่า มิยาบิ ถ้าจำไม่ผิด”
“อืม แต่แพรกับซีนได้ 1 ใน 5 ก็เก่งแล้วนะ คนที่ชนะฝั่งคู่ก็เก่งสิท่า” พีซถามต่อทั้งที่ตัวเองก็ไม่ค่อยรู้เรื่องอะไรนัก ก็แค่อยากทำให้บรรยากาศในห้องมันไม่เงียบเกินไปก็เท่านั้น
“อะฮะ คนที่แข่งแบบคู่ชนะนี่เขาเป็นแฟนกันล่ะเห็นรักกันจะตาย อัตราการซิงโคร (Synchro) เลยสูงล่ะมั่งทำคะแนนได้เท่ากันตลอดเลย พร้อมกันมากกกกกกกก ได้คูณคะแนนมากเลยชนะไปน่ะ” แพรที่ลืมไปว่าถึงพูดไปปาวๆพี่ชายที่ไม่ได้เล่นเต้นก็ไม่เข้าใจอยู่ดี ก็ยังคงอธิบายให้พี่ชายฟังต่อไป “คู่นั้นชื่อ โอไอคอส กับ ไอโอเดส ชื่อเป็นภาษากรีกทั้งคู่สงสัยนัดกันมาก่อนเล่น”
“แล้วเธอรู้ได้ยังไงว่านั้นมันภาษากรีก” พีซถาม ทั้งที่มันไม่มีความหมายอะไร ตัวเขาเองก็รู้ดีว่า2คำนั้นเป็นภาษากรีกแถมรู้ด้วยซ้ำว่าแปลว่าอะไร
“แล้วพี่พีซจะถามทำไมน่ะ ........พี่พีซไม่รู้เรื่องเลยนี่หน่าหลอกให้แพรพล่ามอยู่ได้” แพรที่เพิ่งคิดได้ท้วงขึ้นเมื่อรู้ว่าที่พูดไป เท่ากับ เสียน้ำลายเปล่า
“ก็เธอบ้าจี้ตอบพี่เองนี่ แล้วอีกอย่างพี่ก็รู้ล่ะกันว่า อัตราการซิงโครคือการเชื่อมต่อ มิยาบิคือชื่อหญิงสองหน้าของญี่ปุ่น โอไอคอสแปลว่าที่อยู่อาศัย แล้วก็ ไอโอเดสแปลว่าสีม่วงน่ะ” พีซกวนประสาทน้องสาวเล่นอย่างสนุกสนานคลายเครียดจากที่แข่งอยู่
ตอนนี้เวลาเหลืออีกไม่ถึง ช.ม. แล้ว การต่อสู้ปะทะกันมีขึ้นบ้างระหว่างที่พีซนั่งคุยกับแพร ตัวเลขบอกจำนวนผู้แข่งด้านขวาล่างลดลงจนตอนนี้เหลือเพียง 7 คน
“แล้วที่พี่รู้เรื่องมันใช่ประเด็นที่แพรเล่าซะที่ไหนกันล่ะ” แพรทำหน้าบูดใส่พี่ชายแสนกวนที่ทำให้เธอต้องแพ้ทุกทีที่กัดกัน “ว่าแต่พี่พีซเถอะได้รางวัลกับเขาบ้างรึเปล่า”
“ยังแข่งไม่เสร็จน่ะ นี่เพิ่งรอบแรกเอง” พีซบอกน้องสาว เขาตัดสินใจนำตัวละครไปเดินตามหาคู่ต่อสู้ในเกมบ้างแทนที่จะมานั่งรอให้เหยื่อมา
“อืมนานจังแฮะ แล้วเจอกับพี่ศูนย์รึยัง” แพรถามต่อ
“ยัง อยู่กันคนละสาย ต้องชนะคนเป็นร้อยให้ได้ แต่สู้ตะลุมบอลแบบนั้นใช้ดวงเป็นส่วนมากถ้าศูนย์มันโชคดีผ่านมาได้คงจะได้เจอกันนั่นล่ะ” พีซตอบน้องสาวเรียบๆแล้วคลิกเมาส์ให้ตัวละครเดินไปยังลานน้ำพุด้านบนของเมือง
“โถ่ๆ พูดยังกับตัวเองมั่นใจเต็มร้อยว่าจะผ่านงั้นล่ะนะคะคุณชาย” แพรแซว
“ของมันแน่อยู่แล้ว เล่นด้วยโชคไม่ได้ก็ต้องใช้สมอง” พีซพูดก่อนจะหัวเราะหึหึ ในคอ อย่างมีแผน
“งั้นแพรจะคอยดู” แพรหัวเราะคิกคิกเตรียมสมน้ำหน้าพี่ชายถ้าแพ้ขึ้นมา
“ไม่ต้องเลยแพร ไปซื้อข้าวกลางวันไปๆ” พีซไล่ให้แพรไปซื้อข้าวกลางวัน เพราะนี่ก็เที่ยงกว่าแล้ว น้องกระเพาะน้อยๆเริ่มร้องงอแงเรียกการเติมอาหารจากร่างกาย
“โทรสั่งก็ได้นี่หน่า”
ไม่ว่าเปล่าแพรคว้าเอาโทรศัพท์บ้านที่ต่อในห้องของพีซมากดเบอร์สั่งพิซซ่าทันที
“เบอร์ 02 – xxx – xxxx ค่ะ ลงชื่อ อัฏกรณ์ วิริยภาณุวงศ์ ค่ะ” แพรตอบปลายสายที่ถามการขึ้นทะเบียนกับร้านพิซซ่า โดยชื่อของพีซ ปลายสายทวนบ้านเลขที่เล็กน้อยก่อนจะถามว่าต้องการสั่งอะไร
“พี่พีซกินพิซซ่าหน้าอะไร” แพรถามในขณะที่พีซกำลังปะทะกับสายโจมตีระยะใกล้ด้วยความเร็วอย่าง แอสซาซิน (Assassin)
“หน้า.......เฮ้ยมิส ราฟเอ๊ย” พีซยังไม่ทันตอบสถานการณ์ในเกมก็เริ่มไม่เข้าเคล้า ทำให้สบถออกมาดังลั่น
“แหงะ เอองั้นเอาสไปซี่ ฮาวายเอี้ยน ค่ะ” แพรหันไปสั่งโดยไม่ขอความเห็นต่อเพราะคาดว่าคงจะนาน คุยไปซักพักก็ได้ข้อสรุปเรื่องอาหารกลางวันวันนี้ของสองพี่น้อง วิริยภาณุวงศ์
“ซีด เกือบไป.......” พีซบ่นเมื่อตัวเองชนะอีกฝ่ายมาได้ด้วยการเสียยาเพิ่มเลือดไปอีก 2ขวด เหลือ 12ขวดพอดิบพอดีกับหลอดเลือดสีแดงแปรด แบบใครมาตีอีกทีก็กลับจุดเซฟเลย พีซเลยต้องจำใจใช้อีกขวดไว้เพื่อความปลอดภัยของตัวเอง
ตัวเลขผู้แข่งลดลงไปอีก2 ตอนนี้เหลือแค่ 6 คนในสถานที่นี้เท่านั้น แปลว่าเหลืออีก5คนที่พีซต้องจัดการ
“แหมน่าเสียดาย....” แพรพูดพร้อมกับหัวเราะคิกๆ อยากให้พีซพลาดใจจะขาดรอนๆ
“ไม่มีทางซะหรอก” พีซพูดอย่างรู้ๆว่าแพรเสียดายอะไรกัน
“พี่พีซ ซีนบอกว่าคนที่ชนะไม่ใช่ได้แค่ ID ระดับ S Class กับเงินเท่านั้นนะ ยังได้รับสิทธิพิเศษอีกตังหาก” แพรชวนพีซคุยเบื่อๆหลังจากที่ดูแผนการต่อสู้อันแยบยลจนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยนอกจากเดินไปๆมาๆในหน้าจอคอม
“อะไรล่ะสิทธิพิเศษที่ว่า” พีซถามกลับทั้งที่ก็ไม่ได้อยากจะรู้เท่าไหร่ แต่เพื่อแค่แพรเกริ่นเรื่องขึ้นมาไม่แป็กเท่านั้น
“ไม่รู้สิ เห็นว่าจะได้ใกล้ชิดทีมงาน” แพรบอกพลางนอนเหยียดยาวบนเตียงนอนสีขาวของพีซ “แต่ก็ไม่รู้จะจริงรึเปล่าล่ะน้า~ มีข่าวมาว่าจะได้เป็น GM ด้วยล่ะ”
“GM เหรอทีมงานสร้างเกมกันดานขนาดต้องจัดแข่งมหาศาลนี่เพื่อหา GM งั้นเหรอ” พีซเปรย
“มันก็ไม่แน่นะพี่พีซ GM เกมอื่นๆก็มาจากเกมเมอร์ทั้งนั้นนี่หน่า คราวนี้เขาอยากได้เก่งๆล่ะมั้ง”
“จะเอาไปปราบบอทเหรอไงกัน ฮ่าๆ” พีซเดินไปเรื่อยๆคอยหลบคนที่เล่นเป็นนินจาแล้วไปจัดการกับพวกโจมตีระยะใกล้แทน เขาฆ่าพวกระยะประชิดไปได้ 2 คนแล้ว และคาดว่าคนที่เหลือคงเป็นสายอื่นนอกจากประชิดตัวคู่ต่อสู้ทั้งนั้น
ตอนนี้ตัวเลขที่แสดงอยู่มุมขวาล่างของจอนั้น เหลือเพียงแค่
3 คน.........
แปลว่าเขาต้องจัดการอีก2คนให้ได้ 1ในนั้นมีนินจาที่จัดการยากลำบากอยู่ด้วยและที่สำคัญกว่านั้นคือ พวกโจมตีระยะใกล้ไม่เหลือแล้ว.......
“ตายล่ะ” พีซสบถหลังจากที่สมองเขาประมวลเอาส่วนที่ผิดพลาดออกมา ก็ในตอนแรกคิดแต่ว่ากำจัดๆไปก่อนยังไงก็มีทางชนะ แต่ก็ลืมคิดไปว่ายังมีนินจาอาชีพที่เขาขยาดสุดๆด้วยอีกอาชีพ
“คำนวณอะไรผิดพลาดอีกล่ะคะคุณชาย อะคิอะคิอะคิ” เสียงหัวเราะแปลกประหลาดกับคำพูดเย้อหยันถูกส่งมาจากน้องสาวตัวดีที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาอยู่บนเตียงคอยจับผิดพี่ชาย
“จะบอกว่าโชคดีตังหากล่ะ” พีซแสยะยิ้มมุมปาก ที่เขาสบถออกมาเมื่อกี้นั้นไม่ใช่คำนวณผิดหรืออะไร แต่เพราะไอดีที่เหลืออีก2คนกำลังตีกันเองอยู่ตังหากล่ะ ฝ่ายหนึ่งเป็นนินจาอีกฝ่ายเป็นนักเวทย์ แน่นอนพีซไม่โง่ขนาดช่วยนินจาตีนักเวทแน่
พีซเบิ้ลลูกธนูใส่ฝ่ายนินจาไม่ยั้ง ถ้าจัดการนินจาได้แล้วล่ะก็ นักเวทย์เจอกับสายฮันเตอร์ของพีซ ฝ่ายฮันเตอร์มีสิทธิชนะมากกว่าอยู่หลายเท่าตัว เพราะความเร็วในการโจมตี
.............
........
.....
เวลายังเหลืออีก 16 นาที....... แต่สายส่วนมากก็ได้ผู้ชนะแล้ว รวมทั้งสาย M ด้วย เหลือเพียงไม่กี่สายที่ยังแข่งขันอยู่ และหนึ่งในไม่กี่สายนั้นก็คือสาย C ของศูนย์ เซโร่แห่ง หน่อมแน๊มจูเนียร์ นั่นเอง
+-------------------------------------------------------------+
ขอบคุณที่ติดตามคร้าบบบบ
แล้วไว้จะเอามาลงบ่อยๆ + วาดรูปประกอบเพิ่มนะครับ **วิ้ง~~
มีอะไรติดต่อมาได้เลยครับ
ตอนนี้ก็ขอตัวแว๊บบบ ไปปั่น โด ที่วาดไว้ต่อล่ะครับบ
ความคิดเห็น