Genesis Online :: แหล่งกำเนิดแห่งชะตากรรม

ลำดับตอนที่ #6 : Ruby Of Fire :: Third Genesis : Race I

Genesisภาค Ruby of Fire

href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_filelist.xml" /> href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_themedata.thmx" /> href="file:///C:\DOCUME~1\RIKATS~1\LOCALS~1\Temp\msohtmlclip1\01\clip_colorschememapping.xml" />

                Third Genesis : Race I                             

ไม่นานนักเวลาก็ผ่านไป2ช.ม. ถึงเวลาลงสมัครเข้าแข่งในเกมพอดี พีซจึงเปิดตัวเกมขึ้นมากรอก ID และ Password ลงไปเหมือนเคย หน้าต่างจอภาพและแผนที่ที่คุ้นเคยปรากฏขึ้นบนหน้าจอคอมพิวเตอร์ของพีซ และสิ่งที่เขารอคอยก็มาทันใจในช่องพูดคุยด้านล่าง

Sero : ไงแคสเก็ต

Casket : หึหึ เซโร่สุดท้ายนายก็ไม่หนีหางจุกก้นไปเล่นเกมอื่นสินะ

Sero : อะฮะของมันแน่อยู่แล้ว

Sero : ชั้นเล่นเกมก็เพื่อสนุกเท่านั้นล่ะ ไม่จำเป็นต้องชนะแกก็ได้

Sero : แต่ก็ไม่อยากให้แกมองว่าป๊อดก็แค่นั้น :P

Casket : ก็ดี งั้นเอาที่2ไปเถอะนะ

Sero : มันไม่หมดหวังขนาดนั้นหรอก =_,=/

Sero : ลงทะเบียนรึยังอ่ะ

Casket : มาถึง NPC ที่ลงทะเบียนล่ะ

Sero : มันแบ่งเป็น 24 กรุ๊ป หาที่1แล้วมาแข่งอีกทีรอบบ่าย24คนนี่ ใช่มะ

Casket : อื้อ.....ชั้นได้ M แฮะ

Casket : นายล่ะ

Sero : โหได้เจอกันรอบบ่ายแฮะ ชั้นได้ C

Sero : หวังว่านายคงรอดมานะ

Casket : ชั้นว่าชั้นควรพูดคำนั้นนะเซโร่ -_,-b+

คุยกันไปได้ซักพัก ตัวละครของพีซก็ถูกเกมวาร์ปมายังสถานที่ที่ใช้ในการแข่งขันซึ่งมีตัวละครเป็นร้อยID ในนี้ แต่ล่ะตัวละครเมื่อถึงเวลามีกฎแค่ว่าตีกันจนเหลือคนสุดท้ายภายในเวลา 14.00 น. เท่านั้น และการแข่งจะเริ่มเวลา 9.30 น.  โดยที่คำสั่งกระซิบจะไม่สามารถใช้ได้ในนี้อีกด้วย นั่นแปลว่าจะวางแผ่นหรือคุยกับเพื่อนที่ไม่ได้อยู่ในสายการแข่งขันเดียวกันไม่ได้เลย

พีซมองจำนวนคนในรอบ M ที่มุมขวาล่างของจอคอมพิวเตอร์ ซึ่งตอนนี้โชว์ตัวเลขผู้เล่น 97 ID และข้างล่างของจำนวนผู้แข่งขันในกรุ๊ปนี้ ก็มีเวลาบอกเอาไว้ให้เป็นที่ทราบโดยทั่วกันว่า 9.22 น.

อีกแค่ 8 นาที........เท่านั้น.....

                ‘แล้วใครมันจะโง่ไปอยู่กลางคนเกือบร้อยคนล่ะฟร่ะ’ พีซคิด นัยน์ตาของเขาจ้องหน้าจอคอมพิวเตอร์ตรงหน้าไม่กระพริบ มือยังคงลากเมาส์พร้อมกับคลิกรั่วๆเพื่อเอาร่างตัวเองออกจากสถานที่ชุลมุนให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อไม่ให้ตัวเองซึ่งเป็นฮันเตอร์เลือดน้อยเป็นเป้าหมายในการโจมตีของคนอื่น

                ‘บ้าชิบจะทันไหมนะ’

เด็กหนุ่มกัดฟันกรอด เขารู้ดีว่าต้องชนะให้เหลือคนเดียวให้ได้จะได้เข้าไปรอบสอง.... จะได้ไปเจอกับไอ้ศูนย์ พลังใจมันเต็มร้อยถ้าสู้กันด้วยร่างกายจริงๆก็พอได้ล่ะนะ แต่นี่มันเกมไม่ใช่ชีวิตจริง เลือดหมดก็เท่ากับตาย ไม่ว่ากำลังใจจะเยอะเหมือนพระเอกการ์ตูนก็ตาม ถ้าเลือดหมดมันก็ตายอยู่ดี

                อีก 3 นาที..

                ‘ พระเจ้าเถอะต้องหาที่หลบภัย แล้วก็.........ซื้อยาเพิ่มเลือด ’

พีซเดินวาร์ปเข้าไปในร้านขายของซึ่งมี NPC ยืนอยู่ ไม่รอช้าเขาใช้เงินทั้งหมดที่มีซื้อยาเพิ่มเลือดที่ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้มา

‘ บ้าเอ๊ย น้ำหนักเกิน ’

พีซเห็นว่าตัวละครแบกของน้ำหนักเกินแล้วไม่สามารถต่อสู้ได้ จึงเปิดหน้าอุปกรณ์ไอเทมขึ้นมา เขาเอาทุกอย่างในตัวขายให้กับ NPC ทั้งหมดไม่ว่าจะอะไรก็ตาม เหลือแค่อุปกรณ์สำหรับสวมใส่ ลูกธนู กับดัก และยาเพิ่มเลือดเท่านั้น

3 วินาที

‘ต้องออกไปจากร้านขายของก่อน......’ ในร้านขายของก็มีผู้เล่นคนอื่นอยู่ มันเป็นการเสี่ยงพอตัวที่จะสู้กับคนในร้านนี้ถึงจะซื้อยาเพิ่มเลือดได้เรื่อยๆถ้ามีเงินก็เถอะนะ แต่คิดในแง่กลับกัน คนอื่นก็ซื้อยาเพิ่มเลือดได้ง่ายๆเหมือนกัน

‘เปลืองโดยใช่เหตุเกินไปน่ะสิ’

2 วินาที

1 วินาที

วาร์ป!!!!!!!!!!!!!!!

หน้าจอคอมของพีซขึ้น Loading พอดีกับ ที่การแข่งเริ่มขึ้น เขาวาร์ปออกมาจากร้านขายของได้แล้วก็จริง แต่นอกร้านจะเจออะไรบ้างก็ยังไม่รู้

‘จะชนะเนี่ย.......ไม่ได้ใช้ฝีมือเลยนี่หว่า.........ดวงเน้นๆเลย !~~’ พีซถอนหายใจยาวเหยียด แล้วเวลาตัดสินก็มาถึง หน้าจอที่กำลังโหลด ขึ้นครบ 100% แล้ว

‘เอาเถอะ เป็นไงเป็นกัน’

หน้าจอคอมพิวเตอร์ของพีซปรากฏภาพเมืองที่คุ้นตา ถึงส่วนที่เขาอยู่นั้นจะมีคนไม่เยอะเท่าส่วนกลางเมืองก็ตาม แต่ก็มีราวๆ10 ID ได้ โดยที่แต่ล่ะคนก็กำลังโจมตีกันไปมา เพิ่มเลือดเป็นว่าเล่น ทำให้นั่นเป็นโชคดีของพีซเลยทีเดียวที่พวกนั้นสู้กันอยู่ไกลจากที่เขาออกมาพอสมควร

‘หวานหมู’ พีซแสยะยิ้มมุมปาก ตัวละครของเขาเป็นสายโจมตีระยะไกลอยู่แล้ว ถึงเลือดจะน้อยแต่ในโอกาสแบบนี้เขาไม่พลาดแน่

มือซ้ายของพีซกดคีย์บอร์ดเป็นคำสั่ง โดยที่มือขวารัวเมาส์คลิกไปยังกลุ่มคนที่กำลังสู้กันอยู่โดยไม่ได้ดูทางเขาเลยแม้แต่น้อย ฝนธนูซึ่งเป็นทักษะ (Skill) ในการโจมตีแบบกลุ่ม ในแบบฉบับเฉพาะของตัวละครของพีซนั้น ทำเอาหลายคนที่เพิ่มเลือดไม่ทันเพราะต้องสู้กับศัตรูระยะประชิดไปด้วย โดนโจมตีจากระยะไกลแบบไม่ทันระวังตัวเข้าไปอีก ตายกันเกลื่อน

~::เด็กInw::~ : บ้าเอ๊ย ซุ่มยิงนี่หว่า

Bankky 2007 : ใครฟร่ะแมร่งซุ่ม

แทบคำพูดตัวละครเด้งคำพูดของตัวละครที่ตายแล้วบ่นอย่างหัวเสียที่พีซแอบซุ่มโจมตี และแน่นอนเมื่อแหย่หนวดแมวแล้วก็ต้องเกิดเรื่องใหญ่ขึ้นเป็นแน่แท้ ตัวละครที่เหลือรอด ราว3 IDนั้นเลิกสู้กันเองแต่หันเดินมาทางพีซแทน

‘ติดกับแล้ว’ พีซหัวเราะอย่างอารมณ์ดีหน้าจอคอมที่กลุ่มโจมตีระยะใกล้เหลือเลือดอยู่เพราะเลือดเยอะกว่าพวกโจมตีระยะไกลที่ตาย สามคนบุกเข้ามาตรงๆ ‘โง่จริงๆ’

ลูกธนูของพีซยิงเข้าที่3คนนั้น เป็นการสร้างสถานการณ์ให้เหมือนกำลังตกใจและต้องการสู้กันซึ่งๆหน้า แต่คนอย่างพีซน่ะเหรอจะทำอะไรอย่างนั้น แค่อาชีพตัวละครที่เขาเล่นมันก็ไม่เหมาะแล้ว กับการสู้ซึ่งหน้าโง่ๆแบบ 1 ต่อ 3 เนี่ย

Hit Hit Hit Hit!!!!!!!!!!!

อยู่ดีๆตัวละครทั้งสามตัวที่กำลังเดินเข้ามาก็ถูกโจมตีและขยับไม่ได้โดยทิ้งระยะห่างจากที่ที่พีซอยู่พอสมควร

“รุกฆาต” พีซพึมพำกับตัวเองเบาๆหน้าจอคอม ทั้ง3ติดกับดักที่พีซวางไว้ก่อนจะโจมตีแบบฝนธนูไปเพื่อล่อตัวละครที่เหลือเข้ามาติดกับดัก

‘แค่นี้ก็หนีไม่รอดแล้ว........’ ตัวละครทั้ง3ตัวที่ดาหน้าเข้ามาเอาคืนติดเอากับดักที่พีซใช้ แถมกับดักที่พีซใช้ยังเป็นแบบแช่แข็งอย่างดีที่หายากอีกด้วย ทำให้ผู้เล่นขยับไปไหนไม่ได้และที่สำคัญยังใช้ไอเทมเพิ่มเลือดไม่ได้

‘อุตส่าห์เอาของแพงออกมาใช้นะเนี่ย’

ก่อนที่กับดักจะหลุดพีซไม่รอช้ายิงธนูสมทบอัดเข้าไปที่3คนตรงหน้าทันที รสชาติธนูแห่งชัยชนะทั้งหนักหน่วงและรุนแรงยิ่งนัก

GiGa-ChaN : โถ่เอ๊ย แบบนี้มันโกงชัดๆ

MooMooโมเอะ : ฉลาดนักนะนาย...

~หนูสวย~ : นั่นมันพี่แคสเก็ตนี่ ไม่น่าเล๊ย เก่งเหมือนเดิมนะพี่

สามคนที่ติดกับดักรู้อยู่แล้วว่าไงก็ตายแน่ๆได้แต่พิมพ์ข้อความบ่นถึงไอ้คนที่จัดการเก็บตัวละครกว่า10ตัวเรียบได้ด้วยตัวคนเดียว และที่สำคัญคือยังใช้เวลาไม่มากอีกตังหาก

Casket : โทษทีนะ แต่ชั้นก็จะแพ้ไม่ได้เหมือนกันแหละ

พีซพิมพ์ตอบกลับไปยังคนรู้จัก ที่ตัวเองเพิ่งจัดการไปเมื่อซักครู่ด้วยความไม่รู้ แต่อันที่จริงถึงเขาจะรู้ว่าเป็นคนรู้จัก ยังไงก็ต้องจัดการอยู่ดี

~หนูสวย~ : พี่แคสเก็ตโหดอ่า ToT~~

Casket : 555+ ไว้เดี่ยวไปช่วยเก็บเลเวลไถ่โทษแล้วกันนะหญิง

~หนูสวย~ : แหงะ

พีซเอาตัวละครของเขาอ้อมไปทางหลังร้านขายอุปกรณ์เพื่อจะล่อเหยื่อออกมาสู้ทีละน้อย เพราะขืนเข้าไปกลางเมืองตอนนี้ ตัวละครเลือดน้อยๆอย่างเขามีหวังต้องไปเก็บเลเวลกับน้องหญิงคนเมื่อกี้นี้แน่ๆ

‘ชะเฮ้ยมีใครโง่ติดกับดักตูอีกนะนั่น’ พีซซูมจอออกมาไกลจากตัวละครในเกมพอสมควรเพื่อให้เห็นสภาวะรอบด้านโดยทั่ว เขาเห็นคนที่เดินออกมาจากร้านขายของติดกับดักของเขาเข้าอย่างจัง

 ‘โหสิก็แล้วกันนะ นายมันโง่เดินออกมาเอง’

พีซเดินย้อนออกมาดับเบิลธนูใส่เพื่อให้ฝ่ายตรงข้ามตายเร็วยิ่งขึ้น เนื่องจากกับดักของเขาอยู่ได้ไม่นานนักหลังจากที่ติด

ปัก 258 Hit!!!!!!!

ตัวเลขสีแดงขึ้นบนตัวละครของพีซ ทำให้รู้ได้ทันทีว่าเขาถูกโจมตีจากใครซักคนไม่ไกลจากที่นี่

‘ใครฟร่ะ’ พีซเห็นคนที่เขาตีอยู่เมื่อกี้ตายแล้วจึงรีบเอาตัวละครของเขา เข้าหลังร้านขายของเพื่อหลบวิถีการโจมตีจากบุคคลที่ 3 ‘ทั้งที่เป็นการโจมตีธรรมดาแต่ทำไมแรงขนาดนี้........ต้องเป็นพวกนินจาแน่ๆ’

ตัวละครอาชีพนินจานั้นถึงพลังชีวิตจะน้อยมาก น้อยกว่าสายของพีซซะอีก แต่ก็เป็นตัวละครที่โจมตีระยะไกลได้รุนแรงที่สุดและยังมีสกิลสำหรับแฝงตัวอีกด้วย ทำให้จับไม่ได้ว่าโดนโจมตีจากทางไหน เว้นแต่ว่าจะเห็นตอนที่อีกฝ่ายโจมตีเท่านั้น แต่ทว่ามันก็มีข้อเสียตรงที่ระหว่างซ้อนตัวนั้นจะขยับไม่ได้ ถ้าถูกโจมตีขณะซ้อนตัวจะติดสถานะมึนงงทำให้เป็นจุดบอดที่จะถูกโจมตีเอาง่ายๆเลยทีเดียว

‘เจอเสียม้าให้กับไอ้สายที่ไม่อยากเจอจนได้.....ชิ’ พีซคิดในใจตาจ้องไปที่จอคอมอย่างเอาเป็นเอาตายหาจุดที่มีกำแพงสำหรับพลางตัวแล้วสามารถปาอาวุธมาโดนเข้าได้เมื่อกี้....... แต่ทว่า

‘นี้มันกลางเมืองนะ กำแพงเต็มไปหมดแบบนี้จะมาจากจุดไหนกันล่ะ’ ปลายนิ้วมือข้างซ้ายของพีซเคาะที่โต๊ะคอมฯ อย่างหงุดหงิด อาชีพของเขาในตอนนี้ทำอะไรฝ่ายตรงข้ามไม่ได้เลย เขายิงธนูมั่วไม่ได้เพราะคำสั่งในระบบไม่มี ถ้าเป็นสายอึดโจมตีระยะใกล้ บุกไปตีมันถึงที่ก็ย่อมได้ แล้วแบบนี้เขาจะทำยังไง

‘หินชะมัด.......’ พีซเหลือบมองตัวเลขมุมขวาล้างของจอที่กำลังลดลงเรื่อยๆหมายถึงตอนนี้มีอยู่ไม่ถึง 20 คนแล้วที่เหลือรอด ‘เวลายังเหลืออีก ช.ม.กว่า แท้ๆ พวกนี้มันคนรึเปล่าเนี่ย ทำไมมันเล่นกันเร็วแบบนี้ล่ะ’

พีซถึงกับปาดเหงื่อเลยทีเดียว ทั้งที่ในห้องของเขาก็เปิดแอร์และนี่ก็ยังเพิ่งจะเริ่มเข้าหน้าร้อนแท้ๆ แต่ความไม่ยอมแพ้ทำให้สภาวะรอบข้างกลับร้อนขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เป้าหมายของเขาตอนนี้คือต้องชนะให้ได้เท่านั้นในรอบแรก จะต้องไม่มีคำว่าพลาด....

เวลาผ่านไปเกือบ 10 นาทีแล้ว เชื่อได้เลยว่าแทบทุกคนในแอเรีย M ต่างก็คงกำลังดูทางกันอยู่ ตัวเลขจำนวนคนยังคงที่ที่ 18 ตั้งแต่ที่พีซดูครั้งสุดท้าย ไม่มีใครตายเพิ่มแม้แต่คนเดียว เหลือเวลาอีก 1 ช.ม.กับอีก 18 นาทีกลายๆ ระหว่างนั้นเองแสงแห่งความหวังของพีซก็ผุดพลายขึ้น เมื่อมีอาชีพโจมตีระยะใกล้เดินเข้ามาในส่วนที่หน้าจอแสดงผลของพีซ

‘หึ มาแล้วตัวช่วยสุดท้าย’

พีซแสยะยิ้มมุมปากอย่างกำชัยชนะในมือ ระหว่างที่เขาหยุดอยู่นิ่งๆในสถานการณ์ กลืนไม่เข้าคายไม่ออกกว่า 10 นาทีนั้น สมองอันชาญฉลาดในด้านแกมโกงก็กำลังทำงานหนักวางแผนจะเก็บไอ้นินจาที่โจมตีเขาจนจนมุมแบบนี้ไว้หลาก หลายแผนการ และเหยื่อที่จำเป็นต่อ 1ในแผนการของเขาก็ปรากฏตัวขึ้นมา ราวกับฟ้าประทานชัยชนะให้กับพีซ ถึงแผนการของเขาจะไม่สมบูรณ์ขนาดร้อยเปอร์เซ็นต์ก็ตาม

แต่การที่แผนจะสำเร็จอย่างราบรื่นนั้นมันต้องมีการเสียสละบ้างนิดหน่อย พีซจึงตั้งไอเทมเพิ่มเลือดไว้เป็นคีย์ลัดตัวที่กดง่ายที่สุดเพื่อไม่ให้เสียงต่อการตายของตัวเขาเอง

‘จะทำการใหญ่ใจมันต้องพร้อม’

พีซเดินออกมาในจุดโปร่งสายตาเพื่อเป็นเป้าให้กับนินจาตัวดีโจมตีง่ายๆ โดยที่เหตุการณ์นั้นต้องอยู่ในสายตาของนักโจมตีระยะประชิดอย่างอัศวินไนท์สาวที่เดินมาด้วยเหมือนกัน เท่านี้ก็ต้องดูกันแล้วว่าไนท์สาวจะทำยังไง ถ้าโชคเข้าข้างพีซไนท์สาวก็จะโจมตีนินจาทีแฝงตัวอยู่ แต่ถ้าโชคร้ายไนท์สาวเลือกโจมตีเขา ก็เท่ากับจบเห่หนีหัวซุกหัวซุนแน่ๆ โอกาสมีเพียง 50 / 50

นินจานิรนามโจมตีพีซอย่างที่คาดเอาไว้ ทั้งที่เป็นแผนการตื้นๆที่ฝ่ายนินจาต้องรู้แน่ว่าทำไมพีซถึงออกมา แต่การที่ฝ่ายนั้นโจมตีก็แปลว่าอีกฝ่ายก็เล่นด้วยกับการพนันครั้งนี้ การพนันเงียบๆเกิดขึ้นภายใต้บุคคล2คนที่กำลังต่อสู้กันผ่านทางจอคอมพิวเตอร์ LCD ด้านหน้าของตน ทุกอย่างขึ้นอยู่กับไนท์สาวที่กำลังเดินมาอย่างไม่รู้เรื่องเท่านั้น

พีซเห็นแล้วว่าจุดที่นินจาแฝงตัวอยู่คือจุดไหน และเชื่อว่าไนท์สาวก็น่าจะรู้แล้วเช่นกัน นินจาที่แฝงกายอยู่นั้น อยู่ใกล้ไนท์สาวมากกว่าที่คิด นั่นยิ่งทำให้ เปอร์เซ็นต์การพนันของพีซมีสิทธิที่จะชนะสูงขึ้นเป็นเงาตามตัว

แต่ทว่าไนท์สาวกลับไม่เดินไปทางนินจานั้นแต่ดินมาทางที่พีซยืนอยู่ หัวใจวาบไปที่ตาตุ่มการพนันที่แพ้ย่อมแย่เสมอ แต่นี่มันขาดทุนย่อยยับ แบบหาที่เปรียบไม่ได้เลยล่ะ ที่เพิ่มเลือดของพีซเหลืออีกเพียง 50 กว่าชิ้นเท่านั้น พีซเลือกที่จะเดินหลบอย่างยากลำบากเพราะการชะลอของตัวละครหลังถูกนินจาโจมตีมีดีเลย์ติดอยู่

‘บ้าเอ๊ย’ ด้วยความที่มั่นใจว่าจะต้องเป็นฝ่ายชนะแน่ๆ แต่นี่กลับตาลปัทม์ไปหมด ต้องเอาตัวรอดให้ได้ แผนอื่นค่อยว่ากันล่ะนะ

ไนท์สาวหยุดระหว่างตัวละครของพีซและนินจานิรนามตรงกลางพอดี อยู่ดีๆหล่อนก็ใช้เวทย์ใหญ่ที่กินพลังเวทย์ (SP) หมดหลอดแถมยังเป็นสกิลที่ส่งผลกระทบให้ตัวเองขยับไม่ได้หลังใช้ 10 วินาที เลือดและพลังเวทย์ไม่เพิ่มอัตโนมัติอีกกว่า 1 นาทีด้วย ถึงเวทย์นี้เป็นการโจมตีโดยรอบแบบรุนแรงปานกลางก็ตาม แต่การที่นินจาและฮันเตอร์มีเลือดน้อยอยู่แล้วเจอเข้ากับเวทย์นี้นั้น จึงมีสิทธิดับอนาถได้ง่ายๆเลยทีเดียว ยิ่งฮันเตอร์ของพีซที่โดนโจมตีจากนินจาอยู่ด้วยแล้วล่ะก็....ยังไงก็คงไม่รอด อีกอย่างถึงนินจาไม่ตายออกมาก็ต้องมึน แม่หญิงไนท์คนนั้นวางแผนจะจัดการทั้งคู่ตั้งแต่แรกตังหาก

Sword Area!!!!!!!!!

เวทย์ใหญ่ของไนท์ถูกร่ายเป็นรูปกางเขนยาว มือซ้ายของพีซกดรัวมือเพิ่มเลือดแบบไม่คิดชีวิต มือขวาพยายามคลิกเมาส์เอาตัวละครออกจากวิถีของสกิลนั้นให้ได้ อย่างน้อยอยู่แค่ริมๆก็ยังโดนน้อยกว่าตรงกลางล่ะนะ

นินจาที่แฝงกายอยู่หลุดออกจากสกิลแฝงกายทำให้ติดสเตตัส (Status) มึนงงจึงไม่สามารถขยับหลบหรือเพิ่มเลือดได้ เลยตายไปก่อนอย่างง่ายดาย นี่ถ้ามันคิดซักนิดเห็นไนท์นั่นหยุดตรงกลางก็น่าจะรู้แล้วว่าที่นี่ไม่ใช่ละครที่ตัดสินใจ จะยืนตรงกลางเพื่อเดินไปฝั่งใดฝั่งหนึ่ง เลือกว่าให้ใครตายหรือใครอยู่...แต่นี่มันเกมที่ใครจะตายก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอยู่ดี ทุกตัวละครทุกตัวคนมีชีวิตมากกว่าแมวซะอีก

เชื่อในสิ่งที่ตาเห็นตื้นๆมันก็โง่แบบนี้แหละ!!!

‘โง่เอ๊ย’ พีซคิดในใจ อีก 4 วินที การโจมตีของไนท์สาวถึงจะสิ้นสุดลง ไอเทมเพิ่มเลือดในตัวพีซตอนนี้เหลือแค่ 20 กว่าชิ้นเท่านั้น ตัวละครของเขาก็หลุดออกมาตรงปลายของการโจมตีแล้ว

‘มันน่าจะพอน่า......’

3 วินาที

2 วินาที

1 วินาที...........


+----------------------------------------------------+

ตอน3 จบแล้วคร้าบบบบบบบบบ ขอบคุณที่ติดตามครับผม > v<!

**โค้งๆๆ