ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    [[ Q-Spy ::: นักสืบอัจฉริยะ ครั้งที่ 1 ]]

    ลำดับตอนที่ #5 : -> บทที่ 4 ::: วางยา

    • อัปเดตล่าสุด 7 ก.ค. 49



    xXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXx

    บทที่ 4 ::: วางยา?

    xXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXx

    เสียงกรีดร้องดังขึ้นที่ด้านซ้ายของโต๊ะรับประทานอาหาร ทุกคนหันไปมองหญิงสาวเจ้าของเสียง ที่ใช้มือกุมปิดปากอย่างตะลึงงัน เธอชี้ไปที่พื้น ทุกคนมองตามมือของเด็กสาวไปที่พื้นพรมนั่น!

    เก้าอี้ไม้ล้มกระแทกจนเบาะหัก ร่างเด็กชายคนหนึ่งนอนซีดแข็งอยู่กับพื้น เนื้อตัวเกิดรอยลมพิษมากมาย ปากอ้าช็อคนิ่งค้าง เนื้อกวางมูสยังอุ่นร้อนอยู่ในปากของเขา ท่านผู้อำนวยการรีบต่อสัญญาณเรียกแผนกพยาบาลขึ้นมายังที่ร้านอาหาร

    พยาบาลหนุ่มสาวสามถึงสี่คนหามร่างเด็กชายออกไป บุรุษพยาบาลคนหนึ่งถอดที่ปิดปากสีขาวออก แล้วพูดด้วยเสียงแหบๆกับทุกคนว่า "ดูท่าว่าจะแย่เสียแล้ว..." ชายหนุ่มหยุดพูด "ดูเหมือนว่าเขา...จะโดนวางยา!"

    แต่คุณกลับคิดแตกต่างกับบุรุษพยาบาล...

    xXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXx

    ความว้าวุ่นใจทำให้ Q-Spy ทั้งหลาย ตอบคำถามกิจกรรมที่ 3 ไม่ได้กัน แม้จะให้เวลาคิดตั้งหนึ่งอาทิตย์ เนื่องเพราะความระแวงและกดดันจนแม้แต่คุณยังไม่สามารถหาคำตอบได้ เฉลยถูกส่งผ่านมาทางอีเมลทำให้ทุกคนตระหนัก...

    "มีคนตอบได้แค่ 3 คนเองหรือ..." คุณคิดพลางถอนหายใจ

    ความทรงจำของรูปเด็กหนุ่มยังอยู่ ชายหนุ่มผิวซีด ค้าง แต่น้ำลายกลับไม่ฟูมปากเหมือนโดนวางยาพิษทั่วไป แถมยังมีอาการลมพิษเสียอีก -- อาการแพ้...นั่นคือสิ่งที่คุณคิด แต่เขาแพ้อะไร ถึงได้เกิดอาการเร็วขนาดนั้น...

    คุณรีบลงลิฟต์ไปที่ชั้น Food Court มุ่งเข้าสู่ร้านอาหารที่เพิ่งรับประทานกันไปเมื่อสัปดาห์ก่อน และบุกเข้าไปในห้องครัวแทบจะในทันที ทำเอาลูกค้าบางรายกับพ่อครัวสองสามคนตกอกตกใจ

    "What happened?" ชายแอฟริกาพูดอังกฤษสำเนียงแปร่งขึ้นมา

    "Can I know what ingredients were in steak last week?" คุณถาม

    "I don't know" ชายคนนั้นบอก "I wasn't not here last week"

    "Who can I ask?" คุณถาม

    "I don't know too" เขาตอบ "Last week there was a rookie cook worked"

    "Umm...Do you know what ingredients is in Moose Steak?"

    "Sure!" เขาตอบ "The moose-meat, broccoli, blue green algae, mayonnaise and anchovy..."

    "Really?" คุณพูดอย่างทึ่งๆ "I see!!!"

    ว่าแล้วคุณก็ออกแรงวิ่งกลับขึ้นไปบนห้องข้างบน ค้นคว้าข้อมูลอาหารทางอินเตอร์เน็ทอย่างมั่นใจ นี่เป็นการวางยาแบบไหนนะ เพื่อให้ตายหรือให้เสียขวัญ วางยาแบบสุ่มหรือแบบเจาะจง คุณครุ่นคิดเล็กน้อยในขณะที่ MSN Messenger ดังขึ้น...

    'ฉันกินมันหล่ะ...ฉันต้องตายแน่ๆ!'

    นั่นคือคำพูดของ Angelic ที่พิมพ์ผ่านมาทาง MSN Messenger ชายหนุ่มตอบกลับไป...

    'เธอกินเยอะไหม แล้วมีใครกินอีกหรือเปล่า...'

    'ไม่มากนะ แต่ Randy ก็กิน Quebic ก็กิน Melic ก็กินไปหน่อยแล้วด้วย...'

    'อืม ขอบคุณนะ'

    'ถามทำไมอ่ะ เธอจะหาตัวคนร้ายหรอ...'

    'อืม เกิดใครเป็นอะไรไปอีก...'

    'บ้าน่า...ตานั่นหายดีแล้วนะ'

    'หรอ...หมอว่ายังไงบ้าง'

    'แพ้อาหาร...แต่ไม่รู้ว่าแพ้อะไรนี่สิ'

    'มีอะไรที่วิทยาศาสตร์ไม่รู้ด้วยหรอ'

    'ก็ไม่เชิงอ่ะนะ ดูเหมือนพวกเค้าไม่ค่อยใส่ใจนัก'

    ติ๊งๆ

    เสียง MSN Messenger ดังขึ้นอีกครั้ง...คราวนี้ไม่ใช่ของ Angelic แต่เป็นกิจกรรมที่ 4 ซึ่งถุกส่งมาทางอีเมลใหม่ ชื่อเมลของผอ.แผ่หรา คุณกดเข้าไปดู และรอโหลดภาพๆหนึ่งกับคำใบ้...

    <<ภาพคำถาม>>


    <<กระดาษคำใบ้>>

    "อะไรเนี่ย...รหัสลับอีกหรอ?" คุณพึมพำ ก่อนเล่น MSN คุยกับ Angelic อีกครั้ง 'เป็นไงได้คำถามยัง...'

    สัญลักษณ์ Offline ขึ้นที่ MSN Messenger ทำให้คุณล้มเลิกความคิดที่จะคุยกับหญิงสาว และหันมาไขปริศนาตามแบบของตน เพราะนอกจากคุณจะต้องแข่งกับตัวเองแล้ว คุณยังต้องแข่งกับอีก 20 คน ที่จะต้องไม่ท้อถอยเอาง่ายๆ...

    xXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXxXx

     คลิ๊กเพื่อ Print บทนี้

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×