ไฟซ่อนเชื้อ [คู่กัด พ่อแง่แม่งอน]

ลำดับตอนที่ #22 : EP. 2 ประตูโอกาสเปิดแล้ว 6---100%

E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ 

สนใจโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อได้ค่ะ

คุณสมควรจ้องมองใบหน้าหลานสาวอย่างครุ่นคิดอยู่เป็นนาน ก่อนจะหันไปหาทนายคู่ใจ และสาลินีคือเป้าสายตาสุดท้าย คนถูกมองจึงพยายามจะนั่งนิ่งด้วยความสงบ ส่วนในใจนั้นกลับว้าวุ่นจนแทบจะบ้า

เมื่อความหวาดกลัวว่าพ่อสามีจะยอมตกปากรับคำตามคำขอของเด็กเมื่อวานซืน และเป็นหนามยอกอกสาลินีมาโดยตลอด นับตั้งแต่เข้ามาอยู่ในบ้านนี้ในฐานะสะใภ้ที่ถูกต้องทั้งทางพฤตินัยและนิตินัย

“งั้นแม่สาก็เริ่มโอนงานมาให้ยัยอ๋อตั้งแต่พรุ่งนี้เลยนะ แล้วแม่สาก็ทำตำแหน่งกรรมการผู้จัดการก็แล้วกัน สุจินต์คอยดูแลแทนฉันด้วย มีอะไรก็สอนยัยอ๋อจนสุดความสามารถ อย่าได้ออมแรง ฉันจะขอให้พ่อปวีย์มาคอยเป็นที่ปรึกษาอีกที ได้คนเก่งๆ ฝีมือดีๆ ไม่นานยัยอ๋อคงจะพอทำได้”

“คุณพี่!/คุณพ่อ!”

ทั้งคุนอัญชลีและสาลินีอุทานออกมาแทบจะพร้อมกัน และแม้จะเจ็บใจในคำของพ่อสามีแค่ไหน สาลินีก็เลือกที่จะปิดปากเงียบเอาไว้ก่อน เพราะรู้ว่าจะต้องมีคนออกมาแทนเป็นแน่

“คุณพี่บ้าไปแล้วเหรอคะ! มันเรื่องอะไรจะเอาบริษัทไปให้นังเด็กเมื่อวานซืนอย่างมัน มาทำปู้ยี่ปู้ยำล่ะ หรือว่าตอนนี้ป่วยจนความคิดความอ่านเพี้ยนไปหมดแล้ว ถึงได้พูดคำนี้ออกมา”

และคนคนนั้นก็คือคุนอัญชลี ที่รีบลุกขึ้นต่อว่าต่อขานสามีอย่างคนหัวเสีย ด้วยไม่คาดไม่ฝันว่าเรื่องจะลุกลามใหญ่โตมาถึงขั้นนี้

“หรือว่าคุณมีใครที่เหมาะสมกว่านี้มาให้ผมเลือกกันล่ะ หรือคุณจะเป็นคนลงไปทำเอง ทำเป็นเหรอ ทำได้เหรอ นอกจากวันๆ ใช้เงินเป็นว่าเล่นแล้ว คุณทำอะไรเป็นบ้าง ผมตัดสินใจดีแล้วและอย่ามากร้าวร้าวผมต่อหน้าคนในบ้าน ผมไม่ชอบ ถ้าไม่พอใจ ผมก็จะให้ยัยอ๋อกลับบ้านแล้วยกทุกอย่างให้มูลนิธิเลย เอาอย่างนั้นมั้ยล่ะ”

คุนอัญชลีถึงกับหน้าซีดเผือดด้วยความโกรธ และคาดไม่ถึง ว่าจะถูกหักหน้าได้ถึงเพียงนี้ เหนือสิ่งอื่นใด ความเกลียดชังในตัวหลานนอกทำเนียบมีเท่าไหร่ ก็ยิ่งทวีคูนมากขึ้นเท่านั้น หากก็จำต้องเงียบเสียงลงเพราะทำอะไรไม่ได้ ด้วยทุกคำพูดของสามีล้วนแล้วแต่เป็นจริงแทบทั้งสิ้น

เพราะตั้งแต่เกิดมา ก็อยู่ท่ามกลางความเพียบพร้อมทุกอย่างที่ครอบครัวพึงมีไว้ให้ โดยไม่ต้องหยิบจับอะไรแล้ว พอแตกเนื้อสาวได้ก็แต่งงานมีสามีมาคอยทำมาหาเลี้ยง จึงทำอะไรก็ไม่เป็นสักอย่างนอกจากเข้างานสังคม

“ถ้าไม่มีอะไรแล้ว ก็เชิญทุกคนออกไปได้ ฉันจะพักผ่อนล่ะ”

สิ้นคำคุณสมควรก็ปิดเปลือกตาลงทันที เพื่อเป็นการไล่ทางอ้อม คุนอัญชลีโกรธสุดขีด แต่ก็ไม่รู้จะทำอะไรได้มากไปกว่าการเดินออกจากห้อง โดยมีสะใภ้โปรดตามหลังไปติดๆ

หทัยชนกก็ลุกเดินตามหลังสุจินต์ โดยไม่ได้พูดอะไรออกมาอีกแม้แต่คำเดียว กระทั่งลงมาชั้นล่างมีคุนอัญชลียืนปั้นหน้าบูดบึ้งรออยู่อย่างเอาเรื่อง

“แกนี่มันเป็นตัวสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่นจริงๆ เลยนะ ทำไมแกสองแม่ลูก ถึงไม่หายไปจากโลกนี้เลย ฉันจะได้ไม่ต้องมาทนเห็นแกอยู่อย่างนี้ อย่าคิดนะว่ามีคนถือหางให้แล้วจะมาผยองใส่ฉันได้”

หทัยชนกไม่ใคร่จะแปลกใจกับน้ำเสียง และสีหน้าของผู้เป็นย่าในเวลานี้นัก เพราะเคยชินมาแล้วในวัยเด็ก ที่ไม่ว่าจะทำตัวเป็นเด็กดีสักแค่ไหน ก็ไม่เคยได้รับความรักความเมตตาเลยสักนิด

ไม่ว่าจะเป็นเงินทองข้าวของมีค่า ผิดกับสาริยาผู้เป็นน้องต่างแม่ ซึ่งเป็นสะใภ้คนโปรดที่ผู้ย่ารักมาก ความรักทั้งหมดก็ส่งมาหาหลานอีกทอด โดยไม่สนใจจะหันมองหลานคนโตว่าจะรู้สึกยังไงเลย

“แน่ใจเหรอคะ ว่าอ๋อเป็นตัวสร้างความเดือดร้อนให้คนอื่น อ๋อว่าอ๋ออยู่ดีๆ คุณย่าน่ะสิคะ ไปทำลายความสุขของอ๋อกับแม่ จนต้องย้ายเข้ามาอยู่บ้านนี้ ทั้งๆ ที่เราไม่เคยคิดอยากจะกลับมาเหยียบอีกด้วยซ้ำ แต่ก็ดีเหมือนกันค่ะที่ได้กลับมา เพราะอ๋อก็อยากดูน้ำหน้า คนที่มันทำให้แม่กับอ๋อต้องออกจากบ้านนี้ไปอย่างมีมลฑิลเหมือนกัน เวลาอ๋อกระชากหน้ากากมันออกกำลังจะมาถึงในอีกไม่ช้าแล้ว และอ๋อจะคอยดูซิว่าคุณย่ายังจะรักมันลงได้อยู่อีกมั้ย”

สิ้นคำหญิงสาวก็เดินเชิดหน้าใส่สาลินี ที่ยืนอยู่ไม่ห่างออกจากตึก โดยมีสุจินต์ตามไปติดๆ ส่วนคุนอัญชลีให้เป็นเดือดขึ้นมาอีกระลอก เมื่อถูกหลานย้อนด้วยความไม่เกรงกลัว จึงร้องด่าไล่หลังไป

“นังอวดดี! นังคนไม่มีการศึกษา! แม่แกไม่เคยสั่งสอนหรือไงว่าอย่ามาเที่ยวย้อนผู้ใหญ่” 

โดยที่คนถูกด่าไม่หันมาสนใจสักนิด นอกจากจะก้าวลงบันไดหน้าบ้านห้าขั้นไป ด้วยใบหน้าเรียบเฉย แล้วหยุดยืนอยู่ตรงรถของสุจินต์เพื่อส่งตามมารยาท

“พรุ่งนี้ลุงจะมารับไปออฟฟิศแต่เช้านะครับ จะได้เรียนรู้งานเลย”

“ค่ะคุณลุง อ๋อขอบคุณนะคะที่ดูแลอ๋อ”

หญิงสาวยกมือไหว้ลาอย่างนอบน้อม ผิดกับท่าทีแข็งกระด้างต่อหน้าผู้ย่าเมื่อครู่แทบจะคนละคน ในสายตาของสุจินต์ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรนอกจากบึ่งรถออกไปเท่านั้น * * * * *

เวลาพบกัน   12:00

* * * * * *

E-Book พร้อมโหลดแล้วค่ะ 

สนใจโหลดตัวอย่างอ่านก่อนซื้อได้ค่ะ

****** ขออนุญาตแจ้งอีกทีนะคะ ว่านิยายทุกเรื่องจะลงให้อ่านได้ราว 70% เท่านั้นค่ะ ต้องขอโทษด้วยนะคะถ้าทำให้ค้างคา แต่กันเกราเชื่อว่านักอ่านที่น่ารักทุกท่านจะเป็นกำลังใจต่อให้ด้วยการตามหาหนังสือมาไว้ในครอบครองอยู่แล้วค่ะ ******

ยิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
 

และหนึ่งคอมเม้นต์ของท่าน คือหนึ่งแรกผลักดันและกำลังใจของคนเขียนนะคะ แต่ก็ยินดีต้อนรับและขอบคุณนักอ่านเงาทุกท่านด้วยค่ะ
รู้งี้แล้วอย่าลืมเม้นท์ให้เค๊าหลังอ่านด้วยนะตะเอง

เข้าไปทักทาย พูดคุย หรือติชมผลงานได้

ตามเพจด้านล่างนี้เลยนะคะ
ยินดีต้อนรับทุกๆ ท่านค่ะ และยินดีรับฟังทุกความคิดเห็นค่ะ

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. ๒๕๓๗

ห้ามหยิบยก คัดลอก หรือดัดแปลงส่วนใดส่วนหนึ่งของหนังสือเล่มนี้ รวมทั้งถ่ายทอด ถ่ายเอกสาร สแกน ในรูปแบบใดๆ ทั้งสิ้น เว้นเสียแต่จะได้รับอนุญาตจากผู้ประพันธ์เป็นลายลักษณ์อักษร ยกเว้นเพื่อการประชาสัมพันธ์อันเป็นประโยชน์แก่หนังสือเล่มนี้เท่านั้น