คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #131 : EPISODE 26❖ ตอน ‘Associate Part 11’ [100%]
::ำเือน::
นิยายเรื่อนี้เป็นแนวที่ละมุนหัวใ ไม่มีราม่าเท่าไหร่ พระเอเป็นนนิ่ๆ แ่สปอยนาเอลอเรียไ้ว่าระับพี่เ็มนาเออยาไ้อะไร อยาทำอะไร ็ะามใไปะทุอย่า เป็นเรื่อราววามรัที่่อยๆ เป็น่อยๆ ไปนะะ ส่วนนาเอ็ือเป็นนแรๆ รๆ สู้นมาแถมสิ่นั้นทำให้พระเอแอบปวหัวเล็น้อยแ่็ามใอยู่ี่ะ านนี้แหละือารพูน้อย่อยหนัอพี่เ็มริๆ มีำหยาบบ้า วามรุนแรไม่เยอะ และเรทมีแน่นอนึ่นั้นไม่อัปลเว็บแน่นอน่ะ ถ้าหาใรไม่อบแนวนี้็สามารถ X ออไปไ้เลย้าบ
เ็ม ภาสวร❖รีม สุรัสา
❖EPISODE 26❖
อน ‘Associate Part 11’
.
.
.
[Loading...100%]
“รอเท้าูไหมล่ะ” ผมถามไอ้เรย์ออไป่อนที่มันะไหวไหล่ให้ผมราวับไม่แร์อะไรส่วนผม็ปิวน้ำส้มและถือแ้วน้ำส้มไปให้รีมในห้อที่อนนี้เธอำลัแ่หน้าอยู่ริๆ อย่าที่ิไว้ไม่มีผิแถมยัพยายามปปิร่อรอยรัพวนั้นอีมามาย “เธอน้ำส้มรับ”
“วาไว้่อนเลย่ะเธอ เี๋ยวเราอลบรอยพวนี้่อนทำไมเธอถึไ้ยันทำัเลยอ่ะเราลบมันลำบามา” รีมบ่นออมาอย่าทันที่อนที่ผมะเินเ้าไปหยิบอนีลเลอร์่วยลบให้เธอ เอาริๆ ผม็ไม่่อยอยาให้เธอลบรอยพวนี้เท่าไหร่หรอแ่รีมบอว่านอื่นเห็นมันะไม่่อยีเท่าไหร่และผม็ามใเธอไ่วยเธอลบ
เป็นไล่ะทำรอยเอและ็่วยเาลบเอ...พ่อบ้านสุๆ อ่ะ
พ่อบ้านที่แปลว่า ‘เรใเมีย’ ึ่นั่น็ือผมเอไม่ใ่ใรไหนไลเลย ใรบอว่าผมให้ท้ายรีมลอไม่ริเลยทุนรู้ เพื่อนๆ รู้ ว่าผมไม่ไ้ให้ท้ายเธอแ่เธออยาไ้อะไร็ื้อให้เท่านั้นเอมันเป็นหน้าที่อผมที่้อเป็นฝ่าย่ายให้เธอลอนั่นเอถึเธอะไม่ให้่าย็เถอะแ่ผม็แอบ่าย
“เธอหิว้าวยัรับ?” ผมถามออไปและยั่วยเธอลบร่อรอยเหล่านี้อยูู่ไปูมารอยพวนี้็น่าลัวเหมือนันนะเพราะผิวอรีมาวมาถึะไม่เท่าับอผมแ่มันู้ำๆ น่าลัวนิหน่อยหรือผมะทำรุนแรเินไปไหมวะเนี่ย็ไม่เยิว่าัวเอะแรเยอะแบบนี้รีม็ัวแ่นี้เอ “เธอ...เ็บไหม?”
“เ็บ เธอทำเราเ็บ” รีมพูออมาอย่าทันทีทำให้ผมลืนน้ำลายลอและ่อยๆ มอหน้าเธอในระอนนี้ผม็รู้สึว่าัวเอผิเ้าไปยิ่ว่าเิมเพราะไม่ิว่าผมทำแรนานั้นริๆ เหรอ โธ่...ไอ้เ็มมึนี้มันทำให้เธอเ็บไ้ยัไัน
ไอ้ผู้ายนิสัยไม่ี!
“เธอทำหน้าเศร้าทำไมอ่า” รีมถามออมา่อนที่ผมะ่อยๆ อเธอา้านหลัและเอาหน้าุออเธออยู่อย่านั้นรีม็นิ่ไปเล็น้อยับารระทำอผมและเธอ็เอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ พร้อมับส่เสียพูอย่านุ่มหวานให้วนฟัยิ่ว่าเิม “หื้ม...เป็นอะไรไปะนเ่อรีม”
“เธอบอเ็บเราผิไปแล้ว”
“โอ๋ๆ เราเ็บนะเ็บริแ่ไม่ไ้เ็บถึั้นะายะหน่อยเธอ็เว่อร์ไปทำเหมือนว่า่าเราอย่าั้นแหละ” ผมยัอุเธออยู่อย่านั้นระับอ้อมอให้แน่นึ้นราวับลัวว่าเธอะหนีไปไหนาผม ึ่ผม็ยอมรับนะว่าัวเอรัเธอนโหัวไม่ึ้นริๆ นั่นแหละเอันรั้แรผม็ิแล้วว่าเธอนี้แหละใ่เลยนในใอผม
ผม้อารแ่นนี้เพียนเียวไม่้อารใรอีแล้ว...แ่เธอนเียว
“เธอปล่อย่อนเราะแ่หน้าอีเี๋ยวไปิน้าวัน” ผม็ยอมปล่อยามที่รีมบอผม่อนที่ะนั่่วยเธอทาอนีลเลอร์พวนี้เพื่อปปิรอยนหม รีมแ่อยู่ไม่นานเท่าไหร่่อนที่ะเสร็เรียบร้อยทุอย่าผม็เินไปถือระเป๋าให้ับเธอเมื่อเปิประูออมา็้อะัอย่าทันทีเมื่อเห็นสายาอน้อสาวและเพื่อนร่วมะ
“มอ’ไม? ไม่เยเห็น” ผมพูออไป่อนที่ทัู้่ะรีบหันไปทำท่าเหมือนูหนัันอยู่อย่าทันทีและรีม็ื่มน้ำส้มนหมเธอเอาแ้วไปล้าไว้ พวเรา็เินออาห้อไป่อนที่ะเินรไปที่ลิฟ์เมื่อลมาถึรถผม็หันไปถามรีมอย่าทันทีว่าเธออยาะินอะไร “เธอรับินไรี?”
“อนึ่อนนะเธอ” รีมพู่อนะเปิโทรศัพท์เหมือน้นหาอะไรบาอย่าและเธอ็เอ่ยถามผมึ้นมาทั้ที่า็ยั้อโทรศัพท์อยู่ “แล้วเธออยาินอะไรไหม?”
“ามใเธอ” ผมพูออไปอันที่ริถึผมะเป็นนที่ินยาแ่ไม่ว่าเธอพาไปินอะไรผม็ะพาไปโยไม่ิะัแน่นอน เธออยาินอะไรผม็ะินามแม้ะินไม่ไ้แ่รีมินไ้็ให้เธอินยัไล่ะและเธอ็ะอบบ่นว่าผมพาเธออ้วนแ่ผมว่าแบบนี้สิน่ารัสุๆ
“ั้นเราไปิน้าวมันไ่แถวมอเธอันเถอะอร่อยี” เมื่อเธอบออาหารที่อยาินับผมแล้ว็พยัหน้าให้ับวาม้อารอเธอ่อนที่ะับรถออไปเพื่อรไปยัสถานที่อร้านอาหารนั้นทันที ผมเอื้อมมือไปับมืออเธอไว้เหมือนทุรั้ที่อบทำ
มือเธอนุ่มนิ่มีผมถึไ้อบับและไม่อยาปล่อยมันเลยแม้แ่นิเียว
TALK
พ่อบ้านที่แปลว่า ‘เรใเมีย’ พ่อเ็มไ้ล่าวไว้
ูออเลยอ่ะว่าลัวแ่ไหน5555555555
มา่ะๆ อพื้นที่ายอแป๊ป(ฮา)สามารถสั่ื้อเรย์ับิไ้ที่นี้นะะ>> Queen Book publishing
ทาเพสนพ.มีิรรมให้เล่น้วยนะะอย่าลืมไปร่วมสนุันเน้อออออออ
สามารถเ้าไปุยันในทวิไ้นะะมุแ;-; ือเหามั๊ๆ
ิแท็ #รีมเี๋ยวะโน
อย่าลืมไล์และิามเพเน้อออออ
ิ้มโล FURENDO-45
1 อมเม้น = 1 ล.
ฝาไปพูุยันในทวิ #รีมเี๋ยวะโน (ไรท์อยารีมาๆ เลยอุแเ้าไปหวีันหน่อยน่าาาา)
::CHARACTER::
ความคิดเห็น