คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ผมคือนายพลที่ชั่วที่สุด
อาาัรแห่หนึ่ที่มีนามว่าอาาัรเฟา อาาัรเฟาเป็นเพียอาาัรเล็ๆที่มีนาพื้นที่เพีย 1-2 แสนาราิโลเมรพอนาแผ่นที่ประเทศไทยนิหน่อย โยประเทศนี้ยัปรอในระบอบษัริย์ ุนนาอยู่
เศรษิอาาัรแห่นี้ไม่ไ้ีเลยเพราะเป็นประเทศแลน์ล็อไม่มีทาออสู่ทะเล รายไ้หลัประเทศนี้ือภาษีาประานที่แพหูีนประานไม่สามารถหา่ายรัไ้
แถมยัมีารทุริอรัปั่นอย่ามาาถนนทาทำให้ประเทศแห่นี้ถถอย พื้นที่ารปรอออาาัรเฟา็ถูประเทศเพื่อนบ้านที่แ็แร่รุรานพื้นที่ไปเรื่อย ๆโยอทัพประเทศนี้ไม่สามารถทำอะไรเลยเพราะนั้นปรอพวเาอ่อนแอเินไป
ทหารภายในประเทศั้แ่พลทหารไปถึนายพลั้นสูอรัปั่นเป็นว่าเล่น เหมือนารนับถอยหลัเวลาที่ะทำให้มันระเบิออมาเพียเท่านั้น
ห้อประุม, สัมนัานอทัพแห่ราอาาัรเฟา
"แบบนี้ไม่ไ้นะ ท่านนายพละเอาเิน 80% ไปไม่ไ้นะ พวผมมีทหาร้อูแลไหนะเรื่อเินเือนให้ทหารอี"
"แ่ันมียุทโธปร์้อบำรุรัษา"
"พูมาริๆ ยุทโธปร์แมันมีิพัๆ"
"็เพราะท่านึเอาเินไปหมเลย และผมะมีเินบำรุไหมล่ะท่าน"
ภาพที่ทุนเห็นือเหล่าเสนาบี เสนาธิารอทัพที่มีร่าายอ้วนลพุเือบทุนไม่รู้ว่าินีอยู่ีนาไหนถึอ้วนันนานี้
ในระหว่าที่เหล่านายพลอาาัรำลั่อร้อ่อเถียันอยู่นั้นเอ็ไ้มีายผู้นึท่ามลานายทหารอ้วน ผอมสู เ้า่ววัยลาน ผมสีำาสีน้ำาล ส่วนสู 180 ม. ในเรื่อแบบนายทหารยศพลเอลุึ้นยืนและเินออไปาห้อประุมทันทีในสีหน้าที่ไม่สบอารม์อย่ามาที่เห็นารทะเลาะันเรื่อเินที่ะไ้ำนวน 200 ทอำาวที่มันมีมูล่ามา
นายทหารหนุ่มเินออมาโยไม่มีนายพลนไหนสนใแม้แ่น้อยเพราะเรื่อเาวรให้วามสนใเินที่ไ้รับมาว่านเาเินมาถึหน้าสัมนัานโยมีรถประำำแหน่อรอเาอยู่แล้ว ทหารที่ยืนเฝ้ารถอยู่เห็นนายพลหนุ่มเินออมา็ทำวามเารพทันที่อนที่เปิประูให้นายพลหนุ่ม
"ปะ ไปที่ไหน่อีรับท่าน"
นับรถอนายพลพูในเสียสั่นๆเพราะหวาลัวอะไรบาอย่า่อนายพลหนุ่มนนี้
"ลับไปที่ฤหาสน์อัน"
นายพลหนุ่มพูและไ้เอามือเท้าามอนอัวรถ านั้นรถที่นายพลหนุ่มบอุประส์ไปแล้วรถหุ้มเราะิปืนลับนำหน้ารถันที่นายพลหนุ่มนั่อยู่ออามรถหุ้มเราะุ้มันไปฤหาสน์อนายทหารหนุ่ม
ะที่รถับผ่านออหน้าประูไปแล้วปราสิ่หน้าใเมื่อรถออาสำนัานเหมือนหลุออมาอีโลหนึ่ ภาพบ้านเมือภายนอพุพัไม่ใ่เิาสรามพึ่ผ่าน ไม่ใ่าลเวลามไม่ใ่เพราะโรบุแ่มันือผลเศษาสรามในอีที่ไม่ไ้รับารูแลานั้นปรอเลย
ภาพารประุมเมื่อี้ที่เหุผล่า ๆนั้นมันเป็นเพียารแสทั้สิ้นเพราะเินพวนั้นเอาเ้าระเป๋าัวเอทั้นั้นแหละ มีารอรัปั่นสู
เหล้านั้นสูุนนาไปนายพลประเทศนี้ินีอยู่ี่าสามันธรรมาที่้ออมื้อินมื้อบ้า็อาย บ้า็่อสู้ันเอิอาหารเพราะนั้นปรอ
บวนรถับมาเรื่อย ๆนมาถึฤหาสน์อนายพลหนุ่มโยหน้าฤหาสน์มีเหล่านใ้เป็นหิสาวและสวยุเมสไล์ยุโรปสีำสลับาวรลามีพ่อบ้านเป็นายแ่มาแ่ท่าทายัแ็แรี บวนรถับเ้ามาฤหาสน์และนใ้มาเปิประูให้
พ่อบ้านและสาวใ้เห็นนายเหนือหัวัวเอลมาารถทุนโ้ัวเารพ 45° ามธรรมเนียมที่ปิบัิสืบ่อันมาั้แ่บรรพบุรุษ
"ยินี้อนลับรับนายท่านมาิน ารประุมวันนี้เป็นอย่าไบ้ารับ"
พ่อบ้านไ้พูับนายทหารหนุ่มโยมีสาวเม 2 นเินมาเอาเสื้อโ้ทที่ใส่อยู่ออเพื่อเอาไปั นายทหารหนุ่มเินเ้าไปฤหาสน์อเา
พ่อบ้านนนี้ื่อริสโเฟอร์อายุ 60 ว่าแล้วรับใ้ระูลอนายทหารหนุ่มอย่ายาวนานรู้เห็นทุเรื่อที่ระูลนายทหารหนุ่มทำลอและโยเพาะนายทหารหนุ่มที่เห็นมาั้แ่เ็
นายทหารหนุ่มนนี้ื่อ มาิน ื่อเ็มั่มัน่อนรู้เพียมาินือนายทหารหนุ่มอายุน้อยที่รอบรัวใ้อำนา เินทอื้อำแหน่นายพลมาให้มาินทั้ที่ไม่เยเป็นทหารัรั้เลยทำให้รอบฤหาสน์ถึมี่ายทหารรอบฤหาสน์เพราะเ้ามาินเอาบไ้มาสร้า่ายทหารรอบๆเพื่อป้อันัวมันแทนที่ะ่วยเหลือประาน
หาใรสสัยทำไมถึล้าพูให้ร้ายัวเอล่ะ็เพราะผมไม่ใ่ไอ้เวรนี้ไ ผมไม่ไ้ื่อมาินและไม่ไ้เป็นมันั้แ่แร ผมแ่หนุ่มไทยยัไม่เยมีแฟน วันๆเล่นเมส์ ูอนิเมะที่บ้าน ผมเิใหม่โลนี้ไ้ไไม่รูู้่ๆื่นึ้นมาโลนี้แถมมาอยู่ร่ามาิน้วย
เพราะไอ้โลที่ผมเิใหม่ือเมส์ที่ผมเล่นนั้นเอเป็นแนววาแผนารรบแบบ HOI4 สร้าาน(แบบฟอนพั์) บริหารเมือหลว แบบแฟนาีผสมารารรบยุวิเอร์เรีย สรามโลรั้ที่ 1 และอาาัรเฟาหรืออาาัรที่ผมอยู่ืออาาัรเล็ๆที่ใ้ธประำอาาัรเป็นธพื้นหลั 3 สีือแ าวและำับรานอินทรีสีาวรลาเหมือนเยอรมัน่วสรามโลรั้ที่ 2 แ่ว่าารเมือไม่นิ่ ประเทศพั นายพลห่วยแ ารอรัปั่นเยอะเป็นประเทศที่ิลบมานาว่านที่เล่นเ่ๆ้อใ้สูรโเมส์ถึรอาประเทศเพื่อนบ้านบุมาอี ุะปวหัวประเทศนี้ นาที่ประุมเสนาธิารทหาร็ทะเลาะเรื่อเิน และหลัาที่ผมอยู่ 1 เือนนี้มันเลวร้ายลเรื่อย ๆ ผมไม่แน่ใหรอว่าประเทศเพื่อนบ้านะบออนไหน แ่ถ้านับผมเล่นประเทศอื่นับาูอาาัรเฟาอี 1-2 ปีภายในเมส์ถึะถูาิอื่นบุและล่มสลายไป ส่วนะารรมมาินภายในเมส์ระบุไว้ว่าถูทหารัวเอระทำแบบไม่สามารถพูไ้แ่ยัวอย่าเาะถูับึลาเน
ผมะไม่ยอมให้มันเป็นแบบนั้นหรอเพราะโว้ย ุ้อทำอะไรัอย่านาที่ยัมีโอาสอยู่ ผมในานะมาินอนนี้และ่อานี้ะแทนัวเอว่ามาิน
"พวเาเอาแ่ทะเลาะันเอ ผมพอเาไ้ว่าพวเาไม่ไ้่ายทหารพวเาริๆ"
มาินอบลับพ่อบ้านนนั้นะที่ำลัเินามมาินไปที่ห้อทำานอเาปิ อนแรเารู้สึใไม่น้อยเลยเหมือนับว่ามาิน 1 เือนมานี้เาะเปลี่ยนไปเป็นนละน
มาินเินมาถึห้อทำานอเาแล้ว็นั่ลที่เ้าอี้ที่ทำาไม้ผสมทอำที่มันเป็นสิ่ที่ไร้่าไม่ประโยน์เลยเอาเ้าอี้ัวนี้แะเอาทอไปายเอาเินีะว่า
"เฮ้ย นีุ้พ่อบ้านริสเอาสมุรายรับ ราย่ายที่้อ่ายทั้หมมาให้ันที"
ริสถึับใทำอะไรไม่ถูและรู้สึเสียวสันหลัลัวว่าะถูปรับลเินเือนอี
"มีอะไรหรือเปล่า"
มาินเลยหน้ามอพ่อบ้านและเหล่านใ้็มีสีหน้าไม่่าันนั
"ไม่มีรับนายน้อย รอัรู่นะรับ"
ริสทำามที่นายน้อยัวเอสั่มาและเอาสมุบัีรายรับราย่ายทั้หมมาให้มาินอ่าน
"อะไรเนี่ย!?"
พอเปิสมุูเาใาโถึำนวนเินที่มีมามายมหาศาลในรอบรัวแ่พอไปราย่ายปราว่าไม่มีราย่ายเลยแม้แ่น้อย แล้ว่า่อมบำรุล่ะ เินเือนพ่อบ้าน เินเือนสาวใ้ล่ะไม่่ายัหน่อยเหรอ ที่ในานี้เพราะว่าเาพึ่เห็นสมุแบบนี้รั้แร เี๋ยวนะ ่ายนี้หว่าแ่เือนล่ะ 100 เหรียทอแสำหรับสาวใ้ พ่อบ้าน 100 เหรียเินเนี่ยน่ะ โรน้อยเลย ส่วนทรัพย์สินผมมี 250 ทอำาว 10,000 เหรียทอ 20,000 เหรียเิน และเหรียทอแนี้หลายหลัเลยนับไม่ไหว
"พ่อบ้าน ุไม่ไ้รับเินเือนนานเท่าไรแล้ว"
มาินไ้ถามเ่นนั้นทำให้พ่อบ้านเิอาารอ่ำๆอึ้ๆไม่รู้ะอบอะไรเพราะหาพูวามริออไป
"ไม่มาเท่าไรหรอรับนายน้อย"
พ่อบ้านอบแ่...
"ุไม่ำเป็น้อโหหรอุพ่อบ้าน ั้แ่พ่อแม่อผม ุไม่ไ้รับเินที่้อไ้รับนานเท่าไรแล้ว"
มาินิามอแรที่พ่อบ้านที่รั้นี้พ่อบ้าน้อลืนน้ำลายพูวามริออไป
"ัวระผมนั้นรับใ้ระูลอท่านมาเือบ 50 ปีแล้วรับนายน้อย เมื่อพูแล้วอบอทุนเลยนะรับ "
พ่อบ้านอบออไปและหลับาลรอารุ่าอีฝ่ายแ่..
"ที่ผ่านมาลำบาแย่เลยนะรับ"
ารอบลับอเามันทำให้มาินประหลาใและในเวลาเียวันที่มาินเปลี่ยนไปไ้นานี้ ุไปพัผ่อนเถอะ"
พ่อบ้านโ้ำนับ่อนะออาห้อทำานอมาินอย่าว่า่ายแม้ะแอบหวั่นไหวแ่ัวเาแ่แล้วหาถูลเินเือนไม่เป็นอะไร เาไ้ลับไปห้อเ็บเสื้อผ้าเรียมลับบ้านเ่าส่วน้านมาินหลัาทราบ้อมูลัล่าวแล้วเายิ้มออมาเพราะนี้และือ้าวเล็ๆหนึ่้าวที่ะทำให้เา้าวึ้นสู่อำนาสูสุประเทศนี้
**
บ
หมายเหุ
่าเิน
เหรียทอแ = 100 เหรียทอแ ่อ 10 บาท
เหรียเิน = 100 เหรียเิน ่อ 1,000 บาท
เหรียทอ = 100 เหรียทอ ่อ 10,000 บาท
ทอำาว = 1 ทอำทอ เท่าับ 1,000,000 บาท
ปล.หาผู้ใเ้ามาอ่านอยาเห็นพันาพระเอ่อยๆเรียนรู้ออภัย้วยเพราะผมี้เียเสีย่อนเลยเียน้ามมา 1 เือนเลยน่ะเพื่อวามสะว
ำผิะทำารแ้ไภายหลั
ความคิดเห็น