Dawn of the Dead TH

เมื่อโควิชกลับมาระบาดอีกครั้งแต่ครั้งนี้ มันเลวร้ายกว่าครั้งไหนๆ

เยี่ยมมากครับ! ต่อไปนี้คือตัวอย่าง บทนำ ของนิยาย Dawn of the Dead TH — โทนจริงจัง ลางร้าย และบรรยากาศเริ่มพังทลาย:

---

บทนำ: รายแรกของโรค

ฝนโปรยปรายเบา ๆ ยามค่ำเหนือกรุงเทพมหานคร เมืองที่ไม่เคยหลับใหลยังคงเคลื่อนไหว แม้จะผ่านพ้นวิกฤตโควิดมาหลายปีแล้ว ทุกคนเชื่อว่านั่นคือบทเรียนสุดท้ายของมนุษยชาติ—แต่ไม่มีใครคาดคิดว่า “โควิช” จะกลับมาอีกครั้ง และครั้งนี้ มันไม่ใช่แค่ไวรัส

โรงพยาบาลราชวิถี, 23:17 น.

เสียงโทรศัพท์ในห้องฉุกเฉินดังลั่นขึ้นเป็นครั้งที่ห้าในคืนเดียว

"หมอครับ คนไข้ชายอายุ 41 เพิ่งส่งมาจากลาดพร้าว อาการแปลกมากครับ — เดินเซ พูดไม่รู้เรื่อง ผิวซีด ปากมีเลือดซึม เหมือนจะกัดลิ้นตัวเอง"

พยาบาลคนหนึ่งวางสาย โทรซ้ำไปยังหมอเวรทันที ขณะที่คนไข้ถูกเข็นเข้ามาด้วยเปลพยาบาล เขาตัวสั่นเทา ดวงตาขาวโพลน น้ำลายผสมเลือดหยดรินออกจากมุมปาก ใครบางคนกระซิบเบา ๆ ว่าเขากัดลูกชายตัวเองก่อนถูกจับแยกออกมา

เจ้าหน้าที่ฉุกเฉินเริ่มตั้งข้อสงสัยว่าอาจเป็นอาการคลุ้มคลั่งจากยาเสพติด หรืออาการแทรกซ้อนทางสมอง

แต่ไม่มีใครรู้เลยว่า...ภายในเส้นเลือดของชายผู้นั้น กำลังมีบางอย่างซ่อนอยู่

สามวันต่อมา — ข่าวชายคลุ้มคลั่งกัดคนในโรงพยาบาลแพร่สะพัด

ภายใน 48 ชั่วโมง มีรายงาน “ผู้ป่วยลักษณะเดียวกัน” ปรากฏขึ้นใน 7 เขตของกรุงเทพฯ

และในวันที่ 5 — การกัดเพียงครั้งเดียว เปลี่ยนคนธรรมดาให้กลายเป็น "สิ่งมีชีวิตที่ไม่รู้จักความเจ็บปวด"

*

*

*

ค่ายควบคุมสถานการณ์เฉพาะกิจ เขตบางเขน

“วิวัฒน์! แกอยู่นี่เอง กำลังตามหาตัวอยู่เลย”

สิบเอกวิวัฒน์วางบุหรี่ลงในถังทราย ขยี้มันด้วยรองเท้าทหาร ก่อนจะยกปืนประจำกายขึ้นพาดไหล่

“สรุป...ไอ้ข่าวลือพวกนั้นจริงเหรอพี่?” เขาถาม

ผู้หมวดปรายตามองรอบข้างเล็กน้อย ก่อนจะพูดเบา ๆ

“จริง... และมันไม่ใช่แค่ไวรัสอีกต่อไปแล้ว”

วิวัฒน์หัวเราะในลำคอ "งั้นเหรอ ไวรัสที่ทำให้คนฟื้นจากความตายเนี่ยนะ? อย่ามาอำกันหน่า"

“ไม่มีใครอำ พรุ่งนี้เราถูกสั่งให้ตั้งแนวกั้นบริเวณรอบเมือง มีบางอย่าง...หลุดออกมาจากโรงพยาบาลหลักแล้ว”

เขาเงียบไปชั่วครู่ ก่อนจะสบตาผู้หมวด

“ถ้ามันระบาด... แกคิดว่าเราจะเอาอยู่ไหม?”

เสียงไซเรนในระยะไกลเริ่มดังขึ้น เสียงระเบิดเบา ๆ จากฝั่งธนฯ ทำให้ท้องฟ้าแดงฉาน

สิ่งที่เรียกว่า "นรกบนดิน" กำลังเริ่มต้น—และกรุงเทพฯ จะไม่มีวันเหมือนเดิมอีกต่อไป