คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : วันที่ 1 ซื้อบ้านอยู่
1 วันต่อมาหลังจากที่มาคาลอฟได้มอบตัวดับพวกนาซีที่แน่นอนว่าตัวเขารู้ว่าตัวเองจะถูกลากไปที่ไกนแน่นอนว่ามันต้องเป็นคุกกักกันเพื่อตรวจสอบคุณสมบัติพร้อมคนอื่นๆที่ควน่าจะถูกจับมา
"เอาล่ะไหนมาดูกันหน่อยสิว่าไอ้พวกสวะพวกนี้มาเท่าไร"
จากนั้นก็ชายคนหนึ่งที่สวมใส่ชุดนายทหารที่ดูสะอาดมีป้ายที่คออยู่เด้าไม่ยากนี้คงจะเป็นสห.หรือจะเรียกว่าว่าเจ้าหน้าที่ล่ะมั่งที่คอยตรวจสอบดูแลทหารรวมถึงคัดคนอีกด้วย้ดินเข้สมาพร้อมกระดานเล็กๆที่มันคือข้อมูลคุณสมบัติ
"แต่โอ้ นายนี้น่าที่อยากจะเข้าร่วมพวกเราใช่ไหม"
นายทหารคนนั้นเดินเข้ามาหาผทก้มหน้ามองดูผมก้มหน้าโดยมือเท้าของเขาถูกจับมัดด้วยเชือก
"ใช่แล้วพวก ฉันอยากเข้าร่วมพวกนายโปรดให้เข้าร่วมด้วยฉันคือมนุษย์บริสุทธิ์แน่นอน"
ผมเงยหน้าขึ้นมองนายทหารพวกนั้นโดยที่พอเขาได้ยินว่ามีคนอยากจะเข้าร่วมกับไรช์ก็ชอบอกชอบใจอย่างมาก้ลยเตรียมเครื่องวัดหลายอย่างมาด้วย
"ได้สิถ้างั้นฉันขอตรวจสอบนายก่อนล่ะกัน"
ใช่อันนี้ส่วนหนึ่งของการคัดเลือกพวกนาซีในเมโทรในการค้นหามนุษย์ที่สมบูรณ์แบบไม่พิการหรือกลายพันธุ์เพราะถ้าผมกลายพันธุ์ควจะลงเอ๋ยที่คุกกักกันในเกมส์ภาคแสงสุดท้ายนั้นแหละนะ
ทหารนาซีคนหนึ่งเดินเข้ามาดึงผมขึ้นมายืนในท่าทีที่ไม่ค่อยจะอ่อนโยนเท่าไรและทำการวัดกระโหลกตรวจดูมือ ดูเท้าก็ยิ้มออกมาด้วยความพึ่งพอใจ
"โอ้ นายนี้มันมนุษย์เผ่าบริสุทธิ์แท้เลยนี่หว่า เอาล่ะยินดีต้อนรับสู่ไรช์"
นายทหารเห็นก็รีบตัดเชือกเขาออกพร้อมรีบดึงพาตัวเขาออกไปจากห้องกักกันก่อนจะมัเสียงปืนหลายนัดดังขึ้นตามที่ผมไม่แปลกใจเท่าไร
"ตอนนี้นายต้องไปทำเรื่องฝ่ายธุรการรับรองนายเข้าไรช์แล้วล่ะพวก"
นายทหารตบไหล่ก่อนจะเดินนำพาผมไปหาฝ่ายธุรการเพื่อทำเรื่องเข้าไรล์ที่ 4 ผมเดินผ่านชุมชนเล็กของสถานีที่ไหนซักแห่งแต่คาดว่าน่าจะเป็นสถานีเชคอฟสกายาทุกอย่างที่นี้เป็นเหมือนสถานีอื่นๆภายในเกมส์มีผู้ชาย มีเด็ก มีผู้หญิง คนแก่ อาศัยอยู่แต่ที่ไม่น่าจะมีพวกมีความผิดปกติทางร่างกาย
ระบบสังคมเท่าที่ตาเห็นเหมือนสังคมเมโทรที่อื่นๆที่กระสุนเป็นเงินหลักซื้อของ อุปกรณ์โง่ๆเช่นหม้อกระทะบนพื้นผิวเป็นสิ่งจำเป็น สิ่งบันเทิงที่มีคงมีคนเล่นกีต้าร์กับเทปเพลงที่หลงเหลือ หรือจะไปฝ่ายเรดไลท์ดีล่ะหึๆ โดยเฉพาะภาคเกมส์แสงสุดท้าย
"เอาล่ะมาถึงแล้วคงต้องใช้เวลาพักหนึ่งแหละนะ อย่างน้อยๆนายตรวจสอบความถูกต้องเผ่าพันธุ์แล้วคงจะง่าย ยินดีต้อนรับสู่ไรช์ที่ 4 ไฮล์ไรช์"
ดูจากคำพูดของเขาแล้วพวกนาซีก็ไม่ได้เป็นพวกเลวร้ายอะไรก็เป็นปกตินี้แหละเพียงแค่การเมืองอคติสุดโต้งขวาจัดและภายในเกมส์ถูกตั้งเป็นศัตรูโดยธรรมชาติอาทิยอมตัวเอกของเกมส์
"เหมือนกันพวก"
ผมตอบกลับอย่างก่อนจะตบมืออีกฝ่ายก่อนจะเดินเข้าไปห้องนั้นไปแต่พอเข้าไปแล้วมันกลายเป็นห้องเหมือนภาคแรกของเกมส์คนมอบอาวุธให้
"ไฮล์ไรช์ เจ้าหน้าใหม่ฉันได้ยินจากเจ้าหน้าที่(officer)บอกเรียบร้อยแล้วล่ะว่านายเข้าร่วมกับเรา ซึ่งนายคิดถูกแล้วเพราะนี้เรามีแต่เผ่าพันธุ์มนุษย์บริสุทธิ์ของท่านฟูเรอร์ แต่เรื่องนั้นนายคงรู้แล้วคงไม่ต้องบอกอะไรแล้ว...โอ้เกือบเลย อ่านี้กระเป๋าและปืนของนายโดยปกติแล้วเราต้องยึดปืนนายส่วนแต่ปืนที่นายมีมันคือปืนที่เรามีใช้ล้นคลังเพราะงั้นคืนให้ แต่ว่าเจ้าปืนนี้มันคืออะไร ดูจากทรงก็คล้ายโลไลน์แต่อุปกรณ์แต่งเต็มแบบนี้พึ่งเคยเห็นนะเนี่ย โอ้! ทั้งปืนทั้งหน้ากากและกระเป๋าของนายก็เอาไปได้เลย นายคงไม่มีปัญหาเรื่องเงินใช้ไหมจะยืมฉันไปก่อนไหมล่ะ"
ระหว่างที่เขาพูดผมก็ยืนเงียบไม่พูดไม่จาอะไรเพราะเคยชินที่ตัวเอกมักเงียบไม่ตอบโตใดๆรอให้พูดจบก่อนคีอยออกไปอะไรแบบนั้น
"ขอบใจเพราะฉันก็ลงทุนลงแรงไปเยอะเหมือนกันและไม่เป็นไร ฉันมีส่วนของฉันอยู่น่ะ ขอบใจนะ"
ผมตอบกลับไปก่อนจะสะพายกระเป๋าเดินออกจากห้องทันทีหลังเอาของเขาเสร็จ
"เสร็จซักที"
ผมถอดหายในออกมาด้วยความโล่งอกที่ผ่านตรงนี้นมาได้แบบไม่ให้ถูกจับได้ แน่นอนว่าตอนนี้สิ่งที่เขาทำก่อนคือหาที่พักผ่อนที่ไม่รู้ว่าจะมีโรงแรมหรือคนขายบ้านไหม
จริงด้วยสิ ถ้าเราซื้อร้านค้าแถวนี้ในราคาสูงจะได้ไหมน่า
ผมเดินไปเรื่อยๆจนกระทั่งถึงโซนค้าขายพวกนาซีที่ภายในเต็มชาวเมโทรเลือกซื้อของต่างๆทั้งมีด กระเป๋า หม้อต้มน้ำอะไรแบบนั้น
"เห็นยืนอยู่เมื่อกี้แบ้วสนใจซื้ออะไรดีล่ะ แต่ว่าหากไม่ซื้ออะไรนี้ไม่ต้องยืนขวางหน้าร้าน"
แน่นอนส่าเจ้าของร้านหน้าโหดที่เป็นเจ้าของร้านพูดแน่นอนผมเดินเข้าไปแต่ไม่ได้ซื้อของๆเขาหลอก
"หวัดดีพี่ชาย ผมกะจะขอซื้อร้านของพี่จะได้ไหม ราคาเท่าไรก็ได้"
ค่าเงินโลกนี้คือกระสุนทองที่ในภาค 2033 และแสงสุดท้ายนั้นมันคือกระสุนปกติโง่ๆนี้เพราะในเกมส์ถ้ากระสุนหมดก็สามารถเอาเงินมายิงได้เฉยเลย
"แกโง่หรือเปล่า แม้นี้จะร้านฉันแต่ที่นี้มันไม่ได้เป็นของฉันหรอก...แนะนำไปถามตาแก่ตรงนู้ดีกว่าเห็นประกาศขายนานล่ะ"
ชายคนนั้นชี้ไปอีกทางหนึ่งที่มันคือบ้านแต่มันน่าจะเป็นห้องคงจะใช้ส่วนไหนซักส่วนในเมโทรเพราะมันเล็กมากในตัวเกมส์อ่ะนะ
"ขอบคุณบอกนะ"
จากนั้นผมทำตามที่ชายคนนั้นพูดเดินไปสอบถามคนแถวๆนั้นจนในที่สุดก็สามารถติดต่อซื้อห้องได้ที่ไม่ค่อยมั่นใจเหมือนดันว่าราคาห้องเท่าไรแต่พอรู้ว่าราคาเช่า 10 กระสุนต่อเดือนนี้ผมได้เสกเอากระสุนทอง 1,000 นัดให้ไปเลยจนในที่สุดเขาก็ได้ห้องเล็กรูหนูมาใช้
"อ้าในที่สุด"
ผมทิ้งตัวลงนั่งที่เตียงที่ไม่ได้นุ่มอย่างที่คิด กลับกันมันโคตรแข็งเลยไม่แปลกใจนี้คงจะเป็นเศษซากคงเหลือ
"ฟื้นฟู"
ผมตัดสินฟื้นฟูเตียงที่มันก็ค่อยๆฟื้นสภาพขึ้นมาในสภาพใหม่ที่มันนุ่มกว่าเดิมแถมยังขาวสะอาดไม่มีเชื้อโรคนุ่มน่านอนกว่าอันเก่ามากแบะเขาได้ฟื้นฟูหมอนทิ้งตัวลงนอน
ผมทิ้งตัวลงนอนอย่างสบายใจแต่คงต้องใช้เวลาอีกนานหรืออาจจะต้องใช้เวลาไปเรื่อยๆแต่ตอนนี้ขอนอนก่อน
**
จบ
ความคิดเห็น