@~ภาษาและกลอน~@

ลำดับตอนที่ #7 : กลอนรัก

ไฟรักที่รุ่งโรจน์โชติช่วงอยู่
เธอเป็นผู้..จุดไว้ มิใช่หรือ
หากเธอกล้า พอจะดับ ลงกับมือ
ฉันก็ซื่อ พอจะม้วย ลงด้วยเธอ



แค่ความรู้สึกที่อ่อนไหว
มันเบ่งบานอยู่ในใจเธอและฉัน
เฝ้าถนอมเติบโตขึ้นทุกวัน
ให้เป็นความผูกพันระหว่างใจ



ไม่รู้จะเอาอะไรมาฝาก
ที่มีค่ามากกว่า รัก..ได้
นอกจากกำลังใจ
กับความห่วงใยไม่จืดจาง




จากจุดเริ่มต้นในวันวาน
กลายมาเป็นภาพหวานในวันนี้
พิสูจน์คุณค่าความรักที่มี
เธอคนดี...คือคำตอบของหัวใจ
...
เธอคือสิ่งมีค่าสำหรับฉัน
เติมเต็มความฝันของวันใหม่
เริ่มค้นชีวิตด้วยจิตใจ
ที่หล่อหลอมรวมไว้เป็นหนึ่งเดียว


รักและห่วงหา

จากไกลทั้งที่ใจไม่อยากพราก
 อาลัยมากกับคืนวันอันอบอุ่น
เหมือนดั่งฝันนานปีที่มีคุณ
เหมือนสุขหมุนจากหายเมื่อไกลกัน
ไม่อยากจากก็จำใจจะต้องจาก
จึงขอฝากดวงใจไว้แนบขวัญ
นานเท่าใด ใจเท่าเดิม  รักเท่ากัน
นิจนิรันดร์  มั่นมิเลือน  เหมือนที่เคย


ความรัก...ของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

ความรัก ไม่ต้องการ แค่วันเดียว
ความรัก ไม่ต้องเกี่ยว กับวันไหน
ความรัก ไม่ต้องมี เวลาใด
ความรัก ไม่ต้องใช้ ให้ใครชี้
ความรัก ไม่ต้องมี ข้อวิจารณ์
ความรัก ไม่ต้องการ การกดขี่
ความรัก ไม่ต้องให้ ใครตราตี
ความรัก ไม่ต้องมี เส้นพรมแดน
ความรัก ไม่ต้องรอ ข้อพิสูจน์
ความรัก ไม่ต้องพูด ตามแบบแผน
ความรัก ไม่ต้องการ การตอบแทน
ความรัก ไม่ต้องแค่น หัวใจคน
ความรัก ไม่ต้องการ การเป็นต่อ
ความรัก ไม่ต้องรอ ขอเหตุผล
ความรัก ไม่ต้องย้ำ ความมีจน
ความรัก ไม่ต้องทน ที่จะรัก

จากวันวาน ถึงวันนี้ มีความรัก
ที่ฟูมฟัก บ่มไว้ ให้หอมหวาน
จากวันวาน ถึงวันนี้ ที่เนิ่นนาน
บอกกับกัน และกัน "ฉันรักเธอ"
บวกความรัก ความเข้าใจไว้ด้วยกัน
บวกเธอฉัน รวมไว้ ไม่พลั้งเผลอ
บวกชีวิต สองเรา ที่พบเจอ
บวกจากเธอ และฉัน นั้นเป็นเรา