คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : CHAPTER'8 "หึง,หวง = ?"
SUNGYEOL PART
ผมเดินไปตามทางเดินเพื่อที่จะมุ่งหน้าไปยังโรงเรียน ส่วนมยองซูน่ะเค้าไปก่อนผมแล้ว เพราะต้องไปเตรียมตัวก่อนขึ้นแสดงในงานกิจกรรมโรงเรียนของวันนี้ ตอนแรกผมก็แปลกใจอยู่นิดหน่อย ทั้งๆที่ตอนนั้นผมก็จัดการธุระส่วนตัวเสร็จเรียบร้อยแล้ว แต่ก็ช่างเถอะ มันเป็นสิทธิ์ของเขาอยู่แล้วนี่
“หวังว่าวันนี้จะเป็นวันที่ดีนะ” ผมพึมพำกับตัวเองอย่างเสียไม่ได้ เพราะเมื่อคืนผมฝันแปลกๆจะว่าเป็นฝันร้ายก็ว่าได้ และนั่นก็ทำให้ผมรู้สึกไม่ค่อยสู้ดีสักเท่าไหร่ ไม่นานนักผมก็ก้าวเข้ามาภายในเขตโรงเรียน วันนี้ทุกคนดูคึกคักเป็นพิเศษ แต่สำหรับผมมันดีตรงที่ไม่มีการเรียนการสอนนี่แหละ
ซุ้มมากมายตั้งเต็มทั้งสองข้างทาง นักเรียนบางคนก็แต่งตัวให้เข้ากับซุ้มของตัวเอง ไม่ว่าจะเป็นพนักงานในร้านค็อฟฟี่ช้อปหรือไม่ก็เมดสาว รอยยิ้มถูกแต่งแต้มบนใบหน้าของผู้คนเหล่านั้นทำให้ผมยิ้มตามไปด้วย
“ซองยอล! ทางนี้ๆ” เสียงอันแสนจะคุ้นเคยของเพื่อนสนิทตัวเล็กของผมดังขึ้น อูฮยอนยืนโบกมือไปมาอยู่หน้าซุ้มขายขนมหวานพร้อมกับขนมสองถึงสามชนิดในมือ
“มาถึงก็กินเลนนะอูฮยอน”
“พูดแบบนี้หมายความว่าไงเนี่ย? ช่างเถอะ ก็ขนมของเค้าอร่อยจริงๆ”
“ฮ่าๆ แล้วนี่รอนานมั้ย? ขอโทษนะที่มาช้า” ผมยิ้มแห้งๆ ทั้งที่รับปากไว้แล้วว่าจะมาเร็วแต่ผมดันตื่นสายซะงั้น แย่จริงๆเลย
“ไม่เป็นไรๆ ไม่เจอไอ้ซองกยูบ้านั่นก็ดีถมแล้ว ชิ”
“ดูเหมือนว่านายจะไม่ชอบพี่เค้าเอามากเลยนะ ปล่อยวางบ้างสิ อย่างน้อยพี่เค้าก็เป็นพี่รหัสนาย”
“ฉันไม่นับคนพรรค์นั้นเป็นพี่รหัสหรอกซองยอล ไม่เห็นจะน่าเคารพเลย เหอะ” ผมส่ายหัวไปมาให้กับความดื้อรั้นของเพื่อนคนนี้พลางมองบรรยากาศรอบๆโรงเรียนว่ามีอะไรที่มันน่าสนใจบ้าง แต่แล้วก็มีอย่างหนึ่งสะดุดขึ้นมาในหัวผม
“ไปที่เวทีการแสดงกันเถอะอูฮยอน”
“หื้ม? การแสดงแรกเป็นคนกลุ่มผู้หญิง รู้สึกว่าฮเยริกับมินอาขึ้นแสดงด้วยนี่ นายชอบหรอO_O?”
“ไม่ใช่สักหน่อย ฮเยริเป็นคนชวนให้ฉันไปดูต่างหาก ไปเถอะ^^” แล้วผมกับอูฮยอนก็พากันเดินไปยังเวทีการแสดงซึ่งตั้งอยู่ลานกลางแจ้งของโรงเรียน ขนาดเวทีก็ใหญ่พอสมควร ผู้คนมากมายเริ่มทยอยเข้ามาเพราะใกล้จะเริ่มการแสดงแล้ว และนั่นเป็นผมเสียที่ผมมาสายก็คือบริเวณด้านหน้ามีคนจับจองกันหมดแล้ว ผมไม่มีปัญหาหรอกแต่อูฮยอนนี่สิ...
“นายพาฉันขี่คอเดี๋ยวนี้นะ!”
“มองไม่เห็นขนาดนั้นเลยหรออูฮยอน?”
“ก็ใครใช้ให้นายมาสายล่ะ ไปข้างหน้ากัน ฉันจะพานายเบียดเอง!” ไม่ทันที่ผมจะห้าม อูฮยอนก็ลากผมผ่าฝูงชนที่ยืนเบียดอยู่ข้างหน้าซะแล้ว เสียงตะโกนด่าว่าไล่หลังทำให้ผมถึงกับหลับตาปี๋ ขอโทษนะฮะ T^T
“เหนื่อยชะมัด เบียดกันอย่างกับว่าจะมีอะไรพิเศษๆงั้นแหละ”
“อย่าบ่นเลยอูฮยอน การแสดงแรกจะออกมาแล้วนะ” เมื่อพิธีกรหน้าเวทีพูดจบ บรรยากาศก็เริ่มเงียบและมีเสียงเพลงดังขึ้นมาแทน ตอนนี้ฮเยริขึ้นมาบนเวลาพร้อมกับเพื่อนอีกสามคน เค้าดูเซ็กซี่เอามากๆเลย อาจจะเป็นเพราะชุดโชว์สะดือสีดำรัดรูปนั่นก็ได้ ไหนจะรองเท้าส้นสูงไม่ต่ำกว่าห้านิ้วนั่นอีก
“เห้ยแก ได้ข่าวว่าจะมีแบ็คอัพเป็นผู้ชายด้วยนะ เด็กห้องบีมันบอกว่าเป็นแฟนเก่าฮเยริแหละ”
“จริงดิ! รีเทิร์นกันแล้วหรอแก?”
“ไม่รู้สิ ถ้าเป็นอย่างที่เค้าพูดกันก็ดีนะ คู่นี้ดูฮอตๆดีออก”
“เออนั่นสินะ อยู่ด้วยกันแล้วเหมือนราชินีกับเจ้าชายเลยอ่ะ ฉันก็เชียร์ๆ” ผมแอบได้ยินคนข้างๆเค้าพูดกันโดยบังเอิญ คนอย่างฮเยริจะเคยมีแฟนผมก็ว่าไม่ใช่เรื่องแปลก สวยซะขนาดนั้นนี่ แถมยังพ่วงตำแหน่งดาวโรงเรียนอีกด้วย แสดงว่าผู้ชายคนนั้นต้องหล่อมากแน่ๆ
Come on Just do it this yo~
มาสิ มาทำอะไรสนุกๆด้วยกันเถอะ
สะโพกสวยขยับได้ตามจังหวะตามเพลงเป๊ะ นิ้วเรียวสวยของฮเยริกระดิกเชื้อเชิญบุคคลที่อยู่หลังเวทีให้ออกมาเต้นกับเธอ ไม่นานนักก็มีผู้ชายร่างดีออกมาสี่คน เดี๋ยวนะ...
นารึล ตารา เฮบวา อีรอคเค
เข้ามาหาฉันสิ ใช่แล้ว แบบนี้แหละ
ฮเยริเดินเข้าไปหาผู้ชายคนนั้นพร้อมกับคล้องคอแล้วเต้นต่อ มือหนาคลอเคลียแถวๆเอวของเธอตามเพลง เป็นภาพที่ดูแล้วยั่วอีกคนใช่เล่นเลย
นีกา มอนจอ ดากากา ซารัง ฮันดา มารึล เฮ
เข้าไปประชิดตัวเขาใกล้ๆ แล้วบอกรักกับเขาไป
สายตายั่วยวนของฮเยริแทบจะทำให้ผู้ชายเกือบทุกคนที่อยู่ด้านล่างละลาย ผู้ชายคนนั้นช้อนตัวด้านหลังของฮเยริแล้วกอดเอวเอาไว้หลวมๆ ใบหน้าของเขาเข้าใกล้กับฮเยริมาก...มากจนแปลก
กือ เอเอเก ดากากา นีกา มอนจอ คิซือเฮ
เข้าไปประชิดตัวเขาใกล้ๆ แล้วเข้าไปลิ้มรสริมฝีปากของเขาให้ได้
จะเป็นไรมั้ยถ้าผมอยากจะออกไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุด ด้วยความบังเอิญที่ผู้ชายคนนั้นหันมาสบตากับผมพอดี ผมได้รู้แล้วว่าแฟนเก่าของฮเยริคือใคร คนที่คู่ควรกับเขาคนนั้นคือฮเยริ เหมือนดั่งราชินีสวยสง่ากับเจ้าชายผู้หล่อเหลา ไม่มีอะไรจะลงตัวไปมากกว่านี้แล้วแหละ และผมไม่อาจจะดูภาพตรงหน้าได้อีกต่อไป
“ซองยอลนายจะไปไหนน่ะ?!”
“ฉันปวดหัว ไปก่อนนะ”
“เห้ย รอด้วย!”
---------- SUNGYEOL END ----------
ดวงตากลมโตเบิกกว้างเมื่อจ้องกับสายตาคู่นั้น มยองซูกลัวว่าอีกฝ่ายจะเข้าใจผิด เค้ารู้ว่าซองยอลเป็นคนอ่อนต่อโลกและรู้ไม่เท่าทันเหตุการณ์ มือหนากุมขมับ คิ้วสวยที่ขมวดนั่นทำให้หลายๆคนที่อยู่ใกล้ๆเขาสงสัยว่าเจ้าตัวเป็นอะไร
“แอล เหมือนว่าคนดูจะชอบโชว์พวกเรามากๆเลยนะ”
“อืม ก็ดี”
“นายจะไม่พูดอะไรหน่อยหรอ?” ลมหายใจของฝ่ายถูกถามพ่นออกมาอย่างแรงซึ่งทำให้ฮเยริดูหน้าเสียเล็กน้อย มยองซูสะพายกระเป๋ากีต้าร์แล้วเดินออกนอกห้องแต่งตัวนักแสดงทันที
“แอล หยุดเดี๋ยวนี้นะ!!”
“…” มยองซูหยุดอยู่หน้าประตูห้องโดยที่ไม่หันหน้าไปมองฮเยริเลยแม้แต่น้อย
“นายจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะแอล นายไม่ให้เกียรติฉันเลย”
“ฉันไม่ให้เกียรติเธอตรงไหน?”
“ก็ที่นายทำอยู่นี่ไง กลับมาคุยกันให้รู้เรื่องนะแอล”
“มีอะไรให้พูดอีก? เรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว ตัดขาดสักทีเถอะอย่ามายุ่งกับฉันอีกเลย ที่ทำวันนี้ฉันตามใจเธอเป็นครั้งสุดท้ายแล้วไง สาแก่ใจเธอแล้วนะลี ฮเยริ!” เจ้าตัวเหยียดยิ้มก่อนที่จะเดินปึงปังออกจากห้องไป เสียงปิดประตูดังสนั่นทำให้ทุกคนในห้องต่างพากันตกใจหมด เพราะพวกเขาไม่เคยเห็นมยองซูโมโหแรงกับผู้หญิงขนาดนี้มาก่อนเลย
“อีซองยอล นายอยู่ที่ไหนกันนะ”
ซองยอลก้าวเข้ามาในบ้าน ตอนนี้บ้านเงียบสนิทเพราะแม่ต้องไปประชุมผู้ปกครองให้กับแดยอล คนร่างสูงนั่งลงบนโซฟาด้วยความเหน็ดเหนื่อย เค้าถามตัวเองอยู่เสมอว่าเป็นอะไร ทำไมน้ำตาต้องคลอเบ้าแบบนี้ ตั้งแต่ที่เขารู้ว่ามยองซูเป็นแฟนเก่าของฮเยริ หัวใจของเขาก็แทบจะแตกเป็นเสี่ยงๆ เขาไม่เข้าใจตัวเองจริงๆ
“ขอโทษนะ ฉันคงไปดูนายเล่นดนตรีไม่ได้แล้ว” ซองยอลนั่งชันเข่าแล้วซุกหน้าลง น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาคู่สวยช้าๆ เขากับมยองซูไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย จะร้องทำไม
“ซองยอล นายอยู่ในบ้านใช่มั้ย?!”
“เอ๊ะ..”
“ซองยอล ออกมาหาฉันเถอะนะ” ริมฝีปากสวยเม้มแน่นเมื่อเห็นบุคคลที่เขาไม่อยากเจอตอนนี้มายืนอยู่หน้าบ้าน
“มยองซู”
“ได้โปรด ให้ฉันได้คุยกับนาย สักคำก็ยังดี” ซองยอลชั่งใจอยู่ไม่น้อยก่อนที่จะเปิดประตูออกไปหาคนด้านนอก ใบหน้าเปรอะเปื้อนไปด้วยคราบน้ำตานั่นทำให้มยองซูตกใจ และเขาก็อดเข้าข้างตัวเองไม่ได้ว่าซองยอลจะร้องไห้เพราะเขา
“เข้ามาในบ้านก่อนสิ”
“ซองยอล”
“นั่งที่โซฟาตรงนั้นก่อนนะ เดี๋ยวฉันไปเอาน้ำมาให้” มยองซูรู้ว่าซองยอลพยายามที่จะหลีกเลี่ยงกับคุยกับตนจึงรีบคว้าข้อมือเอาไว้ไม่ไปไหน เวลาที่อีกฝ่ายเป็นแบบนี้มันรู้สึกไม่ดีเอามากๆสำหรับเขา ดวงตากลมโตที่เคยสุกใสเป็นประกายตอนนี้ดูเศร้าหมองอย่างเห็นได้ชัด ริมฝีปากสวยของซองยอลเม้มแน่นกว่าเดิม เสียงสะอื้นเริ่มดังขึ้นทีละนิด ซองยอลรู้ดีว่าตอนนี้ความรู้สึกที่เขาได้รับมันไม่ไหวแล้ว
“นายเป็นอะไรก็บอกฉันมาสิ อย่าเก็บไว้คนเดียว อย่าเป็นแบบนี้เลยนะ”
“มยองซู ฮึก ฉันรู้นะ”
“รู้อะไร?” มยองซูถามคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ
“สิ่งที่นายพูดกับฉัน มันไม่ใช่ความจริง ฮึก”
“ความจริงอะไร? ”
“ประโยคแรก ฮึก ที่นายพูดกับฉัน ฮือ” มยองซูทนไม่ได้ที่จะต้องมาเห็นน้ำตาของซองยอลจึงเข้าไปกอดปลอบประโลมเอาไว้ แม้เขาจะไม่เข้าใจที่ซองยอลพูดมากนัก แต่เขาก็ไม่อยากถามอะไรมาก ขอแค่ได้อยู่ใกล้ๆก็พอใจแล้ว
“ทุกสิ่งทุกอย่างที่ฉันพูดกับนาย ฉันไม่เคยโกหก รวมถึงเรื่องวันนี้ด้วย ถึงฉันจะเป็นแบ็คอัพให้ฮเยริก็จริง แต่หลังจากนั้นฉันก็ยอมไม่ขึ้นเล่นดนตรีเพื่อที่จะมาปรับความเข้าใจกับนาย รู้รึยังล่ะว่านายสำคัญกับฉันมากขนาดไหน?”
“นายเป็นแฟนเก่าฮเยริใช่มั้ย? ฮือ”
“ฮเยริคืออดีต แต่ปัจจุบันฉันมีนาย แค่นายคนเดียวไงซองยอล”
“แต่เรา ฮึก ไม่ได้เป็นอะไรกันนะมยองซู นายอย่าพูดแบบนี้ได้มั้ย? อย่าปั่นหัวฉันเล่นเลยนะ”
“…” มยองซูนิ่งเงียบกับคำพูดของซองยอล เหมือนมีมีดแหลมแทงเข้ามากลางหัวใจให้แหลกสลายเป็นเสี่ยงๆ แสดงว่าที่เขาทำทุกอย่างเพื่อคนตรงหน้า มันไม่มีความหมายเลยงั้นหรอ? ว่าแล้วน้ำสีใสก็คลอเหนี่ยวตาเรียวของมยองซู ยอมรับว่าตลอดเวลาที่เขาอยู่โรงเรียนนี้เขาไม่เคยเสียน้ำตาให้ใครเลยสักครั้ง แล้วอีซองยอลเป็นใคร ทำไมถึงทำกับเขาได้ขนาดนี้...
“นายอย่าทำให้ฉัน ฮึก ชอบนาย แล้วจากไปแบบนี้ ฮือ”
“!!!”
“ฉัน ฮึก ได้ยินที่เค้าบอกว่านายเหมาะสมกับฮเยริ ฉันมันก็แค่...” ไม่ทันที่ซองยอลจะเอ่ยประโยคต่อไป ริมฝีปากเรียวของมยองซูก็ประกบเข้ากับริมฝีปากอิ่มของอีกฝ่าย ทั้งคู่ต่างจ้องตากันไม่มีทีท่าว่าจะหลบ ซองยอลเคลื่อนมือไปคล้องเข้ากับคอของมยองซู ต่างฝ่ายต่างมอบจูบอันแสนหวานให้แก่กันและกัน แน่นอนว่าคนประสบการณ์น้อยอย่างซองยอลต้องมีเงอะงะบ้างแต่มันก็ไม่ใช่อุปสรรค มือหนาประคองหน้าสวยเอาไว้เพื่อให้จูบได้ถนัด เปลือกตาของมยองซูก็ค่อยๆหลุบลงเพื่อซึมซับเรื่องราวของวันนี้เอาไว้ในความทรงจำ เวลาผ่านไปกว่าสองนาที ทั้งคู่จึงค่อยๆผละออกมา
“ฉันไม่อยากรีบร้อน แต่ฉันอยากให้นายมั่นใจในตัวฉัน”
“.....”
“ต่อจากนี้ ฉันจะเริ่มจีบนายจริงๆจังๆสักที”
“ว ว่าไงนะ? /////”
“จำตอนนั้นไม่ได้หรอ?”
“ห หื้ม?”
“แว่น กูชอบมึงว่ะ J”
--------------------------------------------------------
ขอโทษที่อัพช้านะคะ ปกติแล้วจะอัพไม่วันเสาร์ก็วันอาทิตย์ ฮ่าๆ
ถ้าพิมพ์ผิดจุดไหนขออภัยด้วยนะคะ ไม่ได้ทวนเลย
อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้เค้าด้วยนะ จุ๊บๆ <3
ความคิดเห็น