ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Love...Boy? ผู้ชายคนใหน ที่ฉันควรรัก[sj-snsd] SF-Christmas

    ลำดับตอนที่ #9 : กุญแจพิศวง (บอม-แท)

    • อัปเดตล่าสุด 27 ต.ค. 54




      แทยอน


          ยัยเจส รำไม่ตรง  ทำใมยัยซัน ได้จูบพี่คยู แต่ฉัน ต้องมาตัวติดกับไอวิปริตนี่ทั้งวัน เมื่อเช้าฉันมาถึงโรงเรียนพร้อมยัยซันแล้วก็ไอพี่คิบอม ยัยเจสยืนรออยู่ที่ลานจอดรถพร้อมกับไอกุญแจนี่ กุญแจที่ล็อกฉันกับไปพี่คิบอมบ้านี่

        "เราจะเรียนกันยังไง" พี่คิบอมถามยัยขึ้นหลังจากที่ยัยนี่จัดการล็อกเราสองคนแล้ว

        "สลับคาบ คาบเช้าพี่มาเรียนกับยัยแท คาบบ่ายยัยแทไปเรียนกับพี่"ยัยเจส รอบคอบไปใหวว่ะ

        "เดี๋ยวเรียนไม่รู้เรื่องหรอก"พี่คิบอมยังไม่ลดความพยาม แต่ที่ฉันไม่พยามไม่ใช่เพราะ ฉันอยากผูกติดกับไอนี่หรอกนะ แต่เพราะพยามทั้งคืนแล้ว หมดปัญญา

        "พี่ ไม่อยากรู้หรอในห้องเรียนมีใครมาจีบยัยซัน" น่านจี้จุดเด็ด ไอนี่หวงน้องอย่างกับหมาหวงกระดูก(เฮ้ย!ฉันไม่ใช่กระดูก<ซันนี่)

         "ใครหน้าใหนกล้าจีบน้องกู มันตาย- -*"ขาดคำที่ใหน

         "ขึ้นห้องเถอะ ซันง่วง ยัยทิฟกับซอก็คงรอแล้ว"ยัยซันที่แปลกตั้งแต่เมื่อวาน ก็เดินขึ้นไปด้วยท่างทางหงุดหงิดนิดๆ วันนี่ คงมีระเบิดลงแหละ ตามด้วยยัยเจสที่เดินตามยัยซันไปติดๆ

        "ยัยเตี้ย เดินเร็วๆดิ เดี๋ยวมีคนมายุ่งกับซัน"ไอพี่คิบอม ที่หวงน้องจนเลืดขึ้นหน้า ก็กระชากฉันเดินทันที  เจ็บนะเว้ย!

        "โอ๊ย ! ไม่เห็นรึไงว่าไปกุญแจนี่มันบาดฉันอะใจเย็นได้ป่ะ" หลังจากที่ฉันโวยวาย ไอพี่คิมบอมมันก็หยุดมาดูมือฉันที่แดงกํ่า 

        "เจ็บใหมเนี่ย"

        "ก่อนถามอะใช้สมองกรั่นกรองหน่อย มันแดงขนาดนี้ไม่เจ็บมั้ง รีบนักก็มานี่  ยัยซันเดินนำไปใกลแล้ว" หมั่นใส้ห่วงน้อง ไม่เข้าเรื่อง  ฉันเลยจับมือพี่คิบอมแล้วลากให้เค้าเดินตามมา  แงๆ แขนน้อยๆของแทแทแดงเจ้าค่ะ

       "เดี๋ยวซอย้ายไปนั่งข้างเจสนะ พี่คิบอมนั่งที่ซอละกันค่ะ"  ใจดีเกินไปใหม อย่างมันให้นั่งพื้นก็พอ

       "ขอบคุณครับซอ" พี่คิบอมว่าพลางลูบหัวซอก่อนจะนั่งลง ซอก็เลยย้ายของไปนั่งข้างๆเจส ทียัยซออะดี๊ดี แต่ฉันทำใมกัดเอากัดเอา ไอหมาลำเอียง

        "ทำใมไม่เรียน"อยู่ไอคนข้างๆก้หันมาดุฉันที่ทำท่าจะนอน

        "ยุ่งน่า จะนอน" ฉันหันไปเอ็ดนิดนึง เมื่อคืนขอร้องยัยเจสเรื่องนี้ทั้งคืนแต่มันไม่ยอม อดหลับอดนอนฟรี

        "พ่อแม่ส่งมาเรียน ก็เรียนดิ มานอนทำใม" ยังไม่จบใช่ใหม

        "หันไปว่าน้องพี่ดิ  เฝ้าพระอินทร์แล้ว" ฉันบอกให้พี่คิบอมว่าซันบ้าง เพราะยัยซันหลับ ไปแล้ว

        "เรื่องของน้องฉัน  เธอห้ามนอน- -*"ลำเอียงอีกแล้ว ไอเวรรรรรร สุดท้ายก็ไม่ได้นอนอีกใครจะไปนอนลง จะล้มตัวนอนก็เอาปากกามาเขี่ยะหู ถ้าไม่ติดว่าอาจารย์อยู่จะตบให้หน้าทิ่มเลย

    ทำใมวันนี้ห้องมันดูเสียงดังจังว่ะ  เนื่องจากไอเบี๊อกนี่นะหรอ ใช่จริงอยู่ที่ไอนนี่เป็นถึงหนุ่มฮอตของโรงเรียน แต่ว่านี่มันห้องเรียนจะส่งเสียงดังทำบ้าไร เดี่ยวระเบิดลงหรอก ยัยเจสยัยซันนอนอยุ่นะ

       "เสียงขนาดนี้  ยัยซันยิ่งอารมณ์ไม่ไดีอยู่"ยัยทิฟที่นั่งข้างฉันหันมากระซิบซึ่งฉันก็พยักหน้าเห็นด้วยหลังจาดหมดคาบหนึ่งอาจาร์ก็ออกไปซึ่งก็เป็นคาบว่างพอดี ความวุ่นวายจึงเกิดขึ้น

       "พี่คิบอมค่ะ ทำใมพี่ถึงมามัดติดกับแทยอนละค่ะ"ซึงฮยอน เดินมาถามทันทีที่อาจารย์ออกไป

       "นั่นสิค่ะ ทำใมพี่ๆคนอื่นไม่ลงมาด้วย พี่คยูละค่ะ"นิโคลที่ออกหน้าออกตามากๆ เฮ้พี่คยูของฉันย๊ะ(คยูเป็นของแกตอนใหนยัยเตี้ย!) ตามด้วยอื่นๆอีกมากมาย ที่เข้ามาหาไอคิบอมนี่ บางทีก็มีขนม นํ้า แรดจริงๆ

       "ขอบคุณครับ^^"มันก็ได้แต่ทำหน้าระรื่น ไล่ๆไปดิรำคาญจริงๆ

       "โอ๊ย!ไปร่านกันไกลได้ใหม จะนอน!!!" เฮ้ย! ยัยซันตื่น  เสียงของยัยซันทำให้พวกผู้หญิงที่รุมพี่คิบอมอยู่ถึงกับนิ่งทันที

       "คนจะนอน เกรงใจหน่อยดิ มารยาทอะสะกดดิ เก็บนอของพวกเธอแล้วกลับไปนั่งที่ ใครเดินแถวนี้อย่าหาว่าไม่เตือน"ยัยซันระเบิดอย่างเต็มที่ ทำให้พวกผู้หญิงที่ยืนรุมพี่คิบอม ถึงกับถอยด้วยความตัวสั่น อย่าว่าแต่ยัยพวกนั้นเลยแม้แต่ฉัน ยัยทิฟ แล้วก็ พี่คิบอมพี่นั่งข้างฉันถึงกับจับมือฉันแน่นเลย  ยัยเจสก็แค่มองส่วนน้องซอ อึ้ง-0-เพิ่งเคยเห็นละสิ

      "พี่คิบอมก็เหมือน เเรดหรือชะนีมาเกาะอะ หัดไล่มั่งน้องนอนอยู่ ปล่อยให้เกาะอยู่ได้น่ารำคาญ"ดีหันมาวีนพี่ตัวเองซะบ้างสะใจ555

      "เอ่อ ซันนอนต่อเถอะ คงไม่มีใครมาหาพี่แล้วละ"ลองมีมาดิ ยัยซันตบยับ ใครจะกล้ามา ขนาดพี่ชายมันเองยังกลัวมันขนาดนี้ ยัยซันเลยก้มหน้านอนต่อ

       "ซันน่ากลัวจัง"ซอที่นั่งข้างพี่คิบอม ก็มากระซิบกับพวกเรา

       "นี่แค่ธรรมดาจ่ะ ซอทำใจใว้เถอะ"ยัยทิฟ ก้ปลอบซอและทำหน้าระอาหน่อยๆ

       "ยัยเตี้ยเธอรู้ใหมซันเป็นอะไร"พี่คิบอมหันมาถามฉัน

       "จะรู้ใหมละ เป็นพี่น้องกันยังไม่รุ้เลย"

       "กลัวว่ะ"นั่นน้องตัวเองนะ แต่อย่างว่าแหละ มันเคยโดนน้องตัวเองต่อยนี่ เป็นใครๆก็กลัว แต่ว่า- -

       "ปล่อยมือฉันได้แล้ว กำสะแน่นเลย นี่กลัวหรือหรอกแตะอั๊งกันแน่" มือมันยังจับฉันอยู่เลย ไอปลวกจอมฉวยโอกาส
       
         "อยากจับตายละ ดูตัวเองหน่อยเถอะ มีไรน่าแตะอี๊งบ้าง ตาก็ตี่ นมก็แบน เกิดใหม่เถอะ"ไอปลวกนี่ จับมือเค้ายังว่าเค้าอีก อยากตายใช่ใหมแทจัดให้

        "โอ๊ย!!"ฉันเอามือไปบีบคือ ไอปลวกนี่ แล้วก็จะไม่ปล่อยเด็ดขาดจนกว่ามันจะตาย

       "ยะ..ยัย..ตะ..เตี้ยยปะ..ปล่.ปล่อย" พี่คิบอมพูดอย่างลำบากพลางแกะมือฉันออก และใครจะปล่อยให้โง่

       "ยัยแทเดี๋ยวพี่คิบอมตาย"ยัยทิฟพูดพลางมีช่วยแกะมือฉันออก ใช่ฉันต้องการให้มันตาย!!

       "แทใจเย็นๆ"ซอก็มาช่วยอีกคน

       "กรี๊ด แท ปล่อยพี่คิบอมนะ"เสียงๆสาว ดังขึ้นมา เพื่อนบอกให้ฉันปล่อยแต่ไอปลวกนี่มันต้องตาย

       "ยะ..ยัย.เตะ.เตี้ย อ่อกๆ"พี่คิบอมพยามพูด เพราะฉันยังไม่ยอมปล่อยคอพี่เค้าให้เป็นอิสระ บอกแล้วมันต้องตาย

       "แทเดี๋ยวพี่คิบอมก็ตายจริงหรอ"เจสว่าพลางดึงแขนฉัน แต่ตอนนี้เอาอะไรมายื้อ ก็ไม่ยอม ว่าฉันตาตี่นมแบน กริ๊ดดดดดดรับไม่ได้

       "เสียงดังอะไรนักหนาเนี่ยะ!!"เฮ้ย ซันตื่น ฉันปล่อยทันทีเลย แล้วมานั่งนิ่งราวกับไม่มีอะไไรเกิดขึ้น

      "แค่กๆๆๆๆ"ไอคนปากหมามันยังควไออยู่ สมนํ้าหน้า

       "เล่นไรกันอีก โตแล้วนะ ฮึ๊ย!"ยัยซันพูดแล้วก็เดินออกจากห้องไปเลย

       "ซันนั่นแกจะไปใหน"ยัยซันไม่สนใจเสียงเรียกของยัยทิฟเดินออกไปเลย

      "ไม่ต้องตามหรอก มันอารมณ์ไม่ดีอยู่ ไปเดี๋ยวได้แผลหรอก"ยัยเจสห้ามพี่คิบอมที่ทำท่าจะเดินตามยัยซันไป ซึ่งฉันก็เห็นด้วย เลยดึงพี่คิบอมให้กลับมานั่ง

      "โอ๊ย ยัยเตี้ยอย่าดึงแรงดิเจ็บ เมื่อกี๊ก็บีบคอฉันนะเว้ย"

       "อย่าพึ่งโววายดิ คนยิ่งห่วงซันอยู่เดี๋ยวเอามีดแทงเลย"ฉันหันไปด่า ไอปลวกที่นั่งบ่นอยู่ข้างๆ พลางมองไปที่ประตูที่ยัยซันออกไป มันเป็นอะไรของมันเนี่ยะ

      พักเที่ยง

      ฉันลงมากินข้าวกับเพื่อนๆตามปกติ แต่ที่ผิดปกติมีอยู่สองอย่าง หนึ่ง ยัยซันหายไป หายไปตั้งแต่ตอนมันเดินออกไปจากห้องและมันก็ไม่เข้ามาอีก สอง วันนี้สิ่งแปลกปลอมที่เดินมากับฉันและเพื่อนๆ คือหมีควายตัวใหญ่ๆ ที่ผูกติดกับฉัน มาครึ่งวันแล้ว

       "ซันไปใหนเนี่ย" อยู่ไอหมีตัวข้างๆก็บ่นหาน้องสาว ซึ่ง พวกเราก็เป็นห่วงกันอยู่ แต่ยัยซันเวลาโกรธให้อยู่คนเดียวเถอะ

        "เดี๋ยวซันนี่ก็มาค่ะ ถ้าสบายใจขึ้นเมื่อใหร่"ซอพูดเพื่อให้กำลังใจ พี่คิบอม

        "เดี๋ยวมันหิว มันก็มาแหละ"ยัยเจสที่พูดพลางเดินนำเข้าไปโรงอาหาร เห็นแบบนี้ไม่ใช่ว่ามันไม่ห่วงซันนะ แต่เพราะพวกเราทำอะไรไม่ได้

        "เป็นไงว่ะ ผูกติดกับน้องแท ไม่มาให้กูจิกหัวใช้เลยนะ"ทันทีที่เราเดินไปถึงโต๊ยเสียงพี่ดงเฮก็ดังขึ้นมาทันที

       "นั่นเป็นข้อดีของคำสั่งยัยจิตนี่" พี่คิบอมพูดพลางยิ้ม แบบกวนteenสุด ไปว่ายัยเจสจิต แล้วมันก็ทำให้พี่จิตตกหรอก- -

        "พี่คยูไปใหนค่ะ"ยัยทิฟที่ถามหาพี่คยู

        "มันบอกว่าจะไปหาที่นอนน่ะ แล้วซันนี่ละ"พี่ซีวอนเป็นคนตอบพร้อมคำถาม

        "เป็นไรไม่รู้ค่ะ เดิรอารมณ์เสียออกจากห้องไป"ฉันเป็นคนตอบคำถามพี่ซีวอนเอง หายไปทั้งสองคนเลย กะว่าจะมานั่งมองหน้าพี่คยู ให้อารมณ์ดีซะหน่อย>..< ติดอยู่กับไปจิตนี่ทั้งวัน แต่ครึ่งวันบ่ายนี้ได้มองแน่ๆ ได้นั่งเรียนห้องเดียวกับพี่คยู หุหุ

       "ยิ้มบ้าไรคนเดียว"นั่นไง คนจะมีความสุขต้องมีมารมาขัด - -+

       "ไม่ยุ่งซักเรื่องจะตายใหมไอตุ๊ด" ฉันหันไปด่าคนที่มาขัดอารมณ์แทน้อยผู้นี้ คืด ไอตัวที่ผูดติดฉันนั่นเอง

       "เห็นยิ้มคนเดียว นึกว่าต้องเรียกศรีธัญญา" เรียกมาจับแกอะดิ

       "หิวแล้วไปกินข้าวกัน"ฉันบอก ไอตุ๊ดพลางเดินจับมือมันมา เฮ้ออ ต้องจับมือมันทั้งวันเลย ขยะแขยงชะมัด ถ้าไม่จับกุญแจก็จะบาดแขน ยอมขยะแขยงนิดเดียวก็ได้ว่ะ ไม่อยากบอกว่าพี่ซีวอน พี่ซองมินน่าสงสารมาก พี่ดงเฮเอาแต่จิกหัวใช้ๆๆ  ไม่รู้พี่คยูของหนูจะโดนใหม

       "กินไรอะ แทจะกินก๋วยเตี๋ยว"

       "พี่จะกิน หมูทอด"เฮ้ย มันคนละทางเลยนะ

       "ไปซื้อของแทก่อนละกันป่ะ"ฉันจะลากพี่คิบอมไปที่ร้านเตี๋ยวแต่

        "ไปของพี่ก่อน"เค้าก็จะลากฉันไปที่ ร้านหมูทอด

        "ไปของแทก่อน"ฉันไปร้านเตี๋ยว

         "พี่จะกินหมูทอด ไปของพี่ก่อน" ต้องไปของฉันก่อนดิ

         "หิวจะตายไม่กินข้าวมันไก่ไปเลย แทก็จะกินจะได้ไม่ต้องเถียงกัน" ร้านข้าวมันไก่ซึ่งอยู่ข้างหน้าพวกเราพอดี ฉันเลยลากไปนี่ไปร้านข้าวมันไก่ มันเถียงตาย- -+

      

              ในที่สุดเราก็ได้ข้าวมันไก้หนึ่งจานแป็ปซี่หนึ่งแก้วกลับมาที่โต๊ะ ยัยซันกับพี่คยูยังไม่มาอีกหรอกเนี่ยะ ไปใหนกันนะทั้งคู่เลย ไปด้วยกันรึป่าว-0-

           "เฮ้ย ทำใมสองคนนี้ถึงมาด้วยกัน"อยุู่ๆพี่ดงเฮก็พูดขึ้น ฉังเงยหน้าจากข้าวมันไก่ไปมองสองคนที่พี่ดงเฮพูดถึง ซันนี่กับพี่คยู เดินมาด้วยกัน

           "เจอกันกลางทางน่ะ ซันไปหาของกินนะ"ยัยที่เป็นคนตอบก่อนจะรุกรี๊รุกรนเดินไปทันที ซึ่งพี่คยูที่เห็นยัยซันไปก็เลยเดินไปด้วย อะไรกันอะ ยัยซันดูอารมณ์เย็นขึ้น แถมยังอยู่กับพี่คยูอีก มันต้องมีไรแน่ๆ จั่งซี่มันต้องสืบ

           "สองคนนั้นดูแปลกๆนะ"คิดเหมือนกันเลยยัยทิฟ

           "ทำใมต้องไปด้วยกันต่ออะ"สงสันเหมือนกันค่ะ พี่ซองมิน

           "แถมซันยัง หน้าแดงด้วย" พี่ดงเฮสังเกตขนาดนั้นเลยหรอ

           "ยัยซันหน้าแดงหรอ"เจสที่หยุดกินขนมปังแล้วหันมาถามพี่ดงเฮ

           "ใช่ พี่เห็น" พี่ดงเฮเห็นหรอ

           "งั้นคงไม่มีไรหรอก สายตาพี่ดงเฮเชื่อไม่ได้"ยัยเจสสรุปก่อนจะกินขนมปังต่อ เห็นด้วย

           "พี่คยู ก็แปลกๆนะ"น้องซอยังพูดแบบนี้ มันต้องมีอะไร

           "อืม ถ้าซอพูดมันต้องมีอะไรแน่ๆ ถ้าแกพูดอะเชื่อไม่ได้ไอดงเฮ"พี่ซีวอน หลอกด่าได้เจ็บดีค่ะ555

           "ผมขอโทษ แต่ซีวอน ถ้าแกไม่อยากโดนใช่ต่อ แกก็เงียบไป"วันนี้มันวันดีของพี่ดงเฮ อ่อนๆให้เค้าไปเถอะพี่ซีวอน- -

       สุดท้ายหลังจากยัยซันกับพี่คยูกลับมา เราก็ไม่ได้ถามอะไรกัน ไม่มีใครกล้าถามเพราะไม่รู้ว่ายัยซันจะอารมณ์ดียัง ฉันเลยต้องเก็บความสงสัยมาใว้ถามบนห้องเรียน และนี่ก็เป็นการดีที่จะถาม เพราะตอนนี้ฉันอยู่บนห้องเรียนของพวกพี่คิบอม พอดีซึ่งพี่คยูก็นั่งอยู่หลังฉันพอดี

          "พี่คยู ไปเจอยัยซันได้ไง" ฉันหันไปถามพี่คยูทันที ซึ่งพี่คยู ก็หันหน้าจากหน้าต่างมามองฉัน

          "พี่ไปหาที่นอน เลยไปเจอซันที่หลับอยู่บนดาดฟ้านะ" นั่นคือคำตอบ แต่อยากได้แบบทุกฉากทุกตอนอะ

          "แค่นั้นหรอ?"พี่ดงเฮที่นั่งข้างๆพี่คยูเเป็นคนถามขึ้น

          "อืม" พี่คยูที่เงียบไปพักใหญ่ๆก่อนจะตอบออกมา 

          "นี่เป็นไปคยูอะ กูเลยเชื่อนะ แต่ถ้าเป็นมึงไอดงเฮกูไม่เชื่อแน่ๆ"พี่คิบอมที่นังอยู่ข้างๆหันไปพูดกับพี่ดงเฮ

           "ง่ะ-0-!ไอนี่ เดี๋ยวกูใช้ให้ไปขัดส้วมเล่นเลย" พี่ดงเฮขุ่ทีไอตุ๊ดนี่เงียบ เลย สม- - ฉันเลยมองหน้าพี่คยูหันกลับไปมองหน้าต่างแล้ว เฮ้อ เชื่อว่าต้องไม่มีแค่นี้แน่ๆ พี่คยูทำหน้าเหมือนคิดอะไรเลย แถมยิ้มอ่อนๆด้วย น่ารักชะมัด><

           "มองขนาดนั้น ห่อกลับไปกินบ้านเลยใหม"คนจะมีความสุขต้องมีมารมายุ่งทุกทีสิน่า


            "ยุ่งน่า - -* นี่อย่านอนนะ พ่อแม่ส่งมาเรียน" ฉันว่าไปตัวปัญหาที่ตั้งท่าจะนอนทันที ทีฉันจะนอนว่าเอาว่าเอา มันก็อย่าว่าจะได้นอน

            "พ่อแม่ก็พ่อแม่ฉัน ไม่ยุ่งจะตายใหม"ไอคิบอมก็ตั้งท่าจะนอนต่อ ต่อ จะบอกให้ว่าถ้าฉันไม่ได้ยุ่งแล้วตายแน่ๆ

            "ไม่ได้ ฉันไม่ได้นอน พี่ก็ไม่ได้นอน" ฉันดึงหัวไอพี่คิบอมเพื่อไม่ให้มันนอน

            "น้องแท จะมาอยู่ทุกวันใหมครับ พี่จะได้มีกำลังใจเรียน"พี่อะไรไม่รู้ที่ฉันไม่รู้จักเดินเข้ามีที่โต๊ะขณะที่ฉันกำลังกัดกับไอบ้านี่อยู่ แต่หล่อเพราะงั้นฉันคุย ฉัยปล่อยหัวไอนี่ดัง โป๊กก่อนจะหันไปตอบทันที

             "แทมาอยู่แค่วันเดียวค่ะ" ฉันยิ้มตอบคำถามไปอย่างน่ารัก (ชมตัวเองทำใมยัยเตี้ย)

             "ไม่มีแทแกคงไม่ไม่ตายมั้ง ไออูยอง" ไอนี่นี่ทีปล่อยให้นอนไม่นอน

              "นอนไปดิไอบอม กูจะคุยกับแท พี่ชื่ออูยองนะ" พี่อูยองแนะนำตัวพลางยื่นมือ

               "แทยอนค่ะ ^^" ฉันกำลังจะเอื้อมมือไปจับมือพี่อูยองแต่  ไอปลวกข้างๆก็มาปัดมือพี่อูยองออกไป

               "พี่เป็นไรเนี่ย" ฉันหันไปถามไอบ้านี่ คนจะคุยกันขัดอยู่ได้

               "จะนอน ห้ามคุย"พี่คิบอมหันไปไล่พี่อูยองจนพี่อูยองต้องเดินออกไป ไอปลวกนี้เดี๋ยวแทน้อยตบหรอก

              "แกจะนอน เกี่ยวไรกับน้องแทคุยกับอูยองว่ะ"พี่ซองมินถามขึ้นมา เออสงสัยเหมือนกัน แทน้อยจะคุยกับคนหล่อ คนไม่หล่อยุ่งไรว่ะ

            "หึงแทรึไง"พี่ซีวอนถามไรแปลกๆ นะ

           "หึงยัยเตี้ยนี่ ก็ ฆ่าตัวตายได้เลยเถอะ" เกินไปย๊ะ ฉันออกจะน่ารัก เดี๋ยวแม่บีบคออีกหรอก

           "นี่ๆน้อยหน่อย อย่างฉันเนี่ยะมีแต่คนชอบย๊ะ"

           "ชอบเอาไปปล่อยอะดิ" เห็นฉันเป็นไรว่ะเนี่ยะ หมา หรอ

            "ฉันไม่ใช่หมานะเว้ย"- -*

            "พอๆเลิกเถียงกัน อาจารย์เข้าแล้ว"พี่ซีวอนเป็นคนห้ามทัพทันที

            "บอมกูว่ามึงคงต้องฆ่าตัวตายแล้วว่ะ^^" พี่ดงเฮพูดพลางยิ้มอย่างเจ้าเลห์ หมายความว่าไง ซึ่งพี่คิบอมไม่พูดอะ แต่ก็ไม่มองหน้าฉันเหมือนกัน นี่พวกเค้าหมายถึงอะไร

    ........................................................................................................................................................................................................

    เม๊ลกันให้หน่อยนะค่ะ  *^*พรีชชชชช


               


        

     


     

     


            

            
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×