หอคอยวรรณกรรมดาร์ค

ลำดับตอนที่ #9 : (เรื่องยาว) เปลวหมอกแห่งมนตรา โดย faery

เปลวหมอกแห่งมนตรา โดย faery
ขออุทิศแด่ เทพเจ้าแห่งการเขียน

บทนำ

 

           "ทุกอย่างเป็นไปตามที่ตกลงกันไว้ ท่านจะเริ่มงานเมื่อไรท่านเฟริล"คำถามจากแขกผุ้มาเยือนทำให้เจ้าของนามเฟริลยิ้มออกมาได้ เขาถามแบบนี้ แปลว่าทางเขาต้องพร้อมจะเริ่มงาน

          "ได้ทุกเมื่อที่ท่านพร้อม ตอนนี้ข้าก็รอท่านอยู่นั่นละราเวล"เจ้าของห้องตอบ

          "ท่านขอเปิดประชุมแล้วหรือ"ผู้มาเยือนถามด้วยน้ำเสียงแสดงความแปลกใจ

          "ไม่...เพียงแต่ต้องหยั่งเสียงคนอื่นดูก่อน"

           "ระวังหน่อย อย่าไปขัดแข้งขัดขาใครเขาก่อนจะได้งานนะท่าน"

           "ท่านช่างล้อเล่นได้ดีเหลือเกินนะราเวล...อย่าไปขัดแข้งขัดขาใครเขาเข้า...ท่านก็รู้ที่ท่านพูดมาน่ะมันเป็นไปไม่ได้ ที่ทำอยู่นี่ก็เกินจะโดนเขม่นอยู่แล้ว" เฟริลบ่น

           ทว่าคนโดนบ่นหันมายิ้มให้คล้ายจะขำ...ก็แน่อยู่เรื่องของอำนาจเข้าใครออกใครเมื่อไร ใครที่ทำท่าจะทำให้ตนเสียงอำนาจไม่โดนจ้องจะกำจัดก็แปลก

           "เอา เถอะ...ท่านรักษาชีวิตท่านไว้หน่อยก็แล้วกัน หวังว่าคนใหม่ที่ข้าส่งมาคงไม่ทำให้ท่านขัดเคืองนะ ขอโทษที่ต้องเรียกสองคนนั่นคืน"

           "ก็สู้สองคนนั่นไม่ได้ แต่มันช่วยไม่ได้นี่"เฟริลยักไหล่ ก็คานัสกับดานูบไม่ว่าง จะทำอย่างไรได้

            "เอาเถอะดึกมากแล้วข้าขอตัวก่อนวัน หลังจะแวะมา มีอะไรจะให้ช่วยก็บอกนะ"ราเวลตัดบท

             ชายผมเงินคำนับลงและหายตัวไปกับสายลมที่พัดผ่านม่านแพรสีขาวให้ไหวส่าย แสงจันทร์ค่อยลอดเข้ามาให้เห็นใบหน้าส่อแววกังวลของคนที่เหลืออยู่

             เฟริลมองลอดม่านที่โบกไปมาออกไปเบื่องนอก ก่อนจะก้มลงมองรายงานในมืออีกครั้ง

             ...ไม่ง่ายเลย ที่จะเปลี่ยนความคิดคนกลุ่มหนึ่งให้ได้โดยไม่ใช้กำลังเข้าแก้ไข และคนที่แก้ยากที่สุดคงไม่พ้นคนในครอบครัวเขานี่ละ...

             "แน่ใจนะราเวลว่าจะเอาตำแหน่งนี้"เสียงถามดังจากหญิงสาวหนึ่งในสองของผู้เข้าร่วมประชุม หลังจากฟังคำอธิบายแผนงานจบ นางดูไม่แน่ใจนัก

             ราเวลยิ้มอ่อนๆ ให้น้องสาวต่างพ่อต่างแม่ ตามนิสัยเดิม

             "ก็มันน่าจะดีที่สุดแล้วนี่เป็นทางบีบแคบ สองข้างก็ป่าทึบแถมยังสูงกว่าจับตาดูได้ง่าย การรุกและถอยกลับถ้าอาศัยความเร็วหน่อยก็ตามยาก"

            "เรายังไม่ชำนาญพื้นที่เท่าไร เข้าไปสำรวจให้แน่ใจ แล้วทำแผนที่ให้ละเอียดอีกทีดีกว่าไหม"อีกหนึ่งหญิงเสนอ

            "นั่นต้องทำอยู่แล้ว วาเนสซ่า เราคงต้องไปด้วยกัน และพาคนที่จะร่วมงานทั้งหมดไปด้วยเลย...เทียรี่ ข้าคงต้องฝากทางนี้ไว้ที่ท่าน รบกวนด้วยนะ" ชายหนุ่มหันไปคุยกับอีกคน

            "ข้ารับรองว่าเวลาที่ท่านไม่อยู่ทุกอย่างจะเรียบร้อย"

             "ถ้าเช่นนั้นวันนี้เท่านี้ ส่วนคนที่จะไปด้วยกันข้าจะติดต่อไปอีกที ขอบคุณทุกท่านที่ให้ความร่วมมือ"พูดจบชายหนุ่มก็ก้มหัวลงน้อยๆอย่างนุ่มนวล

             ทุกคนในห้องลุกขึ้นพร้อมกัน และทำความเคารพผู้นำอย่างพร้อมเพรียง ก่อนจะทยอยกันออกจากระท่อมหลังน้อย ที่ไม่น่าจะใหญ่พอบรรจุคนจำนวนถึงสิบคนได้ ทีละคน เพื่อที่จะไม่เป็นการสะดุดตา

            แม้ที่นี่จะห่างไกลผู้คน แต่ไม่แน่เหมือนกันว่าจะมีใครผ่านมาเห็นหรือไม่

 

 

อ่านต่อ
เปลวหมอกแห่งมนตรา