[All Story] Coffee Love ... ?

ลำดับตอนที่ #85 : [Fic Black Day] Angel with a shotgun

ความจริงก็รู้อยู่ตั้งแต่แรกแล้วนี่นา?

ว่าวันนี้ต้องเจอกับอะไร

 

 

   เสียงเปิดประตูดังขึ้นอย่างแผ่วเบาพร้อมกับร่างสาวน้อยที่ก้มหัวเป็นพิธีพร้อมกับเดินเข้าไปนั่งลงตรงข้ามแขก

ผู้สนทนาแล้วยิ้มบางๆอย่างเป็นเสต็ป ... คนตรงหน้าเป็นเด็กหนุ่มท่าทางอารมณ์ดีขี้เล่น ผมสีแดงตัดกับดวงตาสีฟ้าใส

ที่นั่งไขว่ห้างอย่างสบายอารมณ์มองมาทางเธอ

 

ทำไมกันนะ... ถึงรู้สึกไม่ดีเท่าทีควร

 

"อรุณสวัสดิ์ค่ะ ท่านพ่อ"

 

"อืม... รู้แล้วสินะ ว่าทำไมพ่อถึงเรียกมาวันนี้"

 

"คิดว่ารู้ค่ะ..."

 

    ชายวัยกลางคนไม่พูดเปล่า แต่กลับผายมือไปทางหนุ่มหน้าใสตรงข้าม พร้อมกับหันมองเธอ

 

" เขาชื่อ [---------] ... เขาเป็น-"

 

"คู่หมั้นลูก ... สินะคะ"

 

   เธอเอ่ยเสียงหวานพร้อมกับพยายามตีสีหน้าที่เป็นปรกติที่สุด พร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นเอกลักษณ์

... และแน่นอนว่ารอยยิ้มของเธอสามารถหลอกใครก็ตามที่เห็น

 

... ทั้งที่ความจริงแล้วเธออยากจะกรี๊ดแล้ววิ่งหนีจากตงนี้ให้เร็วที่สุด ถึงจะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้เลยแม้แต่น้อย

 

 

------------------------------------------

 

     ทั้งที่เรื่องความรักของคนอื่นเธอให้คำแนะนำได้ดี แต่ทำไมเรื่องของตัวเองเธอถึงทำอะไรไม่ได้เลยนะ?

คิดแล้วก็อยากจะหัวเราะตัวเองออกมาให้ดังๆทั้งน้ำตา นี่ก็หลายอาทิตย์แล้วสำหหรับการรับรู้เรื่องสุดช๊อคแบบนั้น 

ความจริงแล้ว... เธอคงอยากได้ [อิสระ] มากกว่าคำว่ารักสินะ 

 

"นี่~ แอนน์เป็นอะไรเหรอ? ไม่ยิ้มเหมือนทุกทีเลยนี่"

 

   และก่อนที่เธอจะได้คิดสมเพจตัวเองมากกว่านี้ เสียงเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวก็ดังขึ้นทำให้เธอหันมองช้าๆ

พร้อมกลับฉีกยิ้มอาลัยตายอยากให้

 

"อุ้ย! ตายแล้ว!! แอนน์ติดเชื้อเบื่อโลกจากพี่ลีอองแล้วสินะ!!"

 

"อ่า... ไม่ใช่อย่างนั้นหรอกจ๊ะ"

 

"แล้วแอนน์เป็นอะไรล่ะ?? เงียบขนาดนี้"

 

    เมื่อถูกถามแบบนี้ เธอจึงถอนหายใจออกมาเบาๆพร้อมกับลูบเรือนผมสีน้ำตาลของเธอให้เข้าที่ก่อนที่จะหันไปมอง

ท้องฟ้าตรงหน้า

 

"นี่มอช... คิดว่าการแต่งงาน... มันแปลกไหม? การที่เราจะแต่งงานกับใครสักคนต้องเกิดจากความรัก

แล้วถ้าการแต่งงานที่ไม่ได้เกิดจากความรักเนี่ย... มันจะจบลงแบบไหนเหรอจ๊ะ?"

 

     มอชตาร์สตั้นค้างไประยะหนึ่งเหมือนกับสมองกำลังประมวลผลอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายคำตอบกลับกลายเป็น

ความเงียบเสียแทน... บางทีเธอก็แอบอิจฉาเพื่อนสนิทคนนี้นะ มีแต่คนรัก มีผู้คนที่รักเธรายล้อมอยู่รอบตัว มีชีวิตที่เรียบง่าย

และสนุกสนาน ... ต่างจากเธอที่มีชีวิตเพื่อผลประโยชน์ของครอบครัว...

 

คนที่รักเธอล้วนต้องการแค่ทรัพย์สินเงินตรา...

หาความจริงใจจากใครไม่ได้เลยสักคน...

 

"มอชเคยได้ยินว่า... ก่อนทำสงคราม จงถามว่าตัวเองสู้ไปเพื่ออะไร" 

 

          มอชเว้นระยะไปเล็กน้อย

 

" งั้นถ้ากลับกัน... ก่อนแต่งงาน จงถามว่าตัวเองแต่งงานไปเพื่ออะไรดีกว่านะ"

 

... นั่นสิ ก็เพื่อผลประโยชน์ไงล่ะ

... ไม่ได้เกิดจากความรักนี่นา

 

... โลกนี้น่ะ ไม่มีใครรักเธอหรอก แอนนา

 

 

 

-------------------------------------------------------

 

 ... วันนี้เขารู้สึกแปลกๆ ทั้งที่วันนี้เป็นวันปรกติที่ไม่มีอะไรเกิดขึ้นแท้ๆ แต่กลับรู้สึกเหมือนว่าอะไรบางอย่างมัน

จะหายไป ... ? หรือบางทีเขาอาจจะคิดมาไปเองก็ได้ 

 

" สวัสดีครับ~ คุณคงคือ ลีออง คาลอสใช่ไหมครับ? "

 

   ในระหว่างทางกลับบ้านก็ดันไปเจอผู้ชายแปลกๆที่เหมือนกับกำลังดักรอเขายังไงไม่รู้

 

"... มีอะไร?"

 

"แหม~ มาถึงก็เย็นชาจังเลยนะครับ ? ผมชื่อ ลูค แบร์นาร์ค "

 

" มีธุระอะไรกับฉัน? "

 

"รีบร้อนจังเลยนะครับ ผมแค่จะมาพูดถึงสาวน้อยคนหนึ่งเท่านั้นเอง"

 

     ลูคพูดพลางยิ้มยี้มยวนก่อนที่จะเดินเข้ามาใกล้พร้อมเงยหน้ามองอีกฝ่ายแล้วหัวเราะในลำคอ

ก่อนที่จะเปิดาปกพูดต่อ

 

"เรื่องของเด็กผู้หญิงที่ชื่อว่า แอนน-- เอ๋? อะไรน้า"

 

"แอนนา กราเซีย... "

 

"ปิ้งป่อง~ ถูกต้อง แต่นามสกุลผิดนะครับ ชื่อที่ถูกต้องคือ 'แอนนา แบร์นาร์ค' น่ะครับ" 

 

     ลีอองชักสีหน้าเล็กน้อยพร้อมกับลูคที่แกล้งกระแทกเน้นคำจนหน้าหงุดหงิด พร้อมใช้มือเสยผมของตัวเอง

ขึ้นแล้วก็เอียงหน้ามองราวกับเป็นผู้ชนะ

 

"...แล้วไง?"

 

"เสียงสั่นจังเลยนะครับ~ คุณลีออง"

 

"มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉัน..."

 

"เอาเถอะ ผมแค่มาชวนไปงานหมั้นเท่านั้นแหละครับ "

 

     ลูคยิ้มร่าพร้อมกับยัดซองสีขาวใส่มืออีกฝ่ายพร้อมกับถอยออกห่างเล็กน้อย

 

"หรือ ถ้าคุณยอมแพ้แบบตอนผู้หญิงที่ชื่อว่าเบิร์น... ก็เชิญคุณเถอะครับ"

 

 

-----------------------------------------------------

 

 

          ให้ตายเถอะ!! ...ไม่อยากจะเชื่อจริงๆว่างานมันกระชั้นชิดถึงแบบนี้

พอกลับบ้านมาก็พบว่าบ้านตัวเองตอนนี้กลายเป็นงานหมั้นเรียบร้อยโดยสมบูรณ์แบบ

 

' ทำไมไม่มีใครบอกเธอเลยสักคำนะ... '

 

    เด็กสาวคิดพลางนั่งจ้องตัวเองที่หน้ากระจก ... ชุดสีขาวฟู่ฟ่องแบบนั้นไม่เหมาะกับเธอเลยแม้แต่น้อย

ถึงใครหลายคนจะบอกก็ตามว่าเหมือนเทพธิดานางฟ้า ... ไหนจะสร้อยไข่มุกที่หนักอึ้งล้อมรอบคอนี่อีก...

เกลียดมันที่สุดเลย

 

"...!!"

 

   และก่อนที่จะรู้ตัวก็รู้สึกถึงแขนของใครบางคนล้อมรอบเอวพร้อมกับวางใบหน้าไว้บนไหล่เปลือยของเธอ

ถึงจะตกใจและสะดุ้งแต่เธอก็ไม่มีทีท่าที่จะกรีดร้องหรือโวยวาย เพราะยังไงมันก็ไม่มีประโยชน์อยู่แล้วนี่

 

"สวยจังเลยน้า~ แอนน์ "

 

"ขอบคุณค่ะ ... คุณแบร์นาร์ค"

 

"นี่ๆ อย่าพูดอะไรห่างเกินแบบนั้นสิ ฮันนี่~"

 

    ขยะแขยง... นั่นคือความรู้สึกของเธอในตอนนี้ 

 

"ทุกคนช่วยกรุณาออกไปก่อนได้ไหมคะ? ฉันกำลังแต่งตัวอยู่น่ะค่ะ... อ่อ รวมถึงคุณด้วยค่ะ คุณแบร์นาร์ค"

 

       แอนน์พูดพร้อมกับสาดส่องแววตาหาสาวใช้รอบตัว รวมถึงหันมองคนที่เกาะเอวเธออยู่พร้อมกับฉีกยิ้มบางๆ

ที่ไม่มีใครต้านทานได้เป็นเอกลักษณ์ พลางแกะแขนที่โอบอยู่รอบเอวเธอ

 

"แต่ว่า..."

 

"ขอความกรุณาด้วยค่ะ"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 .... จนในที่สุดก็เหลือแค่เธอ  

 

    แอนนาถอนหายใจครั้งสุดท้ายพร้อมกับหันมองตัวเองในกระจกอีกครั้ง.... ประหนึ่งบอกกับตัวเองว่า'นี่มันไม่ใช่ตัวฉันเลย'

แล้วก็หันกลับมามองสิ่งแวววาวในลิ้นชักที่แอบซ่อนด้วยเครื่องประดับมากมายจนไม่มีใครแยกออก

 

ปืนลูกซอง...

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

'มอช นั่นอะไรเหรอ?'

 

'อ๋อ! ปืนของคุณยูดาสน่ะ!! สวยเนอะ'

 

'อื้ม! สวยจริงๆแหละนะ ยิ่งตัวอักขระโบราณนี่...'

 

'รู้ไหม มันเขียนว่า นักบุญ หรือ คนบาป ล่ะ เหมือนกับให้เราเลือกเลยเนอะ'

 

'... เอ่อ งั้น ฉันขอยืมหน่อยได้ไหม?'

 

'ได้สิ ว่าแต่จะเอาไปทำไมเหรอ?? '  

 

' ...... แค่อยากให้ท่านพ่อได้เห็นน่ะจ๊ะ '

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ก็ฉันน่ะ ... เลือกที่จะคนบาปหนา

 

 

"ขอโทษนะจ๊ะมอช... ที่ฉันโกหก"

 

 

      เธอพูดด้วยเสียงแผ่วเบาพลางใช้มือที่ถือปืนสั่นเครืองอย่างไร้เรี่ยวแรงจ่อที่ขมับตัวเอง ก่อนที่จะพร่ำบ่นคำขอโทษมากมาย

ทั้งน้ำตา ... ถ้าแค่ลั่นไกลปืนอีกนิดเดียว เธอก็จะเป็นอิสระแล้วล่ะ...  

 

 

แค่นิดเดียว....

 

 

แค่นิดเดียว....

 

 

แค่นิดเดียว...

 

 

 

 

 

 

 

 

สุดท้ายกลับรู้สึกถึงมือที่อบอุ่นทาบลงมาแทน....

 

 

"พอเถอะนะ... "

 

-------------------------------------------------------------------------------------------



เย้ว!!! จะถึงแบล็คเดย์แล้ว!!
จัดฟิคล่วงหน้า!!! (วาเลนไทน์กับไวท์เดย์ทำไมไม่ทำ...)

จะแบล็คเดย์แล้ววววววววววววววววว
อยากจัดอะไรดราม่าๆ บ้าง

เรื่องนี้ก็จบอย่างงงๆ... wwwwwww

Sweet Kind