คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : บทที่ 7 : ป ริ ศ น า เ จ้ า ช า ย น้ อ ย
บทที่ 7
__________________________________________________________________________________________
“น้ำตาร่วงเลยนะเมิง กรูขอโทษน้าาา” ไอ้กรบอก ขอโทษอะไร กรูหายโกรธพวกเมิงตั้งแต่พวกเมิงเริ่มร้องเพลงแล้ว
“ขอโทษ ขอโท๊ษ ขอโทษ” เป็นเพลงเลยนะไอ้บูม
“เฮ้ย ไม่เป็นไรเว่ย กรูขอบใจพวเมิงมากนะ” ผมเอามือเช็ดคราบน้ำตาออก
“ตอนแรกพวกกรูจะเอาของขวัญไปยัดไว้บนเตียงเมิง ค่อยเซอร์ไพรส์ตอนจะนอน แต่ไอ้บอลน่ะสิ มันบอกว่าสงสารเมิง เห็นเมิงจะร้องไห้ พวกกรูก็เลยรีบเปลี่ยนแผน เลยทิ้งให้เมิงอยู่ห้องคนเดียว กรูขอโทษด้วยเว่ย” ความจริงถูกเผยออกจากปาก(เหม็นๆ)ของไอ้ว่าน...
“อ้าว สาดบอล เมิงไม่บอกกรู เมิงแหละตัวเนียน แม่ง แล้วเมิงรู้ป่าวตอนกรูหลอกถามอะ”
“รู้สิ ดีนะวันนี้ไอ้เอ็มมันโดนผึ้งต่อย ไม่งั้นกรูคิดข้ออ้างไม่ทันแน่ ฮ่าๆๆ”
“เออ วันนี้กรูโดนผึ้งต่อย โอ๊ย..เอี้ย ปวดว่ะ แต่รู้สึกว่ามีคนซวยเป็นเพื่อนกรูนะ เป็นไงล่ะเมิง ขี้นกหอมมั้ย ฮ่าๆๆ”
“หอมเอี้ยๆเลยสาด ฮ่าๆๆ” ถึงซวยก็มีคนซวยเป็นเพื่อน ฮ่าๆ
“แล้วของขวัญล่ะ ถูกใจมั้ย” ไอ้บอลถาม
“อืม ซึ้งดีว่ะ ใครคิดวะ”
“ก็ไอ้บอลน่ะสิ จะใครล่ะ ปีที่แล้วมันก็เป็นหัวโจก นาฬิกาที่เมิงใส่อยู่อะ มันเป็นคนเลือก ทำเหมือนมันเป็นพ่อเมิงงั้นแหละ” ไอ้บอลน่ะพ่อ แต่เมิงน่ะปู่กรูแล้ว ไอ้ว่านมันขี้บ่นจริงๆเลย
“กรูไม่อยากเป็นพ่อมันว่ะ... กลัวรับลูกไม่ได้ ฮ่าๆๆ” จี๊ดดด! ด่าได้แสบมากนะไอ้บอล
“เออ! เอาเข้าไป” ผมหยิบลูกฟุตบอลมาดู... อ่านไปก็ยิ้มไป ดีใจที่มีใครเป็นห่วงนะครับ ^^
“แหม ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ ถูกใจล่ะสิเมิง” แซวกันเข้าไป
“ต่อไปนี้ผีไม่หลอก...ปิดเทอมคิดถึงกรูบ้างนะ ไอ้ว่าน เออ ขอบใจ กรูหวังว่าจะไม่เจอผีลุงอ้วนอีก หะๆ ปิดเทอมเบื่อๆ กรูคิดถึงพวกเมิงอยู่แล้วแหละ”
“ฮ่าๆๆ กรูเขียนลงไปได้ไงวะ”
“เมิงเป็นเพื่อนที่ดีของกรูเสมอ... เกรด4ไม่ก็เฉียดๆ สาธู้...ให้มันจริงเถ๊อะ เมิงก็เอาให้รอดนะไอ้บูม ฮ่าๆ ขอบใจนะเว่ย”
“กรูก็หวังเข้าตัวเองเว่ย ฮ่าๆ”
“ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกับกรู...ข..ขูดเลขไหน ออกเลขนั้น เมิงคิดว่ากรูเล่นหวยรึไงวะ ไอ้เอ็ม ฮ่าๆๆ กรูดีใจนะเว่ยที่มีพวกเมิงเป็นเพื่อน”
“เออ เหมือนกัน ไอ้อันแรกกรูคิดไม่ออกเว่ย บังเอิญไปนึกถึงป้ากรู แกชอบเล่นหวยอะ”
“Have a nice day and good luck… ไม่มีวันที่กรูจะลืมเมิง ล่ออังกฤษเลยว่ะไอ้กร กรูก็จะไม่ลืมพวกเมิงนะ ^^”
“เออ แล้วเมิงอย่าตดตอนนอนอีกล่ะ ฮ่าๆๆ” มันเกี่ยวมั้ยฟะ..มันเกี่ยวมั้ย เอาเถอะ มันคงเขิน อิอิ
“เวร กรู เปล่าเว่ย ไอ้บูมนู่น”
“อ้าว ไอ้ชา มีเรื่องกันมั้ย ฮ่าๆ อ่านต่อเลยเมิง” ท่าทางอยากรู้อยากเห็นนะไอ้บูม ฮ่าๆๆ
“เออ ต่อแล้วๆ” เขินเหมือนกันนะเนี่ย ก็คนต่อไปมันไอ้บอลนี่นา
“อย่าคิดว่าตัวเองไม่สำคัญ... แล้วก็... I love you…my friend” หมายถึงผมเป็นเพื่อนกันมันน่ะสินะ “เออ ก..กรูขอบใจนะเว่ย” ขอร้องเถอะ... อย่าให้มันเห็นหน้าผมนะ... ถึงผมจะรู้ว่า...ไม่สิ...ถึงความจริงมันรักผมแบบเพื่อน แต่ไอ้หัวใจเจ้ากรรมของผมน่ะ ดันเต้นไม่เป็นจังหวะเลย หน้าคงแดงด้วยล่ะสิเนี่ย >///<
“อ่านเสร็จแล้วไข้ขึ้นหรอวะ เป็นอะไรอีกวะไอ้ชา” ไอ้บอลไม่เห็นแต่ไอ้บูมมันเห็น T^T
“เปล่าเฟ่ย แค่ตื้นตันใจ ปีที่แล้วพวกเมิงยังไม่ทำให้กรูขนาดนี้เลย” แถไปก่อนนะเพื่อน อย่าจับผืดกรูเลย
“ตื้นตันใจ...รึหวั่นไหว หึหึ” เอาเข้าไป ให้ไอ้บูมมันจับผิดกรูคนเดียวไม่พอ ยังต้องแถกับเมิงด้วยหรือไงฮะ ไอ้กร เลิกแซวกรูได้แล้วน่า ข..เขินเป็นเหมือนกันนนะเว่ย -///-
“พอเลยไป พวกเมิงสามคนกลับห้องไปได้แล้ว” เกิดอาการไม่กล้ามองหน้าไอ้บอลแล้วครับ
“รีบไล่เลยนะเมิง กิ๊วๆ หลบตามันทำไมวะ” ไอ้เอ็มทำหน้ากวนๆ อาจจะจริงแฮะที่ว่ามันติดโรคกวนตรียมาจากไอ้บอล
“มันหลบกรูตรงไหน...เห็นมั้ย” มันดึงผมเข้าไปหามัน แล้วก็ดันคางผมขึ้นมองตามัน... ผมมองเข้าไป เหมือนกับว่าสายตาของมันต้องการบอกอะไรบางอย่างซึ่งผมไม่เข้าใจ... ถึงจะเป็นแค่เวลาไม่ถึงหนึ่งวินาทีก็เถอะ...
“โว้ยยย ไม่เล่นเว่ย” ผมรีบหลบตามัน เป็นใครจะไม่เขิน >///<
“ฮ่าๆๆ กิ๊วๆ ฉวดโอกาสว่ะไอ้บอล ฮ่าๆๆ” ฮากันเข้าไป ไอ้กร กรูจะฆ่าเมิงงง
“ล้อเล่นเว่ย! พวกเมิงอะ เลิกล้อกรูกับมันได้แล้ว เดี๋ยวมันก็คิดจริงหรอก กรูกลัวนะเว่ย” ไอ้บอลบอก ขอบคุณนะ...ที่ตอกย้ำผม แล้วไอ้สายตาแปลกๆที่อธิบายไม่ได้ของเมิงคือกรูคิดไปเองใช่มั้ย กรูขอโทษเมิงนะที่คิดเกินเพื่อนกับเมิง...ขอโทษนะเว่ย... ผมรู้..มันไม่มีทางคิดอย่างอื่นกับผม..ไม่เลย...
“กลับห้องไปเลยไป กรูจะไปอาบน้ำแล้ว เดี๋ยว’จารย์มาตรวจแล้วจะโดนทำโทษปัญญาอ่อนๆอีกนะเว่ย” ผมพยายามยิ้มออกมา.. ใช่ครับผมยิ้ม ไม่อยากทำลายบรรยากาศดีๆที่เรียกว่ามิตรภาพแบบนี้เลย
.
.
ขณะที่ผมถอดเสื้อผ้ามีเศษกระดาษแผ่นนึงหล่นลงมาจากกระเป๋าเสื้อผม ‘กระดาษอะไรวะ’ ผมเลยหยิบขึ้นมาดู
‘สุขสันต์วันเกิดนะเว่ย เจ้าชายน้อยของกรู’
ใครส่งมาวะ ตอนไหนเนี่ย แล้ว‘เจ้าชายน้อย’ที่พูดถึงน่ะหมายถึงผมหรอ ฮ่าๆคิดได้ไงวะ...
ผมเดินเข้าห้องน้ำไป สายน้ำที่ไหลผ่านศีรษะทำให้ผมรู้สึกผ่อนคลายมากทีเดียว
คิดอะไรเพลินๆก็มาสะดุดกับกระดาษแผ่นนั้น
คนที่ส่งมาให้ต้องการจะบอกอะไรเรานะ...
ใช้คำสนิทสนมแบบนี้ต้องเป็นเพื่อนเราแน่ๆเลย...
น่าจะเป็นพวกวงไพ่...
แล้วทำไมต้องเรียกเราว่าเจ้าชายน้อยด้วย...
ถ้าเป็นเรา..เราจะเรียกใครว่าเจ้าชายน้อยนะ... คงจะเป็นเด็กผู้ชายที่น่ารักๆ หรือไม่ก็..คนที่เราเอ็นดูละมั้ง…
เพื่อนเอ็นดูเพื่อน...แปลกดีว่ะ…
แล้วกระดาษแผ่นนั้นมาอยู่กับเราได้ยังไงนะ...
อืมมม...
ถ้าเป็นพวกวงไพ่ละก็...อาจจะเป็นตอนนั้น... ตอนที่เราโดนกอด... ฮะ! ใช่! เราโดนกอด แล้วคนที่กอดเรามันเป็นใครวะ…
เฮ้...ก..กอด...หมายความว่าหนึ่งในวงไพ่แอบชอบเราหรอ...
งั้นเพื่อนเราคนนั้นก็...เป็นเกย์น่ะสิ!
โว้ยๆๆ เลิกคิดได้แล้ว ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว... = =”
.
.
หลังจากที่ผมอาบน้ำเสร็จก็เดินเข้าห้อง เจอไอ้บูมกับไอ้กรนอนอ่านหนังสือการ์ตูนบนเตียงอยู่
“วันนี้เมิงอาบน้ำช้าจังว่ะ” ไอ้กรเงยหน้าจากการ์ตูนมาถามผม เมิงจังเวลาตอนกรูอาบน้ำด้วยหรอวะ - -“
“มีเรื่องอะไรให้คิดนิดหน่อยน่ะ แหะๆ”
“ถ้าไม่สบายใจปรึกษากรูได้นะเว่ย” คราวนี้เป็นไอ้บูม แต่ตามันยังคงจับจ้องไปที่การ์ตูนอยู่ วันนี้เหมือนพวกมันจะสนใจผมจัง เพราะวันนี้เป็นวันเกิดผม..หรือว่าพวกมันแอบชอบผม TOT ไม่นะเว่ย... ผมขี้ระแวงเกินไปมั้ยเนี่ย... แต่คงจะหลงตัวเองมากกว่าแฮะ แหะๆ ...เลิกคิดๆ ลืมกระดาษแผ่นนั้นไปซะ เพื่อมิตรภาพที่ดีงาม เอาซะผมเข้าใจที่ไอ้บอลพูดเลย ที่มันบอกเมื่อกี้ว่ากลัว ถ้าผมแอบชอบมัน...เข้าใจแล้วว่าเวลาถูกเพื่อนแอบชอบมันเป็นยังไง แต่ผมคงไม่เลิกชอบ..ไม่สิผมคงไม่เลิกรักมันง่ายๆหรอกครับ >///<
“ขอบใจว่ะ” ผมจะลืมกระดาษแผ่นนั้นไปแล้วกัน ใครจะแอบชอบผมก็ปล่อยมันไป... ดีกว่าต้องมาคอยระแวงเพื่อนแบบนี้
ถ้าเป็นไอ้บอลล่ะ หะๆ ไม่มีทาง (จะหลงตัวเองต้องหลงให้มีเค้าความจริงด้วยครับ) มันเนี่ยนะจะเรียกผมว่าเจ้าชายน้อย น่าขำชะมัด เมื่อกี้มันยังกลัวผมอยู่เลยนี่นา...
__________________________________________________________________________________________
to be continue...
ถึงคุณ x ฮันเตอร์ และผู้อ่านทุกท่าน : นิยายเรื่องนี้เอาไปปริ๊นท์ ถ่ายเอกสารแจกได้ตามใจชอบเลยนะครับ ไม่ต้องกังวลนะ ผมไม่หวง เข้าใจความรู้สึกคนอ่านน่ะครับ ^^ เลยไม่ได้ใส่ระบบป้องกันอะไร ดีใจซะอีกที่ติดตามกัน (ผมโรคจิตมั้ยครับ^^)
ขอบคุณที่ติดตามนะครับ ^^
ปล. คนเม้นท์น่ารักจังเลย ^O^
ความคิดเห็น