คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 8 ::: ผู้มาเยือน
Chapter8
คืนนี้เป็นคืนแรกที่ผมมาอยู่ที่เซี่ยงไฮ้ คงเป็นเพราะความตื่นเต้นด้วยมั้ง
ก็นี่เป็นครั้งแรกที่ผมออกมาใช้ชีวิต ตามลำพังเพียงคนเดียว ในดินแดนที่ต่างภาษา และต่างวัฒนธรรม
ผมคงคิดถึงเค้ามากเกินไปใช่มั้ยครับ? ทั้งๆที่ผมมาที่นี่เพื่อมาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยน ตามวัตถุประสงค์ของโรงเรียน
แต่ผมคนนี้ กลับคิดว่า มันเป็นการมาตามหาหัวใจซะมากกว่า
ฮะๆมันช่างนาตลกเนอะ กับการเอาเรื่องเรียนมาเป็นข้ออ้างแบบนี้
ใช่แล้วล่ะ ดังนั้น ผมต้องมาบอกเค้าคนนั้นให้ได้ ว่าผมรักเค้ามากแค่ไหน
สองเดือนที่ผ่านมา ที่ผมเฝ้ารอคอยเค้า มันนานจนผมแทบรอไม่ไหว
...ผมหวังว่า....การเดินทางครั้งนี้ของผม...คงจะเป็นการเดินทางที่ผมไม่มีวันลืมเลยล่ะ....
//// " ฮยอกแจ ...เป็นไงมั่ง....ป่านนี่แกคงอยู่ที่เซี่ยงไฮ้แล้วสิ่นะ...
รู้รึเปล่าว่า นายไม่มาทะเลกับพวกเรา รีสอร์ทที่นี่เลยไม่แตก 555+
ดงแฮ บ่นคิดถึงนายอยู่ด้วย ...ตั้งใจเรียนด้วยล่ะ...
หวังว่ากลับมาแกจะมาสอนชั้นพูดภาษาจีนบอกรักดงแฮด้วยนะ...หุๆๆ
...แล้วก็...ไปตามหาหัวใจของนายซะนะ...สมหวังนะเพื่อนรัก"
คิบอม ////
ผมอ่านข้อความของเพื่อนรักที่ส่งมาให้ในเมลล์ ขอบใจนะคิบอม...นายเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉันจริงๆ
ผมคงจะต้องตามหาหัวใจอย่างที่คิบอมมันบอกแล้วล่ะ..^__^
"คุณฮันกยองครับ ยังไม่นอนอีกหรอฮะ"ฮยอกแจที่เดินออกมาที่ระเบียงห้องของตน เอ่ยทักอีกฝ่ายที่ยังนั่งอยู่หน้าโน้ตบุ๊ค ที่ระเบียงห้องข้างๆ
"ยังครับ ผมคงจะทำงานอีกสักแปปนึงน่ะ แล้วคุณล่ะ?" ฮันกยองหันหน้าไปตามเสียง ก่อนจะตอบ พร้อมกับก้มลงทำงานที่หน้าคอมอีกครั้ง
"ผมนอนไม่หลับน่ะฮะแหะๆ สงสัยคงจะตื่นเต้นกับที่ใหม่" ฮยอกแจยิ้มๆ ก่อนจะตอบออกไป ก็เค้ามาที่นี่เป็นครั้งแรก แถมยังมาเพียงคนเดียวด้วย มันก็เลยตื่นเต้นมากไปจนทำอะไรไม่ถูก ^o^
"อ่ะฮะ ผมพอเข้าใจ ตอนที่ผมไปเกาหลีครั้งแรก คืนแรกผมก็นอนไม่หลับเหมือนกัน" ฮันกยองตอบ เค้าพอจะเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่ายดี
"งั้น ผมไปนอนก่อนละกันนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ.." ฮยอกแจกล่าวลา ก่อนจะเดินเข้าห้องไป
"..ราตรีสวัสดิ์ครับ....ฝันดีล่ะ.." ฮันกยองเอ่ยตอบ อีกฝ่ายที่กำลังเดินเข้าห้องไป
มือเรียวค่อยๆคลิกเมาส์ เปิดไฟล์รูปภาพของคนที่ตนเองรัก...พลางยิ้มให้ แล้วนึกถึงคนที่เพิ่งเดินเข้าห้องไป
' อาลี่....เค้าคนนั้นเหมือนกับนายมากเลยนะ' ฮันกยองพูดกับรูปภาพที่ฉายอยู่ที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ของตน รูปภาพของคนที่ตัวเองรัก
ร่างบางงัวเงียจากเสียงนาฬิกาปลุกที่ดังมานาน ค่อยๆขยี้ตา ด้วยความง่วง เช้าวันใหม่ ในเซี่ยงไฮ้ ทำให้ตนเองรู้สึกตื่นเต้น
'อรุณสวัสดิ์ เซี่ยงไฮ้ ' ฮยอกแจ กล่าวในใจ พร้อมกับยิ้มออกมา ก่อนจะรีบไปอาบน้ำ
จนกระทั่งเสียงเคาะประตูหน้าห้องดังขึ้น ทำให้ฮยอกแจที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จต้องรีบวิ่งออกไปเปิดประตู
" อรุณสวัสดิ์ครับคุณฮันกยอง" ฮยอกแจกล่าวทักทายคนที่อยู่หน้าประตู และมีอีกคนยืนอยู่ที่ด้านหลังของฮันกยอง
" เช่นกันครับ เอ่อ ฮยอกแจ นี่พี่ชินดง เค้ามาจากเกาหลีเหมือนกัน" ฮันกยองกล่าวแนะนำอีกคนที่ยืนอยู่ด้านหลังของตน
"สวัสดีครับคุณชินดง ผมลีฮยอกแจ ฝากตัวด้วยนะครับ" ฮยอกแจ กล่าวแนะนำตัวกับชินดง แล้วก็เชิญให้ผู้มาเยือนทั้งสองเข้าห้อง
"เอ่อไม่ทราบว่าคุณชินดงอยู่ที่นี่มานานรึยังครับ" บทสนทนาเริ่มขึ้นโดยฮยอกแจ ท่ามกลางโต๊ะอาหาร เนื่องจากเป็นคนเกาหลีด้วยกัน ฮยอกแจเองก็อยากมีเพื่อนเอาไว้
"ก็ประมาณเกือบ3ปีแล้วล่ะครับ ผมเปิดร้านอาหารเกาหลีอยู่แถวนี้น่ะ" ชินดงตอบอย่างสุภาพ
"มิน่าล่ะ อาหารที่คุณเอามาฝากถึงอร่อยมากๆ" ฮยอกแจกล่าวชม ก่อนจะทานอาหารต่อ
"ไม่ต้องเรียกคุณหรอกครับ เดี๋ยวอีกหน่อยเราก็สนิทกันแล้ว เรียกว่า พี่ ก็ได้ " ชินดงยิ้มๆ พร้อมกับตักอาหารให้ฮยอกแจ
"ฮะพี่ชินดง" ฮยอกแจกล่าวด้วยความนอบน้อม แล้วก้มศรีษะขอบคุณชินดงที่ตักอาหารให้ตน
"เอ่อ ผมเกือบลืมไป เรื่องโรงเรียนแลกเปลี่ยนน่ะเค้าโทรมาบอกว่าให้นายเริ่มไปเรียนพรุ่งนี้" ฮันกยองที่เพิ่งนึกขึ้นได้ กล่าวขึ้นกับฮยอกแจ
"พรุ่งนี้ อะไรกัน จะให้เริ่มเรียนซะเร็วเลย ยังไม่ทันได้ไปเที่ยวเลยว่ามั้ยฮยอกแจ " ชินดงพูดขึ้น พร้อมกับหันไปหาฮยอกแจ เพื่อขอความเห็น ส่วนร่างบางก็ได้แต่ยิ้มๆตอบกับอีกฝ่าย
"แต่ไม่เป็นไรหรอกไว้ให้ฮันพาไปเที่ยวก็ได้ ฮันน่ะ เป็นไกด์นะ รู้รึเปล่า" ชินดงบอก พร้อมกับรับประทานอาหารต่อ
" คุณฮันกยองเป็นไกด์หรอครับ เก่งจัง" ฮยอกแจกล่าวชม ฮันกยองพยักหน้าเป็นการตอบ
"เอาไว้ ฉันพานายไปทัวร์เซี่ยงไฮ้เอง" ฮันกยองอาสา แล้วทั้งสามก็รับประทานอาหารกันจนเสร็จ ก่อนที่ฮยอกแจ ซึ่งเป็นเจ้าของห้องขออาสาล้างจาน เพื่อเป็นการขอบคุณ
“ฮัน เค้าสองคนเหมือนกันมากเลยนะ..." ชินดงพูดขึ้นขณะที่ตนเองกำลังนั่งดูทีวีอยู่
" เหมือนกันมากจนฉันเผลอคิดไปว่า เค้ากลับมาหาฉันแล้วจริงๆ " ฮันกยองตอบ พร้อมกับจับที่สร้อยคอของตน ซึ่งสลักเป็นอักษรภาษาจีน เป็นชื่อของคนที่ตนรัก มันเป็นสิ่งเดียวที่แทนคำสัญญา และความรักของทั้งคู่
"ถึงจะเหมือนยังไง แต่นายก็ต้องจำไว้นะ ว่าเค้าไม่ใช่อาลี่ ไม่ใช่คนที่นายรัก" ชินดงหันไปบอกเพื่อนของตน พร้อมกับตบบ่าให้อีกฝ่ายมีสติ
"อื้ม ขอบใจนะที่เตือนสติ” ฮันกยองเอ่ยขอบคุณอีกฝ่าย ถ้าชินดงไม่เตือนสติ ฉันคงคิดว่า นายกลับมาหาชั้นแล้วจริงๆ
...ฮันกยอง...เมื่อไหร่นายจะตื่นจากความฝัน แล้วมาสู่โลกแห่งความเป็นจริงเสียที...
"คุยอะไรกันหรอครับท่าทางเครียดเชียว " ฮยอกแจที่เพิ่งล้างจานเสร็จ เดินเข้ามาพร้อมกับเอ่ยถาม เมื่อเห็นทั้งชินดงและฮันกยองมีสีหน้าเครียดๆ ก่อนจะมานั่งข้างๆกับฮันกยอง
"ไม่มีอะไรหรอก.." ฮันกยองหันไปตอบ แอบลอบมองใบหน้าใสที่เอียงคอถามอย่างน่ารักนั้น มันช่างเหมือนกับคนที่ตัวเองรัก ราวกับว่าออกมาจากพิมพ์เดียวกันก็ว่าได้
"พรุ่งนี้ฮยอกแจไปจะไปโรงเรียนแล้วนิ่. หัดพูดภาษาจีนได้บ้างรึยังล่ะ?" ชินดงเอ่ยถามขึ้น
"ยังฮะ ผมเองก็อยากเรียนภาษาจีนเหมือนกัน จะได้คุยกับเพื่อนๆที่โรงเรียนได้ พี่ชินดง กับคุณฮันกยองช่วยสอนหน่อยนะฮะ" ฮยอกแจกล่าวยิ้มๆ ก่อนจะขอร้องให้ทั้งสองสอนภาษาจีนให้ ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ติดขัดอะไร ห้องพักของฮยอกแจ บัดนี้กลายเป็นห้องเรียนภาษาจีนแบบย่อยๆไป ทั้งฮันกยองและชินดงต่างช่วยสอนกันอย่างขะมักเขม้น จนเวลาผ่านเลยไปเกือบเที่ยง
"ฮยอกแจ พี่ขอตัวไปดูที่ร้านหน่อยนะ ให้เจ้าฮันมันสอนต่อก็แล้วกัน" ชินดงพูดขึ้นหลังจากที่ก้มหน้าดูนาฬิกาที่ข้อมือของตนเพราะว่าถึงเวลาที่จะต้องกลับไปดูร้าน จึงให้ฮันกยองทำหน้าที่เป็นคนสอนต่อ
"ครับ แค่นี้ก็ขอบคุณมากแล้วล่ะฮะ พี่ชินดง" ฮยอกแจกล่าวกับชินดง
"เฮ้อ~~ทำไมภาษาจีนมันยากอย่างงี้เนี่ย" ฮยอกแจบ่น เมื่อเรียนภาษาจีนได้ซักพัก
"..งั้นพักก่อนมั้ย" ฮันกยองบอก เหมือนเสียงสวรรค์สำหรับฮยอกแจก็ว่าได้ ทำให้อีกฝ่ายยิ้มไม่หุบ
"เย่ๆๆๆงั้นผมขอพักสายตาแปปนึงนะฮะ" ฮยอกแจกล่าวอย่างดีใจ ก่อนจะยิ้มเป็นการขอบคุณ แล้วฟุบหน้าไปที่โต๊ะ เพื่อพักสมองจากการเรียนสักครู่ ส่วนฮันกยองเมื่อเห็นอีกฝ่ายฟุบหลับลงไป ก็เดินหายออกไปจากห้อง
"ฮยอกแจๆ ตื่นๆ " ฮันกยองเอามือตีแก้มอีกฝ่ายที่กำลังนั่งหลับอยู่เบาๆ เพื่อเป็นการปลุก
"อ้า~~" ฮยอกแจที่เพิ่งตื่น ค่อยๆบิดขี้เกียจ พร้อมกับขยี้ตาของตนเอง
"ทานอาหารว่างกันนะ" ฮันกยองค่อยๆลุกไปหยิบถาดน้ำชา กับขนมเค้กที่ตนเตรียมเอาไว้ มาวางที่โต๊ะ ตรงหน้าของฮยอกแจ
"ขอบคุณฮะ" ฮยอกแจ เมื่อเห็นเค้กมาวางอยู่ตรงหน้าก็ดีใจอย่างมาก พร้อมกับกล่าวขอบคุณอีกฝ่าย
"ชอบมั้ยล่ะ?" ฮันกยองเอ่ยถาม ฮยอกแจพยักหน้าตอบพร้อมกับทานเค้กอย่างมีความสุข
"เค้กส้มเนี่ย อร่อยมากเลยล่ะฮะ " ฮยอกแจกล่าว
"ฉันไปซื้อมาจากร้านเบเกอรี่ข้างล่างน่ะ เห็นชินดงบอกว่า เค้กเนี่ยขายดีมากๆเลยล่ะ" ฮันกยองบอก พร้อมกับค่อยๆจิบน้ำชาตรงหน้าของตน
"อ๊ะ" ฮยอกแจเอ่ยขึ้น ทันทีที่ฮันกยองเอาทิชชูมาเช็ดเค้กที่ริมฝีปากของตน พร้อมกับเอียงคอสงสัย
"นายนี่กินเลอะ เหมือนเด็กๆเลยนะ" ฮันกยองพูดอมยิ้ม กับท่าทางเหมือนเด็กของอีกฝ่าย
"ก็เค้กมันอร่อยนี่ฮะ." ฮยอกแจยิ้มๆ ก่อนจะก้มหน้าทานเค้กต่อ
"ฉันไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ" ฮันกยองกล่าวพร้อมกับเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ทันทีที่ปิดประตูลง ร่างสูงทรุดลงราวกับไร้เรี่ยวแรง มือเรียวค่อยๆกำสร้อยที่มีจี้สลักเป็นอักษรภาษาจีน..นึกถึงเจ้าของสร้อยเส้นนี้....
.....ฉันควรทำยังไงดี...ที่ฉันเผลอคิดว่า นั่นคือนาย....อาลี่....
....เหมือนกับคนบ้าเลยนะ...ทั้งๆที่นั่นไม่ใช่นาย...แต่หัวใจของฉันมันกลับเต้นรัว อย่างประหลาด....
....เค้าคนนั้น เหมือนนายมาก....จนฉันไม่สามารถแยกได้ว่า นี่คือความจริง หรือเพียงแค่ความฝัน...
....ความฝันที่ฉันมีนายอยู่เคียงข้าง.....ชั้นคงจะฝันไปสิ่นะ.......
"ฮยอกแจฉันขอตัวกลับห้องก่อนนะ พอดีมีงานต้องรีบทำน่ะ" ฮันกยองที่เดินออกมาจากห้องน้ำพูดกับอีกฝ่ายที่กำลังนั่งกินเค้กอย่างมีความสุขอยู่
"ฮะ" ฮยอกแจพยักหน้าน้อยๆพร้อมกับยิ้มให้
" เห็นนายชอบกินเค้กขนาดนี้ คราวหน้าฉันจะซื้อมาให้อีกก็แล้วกัน ไปล่ะ" ฮันกยองพูดพร้อมกับขยี้หัวของอีกฝ่ายด้วยความเอ็นดู
"แล้วเจอกันฮะ" ฮยอกแจบอกกับอีกฝ่ายที่กำลังเดินออกจากห้อง ฮันกยองหันมายิ้มให้นิดนึง ก่อนจะออกไป
++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น