[All Story] Coffee Love ... ?

ลำดับตอนที่ #71 : No Title (Y) [Chart x Joel] R-15 + ปิ่นรีเควส4 (หมดแล้ว!!!)

ฉันเห็นฝันร้าย ... ฝันที่เห็นแมววิ่งชนซีพียูต่อหน้าต่อตา
วันนีเป็นครั้งที่เท่าไหร่แล้วนะ ... เมื่อวานเป็นครั้งที่เท่าไหร่กันนะ
ที่คอมดับลงทั้งที่ยังไม่ทันได้เซฟแบบนี้ วันนี้อาจจะเป็นครั้งแรก
แต่เมื่อวานเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้
/ข้ามตรงนี้ไปเหอะ





(ด้วยเหตุนี้เราจึงต้องแต่งคู่นี้เจ้าเคอะ ;w; )






(ภาพและเพลงไม่เกี่ยวอัลไลกับเนื้อเรื่องเคอะ...)
 

          'วันนี้อากาศร้อนสุดๆ .... '

           โจเอลคิดขณะเดินเข้าตึกอาพาร์ทเม้น ... ใช่! วันนี้ชาร์ชวนเขามาที่ห้องเนื่องจากอากาศข้างนอกมันร้อนเกินกว่า
จะเล่นได้ ซึ่งมันก็จริงนั่นแหละ ....  ด้วยเวลาไม่นานเขาก็มาถึงห้อง357อย่างรวดเร็วโดยไม่ทราบสาเหตุ เพราะอาจจะคิด
อะไรเรื่อยเปื่อยหรืออยากเจอเธอมากเกินไปนะ ?

แอ๊ด...

          โจเอลสดุ้งเฮือกเมื่อบานประตูเปิดก่อนที่เขาจะเปิดมัน 

"อ๊ะ! ... สวัสดีจ๊ะ " เด็กสาวที่เปิดประตูออกมาพร้อมยิ้มให้เขาอย่างร่าเริง

"เอ่อ ... สะ ... สวัสดีชาร์ " ซึ่งเขาก็ตอบอย่างเก้ๆกังๆ ก่อนที่จะถามต่อ "กำลังจะไปไหเหรอ ? ข้างนอกน่ะร้อนนะ"

           เมื่อได้ยินดังนั้นเด็กสาวจึงยิ้มแหยๆพร้อมกับเกาแก้มเล็กน้อย

"กะ ... ก็พอดีว่าฉันมีงานด่วนน่ะจ๊ะ ... ขอโทษนะ ทั้งที่ชวนมาที่ห้องแท้ๆเลย " โจเอลพยักหน้าเบาๆเชิงเข้าใจ ก่อนที่จะ
ยิ้มให้บางๆ

"ไม่เป็นไรหรอก รอได้น่า! " 

"งั้นก็เข้าไปรอในห้องก่อนได้เลยนะ ในห้องน่ะ แอร์เย็นมากๆเลยล่ะ!!  ... อ๊ะ ฉันต้องไปแล้วนะ แล้วเจอกัน! " ว่าจบก็รีบ
เดินออกไปด้วยท่าทีที่เร่งรีบ เขาจึงหันหน้ามองเด็กสาวที่วิ่งจากไปจนลับสายตา ... ก่อนที่จะถอนหายใจอย่างเนื่อยๆ
แย่จริงๆ ... ทั้งที่น่าจะมีเวลาอยู่ด้วยกันแท้ๆ

              เมื่อคิดได้ดังนั้นจึงส่ายหน้าเพื่อละทิ้งความฟุ้งซ่านแล้วเดินเข้าห้องไป ... อ่าห์ เย็นต่างจากข้างนอกจริงๆด้วย
ก่อนที่จะหยุดชะงักกึกเมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้อยู่คนเดียว ... ยังมีอีกสิ่งมีชีวิตหนึ่งนอนหลับพาดอยู่บนโซฟา โจเอลมองภาพ
นั้นด้วยสายตานิ่งๆ ...

              'ทำไมถึงต้องมาทีหลังไอ่หมอนี่ทุกเรื่องด้วยนะ...'

              ว่าแล้วก็ค่อยๆเดินย่องเข้าหาบุคคลที่ได้ขึ้นชื่อว่านักฆ่าอันดับหนึ่งพร้อมกับยกมือแกว่งไปมาอยู่ที่หน้าเขาสักพัก
เมื่อให้แน่ใจว่าเขาไม่ได้แกล้งหลับ

             ซึ่งผลที่ปรากฏก็คือ ... ตายสนิท 

"เป็นนักฆ่าจริงๆรึป่าวเนี่ยให้คนอื่นเข้าถึงแบบนี้เนี่ย... " โจเอลบ่นพร้อมกับค่อยๆปีนขึ้นโซฟาอีกคน

               'หมอนี่มันมีอะไรดีกันนะ... ' โจเอลคิดขณะที่ยังจ้องกับใบหน้าที่หลับแบบไม่รู้สึกรู้สาของคนตรงหน้า 

              ว่าจบก็ค่อยๆเลิกเสื้อของคนใต้ร่างขึ้นทำการสำรวจ ... ให้ตายสิ!! ผิวคนหรืออะไรกันเนี่ยขาวยังกะหิมะ!!! มอง
แค่แขนก็ขาวแล้วนะเนี่ย ยิ่งข้างในยิ่งขาวกว่าอีก!ถึงจะมีรอยแผลเป็นอยู่บ้างก็เถอะ แล้วก็ซิกแพคซ่อนรูปนี่มันอะไรกัน
เนี่ย!!   รู้สึกตัวอีกทีก็เผลอลูบไล้ไปซะแล้ว ตอนนี้ทำไมถึงรู้สึกว่าตัวเองเหมือนกับคนโรคจิตอย่างนี้นะ ...

"...  พอจะรู้ล่ะ " โจเอลเปรยกับตัวเองเบาๆ พร้อมกับค่อยๆก้มไปที่ซอกคอขาวของคนตรงหน้า...

             หอมชะมัด ... ถึงจะดูไม่เหมือนพวกรักษาความสะอาดแต่ก็ต้องยอมรับ

               กว่าจะรู้ตัวอีกทีเขาก็ปลดกระดุมเชิตคนตรงหน้าออกหมดเสียแล้วแถมตอนนี้เขาก็นั่งอยู่บนตัวไอ่บ้านี่ซะ
ด้วย... แต่เขาไม่ได้โรคจิตนะ! แค่จะสำรวจแค่นั้นจริงๆนะ ... แต่ทำถึงขนาดนี้แล้ว ไอ่หมอนี่ก็ยังไม่ตื่นอีก เป็นพวกหลับ
ลึกรึไงกันนะ!

                บ้าจริง! ทั้งที่แอร์ก็เย็นขนาดนี้ ...  ทำไมเขาต้องรู้สึกร้อนด้วยนะ! เจ้าเหงื่อบ้านี่ทำไมต้องออกมาด้วยล่ะ! ...

"คะ ... แค่สำรวจเองน่า " 

                โจเอลกลืนน้ำลายลงคอพร้อมกับค่อยๆยืนมือออกมาดึงซิบกางเกงคนใต้ร่าง แต่ว่า ...

" ... !!!! "

                 อยู่ๆคนใต้ร่างกับเด้งตัวขึ้นมาก่อนที่จะล็อกแขนสองข้างของเขาไว้เหนือหัวพร้อมกับกดลงติดกับโซฟาโดย
ที่เขายังไม่ทันตั้งตัว ... เหมือนกับสลับตำแหน่งยังไงก็ไม่รู้ ... ถ้ามองบนใบหน้าคนด้านบนดีๆก็เหมือนกับเขากำลังยิ้ม
กริ่มอย่างไรอยู่ไม่รู้...

"ไง~ ไอ้หนู " คนด้านบนทักขึ้นพร้อมกับยิ้ม

"ปะ ... ปล่อยนะ! ไอ้โรคจิต!! " โจเอลร้องขึ้นก่อนที่จะพยายามสลัดตัวให้พ้นจากการจับคุม แต่ดูเหมือนว่าจะไม่เป็นผล
เนื่องจากแรงของเขาน้อยกว่าเยอะ ... จึงหันหน้าหลบสายตาของคนตรงหน้าที่จ้องมาทางเขาแทน

"เห~ คนที่โรคจิตคือนายไม่ใช่รึไง แอบมาถอดเสื้อฉันตอนหลับนี่ ... หรือต้องบอกว่าแกล้งหลับดี " ว่าเสร็จก็ยิ้มให้อีกครั้ง

"นายรู้ ... ? "

"ตั้งแต่ที่นายเข้ามาในห้องนี้แล้วล่ะ... " 

                  โจเอลถึงกับหน้าขึ้นสีทันที ... ทั้งที่คิดว่าหลับจริงแล้วแท้ๆ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ได้ล่ะเนี่ย! ไม่อย่างนั้น
เขาคงมาอยู่ในสภาพแบบนี้ ทั้งที่คนตรงหน้ามักจะเป็นคนสบายๆแถมทะเลาะเรื่องบ้าๆกับเขาได้แบบนี้ ... แต่คนตรงหน้า
ตอนนี้มันต่างกันโดยสินเชิง ... เขากำลังกลัวสายตานั่น..?

"งั้นจะให้ฉันสำรวจร่างกายนายบ้างดีไหมเนี่ย~ " ว่าจบก็หันไปยิ้มกริ่มอีกครั้งพร้อมกับมองเด็กชายร่างเล็กจนทั่วร่าง

"ปะ ... ปล่อยนะ อะ ... ไอ้โรคจิต !!! " ว่าแล้วก็ใช้แรงเฮือกสุดท้ายสะบัดมือที่ล็อกแขนสองข้างของเขาออก ถึงจะ
ดูเหมือนกับคนตรงหน้าตั้งใจปล่อยเองก็เถอะ โจเอลรีบถอยรูดหนีคนที่อยู่บนโซฟาซะจนแทบติดข้างฝา ... พร้อมกับปาด
เหงื่อที่ไหลลงมาจากหน้า

"ฮะๆ~ เห็นหน้านายแบบนี้ขำชะมัด ... เอาเถอะ ฉันจะนอนต่อแล้ว " 

                 คนตรงหน้าหัวเราะในลำคอพร้อมกับแต่งตัวให้เรียบร้อยเหมือนเดิม ไม่นานนักแแววตาขี้เล่นก็กลับมาเหมือน
เดิมก่อนที่จะทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิมกับที่เขาเจอครั้งแรก ...

                  'ให้ตายสิ...'

                 โจเอลจับหัวใจตัวเองที่สั่นระรัวพร้อมกับหอบหายใจถี่และใบหน้าที่ร้อนผ่าวๆ จนค่อยๆกลับมาเหมือนเดิมแล้ว
จึงค่อยถอนหายใจออกมา ... ก่อนที่จะหันไปมองร่างที่นอนบนโซฟาเช่นเดิม ดูเหมือนกับว่าจะมีอะไรบางอย่างมาบอกกับ
เขาภายในว่าอย่าดูถูกคนคนนี้ คนที่ชื่อ 'ซาครอส ชาร์ต'


 

------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตัดจบ / ฮา

ไม่คิดไม่ฝันว่าจะแต่งคู่นี้... 
ในเมื่อมันแลกกับเรทที่ปิ่นจะแต่งให้.  4เรื่องที่แต่งนี้ก็ถือว่าโครตคุ้มค่า!
แต่คู่นี้เธอบอกว่าอยากอ่านเรท เราก็ให้เกือบเรทล่ะกัน เดี๋ยวชาร์ตตี้ติดคุก...
ก็ว่างๆจะแต่งคู่นี้อีกล่ะ! กัน
 

 

mainichi tema