ลำดับตอนที่ #70
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #70 : PonPonPon (Y) [ChartMissong] + ปิ่นรีเควส3 *ชื่อโครตสิ้นคิด Orz*
วันนี้ก็เป็นวันอาทิตย์อีกวันที่เขาออกมาเที่ยวเล่นข้างนอก ... ความจริงเขาก็ออกมาเที่ยวทุกวันหยุดนั่นแหละ
ถ้าอยู่ฐานมากๆเดี๋ยวองค์กรตามตัวเจอ ... จึงจำเป็นต้องออกเที่ยวไปเรื่อยๆเพื่ออู้แบบนี้ล่ะ~ วันๆของเขาก็คือ ส่องสาว
ส่งยิ้มให้สาวๆไปเรื่อยเข้าไปคุยบ้าง หยอดบ้าง เล่นบ้าง ... คนไหนสวยหน่อยก็ขอเบอร์ (/โดนบาซูก้ายิง)
แต่ใช่ว่าการเที่ยวเล่นแบบนี้จะมีความสุขเสมอไป ... บางวันมันก็รู้สึกหน้าเบื่ออย่างบอกไม่ถูก อย่างเช่นวันนี้
"วันนี้ไม่ค่อยมีคนเลยน๊า~ " ชาร์ตบ่นกับตัวเองอย่างขำๆ เมื่อเดินเล่นเรื่อยเปื่อยผ่านสวนสาธารณะที่ไร้ผู้คน น่าแปลกเนอะ
ทั้งที่เป็นวันหยุดแบบนี้กลับไม่ออกมาเที่ยวข้างนอกบ้างเลย
'เอ๊ะ ... นั่น '
และขาเรียวที่ก้าวฉับๆอยู่ก็ต้องหยุดลงเมื่อเห็นบุคคลผู้คุ้นเคยนั่งเท้าคางอยู่จากด้านหลัง ซึ่งพิจารณาดูดีๆแล้วนั้น
ก็คงเป็นคนแรกที่เขาเจอของวันนี้ถ้าไม่นับเอลกับอาคิ ... ชาร์ตยิ้มเล่ห์เล็กน้อยก่อนที่จะค่อยๆย่องเข้าไปด้านหลังของ
คนที่แลดูเหม่อลอยไปไหนต่อไหน
"โย่ว! มิสชง!!! " ว่าแล้วก็จี้เอวบางจากด้านหลัง จนคนที่ถูกจี้ถึงกับสดุ้งเฮือกจนแทบตกเก้าอี้ม้านั่ง ก่อนที่จะรีบหันขวับ
มาทันใด
"โธ่! พี่ชาร์ตเข้าข้างหลัง(?)แบบนี้ ผมตกใจนะเนี่ย! " มิสชงร้องท้วงขณะที่ทำหน้ามุ่ยลงขณะที่อีกฝ่ายก็กระโดดข้ามม้านั่ง
ราวกับว่าเดินดีๆไม่เป็นแล้วก็ทิ้งตัวลงข้างๆกับมิสชงที่ตอนนี้กลับไปนั่งท้าวคางทำหน้ามุ่ยเหมือนเดิม
"นายอารมณ์เสียอะไรรึป่าวเนี่ย?" ชาร์ตถามเปิดประเด็น
"ผมเปล่าซะหน่อย! อะ ... โอ้ย! "
มิสชงร้องลั่นเมื่อเจอชาร์ตดีดหน้าผาก ก่อนที่จะยกมือลูบหัวตัวเอง
"พี่ดีดหน้าผากผมทำไมเนี่ย! "
"ก็นายจะโกหกฉันทำไมล่ะ หน้านายมุ่ยขนาดนั้นคิดว่าจะหลอกฉันได้รึไง อะไรทำให้นายอารมณ์บูดกันล่ะ" ว่าจบก็
หันไปยิ้มกวนๆใส่พร้อมกับหันจ้องหน้าที่เอาแต่ลูบหัวตัวเอง
"กะ ... คือ ... มัน .. อ่า " มิสชงที่พูดไม่ออกจึงแค่ชี้ไปด้านหน้าเท่านั้น ชาร์ตจึงหันไปตามนิ้วเรียวที่นั่งข้างกัน ภาพที่เห็น
คือเขตก่อสร้าง ... ที่กำลังขุดบ่อจะทำอะไรซักอย่าง ซึ่งเขารู้จักดีเพราะเป็นงานพิเศษของอาคิที่หนึ่ง
"หรือว่า ... นายทำลูกบอลตกเข้าไปที่นั่นเหรอ ?"
"... สมองพี่นี่ทำด้วยอะไรเนี่ย "
มิสชงพึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนที่จะเอื้อมมือไปดึงหัวอีกฝ่ายเข้ามาใกล้เพื่อให้มองในมุมมองตัวเอง และภาพ
ตรงหน้าที่ปรากฏคือภาพของอาคิที่กำลังทำงานอย่างขมักเขม้น ห่างจากนั้นมีเด็กหนุ่มท่าทางบอบบางนั่งอยู่ที่ม้านั่ง
ใส่หูฟังพร้อมกับแกว่งเท้าอย่างสบายอารมณ์เหมื่อนกับเฝ้าดูอะไรบางอย่าง
"เดี๋ยวนี้คินน่ะ ... ชอบทำตัวติดพี่อาคิ จนผมแทบจะเข้าแทรกไม่ได้เลย ... ทำไมทุกคนถึงต้องเข้าหาคิน
ตลอดด้วยนะ... ทั้งๆที่หมอนั่นเก็อยู่เฉยๆ น่าหงุดหงิดจริงๆ "
มิสชงว่าพร้อมกับหน้ามุ่ยยิ่งกว่าเดิม คิ้วสองเส้นแทบจะขมวดกันเป็นปมพร้อมกับป่องแก้มสองข้า ชาร์ตที่
ได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเบาๆเป็นเชิงเข้าใจ
"ถึงว่า ... นายถึงมาหาอาคิทุกวันที่ห้องเรียนเลยสินะ"
"เอ๋!? พี่สังเกตุผมด้วยเหรอเนี่ย"
"ก็ฉันมองนายตลอดนี่นา~ " มาแล้วก็หัวเราะขำๆ แต่ใบหน้ามิสชงเริ่มขึ้นสีจางๆถ้าสังเกตุดีๆว่าเขากำลังเริ่มเขิน
'ทะ ... ทำไมเขาถึงรู้สึกใจเต้นล่ะ?"
"สรุปว่า นายชอบอาคิสินะ " ชาร์ตรวบรัดพร้อมกับจ้องเข้าไปในตาสีแดงอ่อนที่เหมือนสั่นไหวอยู่เล็กน้อย
"คะ ... ครับ "
"แล้วได้บอกไปรึยังล่ะ !? "
ชาร์ตยิ้มพร้อมกับเสนอหน้าเข้าไปใกล้มิสชง ทำให้คนที่ถูกเสนอหน้าถอยหลังไปเล็กน้อย ก่อนที่จะหันไป
หัวเราะแห้งๆพร้อมกับใบหน้าที่หมองลง ทำไมพี่ต้องเป็นคนเดียวที่หาผมเจอในเวลาแบบนี้ด้วยนะ ... มิสบอกกับตัวเอง
ในใจก่อนที่จะหันไปตอบคำถาม
"ก็ยังเลยนะครับ ... พี่อาคิคงไม่ชอบผมหรอก.. "
เป๊าะ ! !!
และนี่ก็เป็นอีกครั้งที่เขาถูกดีดหน้าผากอีกแล้ว ซึ่งรู้สึกว่าครั้งนี้จะรุนแรงกว่านิดหน่อย
"อย่าพูดอะไรสิ้นหวังแบบนั้นสิ!! ถ้ายังไม่ลองก็ยังไม่รู้ไม่ใช่รึไง ... การที่นายพูดแบบนั้นก็เหมือนกับว่านายไม่กล้าเลยนะ"
มิสชงเอียงคอมองหน้าคนพูดด้วยน้ำเสียงที่กึ่งตำหนิกึ่งให้กำลังใจอย่างงงๆ
"ถ้านายไปบอกน่ะ ... ไม่มีทางที่อาคิจะปฎิเสธนายหรอกนะ ฉันเชื่อว่าเป็นนายต้องทำได้อยู่แล้ว! ช่วยกลับเป็นมิสชง
คนเดิมที่ฉันรู้จักได้ไหม "
ว่าจบก็ใช้นิ้วจิ้มมาที่ตัวคนร่างเล็กสองสามที ใบหน้านวลเริ่มระเรื่อด้วยสีแดงนิดๆกับจังหวะหัวใจที่เต้นผิด
จังหวะ ทำไมเขาถึงต้องรู้สึกร้อนผ่าวแบบนี้ด้วยนะ...
"โอเคครับ! งั้นเดี๋ยวผมจะไปบอกพี่อาคินะครับ! " ว่าแล้วก็ฉีกยิ้มออกมาหลังจากหน้ามุ่ยหลายนาที
"ต้องแบบนี้สิ! นายน่ะเหมาะกับรอยยิ้มมากกว่าน้ำตานะ"
มิสชงชะงักกึกกับรอยยิ้มของคนตรงหน้า ใบหน้าของเขาเริ่มร้อนผ่าวขึ้นมาอีกนิด
"งะ ... งั้นเดี๋ยวผมไปแล้วล่ะครับ!! ขอบคุณที่มาปลอบนะครับ!!! "
ว่าจบก็รีบวิ่งออกไปอีกทางอย่างรวดเร็วเพราะกลัวอีกฝ่ายได้ยินเสียงหัวใจตัวเองที่เต้นดังจนแทบหลุดออกมา
ถ้าพี่เขาได้ยินเสียงแบบนี้... จะคิดว่าเราเป็นคนยังไงล่ะเนี่ย แต่ยิ่งมองหน้าพี่เขาทำไหร่ก็ยิ่งใจเต้นเร็วมากขึ้นอีกบ้าจริงๆ
เขานี่คงบ้าไปแล้วแน่ๆเลย!
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบ!!!
คู่นี้ไม่มีอะไรเวิ่นเว้อมาเคอะแค่อยากบอกว่า
บักชาร์ตแม่มซื่อ(บื้อ)มากค่ะ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น