คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [เกิดอะไรขึ้นในห้องหอ] [100%]
“ผมมีเรื่องจะคุยกับคุณ..”
คยูฮยอนเอ่ยขึ้นนิ่งๆแล้วกระแทกตัวนั่งลงที่เตียงนุ่ม ซีวอนเห็นอย่างนั้นเลยเดินไปนั่งใกล้ๆ แต่ก็ไกลพอที่จะหลบลูกตบหรือไม่ก็เท้าได้ - -”
“ว่ามาคร๊าบคุณภรรยา..”เอ่ยตอบหน้าทะเล้น แต่พอเห็นสีหน้าที่แลค้อนใส่ก็ทำหน้าเจี๋ยมเจี๊ยมลงทันที
“อย่ามาเรียกผมแบบนั้น ผมไม่ใช่ภรรยาคุณ..”
“ฐานะมันใช่นี่นา เอ้อ โอเคๆ อย่ามองแบบนั้น แล้วเธอจะให้ฉันเรียกว่าอะไรล่ะ..”
สีหน้าขุ่นๆของคนตรงหน้าทำให้ซีวอนอยากจะขำให้ดิ้นตาย แต่ยังต้องเก๊กขรึมไว้ไม่งั้นคุณภรรยาในนามจะฆ่าเอาได้.. โหดจริงวุ๊ย
“เรียกคยูเฉยๆก็ได้ ผมจะเรียกคุณว่าพี่ซีวอนแล้วกัน แต่ขอเวลาทำใจก่อนมันกระดากปาก อ้อ แล้วเลิกแทนตัวผมว่าเธอได้แล้วนะ ผมเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิง คุณไม่เคยเรียนหรือไงเรื่องการใช้คำสรรพนามน่ะ..”
กระบวนท่าแรกของคุณหนูคนเล็กแห่งบ้านลี ทำเอาซีวอนสะอึกเถียงไม่ออกกันเลยทีเดียว
“โอเคๆ คยู..”
“อืม แล้วก็ข้อตกลงของเรา..”
“หะ หือ.. ข้อตกลง..?”
“ใช่ ข้อตกลงระหว่างเรา ฟังดีๆล่ะ หนึ่ง..การแต่งงานของเรามันเกิดขึ้นเพราะการบีบบังคับ ฉะนั้นคุณไม่มีสิทธิ์ล่วงเกินผม..”
“อื้ม ว่าต่อสิ..”ซีวอนได้แค่พยักหน้าหงึกหงักเท่านั้น รอให้คยูฮยอนพูดจบแล้วค่อยแย้งเอารวดเดียว
“สอง.. คุณมีสิทธิ์เป็นแค่สามีของผมในนาม ฉะนั้นผมจะทำอะไรก็กรุณาอย่าก้าวก่ายเรื่องส่วนตัวของผม สาม..คุณอยากจะไปทำอะไรกับใครที่ไหน มันก็เรื่องของคุณ ผมจะไม่ก้าวก่าย แต่กรุณาให้เกียรติผมด้วย อย่าให้มีเรื่องอะไรลามมาถึงผมเด็ดขาด..”
“หมดรึยัง..”
ซีวอนพยักหน้าไปฟังไป แต่ท่าทีดูไม่ค่อยจะใส่ใจมากนัก เมื่อคยูฮยอนพูดจบจึงถามต่อทันที จะได้เอาคืนบ้าง
“อืม หมดแล้ว..”
“โอเค งั้นเรื่องของพี่บ้างนะ..”
“ว่ามา..”
“ขอถามก่อนว่า ทำไมนายถึงใส่แหวนให้พี่นิ้วนี้..”คำถามของซีวอนทำเอาคยูฮยอนหน้าเสีย เริ่มจะเลิกลั่กหาคำตอบไม่ถูก จะให้บอกว่าไม่รู้ก็เสียฟอร์มแน่ๆ - -;
“เอ่อ..”
“บอกตามตรงว่าไม่รู้ก็จบ ฮ่าๆๆ..”สีหน้ากวนประสาทและเสียงหัวเราะนั้นทำให้คยูฮยอนต้องจิ๊ปากอย่างขัดใจ แต่ยังไงคนอย่างคยูฮยอนก็ไม่ยอมเสียฟอร์มเด็ดขาด
“ก็แล้วไงล่ะ คนไม่รู้ย่อมไม่ผิด..”
สีหน้ารั้นๆแบบนั้นทำให้ซีวอนหลุดขำออกมา ร่างสูงเลื่นเข้าไปใกล้ แต่ท่าทางนิ่งๆไม่ได้น่ากลัวอะไรคยูฮยอนจึงไม่สู้ ได้แค่จ้องอย่างงงๆเท่านั้น
~~25%~~
“ก็ไม่ได้ว่าอะไร แต่จะบอกว่านายต้องใส่ให้พี่เหมือนที่พี่ใส่ให้นายสิ.”คยูฮยอนพยักหน้าหงึกหงักตามที่ซีวอนบอก ซีวอนก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ รอฟังคำตอบจากคยูฮยอนที่นั่งทำหน้ามึน
“งั้น พะ พี่ก็ถอดแหวนออกมาสิ..”นิ้วเรียวจิ้มๆไปที่แหวนวงสวยบนมือใหญ่ ซีวอนจึงถอดแล้วยื่นให้
คยูฮยอนรับแหวนมา แล้วเอามืออีกข้างไปจับมือซ้ายของซีวอนมา กำลังจะสวมแหวน แต่ถูกมือของซีวอนพลิกจับให้หยุดซะก่อน
“ทำอะไรของพี่เนี่ย..”
“คยูฮยอน นายยังจำที่พี่บอกนายว่าจะพิชิตใจนายได้มั้ย..”ซีวอนไม่ตอบ แต่กลับถามย้อนมา คยูฮยอนทำท่านึกอยู่นานจนซีวอนหน้าเสียก็ยิ้มเผล่
“จำได้สิ..”ร่างสูงส่ายหัวน้อยๆกับคนตรงหน้า เดี๋ยวดื้อ เดี๋ยวเอาแต่ใจ เดี๋ยวกวนประสาท เดี๋ยวก็อ้อนจนเริ่มเดาอารมณ์ไม่ถูก เด็กหนอเด็ก -*-
“งั้นแหวนวงนี้พี่จะฝากไว้ที่นาย..”
แหวนวงสวยถูกมือหนาจับขึ้นมาแล้ววางลงบนมือเล็ก เจ้าของมือได้แต่ทำหน้างง
“มันจะอยู่ที่นาย จนกว่า..พี่ จะพิชิตใจนายได้ ไว้ถึงวันนั้นนายค่อยมาสวมมันคืนให้พี่ ตกลงมั้ย..”แววตาจริงจังของซีวอนถูกส่งมาจนคยูฮยอนไปไม่ถูก
คยูฮยอนก้มลงมองแหวนในมือแล้วนิ่งคิด สักพักก็ถอดสร้อยของตัวเองออกก่อนจะเอาแหวนร้อยไปกับสร้อยแล้วสวมไว้ตามเดิม ซีวอนมองแต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมา
“พี่มั่นใจแล้วเหรอครับว่าพี่จะทำได้น่ะ..”
“ไม่มั่นใจหรอก แต่พี่แค่เชื่อ.. เชื่อในความมุ่งมั่นและหัวใจของพี่ ถึงตอนนี้พี่จะพูดได้ไม่เต็มปากว่ารักนาย แต่พี่จะรอวันที่จะบอกว่ารักนายและนายก็จะบอกว่ารักพี่เหมือนกัน..”
“อย่ามั่นใจให้มากนักเลย..”
“รอดูละกันนะครับคุณเจ้าสาว..”พูดจบก็โขมยหอมแก้มนิ่มไปฟอดใหญ่ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเข้าห้องน้ำไป
คยูฮยอนได้แต่ทำหน้าเหวออ้าปากค้างมองตามไป มือเลื่อนขึ้นจับแก้มที่โดนโจรในชุดเจ้าบ่าวโขมยหอม พลันก็รู้สึกร้อนๆขึ้นมาที่หน้าแล้วก็ปรากฏรอยยิ้มตามมา
“งั้นก็จะรอดูละกันว่าจะทนคนอย่างผมไปได้สักเท่าไรกันเชียว..”
สักพักร่างสูงก็เดินออกมาในสภาพผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันท่อนล่างเอไว้ คยูฮยอนที่นอนคว่ำเล่นแหวนอยู่หันไปมองแล้วรีบหันกลับ แล้วก็แอบกลืนน้ำลายอึกใหญ่
..คนบ้าอะไรหุ่นดีชะมัด >___________<;..
~~50%~~
“แอบมองอะไรพี่เนี่ย..”ยืนเท้าสะเอวจ้องอยู่ปลายเตียง คยูฮยอนไม่หันกลับมามองแต่ชี้ไปที่ตู้เสื้อผ้า
“ไปแต่งตัวเลย แม่พี่เตรียมเสื้อผ้าไว้ในตู้แล้ว..”
ซีวอนหัวเราะเบาๆแล้วเดินไปแต่งตัว สักพักก็กระโดดขึ้นนอนข้างๆคยูฮยอน
“แล้วเราไม่อาบน้ำ..”เอ่ยถามเมื่อเห็นคนข้างอยู่ในชุดนอนเสร็จสรรพ
“ไม่ ขี้เกียจ..”
ตอบพลางพลิกตัวนอนหงาย เหล่มองด้านซ้ายก็เห็นร่างสูงนอนตะแคงเอามือเท้าหัวมองอยู่
“มองอะไรผมนักหนาเล่า..”คยูฮยอนยู่หน้าใส่
“มองคนน่ารัก..”
“หืม..”
“เปล่า..”
คำตอบที่ไม่ทำให้ได้รู้อะไรขึ้นมาเลยทำให้คยูฮยอนเบ้หน้า แต่แล้วก็เอาแหวนในมือของตัวเองมาดู
“พี่..”
“ครับ..”
“แหวนของผม..”
“แหวนนาย.. ทำไม..”
“มัน..คงไม่ต้องทำแบบแหวนพี่ใช่ไหม..”คำถามของคยูฮยอนทำเอาซีวอนหัวเราะออกมา
“ไม่ต้องหรอก แหวนพี่ยังอยู่ที่คยู เพราะคยูยังไม่รักพี่ไง..”
“พูดเหมือนพี่รักผมแล้ว..”คยูฮยอนเลิกคิ้วสงสัย
“พูดว่ารักคงไม่เต็มปาก แต่ว่า..”
“ว่า..?”
“แต่ว่า.. คยูเอาหัวใจพี่ไปแล้ว..”
คำตอบเล่นเอาคนฟังหน้าแดง จนซีวอนอดยิ้มออกมาไม่ได้
“แหวนนี่แทนหัวใจพี่ ส่วนแหวนวงนี้ก็แทนหัวใจของคยู รอวันที่คยูจะมอบหัวใจให้พี่กลับ..”คำพูดชวนเลี่ยนแต่แสนจะลึกซึ้งทำเอาคยูฮยอนเริ่มเขิน.. ไม่ๆอย่าหวั่นไหวนะคยูฮยอน -.-
“งั้นก็รอต่อไป..”
“ครับ พี่รู้.. ว่าแต่ เข้าห้องหอทั้งที เราจะไม่ปั๊มลูกให้คุณแม่หน่อยเหรอ..”คำถามของซีวอนทำเอาคยูฮยอนถอยกรูดจนเกือบตกเตียง หาเรื่องคุยกันดีๆได้ไม่เท่าไรก็กวนประสาทกันซะแล้วชเวซีวอน - -.
“อย่าเข้ามานะ เข้ามาผมถีบ..”ง้างเท้ารอเรียบร้อย
“ล้อเล่นน่า พี่ไม่ทำอะไรนายหรอก มานอนดีๆ ตกเตียงเอวหักพี่ไม่รู้ด้วยนะ..”
“แน่นะ..”
“จริงๆครับ ไม่ทำ สาบานเลย..”
คยูฮยอนจ้องอยู่อย่างนั้นจนแน่ใจว่าซีวอนจะไม่ทำอะไรก็กลับมานอนดีๆแบบเดิม
“รู้ใช่ไหมว่าถ้ากล้าทำอะไรผมจะเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตพี่..”นอนดิ้นไปมาได้สักพักคยูฮยอนก็หาเรื่องคุยต่อ เพราะนอนไม่หลับ
“ก็พอจะรู้ คุณพ่อก็เตือนๆไว้อยู่..”
“ใช่.. คุณพ่อ..”
จู่ๆคยูฮยอนก็ลุกพรวดขึ้นมาซะอย่างนั้น ทำเอาซีวอนตกใจไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว
“คุณพ่อ.. ทำไม..?”
“ก่อนที่คุณพ่อกับคุณแม่ของผมจะกลับ พี่กับคุณพ่อคุยอะไรกัน..”คยูฮยอนหันขวับมาจ้องซีวอนเขม็ง ยื่นหน้าเข้าจ้องราวกับจะเอาคำตอบให้ได้
“ตะ ตอนไหน พี่ก็คุยกับพ่อคยูบ่อยจะตายไป..”ซีวอนทำเป็นนึกไม่ออก ถึงจะรู้ก็เถอะว่าคยูฮยอนหมายถึงเรื่องอะไร
“ไม่ต้องมาทำลืม ก็ก่อนที่คุณพ่อจะกลับ ผมเห็นคุณพ่อกระซิบบอกอะไรพี่ แล้วก็ทำหน้ามีเสลนัยกันสองคน บอกผมมาเลยนะ..”คยูฮยอนคาดคั้นไม่เลิก เลื่อนหน้าเลื่อนตัวเข้าหาซีวอน อีกฝ่ายเองก็ถอยหลบจนตอนนี้อยู่ในท่าคยูฮยอนคร่อมซีวอนอยู่ (-..- แอร๊ยยยยย ~ไวท์)
“แล้วคยูจะรู้ไปทำไมล่ะครับ มันเรื่องของลูกผู้ชายน่า..”
“ผมก็ผู้ชายนี่..”
“งั้นแลกกัน จูบพี่ก่อนสิแล้วพี่จะบอก..”
ข้อเสนอทำเอาคยูฮยอนตาโต ซีวอนมองหน้าคยูฮยอนแล้วก้มมอง คยูฮยอนมองตามจนรู้ว่ากำลังอยู่ในท่าที่ล่อแหลมมากก็ผละถอยหนี
“จะบ้าหรือไง..”เหล่จ้องอีกคนค้อนๆ ทำหน้ากวนประสาทซะอยากถวายลูกถีบคนเล็กให้(?)
“เอ้า อยากรู้ความลับก็ต้องเอาอะไรมาแลกสิ..”
“อย่ามากวนประสาทผมนะ..”เด็กรั้นเริ่มขึ้นเสียง
“พี่ไม่ได้กวน แต่มันไม่มีอะไรหรอก นอนเถอะดึกมากแล้วนะ..”
ซีวอนพูดพลางดันอีกคนลงนอน แต่คยูฮยอนกลับปัดมือออกและนั่งกอดอกอยู่บนเตียง เป็นเชิงว่ายังไงก็จะไม่นอน
“ไม่นอนพี่จะปล้ำนายนะ คยูฮยอน..”
คำพูดนั้นทำเอาคยูฮยอนเบ้หน้า จนซีวอนต้องทำหน้าตาจริงจังและจะเข้าหาคยูฮยอนจึงได้ยอมนอน ลง และหันหลังให้อีกต่างหาก ท่าทางรั้นๆนั้นทำให้ซีวอนแอบยิ้มออกมา
“ฝันดีนะครับเจ้าสาวของผม..”
TBC..........................
...............................................
........................................
..................................
..............................
........................
....................
.................
.............
........
....
..
.
.
.
ค้างป่ะคะ 555555555555
เห็นรีดเดอร์ค้าง ไรท์เตอร์ก็มีความสุข(?) -w-
โรคจิตมาก หนีไปนอนดีกว่า ฟิ้ววววววววววววววววววววววว~
แวะมาอัพสุขสันต์ เอพริลฟูลเดย์ -.- เอิ๊กๆ
5555555555 ฝันดีนะเคอะ -..-
ความคิดเห็น