คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 4
“แทแท ลูกแม่!!!”ผู้เป็นแม่พยายามจะพุ่งเข้าไปช่วยแต่ถูกตำรวจกันเอาไว้
“แม่คะ ช่วยแทด้วย”เสียงหวานสั่นด้วยความกลัว
“คุณครับ ใจเย็นๆนะครับ วางมีดลงก่อนเถอะ”ตำรวจหนุ่มพยายามพูดเกลี้ยกล่อมคนบ้าที่เสียสติ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นผล มีดกดลงมาในเนื้อคอมากกว่าเดิม จนใบหน้าแทยอนบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
“อย่ามายุ่งกับกู!!!! ออกไปให้หมด ไม่งั้นกูฆ่าอีนังนี่แน่!!!” (ขออนุญาตหยาบคายเพื่อความสมจริง^^) ชายเสียสติตะโกนลั่นจนคนรอบๆถอยเป็นวงกว้าง
“พี่คะ ปล่อยฉันเถอะค่ะ”แทยอนเอ่ยอย่างกล้าๆกลัว
“หุบปาก!!!”เหมือนยิ่งพูด มีดก็ยิ่งกดลึกลงกว่าเดิม จนเลือดซิบออกจากผิวบาง
ตำรวจอีกคนหนึ่งซุ่มอยู่ข้างหลัง เตรียมที่จะเข้าชิงตัวประกัน ขณะที่กำลังจะกระโดดเข้าทางด้านหลังนั้น คนร้ายก็ดันรู้ตัวเสียก่อน
“พวกมึงไม่ฟังกูใช่มั้ย!! งั้นนังนี่ตาย!!!!”
ฉั่วะ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด”ฉับพลันร่างเล็กรู้สึกเย็นวาบที่ลำคออย่างบอกไม่ถูก น้ำสีแดงค่อยๆไหลออกมาลงบนมือ นี่น้ำอะไรกันนะ? ดวงตากลมเห็นผู้เป็นแม่กรีดร้องก่อนจะโผเข้าพยุงร่างบางเอาไว้
“อ่อก...แค่กๆ”ลมหายใจเริ่มติดขัด รู้สึกเหมือนโลกตรงหน้ากำลังดิ่งวูบ ความเจ็บปวดที่คอเริ่มมากขึ้นเรื่อยๆ
“ได้โปรด ใครก็ได้ช่วยที ฮือๆ”
...................................................................................
“ผมรักคุณนะ”
“ฉันก็รักคุณเช่นกันค่ะ ที่รักของฉัน”
“ทำไมล่ะ? ทำไมคุณถึงทิ้งฉันไป”
“ผมขอโทษ..........”
“ฉันเกลียดคุณ!!!!!!!!!!”
“แทยอน ได้ยินที่แม่พูดมั้ยลูก แทยอน”เสียงผู้เป็นแม่ดังก้องขึ้นในหัว นัยน์ตากลมลืมขึ้น
“โอ้ ขอบคุณพระเจ้า!!! คุณคะ ลูกฟื้นแล้วๆๆ”คนเป็นแม่เผยรอยยิ้มด้วยความดีใจ ก่อนจะเรียกผู้เป็นพ่อมา
“เป็นยังไงบ้างลูก”
ปากบางขยับเหมือนพูดอะไรออกมา แต่ไม่มีเสียง แววตาใสส่อความไม่เข้าใจ
“อย่าพึ่งพูดอะไรนะลูกนะ อยู่เฉยๆก่อน เดี๋ยวคุณหมอเขาจะมาตรวจ”ผู้เป็นแม่ลูบหัวลูกสาวอย่างเอ็นดู
แอ๊ด...... เสียงประตูถูกเปิดดังขึ้น
ดวงตาใสเบิกกว้างเมื่อเห็นบุคคลที่เพิ่งเข้ามา นะ..นี่ มันอีตาคนไร้มารยาทนี่นา!!! ถึงแม้ว่าจะด่าออกมาทางปากไม่ได้ แต่ร่างบางก็ด่าทางสายตาแทน(ขนาดเจ็บยังซ่าอีกนะเนี่ย แทแท-*-)
ดูเหมือนว่าคุณหมอที่เข้ามาใหม่ก็จะรู้เช่นกัน สายตาคมส่อแววเยาะเย้ยกลับไปเช่นกัน ถ้าสังเกตดีๆ สองคนนี้กำลังเล่นสงครามสายตากันอยู่-3-*
“ตอนนี้คนไข้ไม่เป็นอะไรมากแล้วล่ะครับ ดีที่บาดแผลไม่ลึกถึงเส้นเลือดใหญ่ จึงไม่เป็นอันตรายอะไรมาก พักอีกซัก 2 อาทิตย์ แผลก็น่าจะสมานตัวดีแล้วล่ะครับ ตอนนี้ก็พยายามอย่าให้คนไข้พูดหรือเคลื่อนไหวอะไรมากนะครับ”
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ คุณหมอ”ผู้เป็นแม่คลี่ยิ้มออกมาอย่างโล่งใจ
“อ่อ ยังหรอกครับ ผมยังไม่ใช่หมอจริงๆหรอกครับ เป็นแค่นักศึกษามาฝึกงานกับโรงพยาบาลน่ะครับ”ร่างสูงโปรยยิ้มแต่ก็ไม่ลืมที่เปรยตามองร่างบางที่กำลังกร่นด่าอยู่ในใจด้วย
“ผมขอตัวนะครับ”ชายหนุ่มโค้งให้ผู้ใหญ่ทั้งสองอย่างสุภาพก่อนจะเดินออกไป
“นี่คุณ ผมว่าเด็กคนนี้ดูท่าทางนิสัยดีนะคุณ”หลังจากนักศึกษาหนุ่มเดินออกไป ผู้เป็นพ่อจึงกระซิบกับคนรักข้างๆทันที
“หยุดเลยนะคุณ ฉันรู้นะว่าคุณคิดอะไร”
“ผมก็แค่บอกเท่านั้นเอง”
“แทยอน เดี๋ยวแม่กับพ่อจะไม่อยู่นะลูก แม่ต้องไปทำธุระ ลูกนอนพักอยู่นอนก่อนนะ แล้วแม่จะกลับมา”ผู้เป็นแม่ลูบหัวลูกสาวอย่างเอ็นดูก่อนจะสะพายกระเป๋าและเดินออกไป
ข่าวด่วน!!! เมื่อคืนวานนี้คุณพ่อของดาราสาวชื่อดังอย่าง ซันนี่ เสียชีวิตด้วยโรคหัวใจวายเฉียบพลัน ทางซันนี่ได้ให้สัมภาษณ์กับนักข่าวด้วยน้ำตานองหน้าว่า.....
“คุณพ่อเป็นคนดีค่ะ เขาเป็นคนทำให้ความฝันของซันเป็นจริง ซันรู้สึกเสียใจจริงๆกับเรื่องที่เกิดขึ้น”ดาราสาวได้ให้สัมภาษณ์แค่นั้นก่อนจะปล่อยโฮออกมาท่ามกลางผู้สัมภาษณ์ข่าวหลายสำนักพิมพ์
พรึบ....
นิ้วเรียวกดปิดทีวีทันที สิ่งที่เกิดขึ้นมันช่างรวดเร็วและเจ็บปวดเหลือเกิน ร่างบางร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างหนัก ใบหน้าหวานที่เคยงดงาม บัดนี้เต็มไปด้วยคราบน้ำตาและความเจ็บปวดจากการสูญเสียผู้เป็นพ่อไป
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ซันนี่ ได้เวลาแล้วนะ”ผู้จัดการสาวเคาะประตูเรียกหญิงสาวข้างใน
“อืม รู้แล้ว”มือเรียวปาดคราบน้ำตาบนใบหน้าทิ้งก่อนจะลุกไปแต่งตัวและเตรียมตัวไปงานศพของผู้เป็นพ่อ
บรรยากาศภายในงานเต็มไปด้วยความโศกเศร้า มีผู้มาร่วมงานมากมายทั้งเหล่าดาราและนักธุรกิจ หญิงสาวร่างเพรียวอยู่ในชุดเดรสสีดำ ดวงตาถูกปิดด้วยแว่นกันแดดสีชา
งานดำเนินไปเรื่อยๆหลังจากทำพิธีเสร็จ ก็นำร่างเตรียมเผา ซันนี่เปิดโลงดูหน้าพ่อเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะจุมพิตที่หน้าผากผู้เป็นพ่อเบาๆด้วยรอยยิ้มแสนเศร้า
“หลับให้สบายนะคะพ่อ พ่อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ”
ร่างบางยืนดูเพลิงไฟที่ค่อยๆเผาร่างของผู้เป็นพ่อ กลายเป็นควันลอยขึ้นสู่ฟากฟ้า น้ำ ตาหยดเล็กๆไหลออกมาจากดวงตาเรียวสวยภายใต้แว่นกันแดดสีชา
“แม่คะ แม่กลับบ้านไปก่อนนะคะ เดี๋ยวหนูตามไป”ร่างเล็กบอกผู้เป็นแม่ และเดินขึ้นรถสปอร์ตสีดำคันหรูของตนเองไป
รถสปอร์ตแล่นมาจอดบริเวณแม่น้ำฮัน ซึ่งเป็นจุดชมวิวของนักท่องเที่ยว ขาเรียวก้าวเดินมาจนถึงริมแม่น้ำฮัน
“ฮึก ฮือๆๆๆ”ซันนี่ถอดแว่นตาออกก่อนจะปล่อยให้น้ำตาแห่งความเสียใจไหลออกมาเรื่อยๆ เพื่อชะล้างความเจ็บปวดที่มีอยู่ทั้งหมดออกไป
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว แต่ร่างบางก็ยังคงร้องไห้อยู่อย่างนั้น ดวงตากลมแดงก่ำ น้ำตาที่หลั่งไหลออกมา ไม่มีท่าทีว่าจะหมดง่ายๆ
“เอ่อ...คุณครับ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”เสียงทุ้มเอ่ยดังขึ้น
“ฮึก ฮือๆๆ”ร่างบางไม่ตอบอะไรได้แต่โผเข้ากอดคนตรงหน้า ทั้งๆที่ไม่รู้จักกันด้วยซ้ำ ทำเอาชายหนุ่มตรงหน้าตกใจ
“จะ..ใจเย็นๆนะครับ”ร่างโปร่งได้แต่ลูบหลังหญิงสาวตรงหน้า ทำไมเขาจะไม่รู้จัก ในเมื่อคนนี้น่ะเป็นถึงดาราดัง
“อุ้ย..ขะ ขอโทษนะคะ”ซันนี่ได้สติขึ้นมา จึงรีบผละออกมาทันที ให้ตายสิ เผลอกอดคนแปลกหน้าได้ไงเนี่ย
“ไม่เป็นไรครับ คุณไม่เป็นอะไรใช่มั้ยครับ”
“ค่ะ ขอโทษด้วยนะคะ เมื่อกี้น่ะ น่าอายจังเลย”ซันนี่ก้มขอโทษเป็นการใหญ่ พร้อมกับใส่แว่นตามเดิม
“ครับ”ร่างสูงยิ้มให้หญิงสาวตรงหน้า จากการประเมินด้วยสายตาของร่างบาง ผู้ชายคนนี้จัดว่าอยู่ในเกณฑ์หน้าตาดีมาก แต่เอ๊ะ! นี่ไม่ใช่เวลาจะมาคิดเรื่องนี้นะ!!
“อืม ตอนนี้ฉันกำลังเครียดอยู่พอดีเลย ถ้าไม่ว่าอะไร ช่วยอยู่เป็นเพื่อนคุยฉันหน่อยได้มั้ยคะ”
“อ่อ ได้สิครับ”
ซันนี่และร่างโปร่งนั่งลงม้านั่งข้างๆริมแม่น้ำฮัน ตอนนี้ร่างบางแค่รู้สึกอยากจะระบายความในใจให้ใครซักคนได้ฟังบ้าง เธออึดอัดใจเหลือเกิน
“ว่าแต่คุณชื่ออะไรหรอคะ”
“ผมชื่อ อูฮยอนครับ”ใบหน้าคมตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
ทักทายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
อัพแล้วๆๆๆ เย้ๆๆๆ รู้สึกตอนนี้มันสั้นยังไงก็ไม่รุ แต่ช่างเหอะ!!!
อ่านแล้วเม้นด้วยนร้า จุฟๆๆๆ ^0^
ความคิดเห็น