คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Happy Pepero Day (KyuMin)100% *speacial
KyuMin
วันที่ 11 พฤศิายน
วันนี้มันวนลับมาอีรั้หนึ่แล้ว หลายปีแล้วสินะที่อมินมียูฮยอนอยู่เีย้า
ร่าอวบยิ้มออมาะที่มือำลัับูปิธินที่โ๊ะทำานอัวเอ ี่วัน ี่ั่วโมแล้วนะยูฮยอนที่ันมีนายอยูแลแบบนี้ ร่าอวบิในใ พลามอออไปนอหน้า่า
“อ๊ะ..!”ร่าอวบสะุ้ใ
“ทำอะไรอยู่หรอ ฮยอ.”ร่าสูอยูฮยอนเ้ามาสวมออมินาทา้านหลั
“ันำลัูาราานวันนี้น่ะ “อมินหันไปสบาับยูฮยอนแล้วยิ้มให้
“วันนี้ฮยอไม่มีานหรอผมูให้แล้ว แ่ผมน่ะสิวันนี้พี่ฮยอแันอโไปเทับีวอนฮยอ ผมเลย้อไปัารแทน เัเลย..”
ยูฮยอนุวนอยู่รออาวออมินอย่าอออ้อน อนินึนะฮยอ หึหึ..
“อ๊ะ..อย่านไ้ไหมยู นายไม่ไปเรียมัวหรอไ หื้ม..”อมินเอ็ร่าสู
“ฮยอ....อำลัใหน่อยสิ “ยูฮยอนมออมิน้วยสายาอ้อนวอน
“ำลัใอะไร นายนี่ริๆเลย “อมินผลัยูฮยอนออแล้วทำท่าะลุออไป
“ฮยอ.....”ยูฮยอนุมืออมินไว้
เมื่ออมินหันมา็เป็นอัน้อใอ่อน เพราะสายาู่นี้อยูฮยอนอีแล้ว
“แู่บพอนะ..”อมินเินเ้าไปไล้ยูฮยอนแล้วโน้มหน้าลมาูบยูฮยอน พลาิในใ ไม่เยนะสายาู่นี้ไ้ริๆ ทำไมนะถึรันรหน้าไ้มานานี้
“อื้อ ...อื้ม...”
อมินที่อนนี้ำลัโนรุรานายูฮยอนเป็นอย่าหนั ไหนบอูบอย่าเียวไนบ้า ! ทำไมมีลิ้นมาอนไ้วยละ ฮึ !
ร่าสูที่อนนี้ำลัหาวามหวานภายในโพรปาออมินอย่ามีวามสุอยู่นั้น ็เริ่มะลามปลาม มือไม้เริ่มเลื้อย่ำลเรื่อยๆ มาถึอบาเอร่าอวบ
“ะ ยู...ไม่เอานะ อื้อ ...เี๋ยวทึฮยอ ระ รอ..อื้อ”อมินที่อนนี้แทบะาหายใเพราะูบ
มราธอนอยูฮยอนแทบะหมแรเอาื้อๆ
“อื้ม...ั้นผมไป็ไ้แ่ืนนี้ฮยอ้อรอผมนะ “ร่าสูพูพลาถอนริมฝีปาออมา
“อื้อ รู้แล้วน่า..”
อมินโน้มอร่าสูเ้ามาอีรั้ พร้อมปาไปแน่นๆให้ร่าสูอีรั้ เพื่อย้ำวามมั่นใว่าืนนี้ นะอยู่รอร่าสูแน่นอน
“ฮยอทำแบบนี้ ไม่อยาให้ผมไปหรอไ “ยูฮยอนถอนหน้าออมาพลาระิบที่้าหูอมิน
“บะ บ้าหรอไ ไปเลย “อมินผลัร่าสูอ อ นบ้า !
“หึหึ ...ผมรัฮยอนะ “ยูฮยอนลูบหัวอมินแล้วเินออไปาห้อ
อมินที่หน้าแอยู่นเียวอนนีุ้มมือไว้ที่หน้าอัวเอเพื่อระับอาารใเ้นอัวเอ
ทำไมนะทำไม ทำไมหัวใออมินผู้น่ารั้อเ้นแรนานี้้วย ไม่เยินะทีสินะ แม้ะผ่านเรื่ออะไร่าๆมามามาย แ่ับยูฮยอนไม่ว่าะวันนี้หรือวันไหน มัน็เหมือนวันแรออมินอยู่ี ไม่ว่าะเป็นาร ูบ อ ทุารระทำอร่าสู สายาแบบนั้น หรือแม้ระทั่เรื่อบนเีย อมินนนี้ ไม่เยินัที ยูฮยอนะเบื่ออมินบ้าไหมนะ ...
“ฮยอ~ วันนี้ฮยอมีานที่ไหนหรือเปล่า”
เฮสมาินที่ 9 อว เินเ้ามาในห้อออมิน
“ไม่มีนะ ทำไมหรอ ? “อมินาถมึ้นพลาัอที่โ๊ะทำานอัวเอ
“็ผมะวนฮยอไปื้ออเป็นเพื่อนผมหน่อยน่ะ วันนี้วันเปเปโร่ เย์ นะฮยอ ไม่ทำอให้ไอมัเน่หรอ “เฮสำรวห้อไปเรื่อยเปื่อย
เปเปโร่ เย์
.
.
.
ลืมไปะสนิทเลย ...
“เอาสิ ...นายนะะทำไปให้ิบอมใ่ไหมละ “อมินหันมอเฮอย่าหยอล้อ
“บ้าหรอไ ฮยอผมไม่ไ้ิอะไรับิบอมเ้าะหน่อย “เฮหน้าแ
“อย่ามาพูเลยนายนะ วันนี้เาเห็นันหม วันที่พี่ินลาิบอมมาที่หออนมันเมาน่ะ
“อมินเินไประทุ้สี้าเฮ
“หะ เห็นอะไรันฮยอ ไม่มีหรอ บ้า “เฮปิเสธหน้าแ
“ิบอม ...อย่านะ อื้อ เ้ารัิบอมนะ ฮ่าๆๆๆ”อมินพูทำท่าทา
“บ้าฮยออะ ผมไมุ่ยับฮยอแล้ว ผมไปรอ้านอนะ ิ “
เฮหันมาแลบลิ้นใส่อมินแล้ววิ่ออไป
ที่ย่านเมีย
“เฮ นายแน่ในะแฟนลับะำพวเราไม่ไ้น่ะ “อมินยับแว่นเล็น้อย
“แน่สิฮยอใรำไ้็แปลแล้ว ูพวเราแ่ัวสิ อย่าับเอสิโม ไม่มีใริว่า เฮและอมินแหู่เปอร์ูเนียร์ะมาแ่ัวแบบนี้หรอ ภาพพน์พวเราีะาย “
เฮพูพลายับฮู้ให้เ้าที่
“นี่ไฮยอร้านนี้ๆ ผมูาในinternet ร้านนี้มีทุอย่าที่เรา้อารเลย”เฮี้ไปที่ป้ายร้าน
Pepero Sweet
ื่อร้านน่ารัั อมินิในใ
“ป่ะฮยอ “เฮลาอมินเ้าไปในร้าน
“อ่า อันไหนีน้า “อมินเินูออย่าิหนั ไอเ้ามัเน่มันะอบแบบไหนันนะ เล็น้ำาลสีมพู็ี เลือบ๊อโและีไหมน๊ะ แ่อมินเอ็อยาินสอเบอรี่เหมือนัน
เลือไม่ถูเลยแห๊ะ
“ฮยอไ้หรือยัเอ่ย “เฮโผล่หน้ามาถามอมิน
“ยัไ้ไม่รบเลยนายละ “อมินเอานิ้วี้ไล่ไปที่ถุเล็น้ำาลเรื่อยๆ
“ผมไ้แล้วละ ผมไ้เปเปโร่ ๊อโแล แล้ว็เล็น้ำาลสีเหลือับฟ้าผมอบน่ะ “
เฮโว์ถุในมือใหู้
“ีั เฮนายว่ายูะเล็น้ำาลสีมพูนี่ไหม”อมินหยิบเล็น้ำาลสีมพููให้เฮู
“โหยฮยอ ฮยอทำอะไรมัน็อบนั่นแหละ เื่อผมสิ มันรัฮยอะาย “เฮพูพลาหยิบสำรวถุเล็น้ำาลสีมพูไปมา
“ั้นเอาอันนี้ สีมพูับสีเียวละัน ป่ะ ไป่ายเินันเถอะ “
อมินเมื่อเลือไ้แล้วึลาเฮไปที่เาท์เอร์่ายเิน
ที่หอพัอเหล่า SJ
“เฮ้ๆๆ ฮยอไปไหนันมาน่ะ ฮะ “
“เรียวอุที่นั่อยู่ที่โฟาับเยอถามึ้นเมื่อเห็นอมินับเฮเินเ้ามา
“ไปื้ออเปเปโร่ ให้ยูับิบอมมา น่ะ หนัะมั “เฮปล่อยถุลับพื้นอย่าหมแร
“อ๊า ทำไมฮยอไม่วนผมเลย ผมะไ้ทำให้พี่เยอทานบ้า”เรียวอุมอที่ถุอย่าเสียาย เห้อวันเปเปโร่ทั้ที ผมไม่มีอให้ฮยอเลย ฮยอะรัผมเหมือนเิมไหมเนี่ย
“ันอโทษนะเรียวอุ ันลืมน่ะ อโทษๆ “อมินเอ่ยอโทษเรียวอุ
“ไม่เป็นไรน่าเรียวอุ นายทำให้พี่ทานไม่ไ้แปลว่านายไม่รัพี่ะหน่อย “เยอลูบหัวเรียวอุอย่าแผ่วเบา เห้อนัวเล็อเ้า ทำไมิมาแบบนี้
“แล้วพี่เยอะรัผมเหมือนเิมไหมฮะ ผมอโทษนะ” เรียวอุุหัวมนๆอัวเอเ้าับแผออเยอ
“รัสิ เปเปโร่ิ้นเียวไม่ทำให้พี่รันายน้อยลหรอ “เยอับหน้าเรียวอุให้มอหน้าเ้า
“ริหรอฮะ ผมรัพี่เยอั” เรียวอุยิ้มให้เยอ เพราะแบบนี้แหละ เาถึเลือที่ะรันนนี้ นที่รัเาพร้อมะปป้อและเ้าใเรียวอุทุอย่า อบุนะรับพี่เยอ
“ฮะแฮ่มๆ อย่าพึ่มาโ๊ะันรนี้สิฮยอ เรใพวผมบ้า “เฮเอ่ยแว
“อย่าแวน่าเฮ มาเริ่มทำันเลยีว่า “อมินพูพลาเท๊อโแลออมา
อนนี้ทั้อมินและเฮ ำลัวุ่นวายอยู่ับารละลาย๊อโแลเพราะว่า๊อโแลที่ื้อันมานั้น ่อนให่มาทำให้้อเสียเวลาในารเี่ยวให้ละลายนาน
“เฮ้ ! พวนายทำอะไรันน่ะ “ฮีอลเินเาท้อออมาาห้อนอน
“อ้าวฮยอื่นแล้วหรอ ฮะ พวผมำลัทำเปเปโร่นะฮะ มาทำให้พี่ฮันยอ้วยันไหม“อมินเอ่ยวน
“ไม่อะ ..อย่าอีาบ้านั่นอะนะะินอแบบนี้ไม่ีว่า “ฮีอลลุไปหาน้ำในู้เย็นื่ม
“ฮยอ ละลายหมแล้วเอาแท่เปเปโร่มาุ่มเลยๆ “เฮเรียอมิน
“เฮ ~”ฮยอแะโนเรียเฮ
“อะไรหรอ “เฮหันไปามเสียเรีย
“ันอเปเปโร่สัหน่อยสิ ันไม่อยาเสียัื้อน่ะ ะเอาไปให้ีวอน -///-เี๋ยวันแ่เอ
“ฮยอแหน้าแ
“ี้ไ้โล่ริๆนะนายน่ะ “เฮพูพลาแบ่เปเปโร่ทีุ่่ม๊อโแลแล้วให้ฮยอแส่วนหนึ่
“แหะๆนินึหน่า เอ๋ ีวอนะอบแบบนี้ไหมน้า “ฮยอแเลือเล็น้ำาลไปมา
“เอาละ ฮยออผมเสร็แล้ว ผมไป่อนนะอย่าลืมเอาให้ไอยูมันละ”เฮัเปเปโร่อัวเอในถุให้เรียบร้อยพลาเินไปใส่รอเท้า
“อ่า นายไปีมาีนะเฮ อให้นายมีวามสุนะ “อมินยิ้มให้เฮ
“เ่นันนะฮยอ “เฮหันมาโบมือให้อมิน
“เฮ ันไป้วยีวอนมาแล้วผมไปนะฮยอ
“ฮยอแะโนไล่หลัเฮไปพร้อมับวิ่ามเฮลไป
“ฮยอฮะ ...เียวผมับพี่เยอออไป้านอนะฮะ “เรียวอุูมือเยอเินออไป
อมินมอนาฬิาที่ฝาผนั อนนี้สอทุ่มแล้ว เริ่มัรายารและสินะ
“อมิน...อมินๆ “
อื้อ ...ใร ใรมาสะิผมน่ะ
“ อื้อ ฮะ “ผมยี้าเบาเบา อ่อ ัอินฮยอนั่นเอ
“นายเ้าไปนอนในห้อเถอะเียวไอยูลับมาแล้วละ เี๋ยวันมีนัับอีทึ้อไป่อนนะ “ัอินลูบหัวอมินอย่าแผ่วเบา
“รับ ..” อมินพยัหน้าเบาบา พร้อับหันไปูนาฬิาที่้าฝาอีที ห้าทุ่มแล้วหรอเร็วัเาเผลอหลับไปั้แ่เมื่อไหร่ันนะ
ไปอาบน้ำีว่า อมินเินเ้าไปในห้ออัวเอับยูฮยอน
ะที่ร่าบาำลัะปลระุมเสื้อัวเอนั้น สายา็เหลือบไปเห็น
KYUMIN FOREVER .... อ่าๆที่แฟนลับทำึ้นมาเพื่อัพพอร์ทอมินับยูฮยอน
อมินยิ้มึ้นมา พร้อมับหยิบพวมันึ้นมาูทีละิ้น รูปนี้นายลัยูฮยอน ฮ่าๆ
ทำไมพวแฟนลับถึไ้รัพวเรามามายนานี้นะ ผมไม่เยิเลยว่าในีวิะมีนมารัผมมามายนานี้ ผมไม่รู้ะอบแทนพวเายัไีที่อยสนับสนุนพวผม ูแลพวผม และยัทำให้ผมไ้เอับยูฮยอน ทำให้ผมไ้รู้ว่าบนโลนี้็มีอีนที่รัผม อบุที่ทำให้ผมไ้เอและไ้รัับผู้ายนนี้อบุริๆ
“ฮึ..”อมินเ็น้ำาที่ไหลมาาวาเบาเบา ร้อไห้ออมาไ้ไน่ะเรา ยูฮยอนนายอยู่ไหน ันิถึนายั
อนนี้เฮนั่ินเปเปโร่ับิบอมอยู่ทึ่อนโอิบอมแล้วสิ
ฮยอแ็ไปที่หรูๆนั่ทานอาหารับีวอนแน่ๆเลย
พี่ฮีอลผมรู้นะลึๆแล้วพี่็ไปเรียมเปเปโร่ให้พี่ฮันอยู่ใ่ไหมละพี่มันปาแ็ะมั
เรียวอุนายนะ โีแล้วที่มีเยออยู่เีย้านายน่ะโีริๆ
พี่ลีทึ พี่น่ะูแลพวผมมามาแล้วนะ อนนี้พี่มีพี่ัอินอยูแลพี่แล้ว รัันนานๆนะรับ
ทำไมนะยิ่ิมันยิ่เศร้าั ..ยูฮยอนเมื่อไหร่นายะลับมาัที...
หมั่บ !
“ฮึ “อมินสะุ้ัว
“ฮยอ....ร้อไห้ทำไมรับ”ยูฮยอนนั่นเอ ...อบมาอเ้าา้านหลัอยู่เรื่อยเลยาบ้านี่
“ป่าวะหน่อย ันไม่ไ้ร้อ “อมินเ็น้ำา
“ฮยอโห นโหไม่ีเลย”ยูฮยอนหมุนัวอมินลับมาเผิหน้าับน อะไรนะที่ทำให้นรหน้าเ้าร้อไห้ไ้มานานี้
“ันิถึนาย นายลับมา้านะ ฮึ ..”อมินโผเ้าอยูฮยอน นบ้ามาทำให้เ้าิถึแล้วยัะถามอี ันะไปิถึใรไ้อีนอานายน่ะ
“หึหึ “ยูฮยอนหัวเราะในลำอ
“หัวเราะอะไร “อมินเยหน้ามอร่าสูอย่า้อนๆ
“ปล่าว ผมแ่ีใน่ะ ที่ฮยอิถึผม “ยูฮยอนเอาาถูไปมาับหัวออมิน พลาออมนิให้ระับึ้น
“ทำอย่าับว่าปิันไม่ิถึนาย “ อมินทำหน้ามุ่ยอยู่รแผอยูฮอน
“ไหนอูหน้านี้แหน่อยสิฮยอ …” ยูฮยอนเอียหน้าลมาหาอมิน
“ไม่เอาๆ “อมินุหน้าเ้าับออยูฮยอนยิ่ว่าเิม
“ฮ่าๆ โอเผมไม่ล้อแล้ว ว่าแ่นี่ทุนไป ันหมละ “ยูฮยอนปัไรผมที่หน้าอมิน
“ทุนเ้า็ไปลอวันเปเปโร่ ันหมนะสิ เหลือแ่ันเนี่ย ที่รอไอหน้าหลุมที่ไหนไม่รู้ “
อมินพูพลาเอานิ้วี้ิ้มัน
“โฮ่ ฮยออะไม่เอาอย่าพูว่าหน้าหลุมิ ผมอนนะ “ยูฮยอนแล้ทำหน้าอ
“ฮ่าๆ โอเันไม่พู็ไ้พ่อหน้าเนียน “
อมินหยิมูยูฮยอนอย่าหมั่นเี้ยว นอะไรหน้าหลุมไม่ยอมรับอี
“อย่าประสิฮยอ ผมหน้าหลุมแล้วฮยอรัไหม “ยูฮยอนถามอมิน้วยสายาริั
“ไม่....”
“ฮยอ.....”ยูฮยอนทำสายาเหมือนเ็ที่อแ
“ไม่เยไม่รัเลย่าหาเล่า “ อมินอยูฮยอนให้ระับึ้นเพื่อให้มั่นใว่า สิ่ที่อมินพูนั้นือวามริ
“ริอะ “ยูฮยอนพูอย่าไม่เื่อ
“ริสิ เออนี่ยูฮยอนันมีอะให้นายแ่้อปิา่อน “อมินพึ่นึึ้นไ้ แล้วเอามือป้อา ยูฮยอนไว้
“อะไรอะฮยอ “ ยูฮยอนเอ่ยถาม เ้าอยารู้แล้วละว่านรหน้าะให้อะไรเ้า
“ห้ามเปิานะ ....”
อมินเอามืออี้าที่ว่าอยู่นั้นเอื้อมไปหยิบถุที่ห่อเปเปโร่สีสันสใสมาไว้ในมือ
“เปิาไ้แล้ว”
“แถ่นแถ่น .......นมเปเปโร่ันทำไว้ให้นาย “อมินยื่นถุนมให้ับยูฮยอน
“ฮยอน่าินัเลย “ยูฮยอนหยิบถุามืออมินแล้วมอมัน้วยาลุวาว
“น่าินใ่ไหมละ ันนะั้ใทำให้นายเลยนะ “
“ใ่ฮยอ ฮยออะน่าินมาเลย “ยูฮยอนมออมิน้วยสายาเ้าเล่ห์
“เห้ยะบ้าหรอ ให้มอเปเปโร่โว้ย ไม่ไ้ให้มอัน “อมินผลัยูฮยอนออห่าัว
“โห่ย....ฮยออะ “ยูฮยอนทำหน้าอ
“ไม่้อเลย ...นายน่ะลอิ “อมินหันหน้าหนี
“ฮยอมานี่สิ.....”ยูฮยอนุอมินให้นั่ที่ััวเอ
.
.
.
“นี่ถ้านาย ะเียบ ....”อมินถามึ้นเมื่อเห็นว่ายูฮยอนนั่เียบ แ่ไม่ทันไ้พูบ
“สุสัน์วันเปเปโร่ นะฮยอ ผมรัฮยอนะรับ “ยูฮยอนระิบ้าหูอมิน ไม่แ่นั้นยัโน้มอและหน้าอัวเอลมาเพื่อูบที่ริมฝีปาแๆออมินที่ำลัใ
“อื้อ...ัน็รันายนะยู ที่รัอัน “อมินูบอบยูฮยอนพร้อมับระิบบอรั้าๆหู
“แล้วแบบนี้ะให้ผม เลิรัฮยอไ้ไละ ...”ยูฮยอนถามึ้น
“ให้มันริเถอะ เออริสิ ันเียนาร์ไว้ให้นาย้วย นี่...”
อมินลุึ้นไปหยิบาร์แล้วยื่นให้ยูฮยอน
ยูฮยอนรับาร์มาแบบๆ แล้วเปิู เป็นาร์สีมพูหวานแหว ้าในมีรูปเ็สอน นแรใสุ่ระ่าย ส่วนอีนใสุ่หมาป่า เหมือนเ้าับอมินเลย ำลัาบแท่เปเปโร่นละฝั่อยู่ แถม้าล่ายัเียนไว้ว่า 2011 .11 .11 Happy pokky day
“สวยมาเลยฮยอ ....แ่ผมว่านะ “ยูฮยอนเอามือลูบาพลาสำรวาร์
“แ่ว่าอะไร? “อมินำลั าร์อเ้ามันทำไม ไม่สวยหรอ?
“ผมว่าน่ะในาร์เนี่ย มันเ็ๆ แ่าบเปเปโร่ ผมว่าเรามาินริๆีว่า “ยูฮยอนพูพลาหยิบเปเปโร่หนึ่แท่ออมาาบไว้ในปา
“นายมันบ้า ..”พอบำอมิน็เ้าไปับเปเปโร่อี้านอยูฮยอน
ยูฮยอนและอมิน่อยๆัเปเปโร่อย่า้าๆ เรื่อยๆ นเมื่อวามยาวอเปเปโร่เหลือไม่ถึ5 มิล ยูฮยอน็เร่ฝีปาโยารับให้เร็วึ้นว่าเิมทำให้ปาอทั้สอนนัน แ่มีหรอนอย่ายูฮยอนะปล่อยให้เรื่อราวเป็นไปแบบนี้นะ ...โน้มหน้าอมินเ้ามา ูเม้มลีบปาสีแออมินอย่าสนุสนาน พร้อมับอนไลิ้นอัวเอเ้าไปในโพรปาอระ่ายน้อยรหน้า ...
“อื้อ ...ยูฮยอนันรันาย”
“ผม็รัพี่อมิน ...เรารััน “ยูฮยอนพูพลาโน้มัวน้าหน้ามาประทับูบอีรั้
อี้านนึ
“ิบอม ันรันายนะ ...ไม่ว่านายะเลือเินทาไหนันนนี้ะอยู่เีย้านายเสมอ “
“เฮ อบุนะ ที่รัและเ้าใันมาลอ “
“ฮันยอ นายว่าันบ้าไหมที่อยู่ีีันนั่เรื่อบินมาหานายที่ีน ันิถึนายนะ ทาที่นายเลือไม่ว่า มันะเป็นยัไ แ่นายมีวามสุ ัน็โอเแล้ว ันรันายมานะ “
“ฮีอลอบุที่รัันมามายนานี้ แม้ทาเินที่ันเลือะทำให้นที่ันรั้อเ็บปวแ่ันเื่อว่าสัวันพวเาะเ้าใ ันรัเธอนะ “
“ีวอน นายนะหัมีเวลามาอยู่ับันอยู่ับสมาิบ้าสิ ันเหาแ่ไหนนายรู้ไหม ันรันายนะ”
“ฮยอแันอโทษริๆไ่น้อย แ่านันไม่สามารถเลือมันไ้ อบุนะที่ยืนอยู่้าันลอเวลา “
“พี่เยอฮะ อบุนะอะที่อยูแลผม ผมรัพี่ัอยู่ับผมไปนานๆนะฮะ “
“เรียวอุนายือหัวใอพี่นะไม่ว่ายัไ พี่็ะูแลนายลอไป
“ัอินนายเหนื่อยไหมที่้ออยู่ในรมันเป็นห่วนายนะอบุนายนะที่มารันแ่ๆอย่าัน อบุที่มาูแลันเวลาไม่สบาย ันรันายัไอหมี”
“ลีทึูแลัวเอบ้าสิ อย่าลืมสิว่านายยัมีนอื่นที่้อูแล แ่นายไม่้อห่วันนะ ันะเป็นนูแลนายเอ ันรันายนะ แม่ีนาอัน “
DoubleTing talk:
13หน้า 55555555+ เยอะว่าอนอฟิ Be My baby อีเหนื่อยมา อให้มีวามสุในวันนี้มาๆนะ่ะ อบุรูปสวยๆาน้อเียร์้วย 555+บัเอิเ็บไม่ทัน
ความคิดเห็น