บูรพาเทพ ตำนานเทพเจ้าจีน

ลำดับตอนที่ #6 : โป๊ยเซียน

โป๊ยเซียน

       โป๊ยเซียนเป็นคณะเซียนที่มีเซียน 8 องค์ ซึ่งชาวจีนเชื่อในความเป็นสิริมงคล ว่าเซียนแต่ละองค์จะมีความเป็นมงคลและความศักดิ์สิทธิ์ต่างกันไป ซึ่งแต่ทีโป๊ยเซียนไม่ได้รวมเป็นกลุ่มดั่งในตอนนี้ ซึ่งแต่เดิมเชื่อว่าเป็นเซียนตัวใคนตัวมัน แต่ถูกจับมารวมกันให้ความเป็นมงคลนั่นเอง แต่ก็มีตำนานว่า เซียนทั้ง 8 แต่ก่อนเป็นมนุษย์ซึ่งได้ช่วยกันจนเป็นเซียน จึงเป็นกลุ่มโป๊ยเซียน และคณะโป๊ยเซียนมีเซียนดังต่อไปนี้ 

1. ทิก๋วยลี้ เซียนรูปร่างเป็นชายหัวล้านขาเป๋ถือไม้เท้าแขวนน้ำเต้า

2. ฮั่นเจงหลี เซียนรูปร่างเป็นชายตัวอ้วน ดูใจดียิ้มแย้ม อารมณ์ดี ถือพัด

3. ลื่อทงปิน เซียนเป็นชายหนุ่มเป็นจอมยุทธ์ มีกระบี่เป็นอาวุธประจำกาย
4. เจียงกั๋วเล้า เซียนเป็นคนชราขี่ลาเป็นพาหนะ
5. น่าใช้หัว เซียนเป็นชายหนุ่มอารมณ์ดี ถือตระกร้าดอกไม้
6. ฮ่งเซียนไกว เซียนเป็นหญิงงาม ถือดอกบัว
7. ฮั่นเซียงจื้อ เซียนเป็นชายหนุ่มเป่าขลุ่ย
8. เช่าก๊กกู่ เซียนแต่งกายในชุดขุนนาง 

โดยมีความเป็นมาของโป๊ยเซียนว่า 

       เดิมทีทิก๋วยลี้เป็นชายหนุ่มรูปงาม แต่เบื่อความสุขทางโลกจึงออกบวชแสวงทางหลุดพ้น ( การบรรลุเป็นเซียน ) ตอนนั้นเจ้าแม่ซีหวังหมู่เล็งเห็นว่า เขามีวาสนาเป็นเซียนจึงลงมาชี้แนะ จนทิก๋วยลี้สามารถถอดจิตออกจากร่างได้ ( กายทิพย์ คือว่ากลายเป็นเซียนแล้ว ) แต่ก่อนที่ทิก๋วยลี้จะถอดกายทิพย์ได้สั่งลูกศิษย์ไว้ว่า ห้ามนำร่างของตนไปทำอะไร ถ้าเลย 7 วันไปให้นำไปเผาได้เลย แต่ไม่ได้เป็นไปตามนั้น เกิดแม่ของลูกศิษย์เสียชีวิต ลูกศิษย์ก็ต้องกลับบ้านไปทำการฝังศพ แต่จะปล่อยร่างอาจารย์ทิ้งไว้ก็จะเป็นอันตรายจึงเผาเสีย แต่กายทิพย์ทิก๋วยลี้กลับมาก็หาร่างไม่เจอ จึงไปเข้าร่างของคนขอทานขาเป๋ ทิก๋วยลี้จึงกลายเป็นเซียนขาเป๋มาจนถึงเดี๋ยวนี้ 

      ส่วนฮั่นเจงหลีเดิมทีเป็นลูกชายของเจ้าเมือง ซึ่งเกิดมาอย่างมีความสุขในชีวิต เพราะเกิดในครอบครัวขุนนางนั่นเอง แตพอเติบโตเป็นหนุ่ม เกิดสงคราม ฮั่นเจงหลีจึงต้องไปร่วมรบด้วย แต่ได้หนีสงครามมาและเกิดคิดความไม่เที่ยงของชีวิต จึงไปบำเพ็ญในป่าไม่กลับบ้าน จนทิก๋วยลี้มาพบและแนะวิธีการเป็นเซียนจึงบรรลุเป็นเซียน ตอนนี้ละทิก๋วยลี้กับฮั่นเจงหลีก็ออกเดินทางไปช่วยคนที่อยากบรรลุเป็นเซียน

      ส่วนลื่อทงปิน เดิมเคยสอบจอหงวนแต่ไม่ผ่านถึง 2 ครั้ง จึงออกเดินทางเร่ร่อนพเนจรไปไม่เป็นหลักแหล่ง จนมาพบฮั่นเจงหลี ได้แนะนำทางสว่างให้บรรลุเซียน แต่พอลื่อทงปินเป็นเซียนก็ได้ช่วยเหลือผู้คนจากภูตผีปีศาจ โดยใช้กระบี่นั้นปราบ
ส่วนเจียงกั๋วเล้า เดิมทีเป็นค้างคาวยักษ์บำเพ็ญเพียรอย่างบริสุทธิ์ จนสามารถกลายร่างเป็นมนุษย์ได้ แต่เป็นชายชรา และได้ออกช่วยเหลือผู้อื่นจนกลายเป็นที่รักของผู้คน และได้กลายเป็นเซียนในที่สุด 

       ส่วนเจียงก๋วยเล้า เดิมเป็นค้างคาวเผือกอยากเป็นคน จึงบำเพ็ญเพียรจนกลา่ยเป็นชายชรา และเป็นที่รักของผู้คนมากมาย เพราะเป็นชายชราที่มีความเมตตา เวลาเดินทางไปไหนมักจะขี่ลาเหาะเหินไปโดยนั่งหันหลังเสมอ

      ส่วนนำใช้หัว เดิมเป็นขอทานแต่ต้องการส่งความสุขให้ผู้อื่น จึงมักนำดอกไม้ใส่ตระกร้าไปชูยื่นให้ผู้คนชมและมีความสุขนั่นเอง แต่ด้วยนำใช้หัวเป็นคนยากจน จึงขอทานเลี้ยงชีพแต่รักสนุกมักจะร้องเพลงไปด้วยเสมอ วันหนึ่งนำใช้หัวดื่มเหล้าอยู่ที่ร้าน ปรากฏว่านำใช้หัวลอยตัวขึ้นท้องฟ้าซึ่งกลายเป็นเซียน แต่งกายงดงามและถือตระกร้าดอกไม้หลายสีสัน

       ส่วนฮ่งเซียนไกวเดิมเป็นหญิงงามทั้งกายและใจ มักชอบช่วยเหลือผู้อื่น เคยเข้าป่าบำเพ็ญทานอาหารเจเป็นนิจ ซึ่งหวังว่าจะบรรลุเป็นเซียนเพื่อจะได้ช่วยเหลือผู้อื่น แต่นางได้คำชี้แนะจากเซียนให้กินผงไมก้า ( ซึ่งความเชื่อว่าเป็นผงวิเศษ หากกินเข้าไปจะกลายเป็นเซียน ) ซึ่งนางก็เกิดตัวลอยและเหาะเหินได้ซึ่งนางได้กลายเป็นเซียนอย่างสมบูรณ์ 
ส่วนฮั่นเซียงจือ เดิมเป็นหลานของนักกวีในสมัยราชวงศ์ถัง และมีความรักในการดนตรี โดยเฉพาะการเป่าขลุ่ยแต่มีใจรักสันโดษ ตอนหลังได้ศึกษาทางหลุดพ้น จนได้พบกับฮั่นเจงหลี กับ ลื่อทงปิน แนะทางเป็นเซียน จนฮั่นเซียงจือบรรลุเป็นเซียนได้สำเร็จ 

       ส่วนฮั่้นเซียงจื้อ เดิมเป็นหลานชายของขุนนางในราชสำนัก มีความสามารถสร้างสรรค์ทางดนตรี โดยเฉพาะขลุ่ย แต่ด้วยเบื่อชีวิตทางโลก จึงปลีกวิเวกมาบำเพ็ญเพียรจนกลายเป็นเซียน

      ส่วนองค์สุดท้ายเช่าก๊กกู เดิมเป็นพระอนุชาแห่งพระมเหสีพระเจ้าซ่งเหรินจง คือ พระนางฉื่อเสิ่นกวงเซี่ยง ด้วยมีนิสัยบ้าในอำนาจใช้ไปในทางมิชอบ พอครั้งหลังเกิดความละอายใจจึงออกจากราชการไปบำเพ็ญเพียรศึกษาธรรมะ จนมาพบฮั่นเจงหลีกับลื่อทงปิน และขอติดตามไปด้วยจนได้เป็นเซียนอย่างสมบูรณ์

      เซียนทั้ง8ก็รวมตัวกันเป็นคณะโป๊ยเซียนช่วยเหลือผู้คนที่ตกทุกข์รวมไปถึงการขจัดปีศาจที่ก่อความวุ่นวาย และได้ข้ามทะเลตงไห่ซึ่งเป็นการพิสูจน์ว่าได้กลายเป็นเซียนอย่างเต็มตัวทุกๆองค์