คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6 ::: ผ้าเช็ดหน้า
Chapter6
“อย่านะ คังอิน....” อีทึกกล่าวอย่างตกใจเมื่อคังอินผลักตัวเองให้ตกลงไปบนเตียง แล้วคังอินก็ล้มลงนอนข้างตนเอง
“อีทึก นายอย่าคุยกับฮยอนจุงอะไรนั่นอีกจะได้มั้ย?” คังอินที่นอนอยู่ข้างๆเอ่ยขึ้น น้ำเสียงดูจริงจัง ราวกับว่าเจ้าตัวนั้นเตรียมความคิดในเรื่องนี้เอาไว้ก่อนหน้านี้แล้ว
“ทำไมล่ะ?” อีทึกหันหน้าไปถาม ด้วยใจที่เต้นแรงอย่างกับจะระเบิดออกมา
“ฉันไม่ชอบ” เอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบๆ
“ อื้ม ก็ได้” อีทึกพยักหน้าตกลง ก่อนที่คังอินจะหลับไปเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไป
....ฉันจะขอคิดเอาแต่ฝ่ายเดียวได้มั้ย...ว่านายเองก็มีใจให้กันบ้าง...ไม่งั้นนายคงไม่กินเหล้าจนเมาขนาดนี้....นายรู้สึกยังไงกับฉันกันแน่....อย่างเดียวกับที่ฉันรู้สึกกับนายในตอนนี้รึเปล่า..
……………………………………………
………………………….
…………………
……….
….
เช้าวันอากาศสดใส อีทึกที่ตื่นตั้งแต่เช้าเดินออกมาเดินเล่นที่บริเวณชายหาด กำลังนั่งมองดวงอาทิตย์ที่เพิ่งจะโผล่พ้นจากผิวน้ำ แสงแดดอ่อนๆที่สาดส่องทำให้ตนเองยิ้มออกมา เมื่อนึกถึงคำพูดของคังอินเมื่อคืนนี้..
“อรุณสวัสดิ์ครับ”ฮยอนจุงเอ่ยทักทาย เมื่อเห็นร่างบางนั่งอยู่
“เช่นกันครับ” ก้มศรีษะเป็นการทักทายตอบ ก่อนที่อีกฝ่ายจะเดินมานั่งข้างๆ
“เมื่อคืนหลับสบายมั้ยครับ” ฮยอนจุงพยายามชวนคุย เมื่อเห็นอีกฝ่ายดูมีท่าทีนิ่งๆไป
“ก็ดีครับ คุณล่ะ” อีทึกเอ่ยถามเป็นมารยาท
“ผมก็เหมือนกัน เอ่อ คุณอีทึกชอบทะเลมั้ยครับ?” เอ่ยคำถามขึ้นเพื่อเป็นการชวนคุยอีกครั้ง
“ครับ ผมชอบทะเล ชอบเวลาพระอาทิตย์ขึ้นจากผิวน้ำ มันสวยมาก” อีทึกตอบ พร้อมกับเงยหน้ามองท้องฟ้า
“ผมก็เหมือนกัน ทะเลตงไห่เนี่ย สวยมากๆเลย สวยเหมือนที่เกาหลีเลยล่ะ ” ฮยอนจุงพูด พร้อมกับแอบมองใบหน้าสวยนั้น รอยยิ้มแบบนั้นของนาย มันทำให้ใจชั้นหวั่นไหวมากเลยนะ รู้มั้ยอีทึก
“ทำอะไรน่ะ” อีทึกเอ่ยถามอย่างตกใจ เมื่ออยู่ดีๆ ฮยอนจุงก็หยิบโทรศัพท์มือถือมาถ่ายรุปของตนเอง
“ถ่ายรูปไง มาถ่ายด้วยกันนะ” ฮยอนจุงบอก พร้อมกับเขยิบไปนั่งจนติดกับอีกฝ่าย พร้อมกับกดชัตเตอร์ อยากเก็บภาพเวลาเหล่านี้ไว้จัง ไม่รู้ทำไมถึงทำแบบนี้ คงเพราะผมชอบคุณเข้าซะแล้วล่ะมั้งอีทึก
อีทึกเองก็ไม่ได้คิดรังเกียจอะไร พอจะเข้าใจความรู้สึกของอีกฝ่าย แต่ตนเองไม่สามารถที่จะชอบฮยอนจุงได้เพราอะไรน่ะหรอ หัวใจของเค้าคนนี้ หัวใจของปาร์คจองซู มอบให้คิมยองอุนไปตั้งนานแล้ว
ถึงได้รู้สึกเช่นเดียวกับที่ฮยอนจุงกำลังรู้สึกอยู่ ....การแอบรักข้าง
“อ๊ะ” เสียงหวานเอ่ยขึ้น ขณะที่ฮยอนจุงยังถ่ายรูปตัวเองเล่นอยู่ ก็เกิดมีลมพัดแรงทำให้เม็ดทรายที่อยู่บนพื้นปลิวเข้าตาของตน
“คุณอีทึก เป็นอะไรหรือเปล่าครับ” ฮยอนจุงเอ่ยถามด้วยความตกใจเมื่อเห็นอีกฝ่ายกำลังขยี้ตา ก็พอจะเข้าใจได้บ้างว่าเกิดอะไรขึ้น
“อย่าขยี้นะครับ ไม่งั้นมันจะอักเสบ” ฮยอนจุงพูดพร้อมกับค่อยๆหยิบผ้าเช็ดหน้าของตนพับตรงมุมให้แหลม เพื่อเขี่ยเม็ดทรายที่ตาของอีกฝ่าย แล้วยื่นผ้าเช็ดหน้าของตนให้
“ขอบใจนะ” อีทึกเอ่ยขึ้นเป็นการขอบคุณ ก่อนจะรับผ้าเช็ดหน้าเอาไว้ ค่อยๆซับน้ำตาที่ไหลจากการขยี้ตาเมื่อครู่
++อีกด้านของชายหาด++
ร่างหนาค่อยๆลืมตาขึ้นมา ด้วยความรู้สึกมึนๆจากฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปมากเมื่อคืน มือหนาค่อยๆขยี้ตาก่อนจะลุกออกไปสูดอากาศที่ระเบียง มองดูเตียงที่อยู่ด้านข้างซึ่งพับอยู่อย่างเรียบร้อย
สายตาของตนมองเห็นภาพที่อยู่ตรงชายหาดอย่างชัดเจน ภาพของอีทึกกับฮยอนจุง ที่กำลังจูบกัน มือทั้งสองข้างกำหมัดแน่น นายกับฮยอนจุง มันคงมากกว่าคำว่าเพื่อนใช่มั้ย?
………………………………
……………………………
…………………….
ถ้าเมื่อสามปีก่อน ผมมีความกล้าเพียงพอที่จะบอกรักใครซักคน มันคงจะดีกว่าตอนนี้ที่ผมต้องปิดกั้นความรู้สึกของตนเอง
การที่เราจะรักใครสักคนมันยาก ผมเข้าใจ และผมก็เข้าใจด้วยว่า การจะลืมใครสักคนที่เรารักมันยากกว่ามากขนาดไหน
เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะผมกลัวว่าความรู้สึกของผมนั้น เค้าอาจจะได้ไม่ได้รู้สึกเช่นเดียวกัน ถ้าแบบนั้น มิตรภาพของเราล่ะ มันต้องสลายไปแน่ๆ ผม่ไม่อยากให้มันเป็นแบบนั้นนะ....
ผมถึงได้ปล่อยเวลาให้ผ่านไป แค่เพียงผมคอยดูแล ปกป้องเค้าในฐานะเพื่อนสนิทก็เพียงพอแล้วล่ะ...นายจะเอาอะไรไปมากกว่านี้ล่ะ...เค้าเป็นเพียงแค่เพื่อนรักของนายเท่านั้นนะ..คิมยองอุน
นายอย่าลืมสิ่ว่า ตอนนี้นายมีใครอีกคนที่เค้ารักนายมากแค่ไหน ลีฮยอกแจไง ชื่อนั้น ชื่อของคนที่รักนาย นายจะกล้าทำร้ายคนที่เค้ารักนายมากขนาดนั้นได้ยังไง ตัดใจจากปาร์คจองซูซะ อย่างไรมันก็ไม่มีทางเป็นไปได้หรอก
มองภาพข้างหน้านั่นซิ เพื่อนของนาย ปาร์ค จองซู เพื่อน จำไว้สิ่ว่านั่นคือเพื่อน เขากำลังจะมีความสุขกับคนที่เขารัก นายต้องดีใจกับ ”เพื่อน” ของนายซิ
“เฮ้ คังอิน ลงมาเร็ว” ซีวอนที่ยืนอยู่ด้านล่างกับฮีชอลตะโกนขึ้นมา เมื่อเห็นเพื่อนตัวเองกำลังยืนอยู่ที่ระเบียงห้องนอน
“อื้ม เดี๋ยวตามลงไป” คังอินตอบ ก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป พยายามสะบัดให้ภาพเมื่อครู่หายออกไปจากความคิดของตน
“ไง” ซีวอนเอ่ยขึ้นทันทีที่ฮยอนจุงและลีทึกเดินเข้ามาพร้อมกัน ทำให้คนที่นั่งมองอยู่อย่างคังอิน ถึงกับเซ็งๆ
“ได้เวลากินข้าวแล้วหรอวะ?” ฮยอนจุงเอ่ยถาม พลางตบไหล่เพื่อนรัก
“ก็ใช่น่ะซิ หิวจะแย่อยู่แล้ว” ฮีชอลพูดขึ้น เนื่องจากเค้าทั้งสามคนมารอฮยอนจุงกับอีทึกนานแล้ว
“ไปไหนกันมาล่ะ?” คังอินเอ่ยถามลีทึกที่ยืนอยู่ด้านหลังฮยอนจุง
“ชายหาดด้านโน้น สวยมากๆเลยล่ะ” ฮยอนจุงเป็นฝ่ายตอบแทนลีทึกที่อยู่ด้านหลังของตน
“อื้ม” คังอินพยักหน้า ก่อนจะแอบมองลีทึกที่ยืนกำผ้าเช็ดหน้า สีที่ตนไม่คุ้นเคยอยู่ ผ้าเช็ดหน้านั้นคงเป็นของฮยอนจุงล่ะสิ่นะ คังอินได้แต่คิดแล้วก็โมโห ความรู้สึกตอนนี้มันเหมือนกับว่า มีพายุพัดกระหน่ำภายในใจของตน
หลังจากที่ทั้งหมดกินข้าวเช้าเสร็จ ซีวอนและฮีชอลก็ขอตัวแยกไปสวีทตามประสาคู่รัก ที่จะนั่งอยู่ตรงนี้ก็มีเพียงคังอิน ลีทึก และฮยอนจุงที่เหมือนกับว่าจะตามติดลีทึกไม่ยอมห่าง
“ลีทึก เราไปขี่จักรยานเล่นกันนะครับ” ฮยอนจุงที่รอโอกาสอยู่นานแล้วเอ่ยชวนลีทึกที่กำลังเชคเมลล์จากโทรศัพท์มือถืออยู่
“เอ่อ ” ลีทึกเอ่ยก่อนจะหันหน้าไปมองคังอินที่ยังนั่งนิ่งๆอยู่
“คุณคังอิน ไปด้วยกันนะครับ”ฮยอนจุงกล่าวชวนเป็นมารยาท นี่ก็เห็นแก่อีทึกหรอกนะ ที่ไม่อยากให้นายอยู่คนเดียว
“ไปเถอะน๊า คังอิน” เสียงหวานกล่าวชวนตามประสาไม่อยากให้คังอินนั่งอยู่ที่นี่คนเดียว เพราะฉันเป็นห่วงนายไง
“อื้มม ” คังอินพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะลุกตามฮยอนจุงและอีทึกที่เดินนำหน้าไปก่อน
ทำไมกันล่ะอีทึก ทั้งๆที่ฉันพยายามที่จะเลิกคิดถึงนาย เลิกเป็นห่วงนาย แต่ทำไมนายถึงยังเป็นห่วงฉันล่ะ เพียงเพราะว่าฉันเป็นเพื่อนของนายใช่รึเปล่า...
+++++++++++++++++++++++++++++++++
ความคิดเห็น