คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : CHAPTER'4 "อะไรที่แปลกไป?"
“ม มยองซู นายมาที่นี่ได้ไง?” ผมถึงกับตกใจที่มีมืออีกมือนึงมาช่วยผมเก็บเศษเหยือกน้ำและปรากฎว่าคนที่มาช่วยผมก็คือคิม มยองซู ผู้ชายที่เพิ่งจะ...ไปเมื่อตอนเย็นของวันนี้ .///.
“ขับรถมา”
“อ๋อ แล้วทำไมถึง...โอ๊ย!” ระหว่างที่คุยกับเค้า ด้วยความไม่ระวังของผม เศษแก้วก็เลยบาดนิ้วเอา แสบอ่ะ T_T
“เฮ้ย เก็บอีท่าไหนเนี่ยดูสิเลือดออกเลย เอานิ้วมานี่”
“ไม่ให้ ไม่ต้องมายุ่งหรอกเดี๋ยวฉันไปล้างแผลเอง” ผมบอกปัดก่อนที่จะยกนิ้วตัวเองขึ้งมาดู โดนเศษบาดยาวเลย แต่ก็ไม่ลึกเท่าไหร่ แค่ทายาติดพลาสเตอร์ก็น่าจะโอเคแล้ว
“อย่าดื้อ จะดูให้”
“ฉันไปดื้อใส่นายตอนไหน? ฉันไม่อยากรบกวนนาย เรื่องเล็กๆแค่นี้เอง” มยองซูชักสีหน้าใส่ผมแล้วดึงนิ้วชี้ที่เป็นแผลไปแตะที่ปากของเขา เขาค่อยๆดูดเลือดจากนิ้วผมแล้วกลืน...เห้ย!เขากลืนไปทำไม มันต้องคายออกมาไม่ใช่หรอO///////////////////////////////O!!!!?
“ก็แค่นี้เอง” เขาจ้องตาผมนิ่ง แต่ผมก็ต้องเป็นฝ่ายละสายตาออกก่อนเพราะผมร้สึกไม่ดีที่ต้องจ้องตาคู่นั้นนานๆและมันคงไม่ดีแน่ๆ ถ้าผมไม่ออกไปจากตรงนี้
“ฉ ฉันว่าฉันไปทาแผลก่อนดีกว่า นายกลับบ้านได้แล้วแหละมันค่ำแล้ว”
“เดี๋ยวก่อน...” ไม่ทันที่ผมจะเดินออกไปสักก้าวก็ต้องหยุดเพราะมยองซูพูดดักผมไว้ แต่ผมก็ไม่ได้หันไปเผชิญหน้ากับเขาหรอกนะ
“มีอะไรหรอ?”
“เปล่าหรอก แค่อยากบอกให้นายนอนหลับฝันดี”
ฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดีฝันดี
นี่ผมเป็นอะไรกับไอ้’ฝันดี’ ผมใจเต้นทำไม ผมไม่เข้าใจ T[]T!
“ซองยอล เฮ้!”
“ห๊ะ?”
“ใจลอยเรื่องอะไรอยู่? เรียกหลายครั้งก็ไม่หัน” เขายืนโบกมือไปมาอยู่ตรงๆหน้าผมสองสามครั้งแล้วมองอย่างสงสัย ผมทำอะไรผิดหรอ?
“ไม่ได้ใจลอย แค่รู้สึกง่วงๆ ห๊าวววววววว”
“แน่ใจ?นึกว่าเขิลฉันซะอีก” มยองซูมองหน้าผมแล้วยิ้มกว้าง
“บ้าสิ ฉันไม่ได้เขิล ง่วงนอนจริงๆนะเนี่ย”
“งั้นก็รีบขึ้นไปนอนเลย ฉันเองก็จะกลับบ้านไปฝึกเล่นกีต้าร์ต่อเหมือนกัน สัปดาห์หน้าก็จะขึ้นแสดงละ”
“จริงหรอ? สู้ๆนะ”
“ขอบใจ ไปก่อนนะ J” แล้วมยองซูก็เดินออกจากบ้านพร้อมกับคุณป้าอินจอง เมื่อแม่เข้ามาในบ้าน,ผมก็จัดการเก็บร้านและปิดบ้านแล้วก็ขึ้นห้อง เอาล่ะ คืนนี้ผมจะต้องคุยกับพี่รหัสให้ได้ ไม่งั้นเรื่องคงไม่เดินแน่ๆ ผมไม่อยากโดนทำโทษ T^T
“...” ตอนนี้ผมโทรออกแล้วนะ มาดูกันว่าผมจะได้คุยกับพี่รหัสหรือไม่
..........
[ครับผม] เฮือกกกกกกก! พี่เค้ารับแล้ว ส เสียงหล่อซะด้วย T^T
“ส สวัสดีฮะ ผ ผมอี ซองยอล เป็นน้องรหัสของพี่นะฮะ”
[น้องรหัสนี่เอง กว่าจะโทรมาเนอะ พี่ก็นั่งรอสายเข้ามาทั้งวันละ]
“ผมไม่ได้ตั้งใจ ผมเป็นคนไม่ค่อยมั่นใจ ขอโทษนะฮะ”
[ไม่ต้องคิดมากครับ พี่ก็พูดขำๆไปงั้นแหละ] ผมถอนหายใจออกมาเบาๆ ดีนะที่พี่เค้าไม่โกรธ แถมยังดูเป็นคนใจดี ไม่ถือตัวอีกด้วย
“แล้วพี่ชื่ออะไรหรอฮะ?”
[โหน้อง มาถึงก็ถามชื่อกันเลยหรอ? ถ้าบอกไปมันก็ไม่สนุกดิ ของแบบนี้มันต้องสืบไปเรื่อยๆ]
“พี่บอกผมหน่อยสิฮะ ผมกลัวว่าจะโดนทำโทษT^T”
[พี่บอกแน่ครับ แต่ให้ถามอย่างอื่นยกเว้นชื่อ]
“งั้นพี่ช่วยบอกลักษณะของพี่หน่อยได้มั้ยฮะ?”
[อืม...ลักษณะหรอ? พี่ค่อนข้างสูงแล้วก็เล่นบาสครับ] ผมจดรายละเอียดที่พี่เค้าบอกลงสมุดที่เอาขึ้นมาเตรียมไว้ก่อนหน้าที่จะโทรหาพี่เค้าอย่างเร่งรีบ
“ฮะ ขอบคุณมากนะฮะพี่รหัส ผมไม่กวนแล้ว”
[โอเคครับ แล้วพรุ่งนี้เจอกันนะ]
“เจอกัน? แล้วพี่รู้จักผมด้วยหรอฮะ? พี่รู้หรอว่าหน้าตาผมเป็นยังไง?”
[น้องออกจะน่ารัก ทำไมพี่จะไม่รู้จักล่ะ] เฮ๊? น่ารัก? ผมน่ารักตรงไหน พี่เค้าขี้ตู่จัง _////_
“เอาเป็นว่าผมไม่กวนแล้วดีกว่า ราตรีสวัสดิ์ฮะ”
[เช่นกันครับผม]
ตู๊ด..
ผมเปิดไดอารี่ประจำตัวขึ้นมาเขียนบันทึกเรื่องราวของวันนี้ด้วยความรู้สึกโล่ง มีความสุข และแปลก ก่อนที่จะเข้านอน
พี่รหัสของเราดูท่าทางจะใจดี ไม่หยิ่ง คุยเก่ง และนั่นคือสิ่งที่เราต้องการเพราะเราเป็นคนที่ไม่ค่อยกล้าคุยกับคนอื่นที่ไม่รู้จัก อยากรู้จังว่าพี่เค้าคือใคร , อีกเรื่องนึง วันนี้เพื่อนใหม่ที่เพิ่งจะรู้จักเมื่อวานมาทำอะไรแปลกๆใส่เราด้วย จะผิดมั้ยถ้าเราคิดว่าเขา.....ช่างเถอะ! ผู้หญิงหน้าตาน่ารักออกจะชอบเขาเยอะแยะ คงไม่ชอบไม้ป่าเดียวกันหรอก เพราะยังไงก็แค่เพื่อน เพื่อน เพื่อน! เราคือเพื่อนกัน
ซองยอลกับมยองซู...
เช้าวันต่อมา
“ซองยอล มาหาแม่ในครัวหน่อยสิลูก”
“ฮะ” ผมเดินเข้าไปหาแม่ทันทีที่พูดจบประโยค กลิ่นหอมตลบอบอวลภายในห้องครัวแตะจมูกผมเข้าอย่างจัง วันนี้วันอะไรทำไมแม่ถึงทำอาหารเยอะแยะเต็มไปหมดแบบนี้เนี่ย?
“นี่จ่ะข้าวกล่องสำหรับวันนี้”
“หื้ม? ทำไมสองกล่องล่ะฮะ?”
“ก็แม่ทำเผื่อลูกชายของคุณอินจองเขาด้วยน่ะสิ ฝากเอาไปให้ด้วยนะลูก” แม่พูดพร้อมกับตบข้าวกล่องสีเขียวอีกกล่องนึงเบาๆ ส่วนข้างๆก็คือกล่องข้าวสีฟ้าของผม..
“ผมไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ต้องทำเผื่อเขาด้วย?”
“เมื่อวานแม่คุยกับคุณนายอินจองไว้แล้วว่าจะให้มยองซูขับรถมารับลูกไปโรงเรียนตอนเช้าทุกวัน แม่ก็เลยต้องตอบแทนไง เข้าใจรึยังล่ะ?” เห้ย! แม่ทำแบบนี้ได้ไงอ่ะ? แม่ไม่ได้ปรึกษาผมเลย งื้อ จะให้ไปโรงเรียนพร้อมกับมยองซูทุกวันเนี่ยนะ ผมไม่โอเคจริงๆ T___T
“ไม่เอาได้มั้ยฮะแม่ บ้านเราเองก็อยู่ใกล้โรงเรียนแล้วนะ ผมเดินไปเองก็ได้”
“ไม่เอาไม่ได้ แม่ตกลงกับคุณนายอินจองไว้แล้ว เอาข้าวกล่องให้มยองซูด้วย แม่ไปขายของก่อนนะ” แม่ยัดถุงข้าวกล่องใส่มือผมแล้วเดินออกไปยังหน้าบ้านทันที ผมมองสิ่งของที่อยู่ภายในมือก็อดถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ นี่ผมจะต้องเจอมยองซูทุกวันจริงๆใช่มั้ย? ผมไม่ได้รังเกียจหรือไม่ชอบอะไรเขาหรอกนะ แต่ผมแค่รู้สึกไม่ดีที่ต้องอยู่ใกล้กับเขา อาจจะเป็นเพราะมยองซูเป็นคนดัง? ไม่น่าจะใช่ หน้าตาดี? ไม่มั้ง หรืออย่างอื่นก็ไม่รู้ล่ะ แต่ผมไม่อยากอยู่ใกล้เขามากจริงๆ ฮือ
ปี๊น!!!
“ซองยอลไปโรงเรียนได้แล้วลูก มยองซูมาคอยแล้ว!!” สุดท้ายผมก็ต้องไปโรงเรียนกับเขาจนได้สินะ โธ่..
--------------------------------------------------------------------------------------
อย่าลืมเม้นเป็นกำลังใจให้ไรท์ตัวน้อยๆคนนี้ด้วยนะคะ
อาทิตย์หน้าไรท์อาจจะไม่ได้อัพให้นะคะ เพราะต้องไปค่ายวิทย์ห้าวันแหน่ะ T^T
ถ้ากลับมาแล้วจะปั่นให้ทันทีล่ะค่ะ สัญญา >___<
อย่าทิ้งกันไปไหนนะคะ ซารัง
ปล.ขอสปอยนิดนึงนะคะว่าตอนต่อไปมีตัวละครเพิ่มขึ้นแน่นอนจ้า
อยากรู้ล่ะสิว่าเป็นใคร? อย่าลืมติดตามต่อตอนหน้าด้วยนะคะ
ความคิดเห็น