หัวขโมยแห่งบารามอส>>>เมื่อเฟรินเปลี่ยนไป(อย่างรุนแรง)รีไรท์

ลำดับตอนที่ #5 : สานต่อ(รี)

ตอนที่ 5

“เจ้าพี่คาโลจ๋า...ตื่นได้แล้วค่า”เสียงแจ๋วๆของนางฟ้าตัวๆเฟรินเอ่ยดังขึ้นสักพักแล้ว

“อืม....หา”เจ้าชายที่มาดไม่ค่อยจะสถบเท่าไหร่ สถบดังลั่นห้อง ใบหน้าเรียวน้อยๆห่างจากหน้าเขาแค่เกือบคืบได้ ส่งยิ้มสดใสมาที่เขา หัวใจดันเต้นตุมตามโดยไม่รู้ตัว ใบหน้าขาวใสเรื่อยแดงระเรื่อ

ให้ตายสิ..

ตกใจหมดเลย

“เดี๋ยวเจ้าพี่ต้องไปอ่านน้ำนะคะ หนูจะรอข้างนอกค่ะ”

เฟรินพูดอย่างมีสัมมาคารวะแล้วเดินรี่ออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว

“เดี๋ยวนายกับโรพาเฟรินไปกินข้าว”คาโลพูดพร้อมมองไปที่คิลกับโรที่นั่งอยู่บนเตียง(สงสัยถูกปลุกก่อน)ขอบตาคล้ำหมีแพนด้า เนื่องจากเมื่อคืนนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่

“เออๆ หาวววว~~”

คิลรับปากแบบส่งๆก่อนจะหาวอย่างกลัวแมลงวันแถวๆนี้จะบินเข้าและเดินตามหลังเฟรินต้อยๆอย่างเซงๆ

ณ.สนามเด็กเล่น (ที่เดิมๆ)

สนามเด็กเล่นที่ไม่เล็กไม่ใหญ่แห่งเดี่ยวในเอดินเบิร์ก เนืองแน่นไปด้วยเด็กๆที่ยังโตไม่ถึงขั้นที่เข้าโรงเรียนได้ เสียงเจี้ยวจ้าวสดใสของเด็กดังไปทั้วบริเวณรอบๆ ที่นี่เต็มไปด้วยเด็กๆและผู้ปกครอง ส่วนบริเวณข้างๆนั้นคือ สวนสาธารณะเอดินเบิร์ก ซึ่งกินเนื้อที่ประมาณสิบไร่กว่าๆ นับว่าใหญ่พอดู บรรยาการร่มรื่น มีผู้คนประปรายในนั้นเป็นนักเรียกโรงเรียนพระราชากว่าครึ่ง เพราะที่นี่อยู่ไม่ไกลจะโรงเรียนมากนั้นแล้วบรรยาการก็ดีด้วยเหมาะสำหรับคู่รักและพวกที่ต้องการพักผ่อนนอนหลับ

“วันนี้พวกพี่ๆไม่มีเรีนเหรอคะ”เสียงใสๆดังขึ้น

“วันนี้มีเรียนแต่อยู่”เสียงเรียบๆตอบมา

“จริงๆเค้าเรียกว่าโดดเรียนน่ะ”คิลตอบยิ้มๆแล้วเอนตัวนอนบนพื้นหญ้า

เออ...ตูรู้เฟ้ย!

ไอ้ที่ต้องโดดเรียนเพราะใครมันขอร้องฟะ

เจือกยิ้มดีอีก...

เมิงไงว่ะ ไอ้หมาคิล

เอ...แต่วันนี้ก็แปลกๆนะ ไอ้โรที่คอยตามติดตูดเฟรินมันหายหัวไปไหนฟะ...ดีไม่มาก็ดีช่างหัวมันโค ตะ ระรำคาญเลย  คาโลคิดเรื่อยเปื่อย

“คาโลนายไม่รำคาญเฟรินบ้างเลยหรือไงฟะ มันชอบพล่ามเรื่องบ้าอะไรก็ไม่รู้เซ็ง”คิลหันไปกระซิบคาโล

ตอนนี้ผมจะบ้าตายครับ

ไอ้เฟรินงั่งคนก่อนเหมือนไหร่จะกลับมานะ แมร้งไม่มีเพื่อนคุย แต่เห็นไอ้คาโลทำท่ารักเด็กเป็นนางสาวไทยก็มันดี เอิ๊กๆ ต้องรอดูต่อไป

“ไม่ เด็กก็งี้”

“เหอะๆนายมันแฟนเฟริน ยังไงนายก็รับได้ แต่ฉันมันเพื่อนสนิทนะโว้ย จะวางตัวยังไงก็ไม่ถูก บ้านฉันมีเด็กซะที่ไหน  แล้วเมื่อไหร่เฟรินจะเป็นอย่างเดิม”คิลพูด เหอะๆลองพูดๆดู

“เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น”คาโลตอบอย่างไม่สนใจคิล

“เฟรินนาย เอ๊ย หนูรักพี่ปล่าว”คิลพูด ทำให้คาโลที่อ่านหนังสืออยู่หันไปทันที

“รักสิพี่คิล พี่คิลใจดี”(มั้ง) อากาศรอบๆเริ่มหนาวขึ้น เฟรินเมื่อนายยังหลอมน้ำแข็งไม่ได้ฉันจะสานต่อเอง หึหึ(หมั่นไส้มากนาน)

“แล้วรักพี่คาโลหรือป่าวล่ะ”คิลถามเฟริน และหันไปหาคาโลที่หน้าเริ่มขึ้นสี

“รักสิคะ พี่คาโลก็ใจดี”ฉับพลันอากาศโดยก็กลายเป็นปกติ และหน้าคาโลก็แดงแปร๊ด

“แล้วรักพี่โรหรือป่าว หึหึ^^”คิลยิ้มที่มุมปากอย่างเจ้าเล่ห์(รู้ๆคำตอบกันอยู่แล้ว)

“รักมากมายเลยค่า ^^”

เฟรินน้อยน่ารักตอบโดยไม่รู้ชะตากรรม จะฉับพลันอากาศก็หนาวโดยไร้สาเหตุ ผู้คนโดยรอบเริ่มแตกตื่น อุณหภูมิเริ่มลดจนถึงจุดเยือกแข็ง หิมะเรื่มโรยปราย ลมพัดมาเริ่มรุนแรงขึ้น  จะเกิดพายุหิมะอยู่รอมร่อถ้าคิลไม่ตัดบทขึ้นเสียก่อน

“คาโลหยุดสิเฟ้ย ตูหนาวจะตายอยู่แล้วเฟรินก็เหมือนกัน”

คาโลชำเลืองมองเฟรินที่กำลังเกาะหนึบของของตนอยู่ ก่อนจะถอนหายใจ คิลตบไหล่เขาเบาๆก่อนจะส่งซิกบอกลางๆว่า ‘มันยังเด็กไร้เดียงสา อย่าไปสนใจ,’ก่อนจะหยุดร่ายเวทย์ บรรยาการกลับมาเป็นเหมือนเดิม

“เจ้าพี่คาโลขาไปเล่นไม้กระดกกันเถอะน้า..”อย่าปฎิเสธแต่พูดไม่ออกง่ะ คาโลเลยหันไปมองคิลเพื่อขอความช่วยเหลือ คิลก็ยักไหล่ตอบอย่างปลงๆ

“ยะ..อย่าดีกว่า”

เมื่อมองนัยน์ตาสีน้ำตาลวิบวับหม่นหมองลงทำให้เขาต้องใจอ่อน

“กะก็ได้ ^^;”

“เย้”

หลังจากนั้นทั้งสองก็เล่นไม้กระดกอย่างสนุกสนาน(?)เป็นภาพที่น่ารักสำหรับทุกๆคนยกเว้นนักฆ่าบางคนที่บัดนี้ได้ลงไปนอนกลิ้งอยุ่บนพื้นอย่างไม่อายใคร

“ก๊ากกๆๆ ฮ่าๆๆ วู้ๆๆๆ ตลกโคร ตเลยว่ะ ฮ่ะๆๆก๊ากก”

“พี่ครับผมขอเล่นกับสาวน้อยเองได้ไหมล่ะครับ”เด็กผู้ชายคนหนึ่งสะกิดแขนเสื้อของคาโล

“กะ..ก็ดี เฟรินเดี๋ยวฉันจะไปนั่รอที่เก้าอี้ตัวนั้นนะ”

คาโลซึ่งตกเป็นเป็นสายตาของใครต่อใครลงจากไม้กระดกอย่างเงอะๆงะๆแล้วเดินไปหาคิลที่นอนเกลือกกลิ้งอยู่แถวๆนั้น

“พอแล้วคิล”คาโลกล่าวเตือนเพื่อนที่เส้นตื้นเกินเหตุ

“ฮ่าๆๆๆ ก็ได้ๆ อิอิ”

.....

“คะคาโล ช่วยด้วย นะน้ำ แคกๆๆ ลายติดคอ แค่กกๆๆ”

สมน้ำหน้า!!!

“คาโล”คิลพูดขึ้นเมื่อหายบ้า

“....”

“คาโลๆ”คิลเรียกอีกที

“อะไร”เสียงเรียบๆตอบมาอย่างไม่สนใจ

“คาโลฉันว่าเด็กคนนั้นจะจีบเฟรินนะ”คาโลหันไปมอง

“นายจะเอายังไง”เมื่อคิลหันไปก็พบกับความว่างเปล่าเพราะคาโลเดินดุ่มๆตรงไปที่เฟริน

“เฮ้ย อย่าฆ่าเด็กนะโว้ยยยย”แล้วก็วิ่งไปที่คาโลทันที


จบตอน เม้นสักนิส ให้กำลังใจเราได๋ฮ้า