คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่ 2
“เขาชื่อ ดร.โฮยา ครับ”
“ไม่ทราบว่าเขาจะมาตอนนี้ได้เลยมั้ยคะ”
“เดี๋ยวผมจะลองติดต่อดูให้นะครับ”พูดจบ นายแพทย์ก็เดินออกจากห้องไป
เพียงไม่นานก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้นก่อนที่จะเปิดออก หมอหนุ่มเดินเข้ามา รูปร่างหน้าตาเข้าขั้นดี(มาก 555+ ไรเตอร์เติมเอง) บุคลิกดูดีกว่าที่เธอคิดไว้เยอะ
“ใช่ คุณหมอที่จะมารักษาลูกสาวดิฉันหรือเปล่าคะ”
“ใช่ครับ ผมเป็นจิตแพทย์ครับ”หมอหนุ่มขยับแว่นตาขึ้นเล็กน้อยเพื่อให้พอดีกับสายตา
“รบกวนช่วยบอกอาการของคนไข้ทีนะครับ”โฮยารู้สึกคุ้นกับใบหน้านี้ขึ้นมาทันที นี่ผู้หญิงที่วิ่งมาชนเมื่อวานนี่นา
“คือแกพึ่งเป็นวันนี้เองค่ะ แต่เมื่อวานแกบอกว่ามีคนมาหาแก แล้วจู่ๆแกก็วิ่งออกไป มาวันนี้แกดูเหมือนคนไม่ได้สติ พูดเพ้อแล้วก็หัวเราะอยู่คนเดียว”
“ก่อนที่จะเข้าโรงพยาบาลนี่ คนไข้มีเรื่องอะไรที่กระทบจิตใจหรือเปล่าครับ”
“คือแกพึ่งจะเสียคู่หมั้นไปน่ะค่ะ ตั้งแต่นั้นแกก็ขี้หงุดหงิด ไม่ยอมกินข้าว ไม่ทำอะไรซักอย่าง เอาแต่นั่งร้องไห้”
โฮยาจดบันทึกลงในสมุดวินิจฉัยตามอาการที่ผู้เป็นแม่เล่ามา แล้วค่อยวิเคราะห์อาการตามหลักจิตแพทย์
“ครับ แสดงว่าเรื่องนี้มีผลต่อจิตใจมาก ต้องพยายามอย่าให้เธอนึกถึงเรื่องนี้นะครับ ข้าวของที่ย้ำเตือนจิตใจ ถ้าเก็บไปให้หมดจะดีมากนะครับ”ผู้เป็นแม่ฟังจิตแพทย์แนะนำอย่างตั้งใจและพยักหน้ารับ
“ตอนนี้ผมต้องขอตรวจคนไข้ก่อนนะครับ”หมอหนุ่มเดินไปข้างๆร่างบางที่กำลังทอดสายตาออกไปนอกหน้าต่าง
“สวัสดีครับ ผมเป็นจิตแพทย์ประจำตัวคุณนะครับ คุณบอกได้ผมได้มั้ย ว่าคุณชื่ออะไร”
ใบหน้าหวานหันกลับมาก่อนจะทำหน้าตกใจ ร่างบางรีบถอยกรูดไปบนหัวเตียงทันที แววตาส่อแววถึงความกลัวอย่างมาก
“ยะ....อย่าเข้ามานะ ฉันกลัวแล้วๆๆ”มือบางรีบเอามือปิดหน้าปืดตาทันที ตัวสั่นด้วยความกลัว
“ไม่เป็นไรครับๆ ผมไม่ได้ทำอะไรคุณ ใจเย็นๆนะครับ ผมแค่อยากทราบชื่อคุณ”โฮยาเอื้อมไปจับมือยุนลงมา
“เห็นมั้ย ผมไม่ได้ทำอะไรคุณ ไม่ต้องกลัวนะครับ แม่คุณก็อยู่นี่”
“ต้องการอะไร”
“ผมแค่อยากรู้ชื่อคุณครับ คุณชื่ออะไร”
“ฉัน...ฉันชื่อยุนอา อิมยุนอา”
“ครับ”โฮยายิ้มก่อนจะหยิบของบางอย่างออกจากเสื้อกราวด์ออกมา
“รู้จักนี่มั้ยครับ”มือหนาหยิบรูปภาพเล็กๆที่มีแต่ลายเส้นออกมา
“อะไร”
“ดูออกมั้ยครับว่าเป็นรูปอะไร”
“ฉันไม่รู้”
“ไม่เป็นไรครับ”โฮยายิ้มอีกครั้งก่อนจะเก็บรูปเข้าไปในเสื้อกราวด์ แล้วหยิบสมุดบันทึกขึ้นมา จดอะไรบางอย่างลงไป
“ผมแนะนำให้ย้ายคนไข้ไปโรงพยาบาลที่ผมทำงานอยู่นะครับ เพราะที่นั่นผมจะมีเวลาดูแลคนไข้มากกว่า แต่ตอนนี้ผมต้องไปเข้าเวรแล้วล่ะครับ”โฮยาเก็บสมุดเข้าไปในกระเป๋าก่อนจะโค้งคำนับให้และเดินออกไป
“ค่ะ”
“เขาเป็นใครอ่ะ”
“ไม่ต้องกลัวนะลูก เขาเป็นหมอจะมารักษาลูกเอง ตอนนี้นอนก่อนนะลูกนะ”ผู้เป็นแม่พูดปลอบใจลูกที่ยังรู้สึกกลัวไม่หาย….
ประเทศสหรัฐอเมริกา รัฐแคลิฟอร์เนีย ซานฟรานซิสโก
“มาแล้วหรอคะ แทกำลังรอคุณอยู่พอดีเลย”หญิงสาวใบหน้าสะสวย เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นคนรักเดินมา
“ผมว่าเราไปนั่งตรงนั้นดีกว่านะครับ”ชายหนุ่มจูงมือแฟนสาวไปนั่งในห้องพิเศษที่ทางภัตตาคารจัดไว้ให้
“แทตื่นเต้นจังเลย มีไรจะเซอร์ไพรส์แทหรือเปล่าคะ”แทยอนยิ้มหวาน ใบหน้าสวยเติมไปด้วยรอยยิ้มแห่งความสุข แต่ใครจะรู้... ความสุขมักมาเร็วไปเร็วเสมอ...
“คือ...ผมอยากจะบอกคุณว่า..”
“ว่าอะไรคะ”หญิงสาวเงี่ยหูรอฟังอย่างตั้งใจ ดวงตากลมเต็มไปด้วยประกายแห่งความหวัง
“เราเลิกกันเถอะ”
“มะ..ไม่จริงน่า คุณล้อเล่นใช่มั้ยคะ อีกสักพักคุณต้องพูดว่า Just kidding แน่นอน”แทยอนหัวเราะเล็กน้อย ถึงแม้จะใจหายไปบ้างก็ตาม แต่ยังไงเธอก็มั่นใจว่าแฟนหนุ่มล้อเธอเล่นแน่นอน
“No. It’s not kidding. We can’t going together.”ร่างสูงหยุดพูดอยู่แค่นั้น
“Why???” ใบหน้าหวานมองชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ น้ำตาที่เริ่มปริ่มขอบตา ร่างบางรู้สึกอึ้งไปหมด
“I’m sorry my dear. I’m sorry”
“ฮึก ฮือๆ”แทยอนกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่ จึงได้แต่ปล่อยให้มันไหลออกมา หวังว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันจะแค่ฝันร้ายยามค่ำคืนเท่านั้น
ชายหนุ่มค่อยๆเดินออกไป ทิ้งให้ร่างบางนั่งร้องไห้กับความเจ็บปวดอยู่เพียงคนเดียว
“ฮือๆ ทำไม ฮึก ฉันเกลียดคุณที่สุดเลย”แทยอนได้แต่นอนร้องไห้บนเตียงอยู่คนเดียว ทำไม ทั้งๆที่เธอรักเขามากขนาดนี้ ทำไมถึงทิ้งเธอไป
วันต่อมา..
“ฮัลโหล แม่คะ ฮึก แม่ ฮือๆ”เสียงหวานสั่นเครืออย่างห้ามไม่ได้ เมื่อได้ยินเสียงผู้เป็นแม่ที่ไม่เจอนาน
“เป็นอะไรไปลูก”เสียงปลายสายตอบกลับมาด้วยความเป็นห่วง
“หนูจะกลับเกาหลีแล้วนะคะ ฮึก แล้วหนูจะเล่าให้ฟัง แค่นี้นะคะ”
ณ สนามบิน
ผู้โดยสารเที่ยวบินที่ 21 ซานฟรานซิสโก-โซล เชิญช่องผู้โดยสารขาออกค่ะ
เสียงพนักงานสาวประจำสนามบินประกาศขึ้น ร่างบางเดินลากกระเป๋าใบใหญ่ไปตามทางผู้โดยสารขาออก
หวังว่าการกลับเกาหลีครั้งนี้ จะช่วยทำให้จิตใจที่บอบช้ำของเธอดีขึ้น เธอเลือกที่จะทิ้งความทรงจำอันเลวร้ายไว้ที่อเมริกาและกลับมาอยู่กับครอบครัวเธอที่กำลังรออยู่....
อีกทางด้านหนึ่ง
“ขอสัมภาษณ์คุณซันนี่หน่อยค่ะ ไม่ทราบว่าข่าวที่ว่าไปมีความสัมพันธ์กับผู้กำกับหนังหนุ่มคิม ยองอุค จริงหรือเปล่าคะ”
“แล้วรูปที่ปารัสซี่ถ่ายได้ว่าเดตกับดาราหนุ่ม ลี ดงจุน ล่ะคะ”
“ช่วยตอบคำถามหน่อยค่ะ!!!”บรรดานักข่าวจากหลายสำนักพิมพ์มากมายต่างมารุมสัมภาษณ์นักแสดงสาวที่เป็นข่าวดังอยู่ในขณะนี้ ลีซุนกยู
“ไม่สะดวกที่จะตอบเท่าไหร่ ขอตัวนะคะ”ใบหน้าหวานยิ้มให้กับนักข่าว โดยมีบอดี้การ์ดร่างใหญ่สองคนคอยแหวกทางเดินให้
“เชิญค่ะ คุณหนู”รถสปอร์ตสีดำสุดหรูมาจอดรออยู่ตรงปลายทางโดยมีผู้จัดการเป็นคนเปิดประตูให้
“เฮ้อ น่าเบื่อจริงๆข่าวไร้สาระพวกนี้”คิ้วเรียวสวยได้รูปขมวดเป็นปม ใบหน้าสวยแสดงความไม่พอใจ
“ใจเย็นๆซันนี่ เดี๋ยวทางบริษัทก็จะเคลียร์ข่าวให้”ผู้จัดการสาวพูดปลอบใจ
“เร็วๆละกัน”
“ค่ะๆ”
เสียงโทรศัพท์ของซันนี่ดังขึ้น มือเรียวยกโทรศัพท์ขึ้นมาดู ก่อนจะกดรับด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์นัก
“มีอะไรคะ แม่”
“ซันนี่ ฮือๆ พ่อหนู แย่แล้ว รีบมาโรงพยาบาลด่วนเลยลูก”เสียงคนเป็นแม่สั่นเครือจนน่าตกใจ ดวงตากลมเบิกกว้าง พลางรีบสั่งผู้จัดการให้ไปโรงพยาบาลทันที
ตึก ตึก ตึก
“แม่!!!”เสียงหวานดังขึ้น คนเป็นแม่หันไปมองด้วยน้ำตานองหน้าก่อนจะโผเข้ากอดลูกสาวอันเป็นที่รัก
“พ่อเป็นอะไรคะ”
“พ่อ โรคหัวใจกำเริบ หมอเข้าไปนานแล้ว ป่านนี้ยังไม่ออกมาเลย”
แอ๊ด
“หมอ พ่อเป็นยังไงบ้างคะ”
“หมอพยายามเต็มที่แล้วนะครับ เราไม่สามารถช่วยคนไข้ไว้ได้ หมอเสียใจด้วยนะครับ”ผู้เป็นแม่ได้ยินดังนั้นก็ปล่อยโฮอย่างไม่อายใคร ส่วนร่างบางได้แต่ยืนนิ่ง ดวงตากลมเต็มไปด้วยม่านน้ำตา
ขาเรียวเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน ไปยังเตียงของผู้เป็นพ่อที่นอนสงบนิ่งอยู่ ซันนี่ซบลงบนอกของผู้เป็นพ่อ ปล่อยให้น้ำตาแห่งความเจ็บปวดไหลออกมา
“ไม่เป็นไรนะคะพ่อ เดี๋ยวหนูจะดูแลแม่เองนะคะ”ร่างบางเงยหน้าขึ้นมากุมมือผู้เป็นพ่อไว้ บนเสื้อเต็มไปน้ำรอยน้ำตาวงใหญ่
“ขอบคุณนะคะพ่อ ที่ทำให้หนูมีวันนี้ หลับให้สบายเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงอะไรนะคะ”ซันนี่พยายามควบคุมเสียงให้เป็นปกติที่สุดก่อนจะหอมแก้มคนเป็นพ่อเบาๆและยิ้มให้อย่างอ่อนโยนแต่แฝงไว้ด้วยความเศร้าสุดหัวใจ
ร่างเล็กรักคนเป็นพ่ออย่างมาก ผู้ที่คอยเกื้อหนุนเรื่องต่างๆให้เธอ ทำให้เธอมีวันนี้ได้ แต่เธอก็รู้สึกเสียใจที่ยังไม่ทันได้ตอบแทนบุญคุณของผู้เป็นบิดาเลย....
.............................................................................................................................
อ่า จบไปแล้วอีกหนึ่งตอนนนนนนนนนนนนนนน
ดราม่าสุดๆเยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยT^T
ความคิดเห็น