loving you.. ขอโทษที! คนคนนี้ของฉัน (?)

ลำดับตอนที่ #4 : loving you {2} คำถามที่ต้องถาม!

 

 

 " กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด " หลังจากเสียงกริ๊ดฉันดังออกไป คุณพ่อกับคุณแม่ถึงกับต้องเอามือทั้งสองข้างอุดหูทันที!

" แม่ค่ะ พ่อค่ะ! ขอบคุณมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก! " ฉันไหว้พ่อและแม่อย่างปลิ้มใจ! tt' อยากจะร้องไห้ (เวอร์) ทำไมน่ะเหรอ?
พ่อและแม่ของฉันรู้ว่าฉันชอบวง SHINee มากแค่ไหน? ของขวัญนี้ดีที่สุดเลยล่ะ แม่ซื้อ อัลบัมทุกอัลบัมของ SHINee มาให้ฉัน ส่วนคุณพ่อก็ซื้อโปสเตอร์หมอนรูป SHINee และอะไรอีกต่างๆนาๆ! ฉันอยากจะกระโดดกอดแม่ และ เลื้อยไปจูบคุณพ่ออย่างสุดหัวใจ! หลังจากนั้นฉันก็เดินหอบข้าวของที่คุณพ่อกับคุณแม่ซื้อให้ขึ้นไปบนห้องแต่สิ่งที่ฉันได้พบคือ.. รองเท้าคู่โปรดของฉัน เีปียกชุ่มไปด้วยฉี่? 

" ใครมาฉี่ใส่รองเท้าคู่โปรดของฉันนนนนนนนนนนนนน!!~ " ฉันตะโกนดังสนั่นลั่นห้อง! 
และก้าวเท้าฉับฉับฉับเดินลงมาจากชั้นบนทันที ฉันเดินไปที่ห้องนั่งเล่น! และเอ่ยกับพ่อว่า ..

" พ่อค่ะ!! พ่อฉี่รดรองเท้าหนูใช่ไหมมมมมมคะ? "  

" ลูกจ๋า! จะบ้าเหรอห๊ะ! พ่อจะไปฉี่รดรองเท้าหนูได้ยังไงกัน! " เออ! มันก็จริง! ทำไมฉันถามแบบไม่คิดว่ะ พ่อไม่ใช่หมาซักหน่อย! เล่นไปถามแบบนี้ บุญแล้วนะเนี่ยที่พ่อไม่กระโดดถีบกลับมา = ., = ฉันเดินอย่างนอยด์ๆขึ้นไปบนห้อง! ระหว่างเดินก็ครุนคิดไปด้วย ..เอ๊ะ! แ้ล้วใครมันฉี่ใส่รองเท้าได้ว่ะ? ...... ติ๊งต๊อง! (เสียงความคิดบังเกิด) รู้แล้วเฟ้ย! มันก็มีอยู่ตัวเดียวเท่านั้น!~ ซึ่งมันคือ..
ไอเจ้าหมาตัวแสบชื่อ "ซื้อบื้อ" มันเป็นหมาสุดที่รักของฉันเอง ซื้อบื้อมันเป็นสุนัขพันธุ์ไซบีเรียนน่ะ ตอนไปซื้อมานะโคตรน่ารักเลย แต่เสียอยู่อย่างหนึ่งคือ..มันโง่เกินไป! ): เจ้าหมาบ้ามันมาฉี่ใส่รองเท้าเจ้าของผู้แสนน่ารักอย่างฉันได้ยังไงกันนะ? tt' 
พอรู้แล้วว่าเจ้าตัวคือใครฉันก็รีบเดินขึ้นไปบนห้องทันที! คือว่า..เตียงไอซื้อบื้ออยู่ในห้องฉันเอง ซึ่งมันก็อยุ่ในนั้น! ป่านนี้มันคงหาทีซ่อนอยู่แล้วแน่ๆ! ตายแน่วันนี้ไอซื้อบื้อ!

" ซื้อบื้อจ๋ามานี้มาม่ะ!! " ต้องเรียกแบบดีๆเข้าไว! เรียกไปซักพักมันก็ออกมา! หึ! เสร็จแน่เมิงงงง(วบพส)!

" ตุ๊บ! " ฉันเข้าไปกอดมันทันที นึกว่าฉันจะตีเหรอ ม๊ายยยยใช่หรอก! ฉันใจดีจะตายไป! ต้องขอบคุณมันที่ฉี่รด ฉันจะได้รองเท้าใหม่ไง?
พอฉันกอดมันเสร็จก็ไม่อาบน้ำแต่งตัวเข้านอนทันที โดยมีไอซื้อบื้อนอนเป็นเพื่อนฉันด้วย! > /// <

' I thught in time that you could changeTime and love would heal the pain ' (เสียงนาฬิกาปลุก)
ต้องรีบไป รร แล้วฉนัรีบอาบน้ำแต่งตัวล้างหน้าแปรงฟันทันที ! 

" พ่อค่ะ แม่ค่ะ หนูไป รร แล้วนะค่ะ! " ฉันตะโกนบอกพ่อกับแม่ที่กำลังนั่งดูทีวีอยู่ และวิ่งออกมาทันที

สักพักก็มาถึง รร เหลทอเวลาอีกประมาณ 20 นาที! ไปหาข้าวกินดีกว่า!~ ฉันเดินเข้าไปในโรงอาหารของโรงเรียน
ป๊าดดดดดดดดดดดดดดดดด! บังเอิญมาก! เจอไอคีแรนนั่งกินข้าวอยู่คนเดียวพอดี! และระหว่างนั้นทราฉันเดินไปหาคีแรนก็เห็นเวสกับไลนนัสนั่งอยู่ตรงริมสุดทางเดินของโรงอาหารพอดี

" เฮ้! ไอตูด! " ฉันเดินเข้าไปตบที่ไหล่ของคีแรนพลางนั่งลง และหันไปมองเวสกับไลนัสที่นั่งอยู่ริมสุดของโรงอาหาร

" มองอยู่นั่นไปหาไลนัสกับเวสดิ มานั่งกับเราทำไม? "~ เอ้า้ซะงั้น?

" ฉันไม่อยากขัดพวกมันสองคนน่ะ เห็นคุยกันสนุกร่าเริงอยู่ไง! " ฉันพูดพลางทำสีหน้าเศร้านิดๆ

" ฉันว่าพวกแกสามคนมีอะไรแปลกๆนะ! " คีแรนพูดพลางทำหน้าตาสงสัย

" ฉันก็คิดว่างั้น? แกก็รู้นิว่าฉันชอบมันนะ! และไม่อยากไปขัดเวลามีความสุขของมัน " มัน ที่ว่าฉันหมายถึงไลนัสน่ะ! ไอคีแรนมันรู้หมดทุกอย่างแหละ! มันเป็นคนที่คอยรับฟังฉันตลอด! ตอนแรกก็ไม่ค่อยแน่ใจเท่าไหร่ว่าได้ชอบไอไลนัสมันจริงๆหรือเปล่า แต่คีแรนมันทำให้ฉันได้รู้ชัดเจนขึ้นว่าฉันชอบไอไลนัสมันจริงๆ!

" เออ!~ ฉันรู้มันมาโดยตลอด ไม่ต้องย้ำหรอกน่ะ! " คีแรนพูดเหมือนนนตะคอก? เอ๊ะมันเป็นอะไรของมันว่ะ? ทำไมพอพูดถึงไลนัสทีไรมันก็นอยด์ทุกทีอ่ะ!

" เออคราวหลังจะไม่ย้ำแล้วกัน! แต่..ฉันมีอะไรจะถามแกว่ะ! " ฉันพูดพลางทำสีหน้าอ้อนวอน

" อะไรอีกล่ะ? แค่คำถามเดียวก็พอนะฉันมีเวลาไม่มาก! "~ แหม๋ ไอบ้า! ถ้าแกไม่ใช่เพื่อนฉันฉันต่อยปากฉีกนานแล้วนะเนี่ย! ทำมานอยด์ใส่ฉันเดี๋ยวเถอะ!

" เออๆ! คือเรื่องที่จะถามน่ะ! ..แกคิดเหมือนฉันไหมว่า! ไอไลนัสกับเวสมันต้องมีความลับอะไรแน่ๆ! เอาง่ายๆเลยนะฉันว่ามันชอบกันว่ะ" ฉันจะถามคำถามนี้ทำไมว่ะ? ยิ่งได้ยินคำนี้ฉันก็ยิ่งเจ็บใจ แต่มันก็อยากรู้!

" ฉันจะไปรู้ไหมว่ะ? แกอยากรู้ก็ไปถามมันเองดิ! " พอคีแรนมันพูดเสร็จก็สะบัดหนีไปเลย! หน๋อยแก! ถามนิดถามหน่อยไม่ได้เลยนะ!
แต่มันก็จริงอย่างที่ไอคีแรนว่านั่นแหละ! ฉันต้องไแปถามเจ้าตัวไปเลย! ไม่งั้นไม่มีทางรู้แน่! แต่..ใครจะไปกล้าถามล่ะ อยากรู้ก็อยากนะ แต่ฉันก็กลัวคำตอบที่มันจะตามมาทีหลังเนี่ยสิ! ถ้ามันชอบกันจริงๆ ฉันก็กลัวจะไปไหนมาไหนกับพวกมันไม่ได้อีก ฉันนั่งครุนคิดสักพัก! 

" เฮ้ย! เฮ้ย! " เจ้าของเสียงนี้คือใครไม่ต้องบอกคุณก็ต้องรู้ เป็นเสียงที่คุ้นหู และเป้นเสียงที่ทำให้ฉันมีความสุขและทุกข์ตลอดเวลา! ..มันคือไลนัสนั่นอง!

" ห๊ะ ห๊ะ? ! " ฉันตั้งสติ หลังจากหลุดไปในแห่งโลกความคิดสักพัก! 

" รร เข้าแล้วนั่งเหม่อคนเดียวอยู่นั่นแหละ ป่ะ " ไลนัสกระชากมือฉันให้ลุกจากเก้าอี้และลากฉันไปที่ห้องเรียนทันที เอ่อ..คือห้องเรียนฉันกับไลนัสและคีแรนอยู่ห้องเดียวกันน่ะ ส่วนเวส..อยู่ห้องถัดไป!

" เอ้า! แล้วเวสอ่ะ! " ฉันเอ่ยปากถามขึ้น

" อ่อเวสไปกับเพื่อนแล้วล่ะ! " ไลนัสหันมาตอบและส่งยิ้มให้!

" อืมๆ ! " หลังจากนั้นสักพักพวกเราก็เข้ามาสู่ห้องเรียนและก็ เรียน เรียน เรียน ทั้งวันอ่ะ? = ., = ไม่ได้พักเลยย! ถึงจะมีเวลาพักฉันก็พักไม่ได้หรอก ไหนจะมีรายงานอะไรอีกต่างๆนาๆ ฉันนั่งทำรายงานสักพัก ไอคีแรนมันก็เดินมา

" เฮ้ย! ตอนกลางวันขอโทษนะเว้ย " ฉันพูดอย่างเขินๆ พลางเอามือเกาหัวไปมา

" เออๆ ไม่เป็นไร! "

" ว่าแต่ไอไลนัสไปไหนอ่ะ "

"~ ไม่รุ้ดิ! มันไปไหนไม่รู้ฉันก็มั่วแต่นั่งทำรายงานเลยไม่ได้สังเกต! "

" เป็นแฟน เออ ไม่สิ! เป็นคนอะไรไม่ดูคนที่ชอบไปไหนมาไหนบ้างเลย ไม่กลัวมันไปกับหญิงอื่นหรือไง? " มันพูดกวนๆ ไอคีแรนเดี๋ยวเจ๊จะกระโดดเตะปากหมาๆของแกให้เลยนิ!

" ฉนัมีสิทธิห่วงเหรอ? มันจะไปก็เรื่องของมันเหอะ ไม่เกี่ยวอะไรกับฉันสักหน่อย "

" แต่แกเป็นเพื่อนรักมันไม่ใช่เหรอ? "~ คีแรนถาม

" ตอนนี้ฉันอาจจะถูกลืมไปแล้วก็ได้! "~ ฉันเบ้ปากพลางมองไปที่พื้น tt' แต่มันก็น่าเศร้าจริงๆนี่น่า ไหนบอกจะไม่ทิ้งกันไปไง!

" โอ๋ๆ อย่าเศร้าไปเลยสาวน้อยยังมีคีแรนสุดหล่ออยู่ตรงนี้อีกคนนี้นะ " มันยิ้มเจื่อนๆ พลางใช้มือหยิกแก้มฉัน!

" โอ๊ยยยยยยยยย! ไม่บ้าแก้มฉันไม่ใช่ของเล่นนะเว้ย! หยิกอยู่นั่น " ฉันตะโกนออกไป จนไอคีแรนหลุดขำออกมา!

" เออ! นั้นฉันไปล่ะนะ ต้องไปทำรายงานเหมือนกัน เดี๋ยวยัยครูมิยาบิด่าเอา ไปล่ะ! " มันพูดเสร็จมันก็เดินไปเฉยเลย!
เออ! จริงสิ ต้องรีบทำรายงานแล้ว! แต่อันนี้ไม่ใช่ของยัยครูมิยาบินะ! = ., = ฉันนี่รายงานเรื่องเกย์ ของคุณครูอาเบะอ่ะเดี๋ยวนี้งานเยอะมา 55555.! (ขนมาให้หมด? 5555.)

" เฮ้ออออ! เสร็จแล้วว๊อยยยยยยยยยยยยยยยย! " ฉันบิดขี้เกียจทันที! และพลางมองนาฬิกา! มันเลิกเรียนแล้วนี่หว่าไปรอไอไลนัสกับเวสดีกว่า! สักพักไอไลนัสกับเวสมันก็เดินมา

" เฮ้ยยยยยยยไปหนายย " ฉันตะโกนเรียกพวกมัน! เดินผ่านหน้าฉันไปเฉยเลยอ่ะ! ฉันคงถูกลืมไปแล้วจริงๆ

" เอ้า! ยังไม่กลับอีกเหรอเจ๊ดิส? " เสียงไอคีแรนดังขึ้นทันทีหลังจากฉันตะโกนเรียกไอสองคนนั้น

" เออดิ! "ถ้ากลับแล้วจะเห็นเหรอ? "

"~ นอยด์อะไรมาอีกเนี่ย! แล้วเวสกับไลนัสอ่ะ? " อย่าถามคำถามแทงใจฉันนน!

" เออจริงด้วย ฉันไปแล้วนะ! " ฉันรีบวิ่งไปหาไอสองคนน้นทันที

" ไลนัส เวส รอด้วยดิ! " ฉันตะโกนพลางวิ่งไปด้วย สองคนนัน้มันก็หันมามองและก็เดินช้าลง

" เอ้า! นึกว่าแกกลับไปแล้วซะอีก! "~ เวสพูด! ยัยบ้าเอ๋ยแกเดินผ่านหน้าฉันไปเนี่ยนะ! ยังไม่เห็นอีกเหรอ? สงสัยคุยกันเพลินแเลยล่ะสิ! 

" แกสองคนเดินผ่านฉันไปเลยนะ ยังไม่เห็นอีกเหรอ ): " ฉันทำหน้าแบบนอยด์มากๆ!

" ขอโทษที! ฉันไม่เห็นจริงๆ! เพื่อเป็นการถ่ายโทษ ฉันจะเลี้ยงข้าวนะ!! " ไลนัสพูดแก้ตัวทันที

" เออก็ได้ (พูดเรื่องอาหารเป็นอันยอมหมด) " ฉันเดินามพวกนั้นไป นไปถึงร้านอาหารร้านหนึ่ง ฉันและสองคนนั้น
เดินเข้าไป
ก็ตามเดิมไลนัสกับเวสนั่งด้วยกันฉันนั่งคนเดียว รู้งี้ช่วยไอคีแรนมาด้วยดีกว่า tt'

" กินไรสั่งเลยนะฉันไปเข้าห้องน้ำแปบ! " ไลนัสมันปวดเสร็จก็วิ่งไปเข้าห้องน้ำทันที สงสัยปวดจัด 5555.

" เวสฉันมีอะไรจะถามน่ะ! " ฉันต้องทำตามที่ไอคีแรนมันบอก! ถามยัยเวสไปเลยตรงๆดี จะได้รู้ๆกันไปเลย ถึงแม้ในใจจะเจ็บจิ๊ดๆก็ตาม ):

" อะไรเหรอว่ะ? " ยัยเวสทำหน้าสงสัยนิดๆ

" เรื่องแกกับไลนัสน่ะ! " พอสิ้นประโยคปุ๊บ! ยัยเวสก็ทำหน้าตกใจทันที! มันรู้คำถามป่ะเนี่ย?

" อะไรเหรอ? "~ มันถามพลางทำตาระแวงนิดๆ

" คือว่า.. นะ! ถ้าฉันถามไปแกต้องตอบตรงๆได้ไหม? แกอย่าโกหกกันนะ! " ฉันถามยัยนั่นก่อนจะถามคำถาม! ตอนนี้มีแต่ความเงียบเข้ามากัดกินระหว่างฉันกับเวส!

" อืม! ถามมาเหอะ! "~ ยัยเวสน้ำเสียงทุ้มขึ้นนิดๆ! 

" คือว่า แบบ แบบ.. " ฉันพูดตะกุกตะกักนิดหน่อย

" แบบอะไร? " ยัยเวสถามเพราะอย่างรู้คำถาม

" คือว่านะ! ................ แกกับไลนัสน่ะ! มีความลับอะไรกันหรือเปล่าทำไมช่วงนี้ถึงชอบลืมฉันอยุ่บ่อยๆ ทำไมต้องไปไหนมาไหนกันสองคนล่ะ? ไหนบอกว่าเราจะไปไหนมาไหนด้วยกันสามคนเสมอไงล่ะ? แกลืมไปหรือเปล่า? ถ้าแกชอบกันฉันก็จะไม่มาขัดหรือยุ่งอะไรด้วยหรอกนะ แต่ขอร้องแกก็รู้ว่าฉันรู้สึกยังไงกับไลนัส! ฉันเห็นแกฉันก็รู้นะ! เราเป้นเพื่อนกันมานาน นึกว่าฉันไม่รู้หรือไง? ช่วยตอบแันมาตรงๆเลยได้ไหม? ว่ามันคืออะไรกันแน่ สิ่งที่พวกแกสองคนทำกันตอนนี้นะ! บอกให้มันชัดเจนทีสิ! "
ฉันพูดรัวแบบไม่ยิ้ง ไม่มีช่องว่างให้หายใจเลยทีเดียว! พอฉันถามไป เวสก็นั่งเงียบไปสักพัก จนสุดท้ายก็เอ่ยปาก
ขึ้นมาว่า ..