ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Our Love [wonkyu]

    ลำดับตอนที่ #4 : [คู่แท้] [100%]

    • อัปเดตล่าสุด 16 มี.ค. 54


     


               “
    นี่แกพูดจริงเหรอซีวอน O.O..”ฮีชอลตาโต อ้าปากค้าง แทบช็อคเมื่อได้ยินสิ่งที่น้องชาย(ไม่แท้)ของตัวเองพูด


              “ครับ..”อีกฝ่ายพยักหน้าเน้นว่ามันคือเรื่องจริง


               “แกบอกว่าตอนนี้แกตกหลุมรักคยูฮยอนเค้าเนี่ยนะ..”คำพูดที่ไร้การไตร่ตรองถูกทบทวนขึ้นมาอีกรอบ จนซีวอนแทบตระครุบปากพี่ชายตัวดีไว้ไม่ทัน


               “เบาๆสิครับพี่ เดี๋ยวใครมาได้ยินเข้าหรอก..”


               “เออ ขอโทษ ว่าแต่ แกแน่ใจแล้วเหรอวะ..”


               “ครับพี่.. ผมแน่ใจ ผมไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร ผมรู้สึกหวั่นไหวแปลกๆ เวลาที่ใกล้เค้าแล้วก็สบตากับเค้า..”


               “หัวใจแกเต้นแรงตอนเจอหน้าเค้า แกอยากใกล้เค้า อยากสัมผัสเค้า อยากอยู่กับเค้าไปนานๆ ไม่อยากละสายตาจากเค้า รู้สึกแบบนี้รึเปล่า..”



                ฮีชอลนั่งวิเคราะห์ตามทฤษฎี(มั่ว)ของตัวเองแล้วเอ่ยถาม พอได้คำตอบเป็นการพยักหน้าหงึกหงักๆของซีวอนก็ดีดนิ้วดังเป๊าะ


               “โป๊ะเช๊ะ!..”


               “อะไรของพี่..”


               “70% แกชอบเค้า..”


               “ขออีก30..”


              “แกแค่หลงในช่วงแรกที่เจอกัน น้องน่ารักซะขนาดนั้นเป็นใครก็ต้องหวั่นไหวเป็นธรรมดา..”


               “ผมว่าไม่ใช่ละ..”


              “หุบปากไป อย่าเถียง อาการแบบนี้มันมักจะเกิดขึ้นแบบThe first impression ไง..”


              “เจอกันครั้งแรกไม่น่าประทับใจซักนิด..”


               “เถียงมากเดี๋ยวถีบ..”


              “ก็มันจริง ผมลากพี่มาปรึกษา ไม่ใช่มาถีบละก็เถียงผม..”


              “กล้ากวนเวลานอนพักฉันไม่ตบกบาลแยกก็บุญละไอ้วอน - -*”


              “ขอโทษละกัน..เอาเรื่องคยูก่อนสิ โวะ พี่หนิ..”


              “เออ ยังไงฉันก็ว่า แกคงตกหลุมรักน้องแล้วล่ะ คนไม่เคยเจอกันดันมาได้แต่งงานกันเลย แปลกดี เนื้อคู่กันแต่ชาติปางก่อนเปล่าวะ..”


              “มั่วละ..”


              ร่างสูงส่ายหน้าเบาๆ พี่ใครวะต๊องจริง (ฮาร์ดคอร์มากพี่น้องคู่นี้ ~ไวท์)


               “ย๊า อย่ามาดูถูกนะเว้ย..”


               “เฮ่อ พี่เล่าเรื่องบ้านลีกับเรื่องคยูฮยอนให้ผมฟังหน่อย..”อยู่ๆก็เปลี่ยนเรื่องซะดื้อๆ ฮีชอลที่ลุกขึ้นเตรียมตบกบาลน้องชายฐานปากเสีย เลยนั่งลงตามเดิม


              “อยากรู้ไปทำไม..”


              “เป็นเขยบ้านเค้าแล้ว รู้บ้างไม่เห็นผิด..”


              “ฉันเองก็ไม่รู้อะไรมากนะ..”


                “เอาเท่าที่รู้..”


               “มันไม่มีอะไรมาก..”


              “เล่ามา..”


               “เออ..”




                 ..ตระกูลลีผู้ยิ่งใหญ่มีบุตรสาวสองคนคือฮาราและฮานา ฮาราแต่งงานกับนักธุรกิจชาวจีน ที่มีลูกติดมาคือฮันคยอง และมีลูกด้วยกันคือดงแฮ สองพี่น้องอยู่ด้วยกันมาแต่เด็กเลยรักและผูกพันธ์กันเหมือนพี่น้องแท้ๆฮานาแต่งงานกับโจคยองซิก ทนายความหนุ่มรูปหล่อของบ้านลี ทั้งคู่ให้กำเนิดคยูฮยอนเป็นลูกชายคนเล็กของบ้าน


               ฮันคยองพี่คนโตของบ้านไปอยู่จีนกับบิดา ดงแฮอยู่เกาหลี ส่วนคยูฮยอนอยู่อเมริกากับพ่อและแม่ เพิ่งจะย้ายกลับมาได้ไม่นาน


               ตอนนี้คยูฮยอนเรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยโซล สาขาบริหารธุรกิจชั้นปีที่3 สาเหตุที่บ้านชเวซึ่งอยู่ข้างๆไม่เคยเจอกันเพราะคยูฮยอนขอย้ายไปอยู่คอนโด นานๆจะกลับมาที่บ้านที ซึ่งแขกประจำบ้านลีอย่างฮีชอลและคิบอมที่โดนลากมาเลยได้เจอคยูฮยอนอยู่บ่อยครั้ง


               คนอัธยาศัยดีอย่างฮีชอลจึงสนิกับคยูฮยอนไปโดยปริยาย คิบอมนั้นก็รู้จักและสนิทกันเพราะเกมส์ สองคนนี้ติดเกมส์เหมือนกันและชอบมาดวลเกมส์กันบ่อยๆ ส่วนซีวอนนั้นไม่เคยมีโอกาสได้เจอกันเลย


                ตอนนี้ทุกคนไม่ว่าจะเรียนจบกันหมดแล้วยกเว้นคยูฮยอน ฮันคยองและดงแฮช่วยกันบริหารกิจการของตระกูล ฮาราก็จะย้ายไปอยู่กับสามีที่จีน ฮานาก็จะไปอยู่กับสามีที่อเมริกาเช่นกัน แต่ก่อนไปอยากเห็นลูกเป็นฝั่งเป็นฝา จึงบังคับให้ดงแฮแต่งงานกับซีวอน เพื่อความมั่นคงในชีวิตและทรัพย์สินของตระกูลซะก่อน -*-


               แต่เอาไปเอามากลับกลายเป็นซีวอนได้แต่งงานกับคยูฮยอนแทน ท่ามกลางความปิติยินดีของผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่าย(?)



    ~~40%~~




               “ตายแล้วอาโจวของเฮีย โถ ไม่น่าเล๊ยยย..”


              “เฮียครับ ผมยังไม่ตาย..”


               “ก็ลื้อเสียบริสุทธิ์ให้ไอ้คุงชายนั่นเลี้ยว ไม่น่าเล๊ยอาโจว..”


               “เฮียครับ แค่จูบเองนะครับ ผมยังไม่ได้เสียตัวให้เค้า..”


               “อีกไม่นัง ลื้อก็เสียน่อ..”


               “เฮีย -*-”


               สองพี่น้องนั่งเถียงกันในห้องพักของโรงแรม ตอนนี้เป็นเวลาพักผ่อน จึงพากันมาพักที่โรงแรม เพื่อเตรียมตัวเข้าร่วมงานฉลองในช่วงค่ำ


              คยูฮยอนยังอยู่ในชุดเจ้าสาวเพียงแต่ถอดวิกกับมงกุฏดอกไม้ออกแล้ว นั่งกึ่งเถียงกึ่งอธิบายเรื่องซีวอนให้พี่ชายฟัง เหตุเพราะที่ซีวอนจูบเขา ฮันคยองก็ดันกลัวน้องได้รับเชื้อปากจัดของฮีชอลมา - -*



              “คยูฮยอน..”ประตูห้องเปิดพรวดเข้ามา หญิงสาวในชุดแซกสีชมพูอ่อนเดินมาหาคยูฮยอน เมื่อร่างบางเห็นว่าเป็นใครก็พุ่งไปสวมกอดไว้ทันที


               “คุณแม่..”คยูฮยอนกอดมารดาตัวเองไว้แน่น ใบหน้าหวานมุดเข้าอ้อมอกมารดางุดๆเหมือนเด็กขี้อ้อนคนหนึ่ง ฮันคยองเห็นกังนั้นจึงเดินเลี่ยงออกไปหาดงแฮที่นอนพักอยู่อีกห้องหนึ่งแทน


              “เป็นไงบ้างลูก เจ้าสาวสุดสวยของแม่..”


              “คุณแม่ครับ..”ผละออกแล้วเบะปากเหมือนเด็กโดนขัดใจแล้วจะร้องไห้ ฮานายิ้มบางๆก่อนจะลูบหัวลูกด้วยความเอ็นดู


              “แม่คงช่วยอะไรหนูไม่ได้ ป้าฮาราเค้าไม่ยอมหนูก็รู้ มาถึงขั้นนี้แล้วก็อดทนไปก่อนละกัน หลานซีวอนเค้าก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร ไว้อยู่นานๆไปแล้วไม่ไหวจริงๆค่อยหย่ากันนะลูกนะ..”


              ฮานาเอ่ยปลอบใจลูกชาย เอาเข้าจริงๆเธอก็ไม่เห็นด้วยนักหรอก ลูกตัวเองทั้งคน แต่ลองขัดใจพี่สาวดูสิมีหวังงานเข้ากับทั้งครอบครัว


              คยูฮยอนหน้าซึมลง แล้วพยักหน้าเบาๆ


              “แต่พ่อว่าคนที่น่าเป็นห่วงคือซีวอนมากกว่าล่ะมั้ง ไม่ใช่ลูกหรอก..”ชายหนุ่มร่างสูงใหญ่ที่แอบมองอยู่ตรงประตูเอ่ยขึ้นแล้วก้าวเข้ามา คยูฮยอนที่กอดมารดาอยู่หน้ามุ่ย ก่อนจะส่งสายตาค้อนๆไปให้


               “คุณพ่อ..”


              “หรือไม่จริงล่ะ ลูกพ่อน่ะตัวป่วนเมืองจะตายไป ฮะๆ..”ร่างสูงใหญ่เดินเข้ามาก่อนจะลูบหัวลูกชาย เด็กขี้อ้อนเลยผละจากอกแม่ ไปกอดร่างของผู้เป็นพ่อไว้แน่น


              “คุณพ่อไม่เห็นหวงผมบ้างเลย คุณแม่ก็ด้วย ไม่มีใครห้ามซักคน ไม่รักผมกันแล้วหรือไง..”พูดอู้อี้ๆ ใบหน้าหวานมุดลงที่หน้าท้องของพ่อตัวเอง โจคยองซิกกับฮานามองหน้ากันแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ


              สามคนพ่อแม่ลูกพากันมานั่งที่โซฟา โดยมีคุณลูกชาย(หรือลูกสาว-..-)นั่งอยู่ตรงกลาง ฮานาจับมือของลูกแล้วลูบที่หลังมือเบาๆ ใบหน้าสวยหวานที่ดูแล้วไม่สงสัยเลยว่าลูกได้เชื้อจากใครยิ้มอย่างอ่อนโยนก่อนจะเอ่ยขึ้น


              “ไม่ใช่ว่าไม่มีใครรักหนูนะคยู ทุกคนรักหนูหมด แล้วคุณซีวอนน่ะเค้าเป็นถึงทายาทชเวกรุ๊ปเชียวนะ เค้าทั้งเก่งและฉลาด นิสัยก็ดี มีความเป็นผู้นำ แถมยังเป็นสุภาษบุรุษอีก ใครที่อยู่กับเค้าน่ะมีความสุขไปได้ทั้งชีวิตเลยนะ..”


               “มันก็ไม่เกี่ยวนี่ครับคุณแม่ เค้าดี เค้าเพอร์เฟค แต่ถ้าเราไม่ได้รักกัน มันจะมีอะไรดีขึ้นมาล่ะครับ..”คยูฮยอนแย้งขึ้น


              “พ่อกับแม่ก็ดีใจนะที่อย่างน้อยจะมีคนมาดูแลหนูแทนพ่อกับแม่ อาจจะไม่ใช่เพราะความรัก มันอาจจะเพราะหน้าที่ แต่แม่เชื่อนะว่าคุณซีวอนเค้าจะทำให้หนูมีความสุขได้..”


              “แต่ไอ้สิ่งดีๆที่คุณแม่ว่ามานี่ มันไม่ใช่ของผมแต่แรกนี่ครับ มันเป็นของพี่ดงแฮ ผมก็แค่คนรับเคราะห์แทน..”สารพันเหตุผลที่หามาอ้าง ผู้ใหญ่สองคนหัวเราะเบาๆ แล้วคุณพ่อจึงพูดขึ้นบ้าง


               “ลูกพ่อเป็นคนคิดมากตั้งแต่เมื่อไรกัน หืม.. นี่ ลองคิดอีกแง่นะลูก ทุกคนตั้งใจให้ซีวอนแต่งงานกับดงแฮ ดงแฮเป็นคนคู่ควร แต่ดงแฮกลับไม่ได้รับสิ่งที่คู่ควร คนที่ได้กลับเป็นลูก ลูกคิดว่าไง..”


               โจคยองซิกเอ่ยไปยิ้มไป แต่คยูฮยอนที่ฟังอยู่กลับขมวดคิ้ว ฮานาที่พอจะเข้าใจเจตนาของสามีเลยช่วยเสริมขึ้น


              “หนูคิดเอาแล้วกันนะลูก กับซีวอนน่ะไม่แม้จะเคยเจอหน้ากัน คงจะเคยได้ยินแค่ชื่อ จริงๆแล้วลูกสองคนน่ะอยู่ห่างกันคนละซีกโลก พอกลับมาทำท่าว่าจะได้เจอก็คลาดกันตลอด แต่เพราะ

    อะไรถึงได้มาเจอกันเอาวันนี้และได้แต่งงานกันเลย แม่ว่ามันไม่ธรรมดาแล้วนะจ้ะ..”





              “คู่แท้ไงลูก ไม่แน่นะพ่อว่า ลูกกับซีวอนน่ะ อาจจะเป็นคนที่เกิดมาเพื่อกันและกันก็ได้..”







    .....................................................
    ..............................................
    .........................................
    ....................................
    ..................................
    ...............................
    .............................
    ..........................
    .......................
    ...................
    ................
    .............
    ..........
    .......
    ...
    ..
    .
    .
    .
    .
    .

    อัพเต็มแล้ว -w-

    คนเราคู่กันแล้วก็ไม่แคล้วกันหรอกเนอะ >___________<;;

    ที่มีตอนนี้เพราะ ถ้าคิดตามจริงแล้ว พ่อแม่น่าจะมีบทบาทบ้าง พ่อแม่พี่กี้มองโลกในแง่ดีสุดๆ

    แต่ก็นะ มาจนถึงขั้นนี้แล้วจะขัดยังไงก็ไม่ได้ ต้องยอมยกลูสาว(?)ให้เค้า 555


    ไรท์เตอร์พล่ามอะไรไม่รู้ 555 ไปนอนก่อนละค่ะ แวะมาอัพยามเย็น


    รักรีดเดอร์ รักคนเม้นทุกคนเลย จูบุ จูบุ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×