คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่ 4 : ค่ำ คื น - ส า ร ภ า พ
บทที่ 4
__________________________________________________________________________________________
ต่อจากฉากตะกี้นะจ๊ะ... >O<
เนิ่นนาน...ที่ผมรับรู้ได้ถึงลมหายใจอุ่นๆของคนตรงหน้า... ผมหลับตาตลอดเวลา เพราะ ไม่กล้าจะลืมตาขึ้นไปสบกับตามัน หรืออาจจะเป็นเพราะความกลัว... กลัวว่ามันจะหนีจากผมไป แต่ในใจกลับรู้สึกว่าอยากมองหน้ามัน อยากรู้เหลือเกินว่าตอนนี้มันมองผมยังไง... ย๊ากกก ผมบ้าไปแล้ว
มันสวมกอดผมหลวมๆที่เอว แล้วลุกขึ้น พยุงตัวผมให้ลุกขึ้นไปพร้อมมัน มันปล่อยมือ...แล้วหันหลังให้ผม... มันเป็นอะไรหรือเปล่านะ
“กรูขอโทษ” มันบอกทั้งๆที่หันหลังให้ผม
“อืม ไม่เป็นไร” ผมก้มหน้างุด มันเขินนี่ครับ
“เจ็บตรงไหนมั้ย” มันยอมหันมาคุยกับผมแล้ว แต่ผมก็ไม่กล้ามองหน้ามันอยู่ดีแหละ ถ้ามันเห็นผมหน้าแดงล่ะ มันจะคิดยังไง มันจะเลิกคบผมมั้ย...
“ไม่หรอก แค่ถลอกนิดหน่อย” ผมยิ้มให้มัน
“อืม ขอโทษนะ” มันยิ้มตอบ
“พวกเธอหาลุงอ้วนเจอยัง หายไปไหนตั้งนาน” ครูวรรณานี่เองครับ พวกเราน่ะไม่เห็นคนแถวนี้เลย เห็นแต่อะไรที่ไม่ใช่คน -*-
“หาไม่เจอเลยครับ” ผมตอบ
“ไปหาแถวไหนกันล่ะ”
“ลุงเค้าอยู่อาคารวิทย์ใช่มั้ยครับ พวกผมก็หาแถวๆนี้แหละ หาไม่เจอเลย ลุงเค้ากลับไปแล้วหรอครับ”
“ลุงเค้าเป็นเวรดึกนะ ยังไม่กลับหรอก ไปๆ เดี๋ยวครูช่วยหา” พระคุณที่สามงดงามแจ่มใส ^O^ ครูใจดีจังครับ
ครูเดินนำผมกับไอ้บอลไปที่ระเบียงตึกวิทย์ แต่ไม่เจอ... เราสามคนเดินหาต่อไปเรื่อยๆ จนกระทั่งถึงที่ที่ผมกับไอ้บอลเห็นผอสระอี..ผ..ผี
อาจารย์ปกครองนี่ใจกล้าเป็นบ้า...
“อาจารย์ครับ ตรงนี้ผมเห็น...” ไอ้บอลบอกครับ มันคงเข็ดน่ะ หุหุ
“อะไรของเธอ เจอผีเรอะ มันไม่มีจริงหรอน่า” ผมจะพยายามคิดแบบ’จารย์แล้วกัน T^T อาจารย์เดินนำเลยครับ ผู้หญิงเดินนำ ผู้ชายสองคนเดินตาม อิอิ โคตรแมนเลยอะ
“ลุงอ้วน ลุงอ้วนคะ” อาจารย์ครับ สุดยอดจริงๆ
ผมกับไอ้บอลช่วย’จารย์แกตะโกนซักพัก เงาตรงนั้นก็ขยับอีกครั้ง...
“ไอ้ชา เห็นมั้ย มันขยับอีกแล้ว”
“เออ จริงด้วย ลุ่งอ้วนนี่หว่า” โอเคครับ มันไม่ใช่ผี... หลอกให้ผมกลัวตั้งนาน ผมกับไอ้บอลวิ่งไปตามลุงอ้วน สภาพลุงแกตอนนี้ถ้าไม่ใช่รุ่นลุงนะจะเอาไม้มาจิ้มพุงให้ระเบิดเลย
“ลุงอ้วน ลุงๆๆๆ” พูดไปก็เขย่าไป
“มีอะไรเหรอหนู ลุงเผลองีบแป๊บเดียว” แป๊บเดี๋ยวแป๊ะดิลุง
“ลุงช่วยไปเปิดห้องปกครองให้หน่อยสิครับ อาจารย์วรรณารออยู่” ผมชี้ไปทาง’จารย์วรรณา ลุงเค้าเลยลุกพรวดเลยครับ
“ไปๆ เดี๋ยวลุงไปเปิดให้”
.
.
“อะนี่ เซ็นตรงนี้ กรอกอะไรให้ครบด้วย” ไอ้บอลกรอกให้ผมด้วยอะ ^^
“อะ เมิงเซ็นดิ กรูกรอกให้แล้ว” มันน่ารักที่สุดเลย >///<
“ขอบใจนะ”
.
.
หลังจากทำเรื่องเสร็จพวกผมก็กลับหอกัน นี่ก็สองทุ่มกว่าแล้ว เดี๋ยวไปเล่นไพ่ต่อ อิอิ เฮ้ย วันนี้วันศุกร์นี่หว่า ไอ้กรกับไอ้บูมมันกลับบ้านแล้ว เหลือแค่ ไอ้บอล ไอ้ว่าน ไอ้เอ็ม แล้วก็ผม... เออวะ สี่คนก็เล่นได้เฟ่ย ตูจะเล่นซะอย่าง
“ไอ้ชา มานั่งเล่นห้องกรูมา อยู่คนเดี๋ยวผีหลอกนะเว่ย” ทำเป็นปากดี เมื่อกี้เมิงยังวิ่งหนีผีตามกรูอยู่เลยไม่ใช่รึ
“เออๆ เล่น แต่กรูไม่ได้กลัวนะเฟ่ย” มันปากดีได้ ผมก็ต้องปากดีได้ - -^
“คร้าบๆ ไม่กลัวก็ไม่กลัว” พูดจบมันก็พาผมเข้าห้องมัน เจอไอ้สองตัวนั่นกำลังจั่ว(อีกแล้ว)รอ
“เตรียมพร้อมเลยนะพวกเมิง วันนี้ไอ้บูม ไอ้กรไม่อยู่เล่นอะไรดีวะ”
“อีแก่”
จั่วไปจั่วมาเริ่มง่วงครับ พึ่งจะสามทุ่มเนี่ยนะ สงสัยวันนี้เดินรอบโรงเรียนเลยเหนื่อยมั้ง
“กรูกลับห้องก่อนนะ โคตรง่วงเลยว่ะ” พูดไปหาวไป สลึมสลือสุดๆ
“อะ งั้นเมิงเอาน้ำไปกิน เผื่อจะหาย” ไอ้ว่านพูด มันกำลังกินอยู่ครับ = =” เป็นเจ้ามือแท้ๆ แพ้ตลอด
“เมิงไม่ต้องเลย สาด กินน้ำจนพุงจะแตกแล้วอะดิ” แต่มันก็ยังอยากเล่นต่อนะ คืนนี้มันต้องลุกไปยิงกระต่ายบ่อยแน่ หึหึ
“โชคดีฉี่ราดนะเว่ย กรูไปก่อนนะ” ผมไปอาบน้ำแล้วก็นอนทันที วันนี้ยังไม่ได้ยินคำว่าฝันหวานเลย แต่ช่างมันเถอะ พอคิดไปถึงเรื่องนั้น...(เรื่องไหนอะ -_,-) สักครู่ก็ผล็อยหลับไป...
.
.
[[บอล]]
.
.
หลังจากที่เลิกเล่นไพ่กัน ผมก็มาอาบน้ำ อาบไปก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย...
วันนี้ผมทำอะไรลงไปน้า... ผมน่ะพยายามหลายครั้งแล้ว พยายามที่จะปฏิเสธความรู้สึกแบบนั้น เพราะผมรู้ครับ รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้... ตอนที่ผมล้มทับมัน มันจะรู้มั้ยนะ ว่าทำไมผมไม่ลุกไปไหนซักที ผมคิดว่ามันคงรู้ แล้วก็คงจะโกรธผมแน่ๆเลย มันไม่ยอมมองหน้าผม เวลาคุยด้วยก็หลบตา... มันทรมานนะครับ เวลาที่คนที่เรารักอยู่แค่เอื้อม แต่เรากลับทำอะไรไม่ได้ เพราะมีแค่คำว่า ‘เพื่อน’ บังเอาไว้ กับคนอื่น ผมน่ะดีใจที่มีพวกเขาเป็นเพื่อน แต่กับไอ้ชาแล้ว..มันต่างกัน ยังไงซะผมต้องทำตัวเป็นเพื่อนสนิทมันให้แนบเนียนที่สุด
ผมอาบน้ำเสร็จแล้วก็กลับห้อง เจอไอ้เอ็มนั่งอยู่
“อาบน้ำแล้วเหรอวะ” ผมถามมัน
“ยังไม่ได้อาบเลยว่ะ ไว้ค่อยอาบพรุ่งนี้” มันทำหน้าตาเยาะเย้ย สงสัยมันจะติดเชื้อกวนตรีนของผมแฮะ
“ห้องก็เหม็นสาบแย่ดิวะ ไปอาบเลยไป” เห็นแก่ผมและไอ้ว่านมันน่ะครับ เตียงนอนหอมันเรียงติดกันสามเตียง ไอ้เอ็มมันนอนกลาง -*-
“เออน่า กรูอาบแล้ว ล้อเล่นเว่ย เมิงเป็นไรวะ หน้าเครียดๆ” หา..ผมเครียดหรอครับ
“ไม่เป็นไรซักหน่อย วันนี้พวกเมิงนอนกันสองคนนะเว่ย กรูจะไปนอนเป็นเพื่อนไอ้ชามัน” ไอ้ชาคงไม่โกรธผมหรอกนะ
“เออๆ อย่าข่มขืนมันละกัน” สาดหนิ -*-
“เอี้ย กรูไปนะเว่ย บอกไอ้ว่านด้วย เดี๋ยวมันคิดถึงกรู”
“เออ ฝันหวาน”
.
.
ตุบๆ ตุบๆ
จะตื่นเต้นทำไมวะ แค่ไปหาเพื่อนเอง
ผมเปิดประตูห้องมันแล้วเดินเข้าไป ภาพที่เห็นคือไอ้ชา(เจ้าชายน้อยของผม^^)กำลังหลับอยู่บนเตียง มันไม่กลัวผีแล้วหรอ อิอิ เห็นมันแล้วอารมณ์ดีเลยครับ รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าผมอีกครั้ง
“กรูขอนอนด้วยคนนะ ฝันหวานนะครับ เจ้าชายน้อย” ผมไปกระซิบข้างๆหูมัน ทำไปทำไมนะ… มันไม่ได้ยินอยู่แล้วนี่...
ผมขึ้นไปบนเตียง ล้มตัวลงนอนข้างๆมัน จะเผลอเอามือไปสัมผัสใบหน้านั่น...
“กรูรักเมิงนะ ได้ยินมั้ย” ถ้ามันตื่นน่ะ ผมไม่กล้าพูดแน่ๆ… แต่ผมตาฝาดรึเปล่านะ ที่เห็นรอยยิ้มบางๆบนใบหน้ามัน คงจะฝันดีสินะ แค่นี้ผมก็มีความสุขแล้วครับ ถ้าผมคว้าตัวมันมากอด มันจะโกรธผมมั้ย... คิดได้แค่นี้ก็หลับไป
...อยากหยุดเวลาตรงนี้ไว้…
เพราะไม่รู้ว่าความจริงมันเป็นยังไง
ไม่รู้ว่ามันคิดยังไงกับผม
แล้วถ้ามันรับรู้ความรู้สึกผมล่ะ มันจะเกลียดผมมั้ย
__________________________________________________________________________________________
to be continue...
เป็นไงมั่งครับ เห็นความน่ารักของบอลยัง ^O^
สารภาพออกมาแล้ว วู้ๆๆ
______________________________________*
ตอบคำถาม
ตอบcatastropheคร้าบ : คนแต่งยาโอยส่วนมากอะเป็นหญิงหรือชายล่ะครับ อิอิ แต่!ผมอาจจะเป็นส่วนน้อยก็ได้น้า >O<
ตอบพิณครับ : รูปนั้นไม่มีทั้งบอลทั้งชา แต่ผมชอบก็เลยเอามาแปะ อิอิ อิมเมจของบอลกับชาก็แล้วแต่คนอ่านจะจินตนาการนะครับ เรื่องเมลล์..ผมไม่ได้เล่นอะครับ = =" มาคุยกันเว็บนี้ก็ได้ อีกเรื่อง.. เดอะสตาร์ผมเชียร์... แก้มครับ เก่งโคตรๆ
______________________________________*
ความคิดเห็น