(ZerZes)รักนะ นายพยัคฆ์เมฆาของฉัน...

ลำดับตอนที่ #38 : บทที่ 35 ความในใจที่ไม่กล้าบอก( 100 เปอ)

  ณ ที่ๆหนึ่งที่อยู่ในคฤหาสน์ของไคลน์(ไม่กวนใช่ม่ะ?)

"เป็นอะไรอ่ะ พี่โฟรเซนทำหน้าเหมือนเสือโดนเจ้านายทิ้งไว้กลางสายฝนยังไงอย่างนั้น?" คาเรนยิ้มในขณะที่โฟร

เซนยังนั่งตีหน้าเคร่งเครียดอยู่ใกล้ๆ

"คาเรน"โฟรเซนเรียกเสียงเบา

"อะไรเหรอ? ไอ้คุณพี่"คาเรนขานกลับอย่างกวนส้น

"เจ้าเคยรักใครซักคนไหม?"โฟรเซนถาม

"ถามทำเตี่ยอะไรกันท่านพี่ แน่นอนว่า ข้าไม่มี"คาเรนตอบแบบขอไปที

"งั้นสมมุติเอาก็แล้วกันนะ ถ้าหากว่า....เจ้ามีคู่หูอยู่คนหนึ่่ง"

"อือ..."

"แล้วเจ้า กับ นายของเจ้าไม่ค่อยจะลงรอยกับเจ้าเสียเท่าไหร่..."

"อือ"

"แต่ในที่สุดเจ้าไปเผลอไปรักนายของตนเองเข้า..."

"อือ"

"แล้วจู่ๆนายของเจ้า ไปได้คู่หูคนใหม่ขึ้นมา..."

"อือ"

"จากนั้น เขาก็ไม่เหลียวแลดูเจ้า"

"อือ"

"แล้วเจ้าจะทำอย่างไร?"โฟรเซนมองหนาคาเรนเหมือนต้องการคำตอบของคำถามนี้ เอาเสียมากๆ

"ง่ายๆสั้นๆ ได้ใจความจับกดน่ะสิขอรับ ไอ้คุณพี่ เรื่องง่ายๆแค่นี้ก็คิดไม่ออกแล้วเรอะ? เฮ้อ...ตระกูลโฟเรซินของ

เราจะล่มสลายเอาก็เพราะแบบนี้นั่นแหละ... ข้าขอทายเอามั่วๆนะ ท่านรักเซอเซสใช่ม่ะ?"คาเรนหรี่ตาสีเพลิงมอง

พี่ชายของตนเอง

"แรกๆข้าเอาก็ไม่มั่นใจเสียเท่าไหร่หรอกนะ แต่ว่าหลังจากที่ ข้าจูบเจ้านั่นตามข้อต่อรองของเจ้าแล้วก็ตอน วัน

วาเลนไทน์อีก ข้าเลยอาจกล้าพูดได้ว่า ข้ารักเจ้าตัวซวยบรมนั่น..."

"โฮ่ แสดงว่า ท่านก็รักเซอเซสจริงๆงั้นดิ?"คาเรนทำตาโต

"ก็ข้ากำลังบอกเจ้าอยู่นี่ไง!!!"โฟรเซนว่า

"ฮ่าๆ ใจเย็นๆก่อนดิ ท่านพี่ อีกอย่างมารหัวใจอย่างแร้งทึ่งนั่น ใช่ว่าจะกำจัดได้ง่ายๆหรอกนา..."คาเรนพำพึมเบาๆ

"แร้งทึ่ง?"โฟรเซนขมวดคิ้ว

"ก็ไอ้คุณฮาวคลาเวีย ฟีบีเทียไงเล่า!"คาเรนกล่าวอย่างหัวเสีย ก่อนจะกล่าวขึ้นมาอีก

"เพราะงั้น เอาเป็นว่า ข้าตกลงช่วยเจ้าจีบเซอเซสก็แล้วกันนะ..."

"ขอบใจ"

"เก็บคำนั้นไว้ ตอนเห็นผลที่ใช่จะดีกว่า ตอนนี้อย่าเพิ่งพูดคำนั่นออกมาเลย เฮ้อ...สงสัยข้าต้องไปถามวิธีจีบเคะ

มาจากบลัดวูล์ฟ อีกแล้ว..."คาเรนเกาหัวตัวเองเล็กน้อย ก่อนจะถอนหายใจออกมาเบาๆ

"บลัดวูล์ฟ?"

"อ๋อ...เป็นอัศวินแห่งความมืดอ่ะ เรื่องคาสโนว่า พี่แกมาที่หนึ่งเสมอ (บลัดวูล์ฟจากเรื่องคิลโนมอร์ครับ)"คาเรนยิ้ม

"แต่ไปถามเรื่องแบบนี้กับชาวบ้านเขามันจะดีรึ?"โฟรเซน

"ดีสิ จะได้หาคนช่วยแก้ปัญหาได้ยังไงล่ะ!"คาเรนชูนิ้วโป้งไปให้โฟรเซน

"แต่ว่า มันใช้เวลานานเสียหน่อยนะ กว่าจะเห็นผลที่ใช้อ่ะ เพราะงั้น อดทนหน่อยก็แล้วกันนะ ท่านพี่"คาเรนพูด

เสียงเบา

ห้องนั่งเล่น

"เฮ้อ..."ข้าถอนหายใจแผ่วเบา

"เป็นอะไรไปอ่ะ เซอเซส ประจำเดือนมาเหรอ?"วินด์เซลเดินเข้ามาถาม

"ผู้ชายที่ไหนเค้ามีประจำเดือนบ้างล่ะ วินด์เซล"ข้าส่งสายตาค้อนในขณะที่วินด์เซลยังยิ้มอย่าง ไม่รู้ร้อนรู้หนาว

"อ่าว...ก็เราไม่รู้นี่นา เฟรสไม่เคยบอกเรา"วินด์เซลฉีกยิ้ม ในขณะที่ข้านั่งกุมขมับอยู่

"ว่าแต่ไคลน์ล่ะ?"ข้าถาม ก่อนจะหันซ้ายแลขวา

"เราก็ไม่รู้เหมือนกันนั่นแหละ"วินด์เซลยิ้ม ก่อนเอ่ยขึ้นมาอีก

"นี่ๆ เราถามอะไรเซอเซสหน่อยได้ไหมอ่ะ?"

"เรื่องอะไรงั้นเหรอ? ถ้าเป็นที่ข้าตอบก็ได้ข้าก็จ...."ยังไม่ทันทีข้าพูดจบวินด์เซลก็แทรกขึ้นมา

"ระหว่างโฟรเซน กะ ฮาวิค เจ้ารักใครมากกว่ากัน?"วินด์เซลถาม

"ท...ทำไม จู่ๆเจ้ามาถามเรื่องนี้ล่ะ วินด์เซล?"ข้าก้มหน้าที่ขึ้นสีของตน

"คาเรนผากเรามาถามน่ะ เอาล่ะ ตอบมาเถอะ เราไม่หัวเราะหรอกนะ ฮิๆๆๆ"วินด์เซลว่าก่อนจะหัวเราะเล็กน้อย

 ...ข้าเชื่อเจ้าได้ไหมเนี้ย?

"เจ้าไม่ขำแน่นะ?"

"แน่สิ หุๆๆๆ"

"วินด์เซล!"

"ก๊ากๆๆๆ เราไม่ขำก็ได้ บอกมาซักทีสิ ไม่งั้นเราจะขำแบบนี้ต่อไปนะ"

"ก็ได้ คำตอบก็คือ ข้าไม่แน่ใจ"

"หา?"วินด์เซลตีหน้าเหวอ "ทำไมล่ะ?"

"ก็อย่างที่ข้าบอกนั่นแหละวินด์เซล ข้าไม่แน่ใจ ในใจข้าก็ว่าชอบโฟรเซน อีกใจข้าก็ชอบฮาวิค ที่เจอหน้ากันได้ไม่

นาน ข้าเลือกไม่ถูกจริงๆ"ข้ากุมขมับตัวเอง

"เหมือนเราเมื่อก่อนนี้เป๊ะเลย"วินด์เซลยิ้มอย่างอ่อนโยน(โลกแตกแน่อีกแบบนี้)"เมื่อก่อนนี้ เราเองก็ไม่แน่ใจเหมือน

กันว่า เราชอบไคลน์จริงๆรึเปล่า แต่ว่าอีกใจหนึ่งของเราก็เหมือนกับว่า ไปชอบเคิร์ทเข้าแล้ว เอาเถอะ เพราะยัง

ไงความรักมันก็ไม่แน่ใจเสมอไปนี่เนอะ? เผลอๆเดี๋ยวเราจะนอกใจไคลน์ไปชอบเคิร์ทด้วย หวา~ เราทำแบบนั้น

ไม่ได้นี่นา ถ้าทำมีหวังไคลน์ทำเราอดหลับอดนอนแหงๆ"วินด์เซลกุมขมับตัวเอง ในขณะที่ข้ายิ้มกับความมอง

โลกในแง่ดีของวินด์เซล

นั่นน่ะสินะ...ความรักมันไม่ได้แน่นอนเสมอไป...ขอโทษนะ โฟรเซน ฮาวิค ตอนนี้ ข้ายังให้คำตอบกับเจ้าสองคน

ไม่ได้หรอก เพราะตัวข้าไม่แน่ใจเลยจริงๆ...อย่างที่ข้าพูดให้วินด์เซลฟังนั่นแหละ...อีกใจข้าชอบโฟรเซน แต่อีก

ใจข้ากลับไปชอบฮาวิคที่เพิ่งเจอหน้ากันหมาดๆ

'โฮ่ ในที่สุดก็สารภาพออกมาเสียทีนะ เซอเซส'เสียงของโฟรเซนดังก้องในหัวข้า

...น...นี่เจ้า แอบฟังข้างั้นเหรอ?

'แหงล่ะ!! แต่ก็เอาเถอะ ในเมื่อเจ้ายังให้คำตอบกับเรื่องนี้ไม่ได้ ข้าก็จะไม่ขอซักไซ้อะไรเจ้ามากนักหรอก'โฟรเซน

ถอนหายใจ

...สรุป เจ้าให้เวลาข้าคิดต่อไปสินะ

'แล้วแต่เจ้าจะคิดสิ มีสมองไว้เพื่ออะไรกัน?'

...อ้าก!!ไอ้เสือบ้า ไปตายซะ!!!

หน้าห้องนั่งเล่น

 เหยี่ยวหนุ่มที่แอบฟังอยู่มานานซุกตัวลงกับพื้น ก่อนจะกำหมัดแล้วชกลงไปกับพื้นอย่างแรง(สงสารพื้นอ่ะ)

...ทำไม ทำไม ทำไมเจ้าถึงไปรักเจ้าพยัคฆ์เมฆาขนทองนั่นได้ ทั้งๆที่ ตั้งแต่ที่ข้าเจอมันมา มันก็หาเรื่องนายท่าน

ตลอด แล้วทำไมนายท่านถึงไปชอบมันได้ ทำไม!!

----------------------------------------------------------------------------

 เฮ้อ...จบไปอีกตอน(เช็ดเหงื่อ) ในที่สุดก็เก็บเงินซื้อเครื่องสแกนได้แล้วโว๊ย!!(จุดพลุติดต่อกัน 3 ชั่วโมง) ก็เลย

วาดภาพ แม่เซอเซสแล้วลองสแกนดู ไม่รู้นะ ว่าหน้าแม่จะเหมือนลูกมากแค่ไหนอ่ะ ส่วนภาพสอง ผมแถมไปงั้น

แหละ