คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #28 : Will Love, So I love[Part24]=ภารกิจพิชิตจิ้น คิมฮีชอล+ ฉลองครบ1000เม้น Love Part
24
ภารกิจพิชิตจิ้น คิมฮีชอล
“เฮ้~~ พี่ฮีชอล!!” เสียงเรียกชื่อคนของเขาที่เป็นผู้หญิงทำเอาคนที่ถูกเรียกต้องรีบสาวเท้าให้เร็วขึ้นเพราะกลัวว่าอีกคนจะไปถึงตัวคนสวยก่อน หากแต่ว่าผู้หญิงตรงนั้นกลับคว้าแขนเขาไว้ก่อนจะส่งยิ้มเล็กๆให้ ซีวอนเบ้ปากเล็กน้อยก่อนจะสะบัดมือออก
อิโธ่.....ที่แท้ก็ตีสนิทกับพี่ฮีชอลเพียงเพราะต้องการจะจับเขาก็เท่านั้นแหละ
“ทำเป็นสะดีดสะดิ้ง เดี๋ยวไปกอดแขนพี่ฮีชอลแล้วคลอเคลียให้มันรู้แล้วรู้แรดไปเลย ให้มันรู้ซะบ้างว่าผู้หญิงมีสิทธิ์อะไรยังไงกับเคะ”
“ยัยเด็กนี่.........”
“สต๊อป!~ ฟังฉันก่อน~~ มีแผนดีๆจะมาบอก ท่าทางแล้ว พี่ยังไปไม่ถึงไหนกับพี่ฮีชอลเลยใช่มั้ยล่ะ”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ ยัยคนนอก”
“เอ๊อ!! ฉันมันคนนอก ถ้าอย่างนั้นแผนพิชิตเวอร์จิ้นพี่ฮีชอลพี่ก็อย่าหวังว่าจะได้มันไปเลย ไอ้เราก็อุตส่าห์นอนคิดทั้งคืน ไปหาพี่คนสวยก่อนนะ ไอ้คนถูกลืม แบร่!”
คนที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นคนนอกแลบลิ้นใส่ก่อนจะสะบัดก้นเดินหนีเขาไป แผนพิชิตเวอร์จิ้นพี่ฮีชอลงั้นหรอ? ว่าแล้วก็ยิ้มออกมา เข้าทางฉันล่ะ!
“เดี๋ยวก่อนยัยดำ”
“ว้ากกกก ไอ้คนบ้า! ฉันไม่ได้ดำนะ”
“งั้นก็ยัยอ้วน”
“เลิกคุยกันตลอดชาติ ฉันจะลืมแผนนั่นทิ้งทั้งหมด” คนที่ถูกด่าว่าอ้วนทำหน้าบึ้งก่อนจะสาวเท้าให้เร็วขึ้น ฮีชอลที่กำลังยืนคุยอยู่กับซองมินก็ไม่ทันได้สังเกตเห็น ซีวอนคว้าปกเสื้อของสตางค์ไว้แล้วลากให้ห่างจากฮีชอลเพราะกลัวว่าคนสวยจะได้ยินแผนการเข้า
“อะไร๊! มาคว้าฉันไว้ทำไม ฉันมันคนนอกนี่”
“เอาล่ะ ถ้าเธอยอมบอกแผนการมาดีๆ ฉันจะยอมให้เธอเห็นฉอตจูบของฉันกับพี่ฮีชอลหนึ่งครั้ง”
“จริงนะ*O*”
“เออยัยหื่น บอกมาเดี๋ยวนี้เลยแผนพิชิตจิ้นพี่ฮีชอลน่ะ”
‘ข้อแรกเลยนะ พี่ต้องทำตัวให้เป็นสุภาพบุรุษ ไอ้คราบคุณชายทั้งหลายน่ะ สลัดทิ้งไปให้หมด พูดง่ายๆคือห้ามเรื่องมากให้พี่ฮีชอลเห็นเด็ดขาด!!’
“พี่ฮีชอล ผมรู้ว่าพี่เมื่อย พี่นั่งตรงนี้นะ”
“แล้วนายจะลุกขึ้นมาทำไม ที่ก็มีตั้งเยอะแยะ”
ว่าแล้วคนสวยก็เมินตอไม้ที่คนอุตส่าห์เสียสละลุกให้นั่ง ก่อนจะนั่งลงที่ม้าหินข้างๆพลางกินไอติมที่เอามาจากบนเรือ คะแนนเลยสรุปได้ว่า
ข้อแรก 0 คะแนน
รวม 0 คะแนน
‘ข้อที่สอง แทคแคร์ดูแลราวกับว่าพี่เขาคือเจ้าหญิง แต่อย่าจุ้นจ้านเกินไป พี่ฮีชอลเป็นคนขี้รำคาญพี่ก็รู้ดีข้อนี้!!’
“น้ำฮะ หน้าพี่แดงหมดแล้ว พี่ได้ทาครีมกันแดดรึเปล่า”
“ขอบใจนะ ทาแล้วแหละ แต่เหงื่อไหลไม่หยุดเลย ฉันอยากเล่นน้ำจัง”
“งั้นเราไปเล่นกันเถอะ^^ เดี๋ยวผมจะดูแลพี่เอง”
ว่าแล้วก็ส่งมือไปให้คนสวยที่กำลังดื่มน้ำอึกๆ แต่ทว่าฮีชอลกลับยิ้มแล้วเดินลงทะเลไปทันที ซีวอนจึงเดินตามลงไปติดๆ โชคดีที่วันนี้ร่างบางไม่ได้ใส่เสื้อบางมากนัก หากแต่ใส่เสื้อยืดสีน้ำเงินสว่างลงเล่นทะเล คนบนเรือส่งผลไม้ให้ฮีชอลเพื่อที่จะให้อาหารปลา เมื่อเห็นว่าปลาว่ายเข้ามาใกล้ คุณชายเลยถอยห่างเพราะไม่คุ้นชิน หากแต่ว่าเจอสายตาทิ่มแทงของคนคิดแผนการที่แอบมองห่างๆเลยจำใจเดินเข้าไปใกล้ แล้วถือถุงผลไม้ให้
“ดูปลาสิ! น้ำที่นี่ใสชะมัด ไม่คิดว่าจะได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้ นายจะลองให้อาหารมันมั้ย”
“พี่ให้ไปเถอะ^^;; ผมจะถือถุงผลไม้ไว้ให้เอง เดี๋ยวถ้ามันหมดเร็ว ปลาก็ไปหมดสิ”
“อ่า....วันนี้นายทำตัวน่ารักดีนะ”
ข้อสอง 1 คะแนน
รวม 1 คะแนน
‘ส่วนข้อสาม ฉันจะช่วยสร้างเหตุการณ์ที่น่าตื่นเต้นให้ ฉันจะวิ่งๆๆมาจากทางด้านหลังนะ แล้วจะวิ่งเข้าหาพี่ฮีชอล พี่ก็ต้องดึงตัวพี่เขาออกแล้วพยายามกดให้พี่คนสวยนั่นอยู่ด้านล่าง....ยัง!~ ข้อนี้ยังไม่ได้เผด้จศึก พี่จะรีบไปไหนเนี่ยฮะ? แล้วพอปล่อยให้เวลาผ่านไปซักพัก ถ้าพี่เขาจะพูดอะไร พี่ต้องตั้งสติให้เร็วที่สุดแล้วผละออกมาก่อน เออน่า! รู้ว่ามันน่าเสียดาย แต่ผลที่ได้รับคุ้มแน่นอน แล้วที่สำคัญ ต้องขอโทษด้วยนะ!’
คนคิดแผนการเริ่มส่งสัญญานให้ซีวอนที่เดินตามหลังคนสวยที่กำลังเดินชมหาดเพลินหลังจากที่ขึ้นมาจากน้ำ คนได้รับสัญญาณพนักหน้าตกลง คนคิดแผนการจึงเริ่มสตาร์ทตัวเองออกจากจุดนั้น ก่อนจะวิ่งทั่กๆเข้ามา ซีวอนร้องอ๊ะเบาๆแล้วคว้าตัวฮีชอล
“พี่ฮีชอลระวัง!!” เป็นไปตามแผน คนสวยหันมาพอดีกับที่เห็นใครบางคนวิ่งเข้าใส่ ซีวอนผลักร่างบางลงไปกับพื้นพร้อมๆกับที่ตัวเองตามลงมาคร่อมทัน สีหน้าตกใจเกือบทำคนที่มองเคลิ้ม หากแต่ว่าต้องทำตามแผนต่อเมื่อเห็นว่าริมฝีปากบางเผยอขึ้นเหมือนจะพูดอะไร ซีวอนกุลีกุจอลุกขึ้นยืนก่อนจะก้มหัวขอโทษอย่างรวดเร็ว
“ขอโทษฮะพี่ ผมไม่ได้ตั้งใจจะลวนลามพี่....ผมขอโทษฮะ”
“อะไรกัน....ปกตินายก็แต๊ะอั๋งฉันออกจะบ่อย แล้วทำไมวันนี้ถึงขอโทษได้”
“ผมไม่ได้ตั้งใจเมื่อกี้มันเป็นอุบัติเหตุ”
“อืม ฉันเข้าใจ” คนสวยระบายยยิ้มอ่อนๆให้คนมองใจเต้นเล่นๆ แล้วคว้ามือของร่างสูงมาจับไว้
“เป็นรางวัลสำหรับคนทำตัวน่ารัก”
ข้อสาม 1 คะแนน
รวม 2 คะแนน
“แล้วยังไงต่อล่ะ?”
“พักไว้ก่อน เพราะตอนนี้พี่ฮีชอลเปียก ทำอะไรไม่ได้ พี่แค่ทำข้อที่หนึ่งและสองให้ดี ให้พี่เขาประทับใจมากๆก็พอ แม่เรียกไปกินข้าวกลางวันแล้ว ยังไงก็ลากพี่ๆเขามากินข้าวด้วย เป็นบุพเฟ่ต์ ตอนนี้ฉันหิว ไปล่ะ!”
ไม่รอให้ร่างสูงได้เอ่ยปากทักท้วงอะไรทั้งนั้นเจ้าหล่อนก็วิ่งฉิวไปทันที ทำเอาคนที่รอฟังแผนการต่อถึงกับเกิดอาการหัวเสียเล็กน้อยก่อนจะปั้นหน้าหล่อ(?)เข้าไปหาคนสวยที่กำลังนั่งเล่นอยู่ริมหาดเพื่อตามไปทานข้าว โดยที่ไม่ลืมทำตามที่ยัยตัวแสบนั่นบอกทิ้งไว้
ถ้าฉันได้เวอร์จิ้นของพี่ฮีชอลมาจริงๆล่ะก็......จะฉากไหนๆ ฉันให้เธอดูหมดเลยอ้ะ!!
เมื่อทานอาหารกลางวันกันเสร็จทั้งหมดก็พากันขึ้นเรือเพราะยังมีโปรแกรมเที่ยวต่อที่ถ้ำมรกต ซึ่งจะต้องพากันเกาะตามเชือกเข้าไปเพราะข้างในถ้ำมืดจนมองไม่เห็น อีทึกยังคงทำตัวปกติกับผู้ดูแลทัวร์หากแต่ว่าตีตัวออกห่างจากเพื่อนที่เคยสนิทอย่างคังอินด้วยเหตุผลที่ว่าขอทำใจ คิบอมกำลังตรวจเช็คความเรียบร้อยของชูชีพคนตัวเล็กที่กำลังตื่นเต้นที่จะได้เข้าไปในถ้ำมรกตซึ่งเจ้าตัวได้ยินเด็กสาวบอกมาว่าข้างในสวยเหมือนเกาะส่วนตัวเล็กๆที่มีต้นไม้ขึ้นอยู่ใจกลางของถ้ำ
“คนไทยนี่ครึกครื้นกันดีเนอะ”
“พอลงไปแล้วให้ลอยอยู่ใกล้ๆฉันนะ ห้ามว่ายไปเอง ที่นี่ไม่ใช่สระว่ายน้ำ”
“อ่า....รู้แล้วครับๆ ผมคงไม่ปีกกล้าขาแข็งไปเองหรอกน่า” ว่าจบก็ยู่ปากใส่พ่อคนที่สองก่อนจะถูกขยี้หัวกลับมาเบาๆ ทุกคนเริ่มทยอยลงน้ำซึ่งแน่นอนว่าตอนนี้เหลือเพียงเขา คิบอม พี่อีกทึกและคนดูแลเท่านั้นที่ยังอยู่บนเรือ คิบอมลงจากเรือไปก่อนแล้วรอรับร่างบางอยู่ด้านล่าง เมื่อขาเรียวจุ่มลงที่น้ำทะเลสีเขียวมรกตก็ทำให้ทงเฮรู้สึกดีเพราะอากาศร้อนๆแบบนี้น่าลงน้ำเป็นอย่างมาก ก่อนที่เจ้าตัวจะทำตัวเป็นสุภาพบุรุษหันไปรับหญิงสาวใบเตยที่เป็นคนดูแลของเขาลงมา
“คุณเตยเคยมาเที่ยวที่นี่มั้ยฮะ?”
“มาสองสามครั้งเองค่ะ เพราะทัวร์ส่วนใหญ่ที่มาอยากจะเที่ยวในกระบี่มากกว่า เพราะกระบี่เองก็มีสวยๆเยอะ”
“อ้าว-o- แล้วที่นี่ไม่ใช่ในกระบี่หรอกหรอฮะ?”
“เปล่าค่ะ ที่นี่อยู่ในเขตของจังหวัดตรัง เรียกว่าเกาะมุกแต่ถ้ำนี่คือถ้ำมรกตค่ะ”
“ข้ามจังหวัดกันเลยทีเดียว- - อ่า! ผมไปก่อนนะฮะ พี่อีทึกดูแลเธอดีๆนะครับ”
คิบอมจับร่างบางให้เกาะบ่าของตัวเอง ก่อนที่ซองมินจะเกาะบ่าทงเฮตามมาพลางใช้ขาเกี่ยวเชือกไว้ คณะทัวร์ทั้งหมดพากันลอดเข้าถ้ำทว่าไม่น่ากลัวอย่างที่คิดเพราะผู้ใหญ่จากทัวร์ใหญ่เริ่มส่งเสียงร้องเพลงกันอย่างสนุกสนาน ถึงจะฟังไม่เข้าใจแต่ก็คลายความกลัวไปแล้วคลอเพลงตามเมื่อจับหวะได้ เสียงหัวเราะดังตามขึ้นมาเมื่อมีคนร้องผิดคีย์ ก่อนที่จะรับรู้ได้ว่ากำลังจะถึงจุดหมายที่ลอยตัวเข้ามาเพราะแสงสว่างอยู่ทางด้านหน้า ทงเฮหรี่ตาเล็กน้อยเพราะเพิ่งคุ้นชินกับความมืดในถ้ำ
เมื่อมาถึงปลายทางก็ทำเอาคนที่เข้ามายังภายในแล้วถึงกับวิ่งขึ้นหาดด้วยความตื่นเต้น คนที่ยังบอกตัวเองว่าเป็นสุภาพบุรุษอย่างอีทึกก็พาหญิงสาวที่ตัวเองคอยดูแลตลอดเวลาที่มาที่นี่ขึ้นฝั่งโดยมีสายตาของใครอีกคนมองตาม
“ขอบคุณค่ะ แล้วคุณคังอินไปไหนล่ะคะ?”
“เอ่อ....ไม่ทราบเหมือนกันฮะ คุณเตยถามถึงมีอะไรรึเปล่า?”
“เปล่าหรอกค่ะ อย่าหาว่าฉันละลาบละล้วงเลยนะ แค่แปลกใจที่ไม่เห็นคุณอยู่กับคังอินน่ะ”
“ฮ่ะๆ ผมแค่.....มีปัญหานิดหน่อยน่ะฮะ”
“ฉันพอจะเข้าใจนะคะ^^ จริงๆแล้วถ้าเรามองหาอะไรให้ใกล้กว่านี้อีกนิดนึง เราอาจจะมองหาของสิ่งนั้นเจอได้ง่ายๆโดยไม่ต้องหาอะไรที่ไหนไกลตัวเลย”
“เตยจะบอกอะไรผมฮะ?”
“การที่เรามองข้ามอะไรไป บางที ของที่เรามองข้ามไปนั่นแหละ คือสิ่งที่เราต้องการหามานาน”
“เฮ้ย! ซีวอน”
“อะไรวะคยู” คนถูกทักขมวดคิ้วน้อยๆเมื่อเพื่อนของตัวเองเดินมาแตะบ่าโดยยอมปล่อยให้หวานใจของตัวเองอยู่กับทงเฮและคิบอมที่กำลังตีหน้าขรึมใส่ ซีวอนหมุนตัวไปทางด้านหลังแต่สายตายังคงจับจ้องอยู่ที่ฮีชอลตลอดเวลา
“มองมาตั้งนานแล้ว ทำไมแกทำตัวสุภาพบุรุษจังวะ ปกติหาเรื่องเลื้อยใส่พี่ฮีชอลตลอดเลยไม่ใช่หรอ”
“ชู่~ เงียบไว้สิวะ! ตอนนี้กำลังหาทางพิชิตจิ้นคนสวยอยู่”
“หือ? โดยการทำตัวแม๊นแมนแบบนี้เนี่ยนะ เขาคงยอมหรอกมึง!!”
“ไม่รู้อะไรซะแล้วไอ้คยู เค้าเรียกว่าให้เหยื่อตายใจ หลอกล่อจนไว้ใจแล้วกดไงไอ้หมาป่าเอ๊ย! เป็นตัวล่าเคะตัวฉกรรจ์ซะเปล่าเสือกโง่ซะงั้น”
“อย่างแกนี่ไม่น่าจะคิดได้ บอกมาซะดีๆ ใครบอกมึง”
“ยัยดำนั่นไง น้องตังค์อ่ะ แค่นี้แหละ!~ กูต้องไปดูเหยื่อต่อ” ว่าจบซีวอนก็เดินออกไปทิ้งให้คยูฮยอนยืนครุ่นคิดก่อนจะกวาดสายตามองหาคนที่เพื่อนเพิ่งแนะนำแล้วเจอกำลังยืนคุยอยู่กับผู้ชายคนหนึ่ง ไม่รอช้าคนที่ต้องการแผนรีบเดินเข้าไปหาทันที
“น้องตังค์”
“ขะ......คะ? พี่เป็นใครอ่ะ-*-”
“พี่ชื่อคยูฮยอน เป็นเพื่อนกับซีวอนน่ะ ขอคุยด้วยได้มั้ย”
“อ่อๆ ได้ค่ะๆ.....พี่เปอร์! น้าเข่งเรียกให้ไปดูน้องแล้ว ตังค์อยู่ได้หรอกน่า! เอ๊ะ~ พี่จอยเดินมาทางนู้นแล้วเดี๋ยวก็เข้าใจตังค์ผิดอีก ไปๆตังค์ไม่อยากมีเรื่อง”
เด็กสาวโบกมือไล่ผู้ชายที่กำลังยืนอยู่ด้วยกันพร้อมกับพูดภาษาไทยที่เขาฟังแล้วต้องขมวดคิ้วงง ถึงแม้ว่าจะพอรู้ภาษาไทยบ้างสองสามคำแต่พอมาเจอเร็วๆแบบนี้ก็มึนตึ้บไปสามตลบ ไม่นานนักเธอก็หันกลับมาก่อนจะส่งยิ้มกว้างแล้วบอกให้เข้าเรื่อง
“พี่มีอะไรรึเปล่า?”
“คือ.....ตังค์เห็นแฟนพี่ใช่ป่ะ? คนนั้นอ่ะชื่อว่าซองมิน”ร่างสูงชี้ไปยังซองมินที่กำลังนั่งหัวเราะอยู่กับทงเฮ สตางค์มองตามก่อนจะพยักหน้าเบาๆแล้วร้องกรี๊ดในใจ
มีอีกคู่แล้วโว้ยยยย
“เข้าเรื่องเลยละกัน ตรงๆเลยนะ คือพี่ยังไม่ได้จิ้นของแฟนเลยอ่ะ พี่ต้องทำยังไงถึงจะได้”
“อะหือ....นี่ถ้าตังค์หน้าไม่ฉาบปูนมามากพอป่านนี้หงายหลังตึงไปแล้วนะเนี่ย”
“แนะนำพี่ได้มั้ยล่ะ?”
“เอาอย่างนี้ดีกว่า ดูจากท่าทางแฟนของพี่แล้วก็โอเคนะ ท่าทางไม่ขี้วีนมากเหมือนพี่ฮีชอล ง่ายๆเลยคือพี่พยายามเลิกหื่นเหมือนพี่ซีวอนนั่นแหละ เอาใจเขาให้มากๆ พูดจาหว่านล้อมนิดๆอยู่บนห้องสองต่อสองก็กดเลย”
“ง่ายขนาดนั้นเลย?”
“โห่ยพี่! แล้วจะเอาอะไรยาก คิดสดๆได้เท่านี้ก็ดีแล้ว ถ้าพี่อยากได้จิ้นพี่ซองมินคืนนี้ล่ะก็เชื่อตังค์”
“แน่นะ”
“อือ ถ้าไม่แน่ให้จูบเลยเอ้า!”
“งั้นพี่ว่าก็คงแน่จริงๆนั่นแหละ” พูดพลางผลักหัวของอีกฝ่ายออกแล้วทำหน้าพิลึกพิลั่นจนคนถูกว่าต้องเบ้ปากน้อยๆแล้วบอกลา คยูฮยอนเดินไปหาซองมินที่ตอนนี้นั่งอยู่คนเดียวโดยไม่มีทงเฮและคิบอมเหมือนเก่า และดูเหมือนว่ารังสีอารมณ์คุกกรุ่นจะแผ่ขยายไปทั่วจนคนที่เดินเข้ามาใกล้สัมผัสได้
“ตัวเล็ก.....ทำไมนั่งอยู่คนเดียวอ่ะ คิบอมกับทงเฮไปไหน”
“ฉันไล่ไปเอง”
“อ่า.....ทำไมตัวเล็กแทนตัวเองว่า ‘ฉัน’ แล้วอ่ะ><! เค้าซีเรียสนะเนี่ย”
“เมื่อกี้นายทำอะไร”
“อะ....เอ่อ.........ไม่นี่! ไม่ได้ทำอะไร เค้าไม่ได้ทำอะไรเลยนี่”
“โกหก ฉันเห็นอยู่ว่านายคุยอยู่กับตังค์ ทำไม? สนใจรึไง? ใช่นี่! ใช่ไม่ใช่ผู้หญิงที่จะมีสิทธิ์มาทำปากเบ้แล้วน่ารัก”
“โหยยยย ตัวเล็กคิดมาก เค้ารักตัวเล็กคนเดียวนั่นแหละ แล้วอีกอย่าง ยัยนั่นทำก็ไม่น่ารักซะหน่อย”
“ขอโทษนะ ตอนนี้ฉันอารมณ์ไม่ดี ช่วยไปไกลๆซักที”
“ตัวเล็ก.............”
“ก็ได้ ไม่ไปฉันไปเอง” ซองมินลุกขึ้นยืนก่อนจะเดินตรงเข้าไปหาทงเฮเหมือนเก่า คยูฮยอนที่ทำอะไรไม่ได้ก็ทำท่าจะเดินตามก่อนจะคิดได้ว่าไม่น่าจะเข้าไปทำให้แฟนของตัวเองอารมณ์เสียไปมากกว่านี้ ส่วนสายตาก็ส่องหาตัวต้นเรื่องอีกรอบแล้วเดินเข้าไปหา
“ตังค์.....ซองมินโกรธพี่ว่ะ”
“อ้าว! แล้วพี่ไปทำอะไรให้เขาโกรธล่ะ”
“ก็คงหึงตามประสาแฟน เห็นพี่มาคุยกับตังค์แล้วก็เลยโกรธ ซองมินเป็นพวกคิดมากเรื่องเทียบผู้หญิงไม่ได้น่ะ”
“อ้าวเวร! แล้วพี่ยังจะเดินเข้ามาหาตังค์เนี่ยนะ ไปให้ไกลๆเลย ตังค์ไม่อยากทำให้ใครต้องเลิกกัน”
“ก็....จะเดินเข้ามาถามอ่ะว่าต้องทำยังไง”
“ง้อไง ไม่รู้จักคำนี้หรอ ง้อแล้วหัดใช้คำว่าจริงจังเข้าช่วยด้วย! ได้ยินมาเหมือนกันว่าพี่ทำอะไรเหลาะแหละตลอด ส่วนไอ้เรื่องจิ้นของพี่ซองมิน พี่ก็กลับไปทบทวนดูแล้วกันว่าควรจะได้มันรึเปล่าถ้าพี่ไม่จริงจัง ไปละ”
หญิงสาวโบกมือไล่ก่อนที่ตัวเองจะเดินออกไปทิ้งให้คนถูกว่าว่าไม่จริงจังยืนครุ่นคิดอยู่นานสองนานเพื่อทบทวนการกระทำของตัวเองที่ผ่านมา ก่อนจะคิดได้ว่าควรจะทำตัวให้นหักแน่นกว่านี้
“ซองมิน! ฉันจริงจังนะจะบอกให้”
กลับมาถึงที่พักก็ได้เวลาอาหารเย็น ทั้งหมดเลยพากันทานข้าวบริเวณริมหาดเพื่อจะได้อาบน้ำเข้าที่พักทีเดียว เมื่อรับประทานอาหารเสร็จซีวอนก็ฟังแผนต่อไปจากสตางค์อีกรอบแล้ววิ่งตามคนสวยที่กำลังจะเข้าที่พักไป
‘ข้อสี่! ข้อนี้พี่ต้องทำให้ได้เลยนะ เพราะยังไงคืนนี้ก็ต้องนอนด้วยกันอีกคืน ฉะนั้นจากที่ฉันฟังพี่เล่ามาว่าพี่เขาแทบนอนไม่หลับเพราะระแวงพี่หื่น ฉันว่าพี่เขาจะต้องทดสอบพี่แน่ๆว่าพี่น่ะทนต่อการยั่วของเขาแค่ไหน ถ้าเขายั่วมาพี่ก็ทำเป็นสุภาพบุรุษเดี๋ยวหนาวเดี๋ยวไม่สบายแล้วปิดอะไรต่อมิอะไรให้มิดชิด ย้ำว่าห้ามหื่น!!!’
เมื่อมาถึงที่ห้องซีวอนก็ให้คนสวยเข้าอาบน้ำก่อนด้วยเหตุผลที่ว่าคงจะเหนียวตัว ระหว่างที่รอฮีชอลอาบน้ำก็กำลังคิดว่าตัวเองจะทำยังไงต่อ แต่พอได้ยินเสียงเปิดประตูออกมาเท่านั้นแหละก็ต้องใจหายวาบเมื่อพบว่าคนที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จใส่เพียงเสื้อคลุมออกมาเท่านั้น ผ้าเช็ดผมที่ถูกวางแหมะอยู่บนหัวเจ้าตัวก็เอื้อมมือขึ้นไปขยี้ให้น้ำที่เกาะอยู่สลัดหาย ซีวอนสูดลมหายใจเข้าออกอย่างช้าๆแล้วตั้งสติ
“ซีวอน....เช็ดผมให้หน่อยสิ”
ไม่รอให้อีกฝ่ายได้ปฏิเสธคนร้องขอก็ทิ้งตัวลงนั่งทางด้านหน้าของอีกฝ่ายแล้วหยิบยื่นผ้าเช็ดหัวให้ ซีวอนรับมาอย่างงงๆก่อนจะค่อยๆบรรจงละเลียดน้ำออกจากเส้นผมอย่างเบามือ กลิ่นหอมของแชมพูและสบู่ลอยมาแตะจมูกยิ่งทำให้เลือดในตัวพุ่งพล่านอย่างห้ามไม่อยู่แต่ทว่ายังยั้งไว้ได้ทัน มิเช่นนั้นคนสวยโดนกดไปแล้วแน่ๆ
“ฉันชอบนายเวอร์ชั่นนี้นะ”
“......ผมก็ชอบพี่เวอร์ชั่นยั่วๆเหมือนกัน”
“นายว่าอะไรนะเมื่อกี้?”
“เปล่าฮะ^^ ผมแค่กำลังคิดว่าผมจะไปอาบน้ำ แต่รอให้ผมพี่แห้งก่อนก็ได้”
“อ่า...งั้นนายไปเถอะ! เดี๋ยวเรื่องผมฉันจัดการเอง” ว่าจบก็รีบหมุนตัวไปคว้าผ้าเช็ดผมไว้ จนทำให้เสื้อคลุมที่เคยปิดไว้มิดชิดเผยให้เห็นแผงอกขาวเนียนจนทำให้ซีวอนต้องเบือนหน้าหนีไปทางอื่นพลางข่มใจไว้ว่ารอให้อาบน้ำเสร็จก่อน(ไอ้เราก็นึกว่าจะไม่ทำอะไร-*-) มือก็เอื้อมไปดึงเสื้อที่ไหลลงไปมาปิดให้มิดชิดจนฮีชอลยิ้มกว้าง
“เสื้อหลุดหมดแล้วครับพี่ เดี๋ยวก็เป็นหวัดหรอก”
“ขอบใจนะซีวอน”
ข้อสี่ 1 คะแนน
รวม 3 คะแนน
‘ฉันรู้แล้วว่าพี่รอข้อที่ห้ามานาน เหอะๆ ข้อนี้ถ้าพี่ฮีชอลเผลอเมื่อไหร่ ยิ่งถ้าเป็นบนเตียงแล้วยิ่งโอเค กดเลย!!’
น้ำเย็นๆช่วยทำให้ใจของซีวอนเย็นลงได้บ้าง เมื่อเดินพ้นประตูห้องน้ำออกมาใจก็ร้อนอีกรอบเมื่อเห็นว่าคนสวยนอนอยู่บนเตียงของตัวเองทั้งชุดนั้นโดยไม่คิดจะเปลี่ยน ซีวอนเดินเข้าไปใกล้ก่อนจะสะกิดเบาๆ เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายไม่มีปฏิกิริยาตอบรับ ร่างสูงจึงกระโดดขึ้นเตียงแล้วกดแขนทั้งสองข้างของร่างบางฝังลงพื้นเตียงทันที
“เฮ้ย! อะไรของนายซีวอน”
“วันนี้ผมทำตัวน่ารักใช่มั้ยครับ^^~”
“กะ....ก็ใช่! แต่นี่อะไรล่ะ ปล่อยฉันนะ~”
“อ่า.....ของอย่างนี้มันก็ต้องมีของตอบแทนหน่อยสิ ผมไม่ขออะไรมากหรอก แค่เสียงครางหวานๆของพี่ก็พอ”
“อย่ามาตลก! หนอย~ ที่ทำดีวันนี้ก็เพื่ออย่างนี้เองสินะ ปล่อยฉันนะ......อุ๊บ!!”
โวยวายได้ไม่เท่าไหร่ก็ถูกปิดปากด้วยริมฝีปากร้อนๆของร่างสูง ฮีชอลพยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมแต่ทว่าไม่เป็นผลเพราะแรงที่ดิ้นแต่ละครั้งลดน้อยลงไปก่อนจะกลายเป็นหยุดนิ่งแล้วทำเพียงตอบสนองกับสิ่งที่ซีวอนมอบให้เท่านั้น
“ผม......” จูบย้ำลงไปอีกครั้งหนึ่ง
“รัก.....” จูบหนักๆอีกรอบ
“พี่......” แล้วจบด้วยจูบที่ร้อนแรงชนิดที่ว่าฮีชอลเถียงไม่ออกเลยทีเดียว
ข้อห้า 1 คะแนน
รวม 4 คะแนน
⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬⑬
จบตอนกันแบบว่า.....น่ารักๆ สำหรับในหน้านี้นะคะ ส่วนตอนจบจริงๆของตอนนี้ต้องไปอ่านต่อเอง 55+
ไม่อยากจะทอล์กเยอะเพราะไม่มีเรื่องจะพูดอะไรมากมาย
ตอนนี้มันเป็น Love Part แต่มิสามารถเขียนลงไปได้ว่าเป็น Love Part เพราะชื่อตอนเกินโควต้า=o=
ขอบคุณทุกกำลังใจ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียนหรือฟิค ตังค์ซาบซึ้งมากT^T บอกตรงๆว่าไม่เคยได้รับกำลังใจเยอะขนาดนี้มาก่อน
ขอบคุณทุกคนนะคะที่อ่านแล้วคอมเม้นต์ ทำตัวน่ารักกันมากๆเลย แอบตกใจนิดนึงตอนเปิดคอมขึ้นมา
เฮ้ย! คอมเม้นต์เรามันมาไกลขนาดนี้แล้วหรอ มาถึงตรงนี้ได้ก็ถือว่าเยอะมากที่สุดในชีวิต เพราะตังค์เคยได้เยอะที่สุดก็แต่ 500 กว่าเม้นเอง แต่มาถึงตรงนี้ได้ถือว่าเจ๋งเหมือนกันนะ- - จะเรียกว่าอะไรดี? สำหรับฟิคเรื่องแรก 55+
ขอบคุณอีกซักครั้งเพื่อความจริงใจ(?) อยากบอกว่ารักรีดเดอร์ทุกคนมากมาย จะติดตามเรื่องนี้ต่อไปหรือไม่ก็แล้วแต่การตัดสินใจของรีดเดอร์เอิ๊ก!
ส่วนในตอนหน้าก็ติดตามกันเอาว่าคยูฮยอนจะสามารถพิชิตจิ้นซองมินได้หรือไม่ 55+ แต่กระซิบนิดนึงว่ามี Ncแน่ๆ คู่ไหนก็ตามดูกันเอาเอง แต่! ตังค์ยังแต่งไม่เสร็จ 55+ รอกันต่อไป รักรีดเดอร์นะงิ(วิบัติเพื่ออารมณ์= =)
Qreaz. 
10
ความคิดเห็น