คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #26 : Will Love, So I love[Part22]=ตัวประกอบคนสำคัญ(?) สวัสดีปีใหม่ไทย!!
22
ตัวประกอบคนสำคัญ(?)
“ทำไมพี่น่ารักจังเลย”
“????” คนถูกกุมมือถึงกับทำหน้างงพลางส่งสายตาไม่เข้าใจให้กับผู้หญิงตรงหน้า คิบอมเดินเข้ามาใกล้ก่อนจะส่งสายตาเย็นๆไปให้คนที่กำลังแตะต้องคนของเขา แต่ทว่าผู้หญิงคนนั้นกลับไม่ได้สนใจหากแต่ว่าให้ความสนใจจนตาเป็นประกายกับร่างบางตรงหน้า
“ฉันชื่อสตางค์ค่ะ เรียกสั้นๆว่าตังค์ก็ได้^^”
“อ่อ....ครับ น้องตังค์ พี่ชื่อ ทงเฮ ส่วนนี่เอ่อ...คิบอมฮะ”
“อ๊า>O< พี่เป็นผู้หญิงหรือผู้ชายคะ ทำไมหน้าหวานอย่างนี้”
ทงเฮเหลือบไปมองคิบอมก่อนจะพบว่าเจ้าตัวกำลังมีสีหน้าที่ไม่พอใจสุดฤทธิ์เลยทำได้เพียงแค่ส่งยิ้มน้อยๆ คนที่แนะนำตัวเองว่าน้องตังค์ดูแล้วเหมือนจะสูงเท่าๆกับเขาหรือไม่ก็เตี้ยกว่านิดหน่อย ผมสั้นที่ซอยระต้นคอยิ่งทำให้ท่าทางของเธอออกจะไม่คล้ายผู้หญิง
เพราะอย่างนี้ล่ะมั้ง คิบอมถึงได้หน้าตึง
“พี่มากันสองคนหรอคะ?”
“ฮะ.....”
“และตอนนี้ก็กำลังจะไปแล้วด้วย” คิบอมเอื้อมมือไปคว้ามือบางออกมาแล้วกุมไว้เองอย่างหวงแหนก่อนจะโอบคนตัวเล็กเข้ามาเพื่อบ่งบอกได้ว่าตัวเองเป็นอะไรกับคนที่ผู้หญิงคนนี้ให้ความสนใจ แต่แทนที่จะเจอสีหน้าอึ้งๆเพราะเจอเหตุการณ์แบบนี้ เจ้าตัวกลับกรี๊ดกร๊าดด้วยความชอบใจก่อนจะหันหน้ามาทางคนตัวสูง
“พวกพี่เป็นแฟนกันหรอ”
“เอ่อคือ........”
“ใช่ เธอรับไม่ได้รึยังไง” คิบอมตอบเสียงเย็นพลางกระชับวงแขนเข้ามาอีก คนที่ถูกบอกว่าเป็นแฟนถึงกับหน้าแดงด้วยความอายเพราะตั้งแต่เจอกันมา คิบอมไม่เคยระบุสถานะที่แน่ชัดของเขานอกจากตำแหน่งแฮงบกนั่นในโรงเรียน ถึงแม้จะเคยขอคบกันหนนึงแต่ก็ดูไม่จริงจังมากนัก
คำว่าแฟนมีสิทธิ์แค่วันนี้หรือตลอดไปนะคิบอม.......
“เปล่าค่ะๆ แต่ว่าตังค์ชอบอ่ะ><! สมัครเป็นแฟนคลับได้มั้ย?”
“หือ???”
“อะไรของเธอ- -“
“คืออย่างนี้! ตังค์น่ะเป็นพวกเขียนฟิควาย แล้วตอนนี้กำลังแต่งฟิคของSuper Junior อยู่ ที่ออกมาเดินเล่นจนวิ่งมาชนพี่ทงเฮแบบนี้ก็เพราะว่าคิดพล็อตไม่ออก มาเจอพวกพี่แล้วก็ดีเลย ตังค์ขอสมัครเป็นแฟนคลับได้มั้ย ตังค์อยู่ลัทธิชายชาย หญิงไม่สน”
“= =;; อ่า....น้องตังค์ฮะ คือว่า......”
“นะๆๆๆ แล้วนี่พวกพี่มาเที่ยวกันกี่วัน พักอยู่ที่รีสอร์ทตรงนี้ใช่มั้ยคะ แหม~ดีจังเลย! ตังค์ก็พักอยู่ที่นี่เหมือนกัน”
“ก็นานเหมือนกันฮะ ประมาณห้าวัน”
“ดีเลยค่ะ!!”
“ตังค์.........ตังค์....”
เด็กสาวที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาหันไปตามเสียงเรียกของอีกคนที่เดินมา ตังค์หันไปตอบรับอีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงที่กระแทกแต่ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไรเพราะพูดเป็นภาษาไทย ก่อนจะหันมายิ้มหวานให้เขากับคิบอมอีกครั้ง
“ตังค์ต้องไปแล้ว ไอ้น้องบ้าก็ตามอยู่ได้ ยังไงตังค์จะลองถามพี่พนักงานดูนะคะว่าพี่พักหลังไหน แล้วเจอกันใหม่ค่ะ บ๊ายบาย”
เจ้าตัวโบกมือลาก่อนจะวิ่งจากไป คิบอมมองตามไปด้วยสายตาฉุนๆแล้วหันไปมองทงเฮที่ยืนส่งยิ้มให้อยู่ก็อดที่เอ่ยปากประชดไม่ได้
“ไม่วิ่งตามไปด้วยล่ะ”
“ถ้าน้องชายเขาไม่ยืนอยู่ตรงนั้นผมว่าจะวิ่งไปอยู่ฮะ ล้อเล่นน่ะคิบอม”
“ล้อเล่นเรื่องนี้ต้องถูกทำโทษ”
“อ๊ะ...ไม่เอานะ ตรงนี้......อุ๊บ!!” ร่างบางถูกกระชากเข้าไปที่หลังโขดหินก่อนที่ร่างสูงจะก้มหน้าลงประกบริมฝีปากบางทันที ด้วยความที่ไม่คุ้นชินกับการโดนจูบนอกสถานที่(?)เลยทำให้ทงเฮต้องดิ้นพยายามหาทางออกจากกรงขังเล็กๆ แต่พอนานเข้ามือทั้งสองข้างจากที่เคยยันอกแกร่งไว้กลายเป็นว่าเลื่อนขึ้นไปคล้องคอของร่างหนาเสียอย่างนั้นก่อนจะเอียงใบหน้าของตัวเองเพื่อปรับองศาให้อยู่ในระดับที่ถูกต้องแล้วสอดลิ้นเข้าไปทักทายบ้าง ผู้คนที่ผ่านไปมาแถวนั้นต่างก็เฉยชากับการกระทำของนักท่องเที่ยว แต่อาจจะตกใจหากรู้ว่าคนที่อยู่ด้านในเป็นผู้ชายไม่ใช่ผู้หญิงอย่างที่เข้าใจตามรูปร่าง
“ตอนแรกฉันกะจะบอกว่าแม่คิดถูกแล้วนะที่ให้ฉันมาเที่ยวที่นี่ แต่ฉันกำลังคิดว่าแม่น่ะโคตรคิดผิดที่ฝากฉันมากับนาย อย่ามาแสดงความหื่นให้มันออกนอกหน้าได้มั้ยห๊ะ!”
“พี่ใส่เสื้อบางๆยั่วทำไมล่ะ” ฮีชอลยื่นมือออกไปผลักหัวรุ่นน้องเต็มแรงจนเกือบหน้าจูบทรายหากแต่ว่าซีวอนคว้าไหล่ของอีกคนได้ก่อน ทำเอาคนที่ต้องการให้คุณชายเสียฟอร์มถึงกับบ่นขมุบขมิบด้วยความขัดใจ ฮีชอลเดินนำคุณชายลิ่วๆโดยหันไปมองคนด้านหลังเป็นระยะทำให้เดินชนกับใครคนนึงเข้าจนตัวเองหงายหลังตึงลงไปนั่งกับพื้นพร้อมๆกับคนที่เดินชน
“โอ๊ย~ ให้ตายเถอะ”
“อ่า.....เป็นอะไรมากมั้ย??” ถึงแม้จะรู้ว่าอีกฝ่ายจะไม่เข้าใจภาษาที่เขาพูด แต่ตามมารยาทแล้วก็ต้องถาม ผู้หญิงคนนั้นส่งยิ้มให้เขาเล็กน้อยก่อนจะส่ายหัวแรงๆแล้วลุกขึ้นยืนพลางปัดเม็ดทรายตามตัวออกแล้วยื่นมืออกมาหาฮีชอลที่ยังคงนั่งจุมปุ๊กอยู่ที่พื้นทราย
“ขอบคุณนะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ พี่สาวต่างหากเป็นอะไรมากมั้ย ฉันน่ะมันเป็นพวกถึกทน”
“อ่อ......เป็นผู้ชายครับ”
“แล้วก็เป็นของผมด้วยฮะ” ซีวอนที่เพิ่งเดินมาถึงก็ยืนซ้อนร่างบางด้านหลังก่อนจะยื่นมือไปแตะบ่าแล้วเอาคางวางบนไหล่ก่อนจะลอบมองปฏิกิริยาของหญิงสาวที่เพิ่งเจอกันพบว่ากำลังมองมาที่เขาสองคนด้วยแววตาที่เป็นประกาย
“เธอ....รับไม่ได้หรอ?”
“ทำไมชอบมีคนถามแบบนี้กันจังนะ เอาล่ะ ขอแนะนำตัวก่อนละกัน ฮะแฮ่ม ชื่อสตางค์ค่ะ เรียกสั้นๆว่าตังค์ก็ได้ เรื่องแบบนี้ใครว่าตังค์รับไม่ได้ ขอบอกเลยว่าคิดผิด และบอกไว้ด้วยนะคะว่าชอบมากสุดๆ เมื่อกี้เพิ่งเจอไปคู่หนึ่ง นี่มาเจออีกคู่หนึ่ง แหม~ มาเที่ยวทะเลคราวนี้ได้กำไรมากกว่าที่คิดซะอีก”
ฟังสาวน้อย(?)ตรงหน้าพูดภาษาเกาหลีอย่างฉะฉานแล้วก็อดแปลกใจไม่ได้ ฮีชอลพยายามจะดันหน้าของอีกคนที่วางอยู่บนบ่าให้ออกไปแล้วส่งยิ้มให้กับคนที่เพิ่งแนะนำตัวเองเมื่อครู่
“ทำไมตังค์ถึงพูดภาษาเกาหลีได้คล่องขนาดนี้ล่ะ?”
“ตังค์ชอบวง Super Junior ค่ะ^^ เลยหาความรู้เป็นภาษาเกาหลีติดตัวไม่คิดว่าจะได้ใช้จริง แล้วนี่ตังค์กำลังแต่งฟิควายอยู่ พวกพี่สองเป็นแฟนกันอย่างนั้นก็พอดีเลย ตังค์ตื้อไปหมดแต่ตอนนี้คงจะคุยด้วยไม่ได้เพราะว่าแม่ของตังค์เรียกตัวไปอาบน้ำแล้ว พี่พักที่นี่ใช่มั้ยคะ งั้นดีเลย เดี๋ยวยังไงตังค์ไปถามเบอร์ห้องจากพี่พนักงานก็ได้ค่ะ บ๊ายบายค่ะพี่สาว แล้วเจอกันนะ”
ไม่ทันจะได้พูดอะไรต่อเธอคนนั้นก็วิ่งออกไปพร้อมกับโบกมือบ๊ายบายให้ ซีวอนมองตามอย่างงงๆก่อนจะบ่นงึมงำเบาๆว่า ‘แปลกคน’ ส่วนฮีชอลก็ทำการปัดทรายให้หลุดออกจากกางเกง ก่อนจะหันไปตบคนทะลึ่งแทนเพราะเจ้าเด็กนั่นเอามือมาปัดที่ก้นของเขา
“ทำอะไรน่ะไอ้ชเว!!”
“เรียกผมชเวอีกแล้วนะ ห่างเหินไปไหนกัน”
“อย่ามาเบี่ยงประเด็น ฉันถามว่านายทำอะไร!!!”
“อ่า....ก็ปัดทรายออกให้พี่ไง ดูสิคลุกทรายไปหมดแล้ว”
“หนอย~~ แล้วแกปัดที่อื่นไม่ได้รึไงกัน!! วนอยู่ที่ก้นฉันอยู่นั่นแหละไอ้หื่น!!”
“ผมไม่ได้หื่นนะ แค่มีความคิดอยากสัมผัสเฉยๆ”
“ไอ้บ้า!!!!!”
เวลาหกโมงเย็นซึ่งเป็นเวลากินข้าว ห้องอาหารที่อยู่อย่างที่พักไม่ไกลนักก็ประกอบไปด้วยทัวร์จากเกาหลีและทัวร์ใหญ่จากกรุงเทพอีกหนึ่งขบวน ทงเฮกำลังเลือกตักอาหารอย่างเมามันส์เพราะมีอะไรให้เลือกเยอะเหลือเกิน แต่ทว่าก็ต้องวางทัพพีลงเมื่อเห็นว่าอาหารล้นจาน
“พี่อีทึก เรานั่งตรงไหนได้บ้างอ่ะ?”
“ตรงไหนก็ได้ทงเฮ เพราะคนไทยไม่เรื่องมากอยู่แล้ว เขาบอกว่าให้เราทำตัวตามสบาย ยังไงเขาก็เป็นเจ้าบ้าน” ร่างบางพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะเลือกที่นั่งติดกระจก คิบอมเดินตามมาก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกัน คนตัวเล็กที่มัวแต่เหม่อกับวิวด้านนอกก็สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะลุกเลือกเครื่องดื่ม
“พี่ทงเฮ! ดีใจจังที่เป็นพี่!”
“หือ? อ้อ น้องตังค์นี่เอง”
“ตอนแรกแม่บอกว่ามีทัวร์จากเกาหลีจะมานั่งกินข้าวที่ห้องเดียวกัน ตังค์ล่ะลุ้นแทบแย่ว่าเป็นใคร แล้วพี่คิบอมอยู่ไหนล่ะคะ?”
“อ้อ นั่งอยู่นู่นน่ะ จะไปนั่งด้วยกันมั้ย”
“ไม่ดีกว่าค่ะ ดีใจเหมือนกันนะที่พี่ชวน แต่เดี๋ยวแม่จะว่าเอา เป็นสาวเป็นนางไปนั่งกับผู้ชาย 55+ ตามสบายค่ะ” คนชวนปฏิเสธอย่างนุ่มนวลก่อนจะส่งสายตาไปหาแม่ที่กำลังยืนคุยอยู่กับผู้ชายร่างสูง ดูแล้วคล้ายชาวต่างชาติ ทงเฮยิ้มน้อยๆก่อนจะเลือกเครื่องดื่มแล้วกลับไปนั่งที่ คิบอมที่นั่งเห็นทุกเหตุการณ์เลยถามขึ้นด้วยน้ำเสียงแข็งๆ
“ยัยนั่นมาวุ่นวายอะไรอีกล่ะ”
“คิบอม....น้องเขาก็ไม่ได้ทำอะไรนี่ นี่ไงทัวร์จากกรุงเทพที่บอกว่าให้เราทำตัวตามสบาย”
“เด็กก็เยอะเหมือนกันนะ แล้วยัยนั่นใช่ทอมหรือเปล่า?”
“ไม่หรอกคิบอม น้องเขาพูดก็มีคะขาตลอด แล้วนั่นดูเหมือนจะเป็นแฟนน้องเขานี่”
ทงเฮชี้ไปยังจุดที่คนที่กำลังถูกพูดถึงยืนอยู่ ซึ่งเจ้าตัวกำลังยืนดูอะไรในโทรศัพท์พลางยิ้มส่งยิ้มให้กัน คิบอมเลยถอนสีหน้าตึงเล็กๆแล้วหันมาให้ความสนใจกับร่างบางตรงหน้าที่กำลังโบกไม้โบกมือให้กับตังค์ทำเอาเกิดอาการฉุนขึ้นมาอีกรอบ
“ไปนั่งกับน้องเขาเลยสิ”
“อ่า.....อันนี้อร่อยนะคิบอม^^ ชิมมั้ย??”
“ฉันว่านายน่าอร่อยกว่า”
อีกฝากหนึ่งของห้องอาหาร ฮีชอลกำลังยกจานอาหารไปนั่งกับฮยอกแจที่กำลังยืนเป็นไก่เอ๋ออยู่คนเดียว แต่ก็ต้องถอยห่างแล้วถอนหายใจเบาๆเมื่อเห็นว่าฮันคยองเข้าไปลากตัวเจ้าไก่ไปซะแล้ว เมื่อเงยหน้าขึ้นมาอีกรอบก็เจอกับคนที่เจอที่ชายหาดเมื่อเย็น ข้างตัวก็มีผู้ชายอีกคนยืนอยู่ ฮีชอลเลยทำเพียงส่งยิ้มเล็กๆให้แต่ทว่าน้องคนนั้นกลับส่งเสียงเรียกตัวเขาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวก่อนค่ะ ตังค์ยังไม่รู้จักชื่อของพี่เลย”
“อ่อ....พี่ชื่อฮีชอล ไม่รบกวนเวลาดีกว่า เดี๋ยวแฟนของตังค์จะไม่ชอบนะ^^”
“พี่คนนี้ไม่ใช่แฟนค่ะ! แหม~ ตังค์เพิ่งอยู่ ม.2 เองนะคะพี่ฮีชอล คนนี้เป็นลูกของเพื่อนแม่ที่มาทัวร์ด้วยกัน ชื่อว่าเปเปอร์ค่ะ” ว่าจบก็ผลักผู้ชายคนนั้นให้ออกห่างแล้วก็ยืนคุยกับคนสวยต่อ
“แล้วแฟนของพี่ไปไหนซะแล้วล่ะคะ?”
“อ่า....หมอนั่นไม่ใช่แฟนนะ”
“โหยยย พี่ทงเฮไม่เห็นจะปฏิเสธแบบพี่เลย หน้าแดงแบบนี้แสดงว่าจริงๆแล้วพี่ก็ชอบเขาเหมือนกันนั่นแหละ”
“รู้ดีน่ะยัยตัวยุ่ง”
“เอ๊ะ? เราสนิทกันขนาดนั้นแล้วหรอคะ?”
“นั่นน่ะสิ= = เอาเป็นว่าสนิทกันก็แล้วกันเนอะ”
ยืนคุยต่ออีกซักครู่เด็กคนนั้นก็ขอตัวเมื่อพบว่าคนที่ชื่อว่าเปเปอร์มาตามด้วยสีหน้าบูดๆ เขาเองก็เลยคิดได้ว่าตัวเองคงต้องหาที่นั่งเสียที เมื่อหันหลังกลับก็ต้องสะดุ้งเล็กๆเมื่อเจอซีวอนยืนหน้าบูดอยู่
“พี่กำลังทำให้ผมหึงใช่มั้ย?”
“อะ....อะไรของนาย ฉันทำอะไร”
“พี่ยืนยิ้มยืนหัวเราะให้เด็กนั่นในขณะที่ผมไม่เคยได้”
“ซีวอน.....น้องเขาเป็นผู้หญิง.........”
“แล้วยังไง!? ผมต้องเป็นผู้หญิงใช่มั้ยถึงจะได้รอยยิ้มของพี่มาไว้น่ะ”
“.......ไม่หรอก....แค่นายเป็นตัวของนายก็พอแล้ว”
“พี่ว่าไงนะ?”
“อ๋อ! เปล่า! นายหิวแล้วใช่มั้ย หาที่นั่งเถอะ”
“ฮยอกแจ~~ ไม่ได้นอนด้วยกันนานแล้วนะ”
“อืออออ อยากนอนกอดนายจัง”
“ไม่ต้องเลย! กลับไปที่เตียงตัวเองเลยไปไอ้ไก่”
ทงเฮเอาหมอนปาสกัดไม่ให้อีกคนข้ามมายังเตียงของตัวเองได้ ฮยอกแจเอาหมอนออกจากหน้าก่อนจะเบ้ปากเล็กน้อยให้ดูน่าสงสารแล้วล้มลงนอนกับเตียง คนที่แกล้งเพื่อนก็เดินลงจากเตียงของตัวเองมาก่อนจะมานั่งที่เตียงของอีกคนแทน
“นายคงไม่ได้ทำงานกะดึกแล้วใช่มั้ยฮยอกแจ”
“อือ เลิกแล้วล่ะ ฮันคยอง....หมอนั่นลาออกให้ฉันหมดเลย”
“ดีแล้วๆ ฉันไม่อยากให้นายทำอะไรอันตรายแบบนั้น นี่ยังไม่คิดบัญชีที่นายไปเต้นๆในผับแล้วไม่ได้บอกฉันเลยนะ” มือเล็กตั้งท่าจะตีเข้าที่ไหล่ของเพื่อนหากแต่ว่าอีกฝ่ายคว้ามือไว้แล้วกุมแน่น ทงเฮไม่ได้ว่าอะไรเพราะชินกับการกระทำของฮยอกแจที่มักจะถึงเนื้อถึงตัวเสมอ แล้วมันก็ไม่ได้มากมายอะไรจึงยอมๆไป
“ฮันคยองชอบนายใช่มั้ยฮยอกแจ”
“หือ? นายเองก็รู้ด้วยหรอ”
“ว่าแล้วเชียว......ฉันไม่ชอบเลยให้ตายเถอะ”
“อะไรกัน....หวงเพื่อนหรอ” ฮยอกแจแกล้งถามไปโดยไม่คิดอะไร ไม่ได้หวังว่าจะได้รับคำตอบกลับมาเพราะยังไงก็ไม่สมควรจะถามอยู่แล้ว แต่พอเห็นคนตัวเล็กที่นั่งอยู่ข้างๆพยักหน้าจู่ๆใจก็เต้นแรงขึ้นมาเสียอย่างนั้น
“หวงสิ! นายน่ะเพื่อนสนิทโคดดดดด ของฉันเลยนะ”
“............”
“แต่ในเมื่อเป็นฮันคยองก็ไม่เป็นอะไรหรอก หมอนั่นเป็นคนดีนะ^^”
รั้งฉันไว้ซักนิดไม่ได้หรอ......ทงเฮ
ไหนๆนายก็หวงฉันในฐานะเพื่อนแล้ว......นายจะรั้งฉันไว้อีกนิดไม่ได้หรือยังไง?
“สุภาพบุรุษที่ฉันยังอิจฉา หน้าตาหล่อๆนั่นก็โอเค นายรู้มั้ยว่าโชคดีขนาดไหนที่ฮันคยองมาชอบ แล้วดูกับที่คิบอมทำกับฉันสิ”
“..............”
ฉันไม่รู้ว่าฉันโชคดีขนาดไหนที่ฮันคยองมาชอบ
รู้เพียงแต่ว่า ฉันจะดีใจมากถ้าหากว่านายจะหันมาสนใจฉันบ้าง ทงเฮ
“สารพัดของความเย็นชา เอ่ยปากขอคบหรอ? ก็ไม่เคยจริงจังซักหนอ่ะ แถมยังมาโมเมว่าเราเป็นแฟนอีกต่างหาก....อ๊า! แล้วทำไมตอนนั้นเราไปปฏิเสธน้องเขาไปนะ.....อ๊ะ”
จู่ๆก็โดนเพื่อนสนิทกระชากเข้าไปกอดเสียเต็มแรง เลยหลุดปากร้องออกมาด้วยความตกใจเล็กๆไม่ได้ ถึงแม้ว่าจะไม่เข้าใจว่าเพื่อนกอดทำไมก็ตามทีมือเล็กก็กอดตอบเพื่อนช้าๆ ส่วนฮยอกแจก็หลับตาลงราวกับว่าจะลืมเรื่องทั้งหมดแล้วจะกอดคนตัวเล็กตรงนี้ในฐานะของเพื่อนไม่ใช่คนรักอย่างที่เขาเคยฝันมาตลอด
เพราะสีหน้าของทงเฮ เวลาพูดถึงคิบอม.....มันดูมีความสุขมากเกินไป
เขาทนไม่ได้
เพราะรอยยิ้มของทงเฮ ที่มอบให้คิบอม.......มันมากกว่าที่มอบให้เขา
เขารับไม่ไหว
เพราะทงเฮ เลือกคิบอม........
ข้อนี้เขาจำต้องยอมรับและตัดใจเสียที
“เป็นอะไรไปฮยอกแจ”
“เปล่าหรอก.....นายง่วงรึยัง เห็นพี่อีทึกว่าพรุ่งนี้ไปเที่ยวเกาะนี่?”
“อ่า ก็ใกล้แล้วล่ะ! นายง่วงแล้วหรอ ตาแดงๆ”
“ก็นิดหน่อย คืนนี้เรามานอนกอดกันมั้ย><! เดี๋ยวพรุ่งนี้นายก็ต้องไปนอนกับคิบอมแล้ว อีกนานเลยกว่าจะได้นอนกับนายอีก”
“เอางั้นก็ได้ ฉันนอนเตียงนายนะ”
ทงเฮพยักหน้ารับก่อนจะไปหันไปค้วาหมอนที่เตียงตัวเองก่อนจะเอามาวางไว้ที่เตียงของอีกคน ฮยอกแจขยับตัวนิดๆแล้วเว้นที่ว่างให้คนตัวเล็กกว่านอนก่อนจะตะแคงข้างเข้าหากัน ทำเอาฮยอกแจเกือบอดใจไม่ไหวอยากจะสัมผัสริมฝีปากบางๆนั่นเต็มที
“นอนเหอะ! แล้วห้ามบอกคิบอมนะว่าฉันนอนกอดกับนายแบบนี้ โดนฆ่าทั้งคู่แน่”
“ฮ่าฮ่า ไม่บอกหรอกน่า นอนซะๆ”
แขนของทงเฮก่ายเข้าที่บนตัวของอีกฝ่าย ส่วนแขนของฮยอกแจก็ก่ายลงบนตัวของทงเฮ เมื่อเห็นว่าเปลือกตาบางปิดลงแล้วเขาเลยตัดสินใจปิดเปลือกตาลงบ้างก่อนจะปล่อยให้น้ำตาไหลรินอยู่คนเดียว
ขอกอดในฐานะคนรักครั้งสุดท้าย
แล้วฉันจะตัดใจ มองนายให้เป็นเพื่อนเสียทีนะทงเฮ
------------------------------------------------------------------------------
Talk กับยัยตัวประกอบคนนี้หน่อยเถอะ\(- -)/
ตังค์เตือนแล้วนะว่าให้ไปทำใจกับตัวประกอบที่จะโผล่มา แฮ่-.,-v
ตอนนี้อาจจะเรตติ้งรุ่งพุ่งลงเหวเพราะตังค์ออกมาแสดง= = รู้ทั้งรู้แต่ก็ยังจะทำเพราะอยากมีบท 55+ ไหนๆเขาก็มาไทยแล้วอ่ะ เอาซะหน่อยจะเป็นไร
ส่วนเรื่องพูดเกาหลี- - อะไรก็เป็นไปได้ถ้ามีฟีโน่(กรี๊ด><! พี่ทึกคะตังค์ขอยืมมาใช้) จริงๆแล้วพูดไม่ออกฟังไม่ได้เลยต่างหาก ฉะนั้นโปรดมองข้ามไปเพราะในนิยายอะไรก็เป็นไปได้ทั้งนั้น
ตัวประกอบอะไร(วะ)บทเยอะชิบเป๋ง อะโธ่!~ ไม่อยากจะบอกเลยค่ะ ตังค์ออกมาตีหน้าใส่ซื่อในเรื่องนี้ตอนสองตอนก็สามารถจุดชนวนให้เหล่าเมะเหล่าเคะทั้งหลายเกิดอารมณ์ฉุนแล้วอาจจะมีเอ็นซีก็ได้ใครจะไปรู้(เอิ๊กกกก)
ส่วนเรื่องคนที่ชื่อว่าเปเปอร์นั้น ไม่มีอยู่จริงค่ะ!~ ประกาศไว้ตรงนี้ก่อนว่าไรเตอร์ยังโสดและซิง แล้วในหัวใจมีเพียงซุปเปอร์จูเนียร์เท่านั้น 55+ อย่างที่บอกในเรื่องอยู่แค่ ม.2(ขึ้นม.3) เองนะคะ คึคึ ส่วนเพื่อนจ๋าที่เข้ามาอ่านก็อย่าตกใจไปล่ะว่าเพื่อนตังค์แอบชิงมีกิ๊กก่อนได้ยังไง ย้ำอีกครั้งว่าไม่มี๊ไม่มีค่ะ มีแต่ป้าเป็ดเท่านั้นที่สามารถกุมหัวใจไว้ได้><////(พูดเองก็เขินเอง ฮ่าๆ) จริงๆแล้วตังค์ไม่ใช่คนที่อัธยาศัยดีอะไรขนาดนั้น เพียงแต่ว่าที่ใส่คาแรกเตอร์ให้ตัวเองแบบนั้นเพราะอยากเป็นแบบนั้นบ้าง 55+ อย่าเพิ่งหาว่าตังค์แรดนะ><! ตังค์มีประโยชน์นะจะบอกให้
ส่วนฉากสุดท้ายก็เป็นฉากเศร้ารันทดของฮยอกแจที่อยากจะเป็นเมะแต่ก็ทำไม่ได้TT โอ๊ย~~ แต่งไปก็สงสารฮยอกไป ทำไมฮยอกเราถึงยอมเสียสละถึงเพียงนี้ กระซิกๆ ส่วนตอนต่อไป ฮันฮยอกมาแน่นอนค่ะ! เปิดเรื่องเลยดีมั้ย? 55+ ส่วนเรื่องไปเที่ยวเกาะนั้น จะเจออะไร โปรดติดตามกันต่อไป อุวะฮะฮ่า
วันนี้อารมณ์ดีเพราะได้เล่นน้ำบวกกับเดี๋ยวจะติดนู่นติดนี่เลยมาอัพไว้ก่อน
ดีนะที่มาพักโรงแรมข้างบ้านถึงได้มีเนตใช้ แวบๆมาอัพได้ โอ้เย
ฉะนั้น ถ้าอยากอ่านเอ็นซี หึหึ เม้นต์ซะนะคะ แล้วเดี๋ยวตังค์จะจัดไป- -
สวัสดีปีใหม่ไทยค่ะรีดเดอร์ทุกๆคน^^
Qreaz. 
10
ความคิดเห็น