คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #25 : Will Love , So I love[Part 21]=ท่องเที่ยวไทย
21
ท่อง เที่ยวไทย
“เมืองไทยสวยเนอะฮยอกแจ”
“อืมมมมม”
“นั่นๆ ทะเลก็สวยจริงๆด้วย”
“อืมมมมมม”
“ฮันคยองก็หล่อเนอะ”
“อืมมมมม........เฮ้ย! อะไรของนายเนี่ยทงเฮ” เมื่อเรียบเรียงประโยคเมื่อครู่ได้ใหม่คนที่ตอบรับเพียง อืม ยาวๆก็สะดุ้งตกใจแล้วหันมองซ้ายขวาเจออาแปะกำลังนั่งยิ้มกริ่ม ด้วยความดีใจทำเอาต้องตบปากตัวเองหลายๆรอบ คนที่นั่งข้างๆกันเลยยื้อมือเพื่อนไว้แล้วอดหัวเราะไม่ได้
นานๆทีจะเห็นเจ้าไก่เอ๋อแบบ นี้ น่าสนุกดีนะ
“ยิ้มอะไรของนายฮันคยอง”
“มองอาซิ้มขี้เซา”
“อะไรคืออาซิ้ม??” ซองมินชะโงกหน้ามาถามด้วยความสนใจก่อนจะส่งสายตาใสแป๋วไปยังฮันคยองที่เป็น เจ้าของประโยค ฮยอกแจสบถพึมพำก่อนจะตอบซองมินไปว่าไม่มีอะไร
“ไม่มีอะไรหรอก สงสัยกำลังละเมอถึงบรรพบุรุษล่ะมั้ง”
ฮันคยองไม่ตอบอะไรทำเพียง ยิ้มเล็กๆตามแบบฉบับของตัวเองก่อนจะหันไปนอนต่อ ตอนนี้พวกเขากำลังนั่งรถไปยังจังหวัดกระบี่ถึงแม้ว่าจะง่วงที่ต้องเดินทาง ไกลๆแบบนี้แต่คาดว่ามันก็คงจะคุ้มค่ากับการเดินทาง ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายกว่าๆทำเอาหลายคนก็เกิดอาการสะลึมสะลือเหมือนกับฮยอกแจ ส่วนคนที่จัดนำทริปก็หลับคาไหล่ของเพื่อนสนิทไปเรียบร้อยแล้ว รถบัสขนาดเล็กของบริษัททัวร์ในครั้งนี้ดูเหมือนจะมีที่นั่งมากพอสำหรับ 10 คน เพราะตอนนี้คิบอมก็เลือกจะเดินไปนั่งอีกเบาะหนึ่งพลางส่งสายตาเรียกทงเฮให้ ไปนั่งด้วย
“ห่างกันนิดเดียวไม่เป็นไร หรอกมั้งครับคุณหัวหน้า”
“ยุ่งน่ะไอ้ก้นใหญ่!” คนที่ว่ากลับไม่ใช่คนถูกแซวหากแต่ว่าเป็นคนตัวเล็กที่กำลังเดินไปนั่งตามคำ สั่ง(ใจ) คนถูกด่าแลบลิ้นใส่ก่อนจะหันไปเอ็ดคนรักของตัวเองที่กำลังนั่งขำเพราะขำด่า ของทงเฮเมื่อครู่
“ตัวเล็กขำอะไรเนี่ย”
“เปล่าๆ เค้าแค่นึกถึงรายการตลกน่ะ 55+ พิธีกรรายการนั้นก้นใหญ่นะ”
“แหม่! ต้องโทษรายการตลกนั่นสินะที่ทำให้ตัวเล็กต้องโดนเค้าลวนลาม เพราะมันดันมีคำว่าก้นใหญ่เหมือนกับไอ้เจ้าปลาด่าเค้าเมื่อกี้นี้เลย”
เอาเป็นว่ารู้กันนะว่าหมาป่า ของเราจะจัดการกับกระต่ายยังไง= =
ส่วนคู่ที่ดูผิวเผินว่าน่าจะ กัดกันมาตลอดทางอย่างวอนซิน กลายเป็นว่าสองคนนั้นสลบไสลกันทั้งคู่ แต่เพราะว่าเสียงง้องแง้งๆของฮีชอลทำเอาซีวอนต้องลุกขึ้นมาอารมณ์เสียอย่าง ช่วยไม่ได้
“อย่าให้จับได้นะว่าละเมอถึง คุณ”
“..........คุณ..... คุณ......คุณทำ.....”
“นี่พี่สาว!! ผมขำไม่ออกหรอกนะ ลุกขึ้นมาฟังกันเดี๋ยวนี้เลย”
“อือ....อะไรของนายวะเนี่ย แหกขี้ตาตื่นมาตั้งแต่เช้า แล้วนายมาปลุกทำไมวะ”
“เมื่อกี้พี่ละเมอถึงไอ้นิ ชคุณอีกแล้วนะ!”
“อุเหม่ ไอ้นี่นี!~ ฉันกำลังฝันว่ามีคนทำกระเป๋าตกเลยเรียกตัวไว้ต่างหาก ฟังอะไรน่ะให้มันออกซะบ้างนะไอ้คุณชเว”
จบกันไปสำหรับวอนซินที่หนี ไม่พ้นเรื่อง คุณ
อีกหนึ่งคู่ที่เงียบจริงๆเลย คือรุ่นใหญ่อย่างคังทึกที่ตอนนี้ คนสวยกำลังพิงไหล่เขาอย่างสบายใจโดยหารู้ไม่ว่าคนข้างตัวตอนนี้ใจเต้นกับ กลิ่นแชมพูที่เจ้าตัวสระมาแค่ไหน อยากจะผลักออกแต่ก็ทำไม่ได้เพราะร่างบางถือเป็นความเคยชินไปเสียแล้ว กระดาษในมือที่เจ้าตัวถือแน่นไม่ยอมปล่อยแม้กระทั่งตอนนอนหลับทำเอาคังอิน ต้องเอาออกมาถือให้เพราะกลัวเมื่อย ไม่มีคำพูดใดๆระหว่างเขาและอีทึกไม่เหมือนคนอื่นๆที่มีเสียงโวยวายออกมาเป็น ระยะก่อนจะเงียบไป มือหนาเอื้อมไปกุมมือบางไว้ก่อนที่จะตัวจะหลับตาลงเหมือนกัน
แค่เท่านี้......ก็เพียงพอ แล้วจริงๆ
เมื่อมาถึงยังที่พักก็เป็น เวลาบ่ายสามโมงกว่าๆ ทุกคนทยอยกันเดินลงจากรถแล้วก็สูดอากาศเข้าเต็มปอด กลิ่นเค็มๆของทะเลเป็นเครื่องยืนยันได้ว่ามาถึงแล้วจริงๆ ที่พักของพวกเขาไม่ใช่โรงแรมหากแต่ว่าเป็นรีสอร์ทสำหรับพักห้องละสองคน ซึ่งตอนนี้กำลังมีปัญหาเรื่องการจับคู่นอน
“ผมอยากนอนกับฮยอกแจอ่ะ”
“นายต้องนอนกับฉันทงเฮ ฮยอกแจจะนอนกับฮันคยองไม่รู้รึไง”
“ได้ไงอ่า~ เพื่อนผมไม่ได้เจอ กันตั้งนานนะ คืนนี้คืนเดียวก็ได้ แล้วคื่นอื่นผมจะไปนอนกับคิบอม”
“ไม่ได้”
“นะๆ แล้วคิบอมอยากได้อะไรผมให้หมดตัวเลยอะ”
“ห้ามคืนคำล่ะ” เมื่อได้ยินอย่างนั้นทงเฮเลยกระโดดตบมือกับเพื่อนที่ไม่ต้องออกแรงพูดอะไร แถมยังหันไปแลบลิ้นให้กับฮันคยองที่ยืนยิ้มนิ่งๆอีกด้วย
“ขอนอนกับซองมินเถอะ ฉันไม่ไว้ใจนายอ่ะซีวอน”
“ได้ไงอ่ะ~ ผมก็อยากนอนกับตัว เล็กของผมนะพี่สาว”
“เอ๊ะ! บอกว่าเป็นผู้ชาย เอางี้ดีกว่า ซองมินตัดสินใจเลยดีกว่า”
“เอ่อ.......” คนตัดสินใจได้แต่อ้ำๆอึ้งๆเพราะไม่รู้จะทำยังไง ใจหนึ่งก็อยากนอนกับคยูฮยอนเพราะเชื่อว่ายังไงแฟนของเขาก็ไม่มีทางทำอะไร แน่ๆถ้าหากว่าเขาไม่พร้อม แต่อีกใจหนึ่งก็อดกลัวไม่ได้เพราะนี่มันนอกสถานที่ไม่รู้ว่าคยูฮยอนจะมีโป รชั่นพิเศษอะไรที่เขาคิดไม่ถึงรึเปล่า เลยหันไปขอความช่วยเหลือจากรุ่นพี่หน้าสวยอย่างอีทึกที่ยืนคู่กับคังอิน
“พี่อีทึกฮะ.......”
“นอนกับฉันมั้ยล่ะแม่สาวชุด น้ำเงิน^^”
“โห่ย! อย่างนายนี่ยิ่งไว้ใจไมได้เข้าไปใหญ่ ถ้าเป็นอย่างนั้นฉันยอมนอนห้องเดียวกับซีวอนดีกว่า”
“โอเค งั้นเราเข้าห้องกันเถอะ”
“ห๊ะ? อะไรของนายเนี่ย” ซีวอนคว้ากุญแจมาจากอีทึกที่ยื่นรอเขาเรียบร้อยก่อนจะลากคนขี้โวยวายพร้อม กับกระเป๋าเข้าไปในห้องพัก
“เฮ้~~ บ่ายสี่โมงออกมาเจอ กันที่ล็อบบี้ด้วย เวลาไทยนะซีวอน”อีทึกส่งเสียงไล่ตามหลังไปส่วนซองมินทำเพียงแค่ส่งยิ้มน้อยๆ ไปขอโทษคนสวยที่ไม่รู้ชะตากรรมของตนเองก่อนจะหันไปยิ้มพยักหน้าให้คนรักแล้ว พากันเข้าห้องไปอีกคู่
เมื่อถึงเวลาสี่โมง ทงเฮก็วิ่งกระหืดกระหอบออกมาพร้อมกับฮยอกแจก่อนจะเงยหน้ามองคนที่มาถึงก่อน ด้วยสายตาที่บ่งบอกว่าขอโทษ แต่กลายเป็นว่ามีเพียงคิบอมและฮันคยองเท่านั้นที่มายืนอยู่ ส่วนพี่อีทึกนั้นก็กำลังคุยอยู่กับพนักงานคนสวยโดยมีคังอินมองด้วยหางตา อย่างไม่สบอารมณ์ ทงเฮยกเสื้อขึ้นกระพือเล็กน้อยเพราะอากาศที่เมืองไทยไม่เหมือนกับที่เกาหลี ทำให้เหงื่อออกง่าย คนที่ยืนดูอยู่ก็เดินเข้าไปใกล้ก่อนจะยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อที่หน้าให้กับคน ตัวเล็กเบาๆ
“ขอบคุณฮะคิบอม”
“เปลี่ยนจากคำขอบคุณเป็น อย่างอื่นได้มั้ย?”
“ไม่เอาน่า! หื่นไม่เลือกที่เลยนะ”
“แล้วจะรีบวิ่งมาทำไม?”
“ก็กลัวว่าจะมาช้านี่ กลายเป็นว่าออกมาแค่นี้ซะงั้น อีกสองคู่หายไปไหนกัน”
“หึหึ คงไม่อยากจะออกมาแล้วมั้ง”
“แหนะ คนอื่นเค้าไม่เหมือนคิบอมซะหน่อย ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ”
คนที่ถูกบ่นหัวเราะออกมาเบาๆ แล้วพาร่างบางไปนั่งที่โซฟา ส่วนคนตัวเล็กอีกคนที่วิ่งมาเหมือนกันก็กำลังหันซ้ายหันขวากำลังคิดว่าจะไป ทางไหน แต่จู่ๆก็ต้องหยุดคิดเมื่อเจอฮันคยองที่เดินเข้ามาใกล้เสียก่อน ผ้าเย็นถูกแปะลงบนแก้มก่อนจะขยับไปมาตามการบังคับของอีกคนทำเอาฮยอกแจสะดุ้ง นิดๆ แต่ก็ต้องกลายเป็นสะดุ้งโหยงเมื่อผ้าเย็นนั้นเลื่อนต่ำลงไปยังซอกคอ ร่างบางเงยหน้ามองอีกคนที่กำลังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้กดเน้นย้ำๆตรงจุดที่ว่า น่าจะเป็นจุดอ่อน แน่นอนว่าฮยอกแจร้องอ๊ะออกมาเบาๆก่อนจะได้เห็นรอยยิ้มของร่างสูงที่กำลังไล้ มือไปมาอยู่บริเวณซอกคอ
“พะ.....พอได้แล้วน่ะ..... จั๊กจี้....อ๊ะ”
“นายนี่มันดูง่ายจริงๆเลย”
“อือ......ไม่เอาแล้วนะ” ฮยอกแจย่นคอลงก่อนจะหนีบมือของคนที่กำลังแหย่เล่น สีหน้าเคลิ้มๆของอีกฝ่ายที่ไม่ค่อยได้เห็นทำเอาฮันคยองใจเต้นแรงจนอดก้มหน้า ลงไปใกล้ไม่ได้ กลิ่นเหงื่ออ่อนๆไปกระตุ้นอารมณ์ของอีกฝ่ายได้เป็นอย่างดี
“ส่งเสียงแบบนั้นคิดจะยั่ว กันหรอ”
“ยั่วบ้ายั่วบออะไร ถอยห่างได้แล้วน่ะ!”
“ให้ตายฉันก็ไม่นอนกับแก ไอ้ชเว!!!!” เสียงตะโกนลั่นที่ดังมาแต่ไกลทำเอาคนแถวนี้หันไปมอง เจอฮีชอลวิ่งมาในสภาพที่หลุดลุ่ย เสื้อที่ยังติดกระดุมไม่ครบดีเผยให้เห็นแผงอกขาวๆของเจ้าตัวเรียกเลือดจากคน ที่มองได้เป็นอย่างดี ฮันคยองปิดหน้าตัวเองก่อนจะหันมาให้ความสนใจกับฮยอกแจที่กำลังหมุนคอไปมอง ฮีชอลเช่นกัน กลายเป็นว่าเขาได้เห็นคอขาวๆของอีกฝ่ายแทน
อ่า.......จะเรียกว่าโชคดี หรือว่าโชคร้ายดีนะ ที่ได้มอง แต่ทำอะไรไม่ได้
“อะไรของพี่เนี่ย! อยู่ๆก็วิ่งออกมาแบบนี้ เสื้อน่ะช่วยติดกระดุมให้มันดีก่อนไม่ได้รึไงกัน ผมก็หวงเป็นเหมือนกันนะ”
“สต๊อปปปปปป หยุดอยู่ตรงนั้น โอเค ฉันจัดการของฉันเองได้” มือเรียวยกขึ้นดันหน้าของอีกคนที่กำลังยื่นมือเข้ามาหมายจะติดกระดุมให้ ซีวอนบ่นเสียดายเบาๆก่อนจะหันไปหาเรื่องแซวคนที่มาเป็นคู่สุดท้าย
“แหมๆๆ มัวแต่ทำอะไรอยู่วะถึงได้ช้ากันขนาดนี้”
“หุบปากของแกไปเดี๋ยวนี้เลย ไอ้ซีวอน เดี๋ยวจะโดนฝ่าทีนพิฆาตโดยไม่รู้ตัว” คยูฮยอนชี้นิ้วไปที่หน้าหล่อๆของอีกฝ่ายก่อนจะออกปากด่าไม่แคร์สายตาใคร เพราะยังไงก็มีเพียงแต่พวกเขา(และล่าม)ที่รู้ว่าเขากำลังพูดอะไร ส่วนอีทึกเมื่อเห็นว่าทุกคนมากันครบหมดแล้วเลยลุกขึ้นยืนแล้วมองตารางในมือ ก่อนจะพูดออกมา
“เอาล่ะๆ ฟังพี่ก่อนนะ! นี่คือคุณใบเตย คนดูแลของพวกเราตลอดเวลา 5 วันที่ เรามาอยู่ที่นี่ ส่วนเรื่องการเที่ยวของวันนี้ คงจะไม่ออกไปนอกรีสอร์ท เล่นน้ำอยู่แถวนี้ก็พอเพราะก็เย็นมากแล้ว เวลา 6 โมง เย็นก็ไปที่ห้องอาหารได้เลยนะ อาจจะมีทัวร์อื่นมาปนด้วย แต่ไม่น่าจะเยอะมาก เข้าใจที่พี่พูดนะ แล้วอย่าลืม! มาที่นี่ทำตัวให้มันเป็นประโยชน์ด้วยไม่ใช่เดินลอยชายเก๊กหล่อกันไปเรื่อย เก็บขยะมาด้วยถ้าหากว่าเจอ โอเคมั้ย”
คนที่เหลือรับปากอย่างเนือยๆ เพราะคนหน้าสวยเริ่มจะหันไปส่งยิ้มให้กับคนดูแลของเขาเสียแล้ว ถ้าหากว่าอีทึกหันไปมองคนข้างตัวก็คงจะรู้ว่าตอนนี้คังอินหน้าตึงขนาดไหน เมื่อน้องๆเดินกันไปหมด คนที่คิดว่าตัวเองแมนหนักหนา(แต่เผลอใจเต้นกับจูบเบาๆของเพื่อนสนิท)ก็ผาย มือให้เกียรติสุภาพสตรีเดินไปก่อน แล้วลากแขนเพื่อนสนิทให้เดินออกไปด้วยกัน
ถึงผมจะไม่ใช่เคะ แต่ก็อดหมั่นไส้ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้เหมือนกันแหละ
“เมืองไทยนี่สวยไปหมด ทุกอย่างเลยนะฮะ ทะเลสวย วิวสวย ธรรมชาติสวยแล้วก็........”
“แล้วก็อะไรคะ?”
“ผู้หญิงที่นี่ยังสวยและน่า รักมากอีกต่างหาก”
จบคำหวานไปอีกหนึ่งหยดก็ทำ ร่างบางของหญิงสาวสะท้านขึ้นมาเพราะหัวเราะกิ๊กกับมุขจีบสาวของอีทึก ส่วนคนฟังอย่างคังอินก็หันไปอ้วกด้านหลังให้คนหยอดมุขได้เห็นเลยโดนตีไปที นึงที่ไหล่
“คุณอีทึกนี่.....ปากหวานนะ คะ”
“เคยชิมแล้วหรอฮะ” หญิงสาวหันไปยิ้มให้ก่อนจะส่ายหน้าเบาๆแล้วเดินต่อ ส่วนคังอินก็หันไปอ้วกอีกทีนึงแล้วชูนิ้วโป้งขึ้นก่อนจะคว่ำมันลง บ่งบอกได้ว่ามุขนี้มันแย่ขนาดไหน อีทึกกัดริมฝีปากของตัวเองเบาๆก่อนจะเร่งฝีเท้าให้เดินเท่ากับคนสวยที่เดิน นำหน้าเขาไป คังอินเลยทำได้แค่มองแผ่นหลังบางๆของคนหน้าสวยที่ตั้งหน้าตั้งตาจีบสาวต่อไป
ไม่เป็นไรจริงๆนะ
ถ้าหากว่านายยังพาฉันไปด้วย แบบนี้
ไม่ทิ้งฉันไปไหนแบบนี้
ฉันจะยอมเก็บความรู้สึกทั้ง หมดของตัวเองไว้เพียงภายในใจเท่านั้น
เพียงแค่นายอย่าปล่อยมือจาก ฉันไปก็พอ
“นี่แหน่ะตัวใหญ่!! ตาน่ะ มองไปถึงไหนแล้วฮะ”
ซองมินหยิกเข้าที่มือของชาย หนุ่มที่กำลังทำหน้าตาเคลิ้มไปกับสิ่งที่ได้เห็น สาวๆที่ยืนอยู่ริมหาดต่างก็เป็นชาวตะวันตกที่เข้ามาเที่ยวกันทั้งนั้น คนตัวเล็กสะบัดตัวออกจากการโอบก่อนจะเดินนำหน้าลิ่วๆไปบ่งบอกได้ว่าเจ้าตัว กำลังงอนขนาดไหน ส่วนคนที่ทิ้งลายไม่ลงอย่างคยูฮยอนก็ปาดน้ำลาย(?)แล้วเร่งฝีเท้าให้ตามไป ติดๆหมายจะโอบคนตัวเล็กอีกรอบแต่กลับไม่ได้ง่ายอย่างที่ใจคิดเพราะซองมินก้ม ตัวหนีมือนั้นแล้วเดินออกห่างทันที
“อ๊า ตัวเล็กอ่า อย่างอนตัวใหญ่สิ นั่นก็แค่ผู้หญิงนะ”
“ไอ้คำว่าแค่ของนายนั่นแหละ ที่ทำฉันกลัว ฉันไม่ได้มีอะไรที่เหมือนพวกนั้นหรอกนะ เข้าใจใช่มั้ย”
สรรพนามแทนตัวเองที่เปลี่ยน ไปทำให้คยูฮยอนรู้ได้ว่าคนรักของเขากำลังรู้สึกเครียดจริงจังเพียงเพราะไม่ มีอะไรเหมือนผู้หญิงที่เขาเพิ่งแอบเหล่ไปเมื่อครู่ คนตัวสูงหัวเราะออกมาน้อยๆก่อนจะใช้จังหวะนี้โอบคนตัวเล็กเข้ามาอยู่ในอ้อม กอดก่อนจะโยกไปมาเบาๆเพื่อผ่อนคลายอารมณ์เครียด
“เข้าใจสิ รู้อะไรมั้ยตัวเล็ก เพราะตัวเล็กมีไม่เหมือนพวกนั้นไง เค้าถึงได้รักตัวเล็กน่ะ”
“เหอะ ปากหวานจริงๆเลย เพราะแบบนี้ไงเค้าถึงยอมโง่เชื่อตัวใหญ่”
“โหยยย อย่าใช้คำว่าโง่เลยที่รัก เค้าเรียกว่าไว้ใจต่างหาก คำคำนี้จำเป็นมากเลยนะสำหรับคู่รัก เพราะถ้าหากว่าทั้งสองฝ่ายไม่มีความไว้ใจซึ่งกันและกัน คบกันชั่วโมงแรกก็บอกเลิกกันแล้ว”
“อื้อ เค้าไม่หวังให้ตัวใหญ่รักเค้าตลอดไปหรอก เพียงแต่ว่าตอนนี้ที่เราคบกันปัจจุบันเป็นพอ ตัวใหญ่จะมีใครก็ได้.........”
“จริงหรอ*O*”
“ฟังให้จบก่อนสิ แหม! ตาลุกวาวเชียวนะ”
“เค้าพูดเล่นหรอกน่ะ เพราะรักหรอกจึงหยอกเล่น ไหนล่ะๆ ตัวเล็กจะพูดอะไรต่อ”
“เค้าจะบอกว่า ตัวใหญ่จะมีใครก็ได้ แต่เมื่อถึงตอนนั้นตัวใหญ่จะต้องมาบอกเลิกเค้าก่อน เพราะเค้าไม่อยากใช้แฟนร่วมกับใคร เพราะแฟนไม่ใช่ส้วมสาธารณะ”
“ย้ำซะจุกเลย ยังไงเค้าก็ไม่มีใครนอกจากตัวเล็กหรอกน่า เอาเป็นว่ามีอะไรเค้าจะบอกตัวเล็กละกันนะ”
“อย่าพูดออกมาถ้าหากนายคิด ว่านายทำไม่ได้”
“เฮ้~ จะซีเรียสไปทำไมกัน ตัวเล็ก ฉันน่ะนะ ถึงจะเป็นพวกกะล่อนปลิ้นปล่อน แต่ถ้ากับคนที่รักแล้วล่ะก็ คำไหนคำนั้นนะจะบอกให้”
ว่าจบก็กดจูบหนักๆลงที่ขมับ ของคนคิดมากก่อนจะส่งยิ้มกว้างให้แล้วกระชับอ้อมแขนเข้ามาเพื่อให้คนตัวเล็ก แนบชิดยิ่งขึ้น ซองมินยิ้มน้อยๆแต่ก็อดคิดหนักอีกไม่ได้
เพราะฉันไม่ใช่ ผู้หญิง................
เพราะฉันไม่ใช่เคะที่เอาอก เอาใจมากมายอะไรนัก.........
แล้วนายจะเบื่อฉันเมื่อไหร่ กันนะคยูฮยอน?
“เตะทรายเล่นอย่างนั้น เดี๋ยวมันก็ปลิวเข้าตาตัวเองหรอก”
“ดี.....จะได้ไม่ต้องทนมอง หน้านายไง”
ว่าแล้วก็เตะทรายแรงๆอีก ครั้งจนคนเตือนต้องรวบตัวเข้ามากอดแล้วล็อคขาไว้ ฮยอกแจดิ้นเล็กๆถึงแม้ว่าแถวนี้จะไม่ค่อยมีคน แต่ยังไงวัฒนธรรมของเมืองไทยกับเกาหลีก็คงจะไม่เหมือนกันอยู่ดี ฮันคยองวางคางลงบนไหล่ของคนตัวเล็กแล้วก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้
“เมื่อไหร่นะที่นายจะกลับไป พูดดีๆกับฉันเหมือนเมื่อก่อน”
“บอกแล้วไงฮันคยอง มันไม่มีทางกลับมาหรอก เพราะวันนั้นวันเดียว”
“ฉันดีใจนะที่มันมีวันนั้น เกิดขึ้นมา ไม่อย่างนั้นนายก็คงไม่ทำอะไรแบบนี้”
“อะไร? ฉันทำอะไรมิทราบ”
“นายคงไม่ยอมให้ฉันกอดหรือ ไม่ก็จูบหรอกใช่มั้ย?” ว่าจบฮยอกแจก็เกิดอาการนิ่งเพราะหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด ถึงแม้ว่าฮันคยองจะไม่เห็นแต่ก็เดาได้ว่าที่อีกคนเงียบลงไปเพราะสาเหตุอะไร หลังจากวันนั้นร่างบางในอ้อมกอดดูเหมือนจะปล่อยเนื้อปล่อยตัวให้เขาแตะนู่น แตะนี่ได้ แถมยังจูบได้อีกต่างหาก แต่ทว่ากลับไม่ยอมให้มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งด้วยเหตุผลที่ว่า เขาไม่ชอบ
อา.....นั่นแหละอีฮยอกแจตัว จริงล่ะ
“ปล่อยได้แล้วน่ะฮันคยอง”
“จะยอมครั้งนี้ครั้งเดียว เท่านั้นนะ”
ฉันเชื่อนะฮยอกแจ อีกไม่นานนายจะยอมเปิดใจให้ฉัน
ฉันเชื่อว่านายจะลืมอีทงเฮคน นั้น และยอมให้ฮันคยองคนนี้เข้าไปอยู่ในหัวใจ
แต่ฉันไม่ใช่คนใจดีที่จะรอ ให้เวลาเป็นตัวกำหนด
เพราะฉันเนี่ยแหละจะเป็นคน กำหนดเอง!
“......ผมอยากเล่นน้ำจัง”
“รอพรุ่งนี้ละกันนะเจ้าปลา”
“อื้อ” คิบอมวางมือลงบนหัวของคนที่กำลังทำตาละห้อยทอดสายตาไปยังพื้นน้ำที่เจ้าตัว กำลังเดินย่ำกันอยู่ เวลาเกือบๆห้าโมงเย็นทำให้แดดร่มไปเยอะ ร่างสูงเลยยอมให้ทงเฮออกมาเดินเล่นพร้อมด้วยเจ้าตัวที่กำลังกุมมือบางไว้ ที่ไม่อยากให้ตากแดดเพราะเมื่อวานเย็นร่างบางเพิ่งผ่านสมรภูมิ(รัก)รบมา ถึงแม้จะไม่หนักมากแต่ก็อดห่วงไม่ได้อยู่ดี
“แต่อากาศร้อนๆแบบนี้มันน่า กระโดดน้ำจริงๆนะ”
“ฉันก็ว่าอย่างนั้นแหละ” ความเงียบเข้าปกคลุมอีกครั้งหากแต่ว่าไม่มีใครอึดอัด ทงเฮหลับตาพริ้มแล้วเดินย่ำน้ำทะเลไปข้างหน้าทิ้งให้คิบอมเดินอยู่เบื้อง หลังเพื่อรับลมทะเลที่กำลังพัดขึ้นมา แต่เดินไปได้ไม่เท่าไหร่ก็เกือบจะได้เล่นน้ำทะเลสมใจเพราะมีใครอีกคนวิ่ง เข้ามากระแทกแต่ทว่าคิบอมกลับคว้าไว้ได้ทันท่วงทีเลยไม่เป็นอะไร
“ขอโทษค่ะๆ” ผู้หญิงคนนั้นพูดออกมาเป็นภาษาไทยก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองเห็นคนฟังทำหน้าไม่ เข้าใจเลยเอ่ยขอโทษเป็นภาษาอังกฤษอย่างขัดๆ ทงเฮยิ้มให้เพื่อบ่งบอกว่าไม่เป็นไร แต่กลับกลายเป็นว่าโดนผู้หญิงคนนั้นจับมือก่อนจะพูดเป็นภาษาเกาหลีว่า
“ทำไมพี่น่ารักจังเลย”
“????”
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Talk มาฟังไรเตอร์บ่นหน่อยเหอะ
บอกตรงๆว่า ตอนนี้เป็นอะไรที่แต่งได้ยากมากกกกก เพราะไม่รู้จะไปเจาะอยู่ที่คู่ไหนเป็นหลักดี เลยออกมามึนๆแบบนี้แหละค่ะ โอยยยย ปวดกบาลจริงๆ ตังค์จะไม่จับให้ทุกคู่มาอยู่รวมกันอีกแล้ว จริงๆนะTT
แต่จริงๆแล้วตังค์น่าจะพุ่งไปยังคิเฮมากกว่าเพราะคู่นี้คือเมนหลักของเรื่อง แต่อย่าถือสาถ้ามันออกมามึนๆตามอารมณ์ของตังค์= =
มาตอนนี้ก็แถๆกันไปก่อน จุดประสงค์ที่มาไทยครั้งนี้คือเพื่อมาพบตัวประกอบโดยเฉพาะ 55+
เกิดอาการเอียนคู่วอนซินขึ้นมากระทันหันเลยต้องตัดออกจากการเดินเล่นริมชายหาดไปโดยปริยาย (ก๊ากก) ต้องขอโทษสาวกวอนซินด้วยเด้อ แล้วเดี๋ยวตังค์จะชดเชยให้ในตอนต่อไปนะ>/\<
ตอนเดินชายหาดก็อาจจะดูเครียดๆนิดนึงสำหรับคยูมิน หึหึ หมั่นไส้คู่นี้มานานตังค์เลยเกิดอาการเก็บกดอยากทำอะไรให้คู่นี้ดูซีเรียสขึ้นมาบ้าง
ส่วนเรื่องของตัวประกอบ บอกแล้วว่าให้ไปทำใจให้ดีๆ ตอนนี้โผล่มาแล้วแต่ยังไม่บอกว่าเป็นใคร ตอนหน้ารู้แน่นอน และเป็นคนสำคัญของเรื่องซะด้วยสิ(เอิ๊กกกก)
Qreaz.
10 
ความคิดเห็น