คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #21 : มารู้จักคำศัพท์ภาษาตามโพรกันเถอะ ! (หมวด ร)
รก (สำเนียงใต้ออกเสียงเป็น " หรก " ) 1. (ว.) แน่น, เกะกะ, ไม่มีระเบียบ (ความ
หมายในภาษาไทยทั่วไป)
2.(น.) สิ่งที่ห่อหุ้มป้องกัน ของที่อยู่ข้างใน เช่น
" รก " ที่ห่อหุ้มปกป้อง เด็กในครรภ์ (คำในภาษาไทยทั่วไป)
" รกพร้าว " -ในภาษาไทยถิ่นใต้หมายถึง รกมะพร้าวที่มีลักษณะเป็นเส้นใย
สานกันเป็นแผ่นๆ ห่อหุ้มรอบต้นมะพร้าว ( ตรงโคนของทางมะพร้าว )
" รกโผะค่าง " - เส้นฝอยเล็กๆ เหนียวๆ ที่สานเป็นกระเปาะห่อหุ้ม ดอกและ
ผลของ กระทกรก
" รกช้าง " - คำในภาษาไทยถิ่นใต้ (พังงา) หมายถึง กระทกรก
รก อก (สำเนียงใต้ออกเสียงเป็น " หรก อ็อก " ) (ก.) รำคาญใจ, หนักใจ, กลุ้มใจ,
รับไม่ได้
" รก อก จริง แลอีสาวนั้นแต่งตัว อ้อร้อ อิตาย " ความหมายคือ รำคาญใจ จริง
ดูอีสาวคนนั้นแต่งตัว แรด จะตาย
รก แร็ก (ออกเสียงเป็น" ร็อกแร็ก ") (ว.)ลักษณะที่ฝนที่ตกๆ หยุดๆตกประปราย
"ฝนตก รกแร็ก" ( บางครั้งจะใช้ว่า "ฝนตก สกเส็ก" ก็ได้ )
รดท่อน (ออกเสียงเป็น "หร๊อด ถ่อน")(ก.) อาบน้ำ เฉพาะส่วนบนของลำตัวตั้งแต่เอว
ขึ้นมา ( ก้มตัวให้ลำตัวขนานกับพื้น แล้วใช้น้ำรดตัวโดยไม่ให้ส่วนล่างเปียกมักใช้
ในกรณีเดินทาง เมื่อไปพบบ่อน้ำจะอาบน้ำแต่ไม่มีผ้าเปลี่ยน คนรุ่นก่อนก็มักจะใช้
วิธี รดท่อน ถือเป็นการอาบน้ำแบบลวกๆเพื่อ คลายร้อน แล้วเดินทางต่อ )
รถ รุน (ออกเสียงเป็น " หร๊อด รุน " ) (น.) รถเข็น
รบ (ออกเสียงเป็น " หรบ " )(ก.) ทะเลาะวิวาท, ต่อสู้กับฝ่ายตรงข้าม
คำว่า"รบ" ในภาษาไทยถิ่นใต้ จะใช้ในความหมาย ตั้งแต่ การทะเลาะวิวาท ตบตี
กันธรรมดาระหว่างบุคคล รวมไปถึง การรบที่ต้องยกทัพจับศึกเข่นฆ่ากัน ระหว่าง
รัฐ ระหว่างประเทศ ดังนั้น หากผู้เฒ่าผู้แก่คนไทยถิ่นใต้ พูดว่า " อีสาว
ไอ้บ๋าว อย่ารบกัน " ก็จะมีความหมายเพียง อย่าทะเลาะกัน (ไม่ได้หมายถึงการ
เปิดศึกสงครามแต่อย่างใด )
รวก, ลูกรวก (น.) ลูกอ๊อด หรือ ลูกกบลูกเขียด ที่เพิ่งออกจากไข่ยังไม่มีขา อาศัย
อยู่ในน้ำ (ภาษาไทยอีสาน เรียกว่า ฮวก)
รวน, ยีรวน, (น.) ผึ้งขนาดเล็ก มักอาศัยทำรัง ตามบ้านเรือน (เป็นผึ้งที่ไม่ดุ อยู่ร่วม
กับคนได้)ชาวสงขลา(คลองหอยโข่ง) เรียกว่า ผึ้งรวน แต่ชาวสตูล จะเรียกว่า
ผึ้งยีรวน
ผึ้ง ในถิ่นใต้ มีหลายชนิด เช่น
ผึ้งหลวง (ผึ้งยวน) - ผึ้งขนาดใหญ่ที่ทำรังอยู่รวมกัน(บนต้นไม้ต้นเดียว มีรัง
ผึ้งหลายรัง)
ผึ้งหลวงป่าไส (ผึ้งราด) - ผึ้งขนาดใหญ่ที่ทำรังบนต้นไม้ใน ป่าไส ต้นไม้
หนึ่งต้นจะมีรังผึ้ง เพียงรังเดียว
ผึ้งหนอกวัว
ผึ้งรวน, หรือ ผึ้งยีรวน
ผึ้งมิ้ม, ผึ้งแมงวัน - ผึ้งขนาดเล็กมักทำรังตามชายป่า รวงรังมีชั้นเดียว
ขนาดฝ่ามือกาง เป็นผึ้งที่ไม่ดุและต่อยไม่เจ็บปวด
เหมือนผึ้งชนิดอื่นๆ
ผึ้งอุง - แมลงจำพวกผึ้ง ตัวเล็กๆ ไม่มีเหล็กไน ทำรังในโพรงไม้
รอก (ออกเสียงเป็น " หรอก" ) 1. (น.) รอก ลูกรอก เครื่องทุ่นแรง
2. (น.) กระรอก (สัตว์กัดแทะตัวเล็กๆชนิดหนึ่ง)
" พร้าวรอกเจาะ" หญิงสาวที่เสียความบริสุทธิ์ให้ชายแล้ว (ถูกกระรอกเจาะ)
3. (น.) เกราะ, กระดิ่งที่แขวนคอวัวฯ ภาษาไทยถิ่นใต้เรียกว่า รอก วัว (ออก
เสียงเป็น หรอก ฮัว) มักทำด้วยไม้เป็นกล่อง เจาะให้เป็นโพรง ในช่องที่เจาะจะ
แขวนไม้เนื้อแข็งหรือแท่งเหล็กเล็กๆไว้ เวลาวัวเดินหรือก้มกินหญ้า จะมีเสียงดัง
ป๋องแป๋งๆ เสียงของ "รอกวัว" แต่ละอันมีเสียงต่างกัน เด็กเฝ้าวัวจะรู้ว่าวัวของตัว
เองอยู่ที่ไหนในป่าริมทุ่งก็ด้วยการฟังเสียงของ " รอกวัว "
ร้องเรือ, เพลงร้องเรือ, ร้องเรือชาเด็ก, เพลงชาน้อง (น.)เพลงกล่อมเด็กของคน
ไทยถิ่นใต้ ซึ่งมีเอกลักษณเฉพาะ โดยทั่วไปจะมีคำขึ้นต้นว่า อ่า.. เอ้อ.. เหอ หรือ
ฮา.. เอ้อ.. เหอ และจะมีคำว่า เหอ.. แทรกอยู่เสมอในวรรคแรก บทขับและท่วง
ทำนองของเพลงกล่อมเด็กของคนไทยถิ่นใต้ จะมีสำเนียงไทยถิ่นใต้ที่ขับกล่อม
ไปช้าๆ คล้ายคลึงกันทั้งภาค อาจมีข้อแตกต่างกันบ้าง ในเรื่องคำศัพท์ที่ใช้ ในแต่
ละท้องที่่ ในแต่ละเขต
ต่อไปนี้เป็นตัวอย่าง เพลงร้องเรือ ของ คนไทยถิ่นใต้ (สงขลา)
" อ่า.. เอ้อ เหอ ไก่แจ้ เหอ ว่ายน้ำหร่ำแหร่ ไปขอเมีย
ขันหมาก ลอยน้ำเสีย เอาไหรขอเมีย ละไก่แจ้
ขึ้นนั่งเรือนน้อง เขาเอาเงิน เอาทอง สองสามแคร่
เอาไหร่ขอเมียละไก่แจ้ บอกแม่ว่า ลอย เหอ....เสีย "
อ่า.. เอ้อ เหอ โผกเปล เหอ โผกไว้ใต้ต้นชุมโพ่
ให้แหวนพี่ชายไปทั้งโค่ บอกพ่อบอกแม่ ว่าแหวนหาย
พ่อว่า ไม่โหร่บุญ แม่ว่า ไม่โหร่ดาย
บอกพ่อบอกแม่ ว่าแหวนหาย ติดมือพี่ชาย เหอ..ไป
แหล่งข้อมูลปฐมภูมิ เพลงร้องเรือ - นางเกลื้อม อุทัยหอม
ข้อมูลเพิ่มเติม เกี่ยวกับ เพลงร้องเรือ ที่ขนำริมทุ่งปลักเหม็ด รวบรวมไว้
ข้อมูลเพิ่มเติม เกี่ยวกับ เพลงร้องเรือ จาก เวบไซท์ พิพิธภัณฑ์เมืองนครฯ
รักษา (ก.) คำนี้ในภาษาใต้ดั่งเดิม จะใช้ในความหมาย การบำรุงเลี้ยงดูให้ปราศจาก
โรค ทั้งที่เป็นโรคแล้ว รักษาให้หาย และ ทั้งที่ยังไม่ได้เป็นโรค ก็ได้
ดังนั้น หากมีผู้เฒ่าผู้แก่ถามว่า " ลูกบ่าว ปีนี้ รักษา หมูกี่ตัว " ก็จะหมายความว่า
ไอ้หนุ่ม ปีนี้เอ็งเลี้ยงหมูกี่ตัว (ในที่นี้คำว่า รักษา จะหมายถึง เลี้ยง ไม่ใช่รักษา
พยาบาลให้หายจากโรค )
รังหญาว (คำว่า หยาว ออกเสียงนาสิก ) (ก.) รำคาญ หงุดหงิด
รัดดวง (น.) ริดสีดวง
" ถูกรัดดวง " เป็นสำนวน หมายถึง ถูกรสนิยม หรือ ชอบเหมือนกัน
ราตับ (ก.) เกียจคร้าน (คำนี้มีความหมายตรงข้ามกับ ราเยน หรือ ขยัน และถือเป็น
คำหยาบที่ใช้ในการ ดุด่า เท่านั้น )
ราพา (น.) กิ่งไม้ ใบไม้ที่น้ำพัดพามาติดอยู่ตามริมน้ำลำคลอง
ราโพ (น.)พันธุ์พืชตระกูลหญ้าสูงท่วมหัว ขึ้นอยู่ตามริมน้ำลำคลองมักจะมีกิ่งไม้
ใบไม้ที่น้ำพัดพา มาติดทับถม ( ราพา )
ราเยน, ยาเยน (ก.) ขยัน, พากเพียร, มีความอุตสาหะ ( มาจากคำว่า rajin ใน
ภาษามลายู )
ราร่า (ออกเสียงเป็น " รา หร่า " ) (ว.) รุ่มร่ามรุงรัง, รุ่มร่ามรุงรัง,กิริยาอาการที่ขัดหู
ขัดตาคนข้างเคียง
ราสา (ว.) มากมาย, เหลือเฟือ
รางครึ่ง (น.) ลังถึง ( ภาชนะมีฝาปิด ใช้นึ่งขนม/ นื่งอาหาร )
ราด (น.) เงินตอบแทนตามประเพณี เงินที่ใช้ในงานพิธี ต่างๆ
"เงินค่าราดโรงหนังตลุง" - เงินค่าตอบแทนบูชาครูในงานแสดงหนังตลุง
"เกิดไม่ตั้งราด" - สำนวนไทยถิ่นใต้ หมายถึงคนที่ทะลึ่ง คนที่สัปดนไม่รู้จักที่ต่ำ
ที่สูง ( ธรรมเนียมไทยถิ่นใต้ดั้งเดิม ก่อนที่จะถึงกำหนดคลอด จะต้องทำพิธี
บอกกล่าวแก่วิญญาณบรรพบุรุษได้รับรู้ จะต้องมีการตั้งราด คือ ราดพ่อ ราดแม่
และราดหมอบิดั่น หรือราดหมอตำแย เพื่อให้การคลอดเป็นไปอย่างง่ายดายและ
ปลอดภัย คนที่เกิดมาโดยไม่ได้ทำพิธีตั้งราด เหมือนคนทั่วไป เชื่อกันว่า จะเป็น
เด็กที่ผิดปกติ ไม่รู้จักที่ต่ำ ที่สูง)
คำว่า ราด นี้ มาจากคำว่า pengeras ในภาษามลายู
ร้าย (ออกเสียงเป็น " หร่าย ") 1. (ว.) ร้าย ไม่ดี เลว (ความหมายเหมือนใน
ภาษากรุงเทพ)
2. ซุกซน
" สาวนุ้ย อยู่นิ่งๆ อย่าร้าย " - สาวน้อย อยู่นิ่งๆ อย่าซน
3. (ว.) เก่า, ฉีกขาด
" ผ้าร้าย " - ผ้าขี้ริ้ว ,ผ้าเช็ดเท้า
รายมาย (ก.) ก่อกวน พาลหาเรื่องไม่หยุด
ริงไร (น.) เรไร, จั๊กจั่น ( แมลงในเขตร้อนชนิดหนึ่ง )
เส้นริงไร (น.) เส้นสองสลึง, เส้นเอ็น หรือเนื้อเยื่อบางๆ อยู่ด้านใต้ขององคชาติ
ที่ยึดหัวองคชาติ ไว้กับหนังหุ้ม
รึงรัง (ว.) รุงรัง, ไม่เป็นระเบียบ
รึบ รึบ (ก.) กระวนกระวายอยู่ไม่ติด
ตัวอย่างประโยคต่อไปนี้
" ทำงานบ้านงานครัว แล้วเหื้อย..พอได้ยินเสียงกลองหนังกลองโนราแล้ว รึบ รึบ"
" ที ทำงานบ้านงานครัว แล้ว เฉื่อย(ไม่มีเรี่ยวแรง).. แต่พอได้ยินเสียงกลองหนัง
ตะลุง กลองโนราแล้วกลับ กระวนกระวาย อยู่ไม่ติด "
รุน (ก.) เข็น, ไส, ดันไปข้างหน้า "รถรุน" - รถเข็น
รุ้นริ้น (ก.) ดิ้นรน ร้อนใจ อยากจะทำ
เริก (ว.) เผยอ หรือ ยกตัวสูง (กว่าที่ควรจะเป็น)
“หัวไม้ดาน มันเริกโหย่ เดินแลๆ ฮีด เดี๋ยวอิ ดุด เอา” - หัวไม้กระดาน มันไม่
เสมอ เดินดีๆหน่อย เดี๋ยวจะสะดุด เอา
เรียด (ออกเสียงเป็น " เหรียด " ) 1. (ว.) ชิด, ติดกันไม่มีช่องว่าง
" ก่อนตอกตาปู ต้องวางไม้ดานให้เรียด "
ก่อนจะตีตะปู จะต้องวางไม้กระดานให้ชิดติดกัน
2. (ว.) ตระหนี่ , ใช้จ่ายอย่างประหยัด
"ขี้เรียด" - ขี้เหนียว, ใช้จ่ายอย่างประหยัดจนเกินไป
เรียน (น.) ทุเรียน ในภาษามลายูใช้ว่า durian ความหมายคือ ผลไม้ที่มีหนาม
"เป็นเรียน" (ว.) ลักษณะผิวหนังของหญิงที่เป็นตุ่มเล็กทั่วตัว และผอมแห้ง แรง
น้อย เนื่องจากเป็นโรคเลือด หรือระบบรอบเดือนผิดปกติ
เรียนหรัง (ออกเสียงเป็น เรียน รั้ง ) (น.) ภาษาไทยถิ่นใต้ในเขต คลองหอยโข่ง
สงขลา ใช้เรียก ทุเรียนเทศ, ทุเรียนน้ำ หรือ ทุเรียนแขก พันธุ์ไม้ตระกูลเดียวกับ
น้อยหน่า น้อยโหน่ง มีชื่อวิทยาศาสตร์ Annona muricata L.
(" เรียนหรัง " แปลตามคำ คือ ทุเรียนของฝรั่ง )
เริ่น (น.) เรือน(ที่อยู่อาศัย)
"หลบเริ่น" - กลับเรือน
"ออกเริ่น" - แต่งงานแล้ว, ออกเรือนแล้ว
"คนที่ เสาเริ่น อยู่บนห่อพาย" - คนที่เสาเรือนอยู่บนห่อสัมภาระที่สะพายติดตัว
ใช้ในความหมาย คนพเนจร ไม่มีที่อยู่แน่นอน
"เริ่น" หมายถึง อาคารหรือโรงเรือน เฉพาะหลังหนึ่งหลังใด แต่ "บ้าน" จะหมาย
ถึง เรือนหลายหลังคาเรือนที่อยู่เป็นกลุ่ม ดังนั้น ในภาษาถิ่นใต้ดั่งเดิมจะไม่มีคำ
ว่า หมู่บ้าน เพราะคำว่า บ้าน มีความหมายเป็นพหูพจน์อยู่แล้ว
กรุณาเปรียบเทียบการใช้คำว่า เริ่น และ บ้าน ได้ ดังนี้
"หลบเริ่น"- กลับเรือน( คำนี้จะใช้ในกรณีที่ยังอยู่ในหมู่บ้านให้กลับไปเรือนได้แล้ว)
"หลบบ้าน" - กลับบ้าน(ใช้ในกรณีที่ อยู่นอกหมู่บ้าน เช่น กลางทุ่ง อยู่ในเมือง หรือ
อยู่ห่างไกลจากหมู่บ้าน- อยู่ต่างบ้านต่างเมือง)
"อีสาวนุ้ยไปเรียนหนังสือที่บางกอกหลายปีแล้ว ต่อใด อิ หลบบ้านเสียที พ่อเฒ่า
ข้องใจพ่อเฒ่าคิดถึง" ความหมายคือ "อีหนูไปเรียนหนังสือที่บางกอกตั้งหลายปี
แล้ว เมื่อไหร่จะบ้านเสียที ตาเป็นห่วง ตาคิดถึง"
แรก ( ออกเสียงเป็น แหรก) (ว.) อดีต, เมื่อ(แสดงเวลาที่ผ่านมาแล้ว)
คนแต่แรก - คนสมัยก่อน คนในอดีต
แต่ถ้าออกเสียงสั้น เป็น แร็ก จะใช้เป็นคำแสดงเวลาที่ผ่านมาแล้ว ตัวอย่างเช่น
แรกเมอใด - เมื่อไหร่
แรกเดี๋ยว - เมื่อตะกี้
แรกเช้า - เมื่อเช้านี้
แรกคืน - เมื่อคืนนี้
แรกวา - เมื่อวานนี่
แรกวาซือ - เมื่อวานซืน
แรกเดือนก่อน - เมื่อเดือนก่อน
แรกปีแล้ว - เมื่อปีที่แล้ว
แรกนู้ - เมื่อก่อนโน้น
" แรกนู้ ไซ่ไม่มา " - เมื่อก่อนโน้น ทำไมไม่มา
แรกครั้งยาตาก - เมื่อนานมาแล้ว คำนี้จะใช้เปรียบเปรย หรือ ประชด
ในทำนองว่าเป็นเรื่องเก่ ามากจนคนเขาลืมไปหมดแล้ว, ตั้งแต่ครั้งสมัยพระยา
ตาก ( ยาตาก = พระยาตาก, พระเจ้าตากสิน )
แรกครั้งสะกี้ย่านปด - โบราณมาก คำนี้เป็นคำเปรียบเปรยว่า เป็นเรื่องนาน
มาแล้ว ตั้งแต่สมัยที่คนเรายังใช้ ย่านปด สานเป็นปุ้งกี๋ (ยังไม่รู้จักใช้หวาย)
ในประโยคคำถาม หากมีคำว่า แรก นำตามด้วยคำว่า ใด แสดงว่า ถามถึง
เหตุการณ์ที่ได้ผ่านไปแล้ว ตัวอย่างเช่น "พี่หลวง ไปบ้านพ่อ แรกเมอใด" คำ
ตอบจะต้องมีคำว่าแรก นำหน้าเสมอ คือ ไปแรกวา หรือ ไปแรกเช้า หรือ.........
(คำว่า แรก จะคู่กับคำว่า ต่อ ซึ่งใช้แสดงเวลาที่มาไม่ถึง )
แรง (น.)กำลัง พละ "แม่แรง " - อุปกรณ์ที่ใช้ในการยก,ดีด,งัด ของที่มีน้ำหนักมาก
(ในภาษาใต้ บางครั้งจะใช้คำว่า แย๊ก ซึ่งมาจาก Jack ในภาษาอังกฤษ ในความ
หมาย " แม่แรง " ก็ได้ )
(ว.) มาก, เกินไป " อย่านานแรง " - อย่านานเกินไป
แร้งฮัว (ออกเสียงเป็น แร่งฮัว )(น.)หนังตรงใต้ลำคอของวัวตัวผู้ (วัวถึก)ที่ห้อยเป็นริ้ว
คำว่า ฮัว เป็นคำที่มาจาก งัว ในภาษาเก่าที่หมายถึง วัว ในภาษาไทยมาตรฐาน
และในภาษาไทยถิ่นใต้จะไม่มีเสียง ง. แต่จะแปลงเสียง ง. เป็นเสียง ฮ. แทน
รุน (ก.) เข็น, ดันไปข้างหน้า "รถรุน" - รถเข็น
รุมสุม (ว.) เยอะแยะ พะรุงพะรัง
รู, ยิรู (น.)พืชตระกูลปาล์มขนาดเล็กขึ้นเป็นกลุ่ม ปัจจุบันมักนำมาปลูกเป็นไม้ประดับ
ภาษาไทยถิ่นใต้ (นครศรีธรรมราช) เรียกว่า โร หรือ ริงโร ภาษากรุงเทพฯ
เรียกว่า จั๋ง (ชื่อของ ควนรู (รัตภูมิ สงขลา) เขาโร(ทุ่งสง นครศรีฯ )จึงเป็นคำ
ที่มาจากพันธุ์ไม้ชนิดนี้)
โหร่ (ก.) รู้, ทราบ
เสียง อู ในภาษาไทยภาคกลาง มีหลายคำที่คนไทยถิ่นใต้ (สงขลา)จะออกเสียง
เป็นเสียง โอ เช่น
คู่ = โค่, หมู่ = โหม่, ต้นประดู่ = ต้นโด, รู้ = โหร่
โหร่ฟัง (ออกเสียงเป็น โหร่ ควัง) (ก.) รู้ฟัง (ฟังแล้วรู้) ความหมายคือ เข้าใจ
" ไอ้บ่าว พ่อบอกหลายหนแล้วนะ ว่าอย่าไปเล่นน้ำในคลอง โหร่ ควัง มั่งม้าย "
(ความหมายคือ เข้าใจที่พ่อบอก พ่อสอน บ้างมั๊ย )
โหร่แหง (ก.) รู้จักสถานที่, ไปถูก
- ไม่รู้จักสถานที่, ไปไม่ถูก" ไม่ โหร่ แหง "
หรด (ออกเสียงเป็น รด) (ก.) พูดล้อเลียน เปรียบเปรยผู้อื่น ในเชิงสนุกสนาน
หระ (ออกเสียงเป็น ระ ) (น.) แมงหรือ หนอน ที่ชอนไชหัวมัน หรือลำอ้อย
" หัวมัน หระ กินหมดแล้ว อิต้มได้ผรื่อ เล่า "
หัวมันนี้ แมงชอนไชกินหมดแล้ว แล้วจะต้มได้อย่างไร "
ตัวอย่าง เพลงร้องเรือ ที่กล่าวถึง หระ ในลำอ้อย
อ่า เออ เหอ อ้อยตง เหอ โฉมยงมาเห็นเข้า กะติดใจ
อีกินสักลำ ไม่สาไหร เพราะหระอยู่ใน พ่อทูนหัว
อีกินสักลำ ที่ดีดี ไม่ต้องราคี พอยังชั่ว
สาวน้อยทูนหัว กินอ้อย ไม่แล ..หระ
หรัง (ออกเสียงเป็น รั้ง )(น.) 1.ศิลาแลง, ชั้นดินลูกรังที่อัดแน่นอยู่ใต้ดิน คนสมัยก่อน
จะใช้เหล็กสกัดออก ให้เป็นแผ่นๆ แล้วนำไปตากแดดให้แห้ง ใช้แทนอิฐในงาน
ก่อสร้างได้ 2. ฝรั่งหรือชาวยุโรป ( สำเนียงใต้จะออกเสียงเป็น ฟะ-รั้ง, โหม่ รั้ง
เป็นคำที่พ้องเสียงกับคำว่า รั้ง ในความหมาย ศิลาแลง )
หมายเหตุ-ในเขต อ.คลองหอยโข่ง จ.สงขลา มีหมู่บ้านหนึ่งชื่อว่า บ้านท่าหรัง
ด้านทิศใต้ของหมู่บ้านจะติดกับคลองหลา(สาขาย่อยของคลองอู่ตะเภา)ตรงท่า
น้ำของหมู่บ้าน จะมีชั้นดินหรัง(ศิลาแลง) เป็นแผ่น จึงได้ชื่อว่า บ้านท่าหรัง แต่
ปัจจุบัน หลังจากที่มีการสร้างสนามบินหาดใหญ่ คนคลองหอยโข่งก็เริ่มสอนให้
ลูกหลาน"พูดข้าหลวง"ในที่สุดชื่อหมู่บ้าน จึงได้กลายเป็น บ้านท่าหรั่ง เพื่อให้
ง่ายเวลาออกเสียงเป็นสำเนียงบางกอก แต่ความหมายได้เลอะเลี่อนไปจากเดิม
กลายเป็นหมู่บ้านที่มีท่าน้ำ เกี่ยวข้องกับ ฝรั่งมังคา ไป
หรับ (ออกเสียงเป็น รับ)คำนี้ในภาษาไทยถิ่นใต้(สงขลา)จะใช้ในความหมาย พึงพา
ช่วยเหลือทำการแทน เช่น
"บ่าวไข่คนนี้ หรับไม่ได้เลย " - บ่าวไข่คนนี้ พึงพาอะไรไม่ได้เลย
(คำนี้ในภาษาไทยเจ๊ะเห จะใช้ว่า สะรับไม่ได้ )
หราด (ก.) ลื่นล้ม
เหรง (ออกเสียงเป็น เร้ง ) (น.) ปาล์มชนิดหนึ่ง; สิเหรง
(ว.) เตร่ไปมา
" หลวงไข ได้แต่ เดินเหรง ไม่ทำไหรสักหีด " -
หลวงไข ได้แต่ เดินเตร่ไปมา ไม่ได้ทำอะไรสักนิด
ไหร (ออกเสียงเป็น ไร้) (ว.) อะไร (บางที จะต้องการเน้น คำนี้จะกลายเป็น
ไอ ไหร )
" ทำไหร " = ทำอะไร
" ไอ ไหร เล่า พอได้แล้ว " = อะไรกันเล่า พอได้แล้ว
" คนม่ายไหร " = คนไม่มีอะไร , คนจน
" ยังไหรม่ายไหร " = มี หรือไม่มีอะไร
" ยังไหรม่ายไหร กินให้เอมก่อน ตะ " = มีหรือไม่มี ก็กินให้อิ่มก่อน เถอะ
" ไหรโฉ้ " = อะไรก็ไม่รู้, ของแปลก
" อย่าเม่ๆ กูอิบอก ไหรโฉ้ ให้โร่ " = อย่าเอ็ดไป กูจะบอกอไรให้รู้
" ไหรโฉ้ เพ " = วลีนี้ ในภาษาไทยถิ่นใต้ มักใช้เป็นคำบ่น ความหมายที่
ใกล้เคียง คือ คนรอบข้าง มีท่าทางจะแปลกๆ ชวนให้สงสัยว่า กำลังสุมหัวกัน ทำ
อะไรสักอย่าง โดยไม่บอกให้เราทราบ หรืออาจจะเป็นไปได้ว่า ทุกคนเพี้ยนกัน
หมดแล้ว ( " ไหรโฉ้ เพ " = ทุกคน เป็นอะไรก็ไม่รู้, " เพ " = ทั้งหมด, ทั้งเพ)
หรอย (ว.) อร่อย , เก่งมาก ดีมาก ( มักใช้ในการชมเชยการกระทำของคนอื่น)
" แกงส้มร้านนี้ หรอยจังหู " - แกงส้มร้านนี้ อร่อยจัง
" หนังอิ่มเท่ง แหลงรูปไอ้เท่ง หรอยแต่เพื่อน " ความหมายคือ หนังอิ่มเท่ง
พูดรูปไอ้เท่ง ได้ดีมากๆ( สะใจ, ถึงใจ เก่งกว่าหนังตลุงโรงอื่น ๆ)
ความคิดเห็น