ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Can U Be My BoyFriend ? โทษนะนาย เป็นแฟนกับผมป่าว ? [Yaoi]

    ลำดับตอนที่ #2 : Kiss Mark [รีไรท์แล้วครับ]

    • อัปเดตล่าสุด 1 เม.ย. 55





    " เป็นแฟนกับกูได้ป้ะ "




    ไอ้ประโยคแห่งปีเนี่ยมันยังดังก้องในหูและโสตประสาทของผม และดังสะท้อนซ้ำไปซ้ำมาเป็นเอคโค่เลย วนเวียนอยู่ในหัวจนจะไม่เป็นอันทำอะไรเลย ไอ้ห่าไนท์นั่นเสือกมาเป็นเกย์ซะงั้น เหอะๆ ให้ตายสิ ! ผมยังอยากรักษาเอกราชของผมไว้และมันจะไม่มีให้ชายใดได้มันไปครอบครองเด็ดขาด อีกอย่างคือแฟนผมก็มี หากต้องเอาศักดิ์ศรีความเป็นชายไปแลกกับเรื่องแค่นี้ล่ะก็นะ  ผมยอมทำไปดีกว่าเรื่องบำเพ็ญประโยชน์อ่ะ อาจจะเสียเหงื่อ เสียเวลา เสียการเรียน แต่ไม่เสียตูดแน่ๆ  !!


    ผมแม่งนอนครุ่นคิดเรื่องนี้บนเตียงมานานแล้ว แทบจะเอาตีนก่ายหน้าผากแล้วครับถ้าทำได้ นี่ก็จะเที่ยงคืนมะรอมมะร่ออยู่แล้ว ผมหยิบโทรศัพท์มาดูด้วยความหงุดหงิดเป็นรอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ ผมกดโทรไปหาพุดดิ้งประมาณซักพันรอบได้  เมสเสจก็ส่งไปจะสิบข้อความแล้วก็ไม่โทรกลับมาซักที กระวนกระวายมาก แต่พุดดิ้งไม่โทรกลับ สงสัยป่านนี้คงไปมีความสุขกับไอ้หนุ่มที่ไหนก็ไม่รู้แล้วล่ะมั้ง !! 


    พุดดิ้งคงโกรธผมสินะที่ผมพูดจาแบบนั้นออกไป หรือผมเองจะเป็นคนผิดที่ไปพูดจาแบบนั้น แต่อารมณ์โมโหอ่ะ ทำไมพุดดิ้งไม่เข้าใจผมบ้างอ่ะ อารมณ์โมโหใครก็พูดอะไรไปไม่คิดทั้งนั้น แล้วก็บอกเองนะว่าถ้าสำนึกได้แล้วค่อยคุย พอสำนึกแล้วก็ดันหายไปอีก แม่งน่าโมโหจริงว่ะ


    ไหนพรุ่งนี้จะต้องไปทำงานกับไอ้ประธานห่านั่นอีก โอย ชีวิตหนอชีวิตกู บัดซบบัดสีบัดขาวดำ ไม่รู้จะเอาอะไรมาอธิบายละ แม่งแะอิแค่มาสายทำให้งานงอกได้ขนาดนี้ มีลูกจะสอนลูกมีหลานจะสอนหลานเลยว่าไม่ให้ไปโรงเรียนสายและก็ห้ามด่าแฟน แม่ง


          

              ~ เมื่อเธอเหงา เหมือนฉันกำลังเหงา อยากให้เรามาเหงาด้วยกัน ~ 


    เสียงเรียกอันคุ้นเคยที่รอคอยมานานแสนนาน ผมหยิบมาดูด้วยความหวังเต็มเปี่ยมว่าหน้าจอจะขึ้นโชว์รูปแฟนสาวสุดสวยของผม แต่ก็ผิดหวังที่มันไม่ได้ระบุชื่อ เป็นเบอร์ของใครคนนึงไม่รู้ที่โทรมาหาผมยามวิกาลเช่นนี้ รู้สึกมีลางสังหรณ์แปลกๆ สิน่า         


    " โหล ~ " ลองเชิงไปก่อน ลองเสียงนิ่มๆ 


    ( ' ฮัลโหลคร้าบ ยังไม่นอนอีกเหรอ? ' ) 


    "ยัง ใครอ่ะ? เชี่ยอาร์ทเหรอ? "  เอ๊ะ หรือว่าจะเป็น ?


    ( ' ไม่ใช่ๆ กูไนท์ ' ) กูว่าแล้วจริงๆ ด้วยสินะ


    " ไอ้เชี่ย โทรมาหากูทำไม กูไม่ใช่เกย์ !! กูไม่เป็นแฟนกับมึง เข้าใจมั้ย แค่นี้นะสัด  " ผมตวาดไปและเตรียมจะกดวางสาย


    ( ' ถ้ามึงกดวางสาย มึงก็เตรียมมาเรียนใหม่ปีหน้าได้เลย ' ) เสียงดังออกมาจากลำโพงโทรศัพท์ทำเอามือของผมที่จะกดวางสายชะงัก ราวกับต้องมนต์สะกด


    ( ' กูก็แค่โทรมาถาม ทำไมยังไม่นอนอีกเหรอ? ' )


    " กูไม่ได้ทำไรหรอก นอนคิดอะไรเพลินๆ ฟุ้งซ่านไปเรื่อย " เออๆ กูยอมแพ้ กูคุยกับมึงก็ได้ไอ้ไนท์รอให้กูพ้นจากงานห่านี่ก่อนเถอะมึง


    ( ' เหรอ อย่าคิดมากดิ นอนได้แล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ตื่นไม่ไหวหรอก ' )


    " ไม่ได้ว่ะ รอโทรศัพท์แฟน " ผมตัดสินใจเอาเรื่องแฟนมาอ้าง แต่มันก็จริงแหละ ผมรอพุดดิ้งติดต่อกลับมาจริงๆ นี่นา


    ( ' อ๋อ พุดดิ้งอ่ะเหรอ? ' )  รู้จักแฟนกูได้ไงว้าเนี่ย ? 


    " รู้จักเหรอวะ? " 


    ( ' ไม่รู้ม้าง ตอนเย็นยังเห็นไปไหนไม่รู้กับไอ้เด็กชลชายฯ อยู่เลย ' )  


    อ้าว !! เอาแล้วไง แล่ว แล่ว แล่ว แล่ว แล่ว ไอ้คุณไนท์นี่แม่งเริ่มสร้างความร้าวฉานให้ความรักผมแล้วไง ผมคงเชื่อมันมากไม่ได้หรอกหรือคุณจะเชื่อคนที่หวังจะแอ้มคุณล่ะ?  แต่มันก็น่าเชื่ออยู่นะ พุดดิ้งกะเด็กชลชายคนนั้นมันก็เข้าเค้ากันอยู่ 


    " มึงพูดจริงรึเปล่าวะเนี่ย? "  จะให้ทำยังไง ผมก็ไม่แน่ใจในสิ่งที่มันบอกอ่ะครับคุณผู้อ่าน หรือว่ามันคงจะหาโอกาสแย่งคนหล่อๆ อย่างผมจากพุดดิ้งแน่ๆ


    ( ' เรื่องของมึงเถอะ  กูไม่ได้โม้แล้วกัน กูจะให้คำสั่งแรกมึงแล้วนะ ' )


    " คำสั่งห่าไรวะ? " งานมันกำลังจะมาสินะ


    ( ' ห้ามพูด ' กูมึง ' ต่อจากนี้.. ผมก็จะไม่พูด ' กูมึง ' กับใหม่แล้วนะ ' )


    " ยากว่ะมึง เอ๊ย! ไนท์ "


    ( ' ทำไม่ได้ก็ไปบำเพ็ญประโยชน์ ^^ ' )


    " โอเคคร้าบไนท์ ผมจะไม่พูด ' กูมึง ' กับไนท์แล้วคร้าบ " กูยอมแพ้ก็ได้ ยอมแล้ว ไม่เห็นต้องเอาเรื่องบำเพ็ญประโยชน์มาขู่ก็ได้ แม่งได้ทีขี่เฟอรารี่ไล่ตลอด


    ( ' ดีมาก เดี๋ยวไนท์ไปนอนแล้วนะ ใหม่เองก็ไปนอนได้แล้ว ฝันดีนะครับใหม่ ' ) 


    " อืม ๆ ฝันดีครับไนท์ "  ผมพยายามกัดฟันพูดไปให้มันธรรมชาติที่สุด ให้ตายเถอะครับ นี่ผมกำลังทำบ้าอะไรอยู่


    ( ' เอ้อ  เดี๋ยวพรุ่งนี้ ผมมารับตอนเช้าๆ นะตื่นเร็วๆ ล่ะ ไปนอนของจริงละ ' Je t'aime beaucoup '  (เฌอแตมโบกู = ฉันรักเธอ ) ' ) 


    " ไอ้แตมๆ เมื่อกี๊คือไร? อ่า ไม่รู้ " กูไม่เก่งภาษาต่างประเทศ อย่ามาใช้กับกูเล๊ย ~


    ( ' ช่างเหอะๆ ครับ ไว้วันหลังจะบอกนะ ฝันดีครับใหม่ ' ) 


    และแล้วมันก็วางไปแล้ว  ว่าแต่.... เฌอแตมนี่มันคือไรวะ?  เสือกไม่บอกอีก สงสัยต้องไปถามอาจารย์เฟรดที่โรงเรียนพรุ่งนี้เช้า ผมเหลือบมองเวลา ก็ถอนหายใจ คืนนี้เธอคงไม่โทรมาแล้วสินะ ผมถอนใจยาวๆ ห่มผ้าและข่มตาให้หลับลงไป


           

           .......... เช้ารุ่งขึ้น 




    " พี่ใหม่ ย่าให้มาปลุกแล้ว " เสียงน้องที่เป็นลูกของพี่สาวพี่สะใภ้ญาติมาปลุกผมเป็นอย่างงี้ประจำ  ซึ่งก็แน่นอนว่าฝันไปเถอะว่าผมจะลุก นอนต่อดีกว่าเหลือเวลาอีกตั้งนานๆ ไหนก็มีไอ้ไนท์เป็นแบคเรื่องทำกิจกรรมบำเพ็ญประโยชน์แล้ว ไปสายอีกนิดๆ หน่อยๆ จะเป็นไรไป


    " พี่ใหม่นี่จะ 7 โมงแล้วนะ " แหม่ !! แค่ 7 โมง 8 ครึ่งก็ทัน แหม่ ไม่ลุกหรอกขอนอนยาวๆ อีกซักชั่วโมงครึ่งแล้วพี่จะลุกเองอิหนู


    " ไม่เป็นไรครับน้อง เดี๋ยวพี่ปลุกให้เอง "  เสียงใครวะ? แต่ก็ช่างเหอะ ณ จุดๆ นี้ ต่อให้เอาช้างมาฉุดกูก็จะนอนต่อ ผมดึงผ้าห่มมาคลุมโปงไว้เพื่อเป็นการป้องกันตัวเองขั้นสูงสุด จะได้หลับอย่างสงบสุขปราศจากการรบกวนใดๆ 



    ------------   ตัดมาที่ มุมของไนท์  ------------





    ผมยืนมองอยู่สักประเดี๋ยวนึงแล้ว รอให้เวลาผ่านไปนิดนึง ไอ้เด็กขี้เซาของผมยังไม่ยอมลุก ผมเลยค่อยๆ ย่องขึ้นเตียงอย่างเบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ ลองเลิกผ้าห่มดูไอ้ขี้เซานั่นยังหลับปุ๋ยไม่รู้เรื่องรู้ราวอยู่เลย หน้าขาวๆ ปากแดงๆ เผยอนิดๆ ตอนหลับมันทำเอาผมอดใจไม่ไหวแล้ว  ผมค่อยๆ ยกขาไปคร่อมตัวหนุ่มน้อยตรงหน้าไว้ ผมว่าขนาดตัวผมค่อนข้างใหญ่แล้วนะ นี่ยังไม่รู้สึกตัวเลย ขี้เซามากจริงๆ  


    ผมค่อยๆ ก้มหน้าโน้มลงไปเรื่อยๆ จนใบหน้าเราสองคนห่างกันไม่เท่าไหร่แล้ว สีหน้าตอนหลับ เสียงหายใจ ริมฝีปากอมชมพูแบบนั้น มันช่างเกินห้ามใจจริงๆ แล้วนะ ต่ทำไมกลายเป็นผมที่หน้าแดงแบบนี้ไปได้ ผมนึกสนุกแล้วตัดสินใจจะทำอะไรแผลงๆ   เอาไงก็เอากัน เอาวะ !! ไม่สนใครแล้วชั่วโมงนี้ ผมหอมไปที่หน้าผากว่าที่แฟนไปทีนึง ก่อนจะหอมซ้ำไปที่แก้มอีกที พอทำไปซักนิด อารมณ์มันเริ่มมา ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้วขออีกหน่อยแล้วกัน ผมก้มหน้าไปซุกไซร้ที่ซอกคอขาวๆ นั่น กลิ่นของว่าที่แฟนเนี่ยทำเอาอารมณ์ผมกระเจิงถึงขีดสุดจริงๆ ผมกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ก่อนที่จะประทับฝีปากลงไปที่ต้นคอขาวๆ และดูดแรงๆ ไปทีนึง




    จ๊วบ บ !! 




    รอยแดงโดยฝีมือขั้นเซียนระดับผมก็ปรากฏเด่นชัดทันที




    ------------   จบ มุมของไนท์  ------------




    ผมรู้สึกแต่แรกแล้วว่าอะไรจั๊กจี๋ตรงคอเหมือนคนมีหนวดบางๆ มาไซร้ตรงคองั้นแหละก็พยายามคิดว่าคงนะรู้สึกคันไปเอง แต่มันเริ่มมากไปมีสัมผัสมีเสียงเหมือนหนัง 4 มิติยังไงยังงั้น แถมสัมผัสที่รู้สึกมันยังแม่งๆ   พอลืมตามาเท่านั้นแหละ ไอ้หื่นไนท์นั่นโผล่มาจากไหนไม่รู้และมันพึ่งประทับมาร์คตรงคอของผม หรือถ้าภาษาชาวบ้านๆ หน่อย มันพึ่งดูดคอผม !! แดงด้วยล่ะ ทั้งรอยที่มันดูดและหน้าผมตอนนี้ ที่สำคัญน้องสาวของผมยังไม่ได้ออกไปจากห้อง ! น้องผมยืนหน้าแดง >////< มองหน้ามันที่อยู่ข้างๆ ผมสลับกับผมที่ยังนอนอยู่บนเตียงเอามือปิดรอยแดงที่คออยู่  แต่มันก็ไร้ประโยชน์เพราะตอนนี้หน้าผมก็แดงไปไม่ได้ต่างกับที่รอยนั่นเลย


      " มะ มะ ไม่ได้..เห็น อะไรใช่มั้ย?? " เล่นเอาพูดไม่เป็นเลย ผมพูดตะกุกตะกักถามน้องสาวไป ถ้าไม่เห็นก็รอดตัวไป แต่จะไม่เห็นได้ไงอ่าาา  ก็เธอเล่นยืนกลางห้อง ห้องผมก็ไม่กว้างขนาดท้องปลาวาฬ  หมดกันภาพลักษณ์พี่ชายที่แสนดี


    " เห็นค่ะ เห็นทุกอย่างเลยด้วย พี่ชายคะพี่เป็นแฟนพี่ใหม่เหรอคะ? " ยัยเฟิร์นถามด้วยเสียงเจื้อยแจ้ว  ไอ่เด็กบ้าาาา !


    " มะ..  " ไวเท่าความคิด ไอ้ไนท์เอามือปิดปากผมไว้อย่างรุนแรงและบีบไว้ไม่ให้ผมตอบอะไรออกมา 


    " อ่อย อู "  ( ปล่อยกู )  


    ไอ้หื่นไนท์หันมายิ้มให้และยักคิ้วให้ผมก่อนจะหันไปพูดกับน้องผมด้วยเสียงเหมือนพระเอกMV  ด้วยประโยคที่แทบจะให้ผมชักดิ้นชักงอดิ้นพราดๆ ให้มันตายซะตรงนี้เลยถ้าผมทำได้ นี่มันเช้าวันสิ้นโลกรึไงเนี่ย !!!! 


    " ครับ พี่เป็นแฟนของพี่ใหม่ครับ "


    น้องเฟิร์นของผมยิ่งหน้าแดงเข้าไปใหญ่คงจะคิดจินตนาการล้ำเลิศไปถึงไหนต่อไหนแล้วสินะ หมดกันภาพลักษณ์กูที่สั่งสมมาไว้ ไม่เคยมีเรื่องอะไรทำลายศักดิ์ศรีความเป็นชายได้ขนาดนี้เลยในชีวิต แม่ง กูอยากจะฆ่ามึงจริงๆ ไนท์



    " งั้นหนูไม่รบกวนแล้วค่ะ ไม่ต้องกลัวนะพี่ใหม่หนูไม่บอกย่าหรอก อิอิ " น้องสาวผมหน้าแดงวิ่งลงไปอย่างร่าเริงราวกับกระดี่ได้น้ำ 


    แล้วคราวนี้ก็เหลือเพียงผมกับไอ้หื่นไนท์สองคน ไนท์มีท่าทียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ใบหน้าอมชมพูนิดเหมือนจะเขิน แต่ผมก็แดงนะ แต่ไม่ใช่เขินมันอับอายมากกว่า กับการโดนทำอนาจารย์ต่อหน้าน้องสาวแบบนี้ ผมมองมันด้วยสายตาไม่พอใจแต่มันกลับมองผมด้วยสายตาระรื่น คงจะมีความสุขมากสินะ


    " จะมองอะไรไนท์ล่ะคร้าบ ไปอาบน้ำแต่งตัวดิ เดี๋ยวผมรอข้างล่างนะคร้าบที่รัก " มันยังมายักคิ้วทำหน้าทะเล้นใส่ผมก่อนจะเดินลงไป  เรียกกูว่าที่รักแล้วเดินหนีไปเฉย ปล่อยทิ้งให้ผมนั่งอึ้งกับการกระทำของมัน แล้วไอ้รอยแดงที่คอกูเนี่ยไอ้ไนท์ถ้าคนอื่นเห็นกูจะบอกคนอื่นเค้าไงวะเนี่ยยยยย !!! 


    ..........


    " แหม ~ วันหลังมาบ่อยๆ ก็ได้ลูก ไม่ต้องเกรงใจนะ แล้วนี่อิ่มแล้วเหรอ? ไปตักเพิ่มก็ได้นะลูกไนท์ "


    " ผมอิ่มแล้วล่ะครับ เกรงใจอ่ะครับคุณแม่ " 


    ผมแอบมองอยู่หลังประตูอยู่นานละ เห็นไอ้ไนท์นั่นกำลังคุยกับแม่ผมอย่างออกรส กูไม่อยู่ตีสนิทกับแม่เลย กะจะเข้าทางแม่อ่ะดิ๊ เข้าทางไหนมึงก็ไม่มีทางเข้าได้ทั้งนั้นแหละ ฮึ่มๆ  ทำมาประจบแม่ผม แม่นะแม่ แลจะรักมันมากเอามาเป็นลูกเขย เอ้ย ! ลูกเลยมั้ยล่ะ  ทนไม่ไหวแล้วโว้ย !! 


    " เฮ้ย มึงไปโรง...."  ผมเดินมา แต่พูดไม่ทันจบมันกลับส่งสายตาใสปิ๊งๆ และรอยยิ้ม แต่กลับมีออร่าความอำมหิตส่อว่า " ถ้ามึงไม่พูดเพราะๆมึงเตรียมเรียนซ้ำได้เลย " 


    " เอ่อ.. ป่ะไนท์ไปโรงเรียนกัน ^-^"  ผมฝืนยิ้มแหยๆ ให้มันและแม่ของผม


    " อ้าว ใหม่ เช้านี้ไม่กินอะไรใช่มั้ย? เพราะนี่มันจะสายแล้วแกคงกินไม่ทัน ให้น้องไปปลุกตั้งนานก็ไม่นอมตื่น ต้องให้เพื่อนขึ้นไปปลุกเนี่ยดูซิอายเค้ามั้ย ดูลูกไนท์เป็นตัวอย่างบ้างซิบ้านเค้าไกลกว่าเรา แต่เค้าอุตส่าห์ตื่นแต่เช้ามารับแก ถ้าแกจะตื่นสายแบบนี้ก็อย่าไปนัดเค้าสิ หัดสำเหนียกและเหนียมอายชาวบ้านเค้าบ้าง "  ดู๊ ดูแม่ผมถามดิไม่กินใช่มั้ย? แถมยังร่ายยาวชุดใหญ่ใส่ผมอีก เช้าอันแสนมืดมนอนธการ


    " ครับ ไม่กินหรอก " ผมไหว้คุณแม่สุดที่รักและเดินออกจากบ้านทันที ด้วยอารมณ์หงุดหงิดเต็มที่


    ปัง !!


    ผมกระแทกประตูบ้านปิดเต็มแรงระบายอารมณ์ เพราะมึงแท้ๆ เลยไนท์เอ้ย เช้าที่ควรจะเป็นเช้าที่แสนสดใสของผมเลยต้องแปรเปลี่ยนไป ข้าวเช้าไม่ได้กิน แถมโดนแม่ด่าแต่เช้าอีก จะมีอะไรที่น่าหดหู่ไปกว่านี้มั้ยเนี่ย


    " ป่ะ ! ไปโรงเรียนกันที่รัก " ไอ้ไนท์ใส่หมวกกันน็อคคร่อมมอเตอร์ไซด์คลาสสิคก่อนแล้ว รถไอ้หื่นไนท์แม่งเท่มาก จริงๆ ติดอย่างเดียวที่สีอ่ะ สีชมพูแปร๋นเลย - -


    " ใครที่รักมึง? "  ผมตอบไปผูกเชือกรองเท้าไป  เชือกก็ผูกยากจริง ก่อนที่จะรู้สึกตัวว่าพูดอะไรผิดไป


    " อะไรนะ? "   มันหลิ่วตาถาม น้ำเสียงแฝงไปด้วยอำนาจที่มองไม่เห็น


    " เปล่าครับไนท์ ไปโรงเรียนกันเถอะครับ " เอ้อ..  รอให้กูพ้นก่อนเถอะมึง มึงได้ตายแน่ๆ


    พอผูกเชือกรองเท้าเสร็จ ผมก็เดินมาขึ้นคร่อมรถมอเตอณ์ไซด์สีหวานของมัน แต่พอขึ้นปุ๊บก้นผมก็ไหลลื่นลงชิดมันทันที เบาะของมันลื่นมากอ่ะ ยิ่งกับกางเกงนักเรียนแบบนี้แล้วยิ่งไหลลงไปเลยไม่มีเบรค จนเป้าของผมกระแทกเข้าที่เอวมันเบาๆ 


    " แหมๆ  ไม่ต้องนั่งไข่ติดถังขนาดนั้นหรอกครับ ผมไม่ใช่เคะนะ " ไอ้ไนท์หันมายิ้มหวานหยาดเยิ้มโชว์ฟันขาวให้ผม


    " ก็ไม่ได้อยากนั่งติดนักหรอกแต่เบาะไนท์ลื่นอ่ะ " เหมือนเป็นสัญชาติญาณไปแล้วที่ผมต้องพูดจาไพเราะ


    " ไม่ต้องกอดเอวหรอกนะ แต่ถ้าจะกอดก็ไม่ได้ห้าม " ไนท์หันมาบอกผม ใครเค้าจะไปกอดมึงวะ บ้าเปล่า ?  



    บรื๊นนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนน  ~~~



    ไนท์ออกรถกระชากตัวผมซะแทบตกลงจากเบาะที่นั่ง เดาความเร็วแล้วคงไม่ต่ำกว่า120 กม/ชม. ด้วยอาการตกใจมือผมสองข้างที่ไม่รักดีก็คว้าเอวของมันไว้และตัวที่ไม่รักดีอีกเช่นกันก็กะแทกลงแผ่นหลังกว้างๆ ของไอ้หื่นไนท์ จนตัวของผมแทบจะรวมไปเป็นหนึ่งเดียวกัยมันแล้ว


    " ไม่ต้องรักผมขนาดนั้นหรอกใหม่ กอดซะแน่นเลย " ไอ้ไนท์มันพูดพร้อมบิดให้เร็วขึ้นอีก รอให้กูถึงโรงเรียนก่อนเถอะมึง แต่ตอนนี้ใครก็ได้ช่วยผมที ~~~~ !!




    ---------------------------------------------------------------------------------------------------


     


    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×